Jedyne takie miejsce

?Jedyne takie miejsce ?

Nie wiem jak Wy ale ja bardzo polubiłam książki tej autorki . Tworzy takich normalnych , życiowych bohaterów , zwykłych ludzi jakich znamy na co dzień. A mimo to w jej dziełach nie brakuje emocji i łatwo przywiązać się do nie jednej z postaci w nich występujących.

To pierwszy tom serii ale drugi i trzeci już za mną, bo czytałam nie po kolei , jednak nie czułam się przez to zagubiona. Każdy z tomów jest o innej parze bohaterów , choć ich losy przeplatają się z pozostałymi . Bohaterowie z tego , pojawią się w kolejnych , a tu poznajemy , już Klarę - bohaterkę drugiej części i jej brata Antka, który będzie wiódł prym w trzecim tomie.

Kto stoi na czele tej książki ? Antek oraz Lena.

Poznali się w dzieciństwie . Lenę jako dziecko, jej ojciec zostawił pod opieką babci. Zmarła jej mama, a on uznał , że nie podoła roli rodzica. Z kolei Alan przyjeżdzał na wieś do dziadka - pana Tadka, będącego sąsiadem Leny i jej babci . Jednak przestał przyjeżdżać?

Lena była w szkole prześladowana. Śliczna rudowłosa i piegowata dziewczyna, bez rodziców , z babcią żyły skromnie, więc rówieśnicy uznali , że można ją traktować jak kogoś gorszego. Przeraża fakt ile podłości w sobie mogą mieć już tak młodzi ludzie. Gdy dla odmiany poczuła się akceptowana, chciana , zauroczyła się i w efekcie została młodą matką Marcela. Uparła się , że nikt nie dowie się kim jest ojciec tego uroczego chłopca . Wychowuje go z babcią i Panem Tadziem. Bez wątpienia jest fantastyczną matką.

Alan po latach postanawia odwiedzić dziadka , spędzić u niego wakacje jak za dawnych czasów. Liczy na to , że zaleczy rany po tym jak jego dziewczyna zdradziła go z najlepszym przyjacielem. Jest mile zaskoczony tym, że zostaje przyjęty jakby nie było go zaledwie chwilę , a nie kilka lat. Jakby nic się nie zmieniło . A jednak? Lena już nie jest małą dziewczynką , a piękną kobietą , nie świadomą swojej urody i matką?

Tych dwoje od początku coś do siebie ciągnie . Lena nieufna, niepewna siebie , boi się wierzyć w to , że ma szansę być dla Alana kimś więcej niż tylko przyjaciółką. Ale serce nie pyta czy jesteśmy gotowi na miłość, po prostu bije innym rytmem?

Alan akceptuje Lene taką jaka jest i także Marcel szybko znajduje miejsce w jego sercu . Czy da radę zaakceptować także prawdę o ojcu Marcela , tak zawzięcie skrywaną przez Lenę ?

Wspaniała książka. Bohaterowie to ludzie o tak wielkim sercu jakich mało. Lena to cudowna dziewczyna , bardzo wrażliwa, wyjątkowa . Alana w pewnym momencie miałam ochotę natrząsnąć ale dobrze , że dał radę jednak sam się opamiętać.

Po raz kolejny autorka zaserwowała dużą dawkę emocji i pozwoliła pokochać bohaterów przez nią stworzonych. Tutejsi chyba nawet spodobali mi się najbardziej. Uważam ,że zdecydowanie warto poznać ich historię i serdecznie Wam ją polecam .

Jest o druga książka Pani Klaudii Bianek, która przeczytałam jednym tchem. Musiałam dać sobie przerwę w czytaniu, bo wywołała we mnie tyle emocji, których nie potrafiłam opanować. Ta historia Leny i Alana tak idealnie wtapia się w moje życie, że czytając ją uśmiechałam się a zarazem i płakałam. Ta pozycja pokazuje nam, że miłość da radę przezwyciężyć wszystko, jest silniejsza niż myślimy bo to może przytrafić się każdemu. Każde słowo zapisane na kartkach tej lektury jest takie realne, takie prawdziwe. Historia jest bardzo spójna, przykuwa uwagę od razu, od pierwszej kartki . A najlepsze jest to, że wdrażając się w tą opowieść i czytając momenty gdy Alan z Leną byli razem, czułam motyle w brzuchu jakbym to ja przeżywała swoją miłość na nowo. Od początku. Pani Klaudia Bianek zbudowała tak szczerą i dynamiczną historię, że nikt jej się nie oprze. Czytałam bardzo dużo recenzji na temat tej książki i niedowierzalam, że jest aż tak duża przepaść między ocenami. No ale wiadomo nie każdemu musi się podobać. Mi osobiście ukradła całe moje serce, bo doskonale wczułam się w rolę Leny jako samotnej mamy. Wiem jak to jest, wiem jak jest trudno liczyć tylko na siebie i mieć przy boku tylko osoby Ci najbliższe w tak ciężkim okresie jakim jest macierzyństwo, szczególnie dla nastoletniej mamy. Pani Klaudio, życzę dalszych sukcesów i takich książek jak ta, bo na pewno nie przestanę o niej myśleć długo długo. A czytelnikom, którzy są wrażliwi, radzę zaopatrzyć się w chusteczki, bo łzy wzruszenia będą gwarantowane. Polecam !

O tej książce było bardzo głośno jeszcze przed jej premierą w maju. Wynikło to z tego, że każdy chciał dowiedzieć się, jaka jest ta powieść, która wygrała konkurs literacki zorganizowany przez wydawnictwo. Przyznaję się, że mnie samą zżerała ciekawość. Także teraz przedstawię Wam moją opinię na temat tej pozycji.

Główną bohaterką jest 18-letnia Lena, która mieszka w małym domku pod lasem z babcią i synkiem. Wielu może powiedzieć, że jest to dziewczyn zwyczajnie głupia, skoro dała się wrobić w pieluchy. Mnie jednak ta bohaterka zaimponowała swoją odwagą i siłą. W końcu zawsze mogła, kolokwialnie mówiąc, pozbyć się dziecka (choć dla mnie taka możliwość to najzwyklejsza w świecie okropność). Jednak przejęła całą odpowiedzialność i postanowiła wychowywać Marcela tylko z pomocą babci i pana Tadeusza.

Alan, czyli drugi główny bohater, to młody mężczyzna, który w życiu miał wszystko. Z początku myślałam, że będzie on kolejnym egoistycznym chłopakiem, patrzącym na wszystkich z góry. Na szczęście autorka tworząc jego postać, zrezygnowała z tego schematu. Alan więc jest wrażliwym, dobrym i pracowitym chłopakiem, którego pieniądze i duże miasto nie zmieniło w żaden sposób.

Na uwagę zasługują również babcia Leny, dziadek Alana i oczywiście mały Marcel. Dla mnie jest to trio przeurocze, kochane, no i co tu dużo mówić. Pokochałam tych bohaterów całym sercem.

Wiele osób pisało i mówiło o tej książce, że to najbardziej wzruszająca historia, jaką czytali kiedykolwiek. No i w pewnym stopniu muszę się z tymi osobami zgodzić i przybić im internetową piątkę. Choć dla mnie może nie jest to najbardziej wzruszająca powieść w życiu, to nie mogę powiedzieć, że Jedyne takie miejsce nie wyciska z oczu łez. Jestem kompletnie zakochana w tej historii i pod ogromnym wrażeniem umiejętności pisarskich Klaudii.

Wszystko tutaj naładowane jest bólem, żalem i mnóstwem innych emocji, które w jakiś sposób przechodzą na czytelnika. Nie byłam w stanie odłożyć tej książki i o niej nie myśleć. Wciąż powracałam myślami do relacji głównych bohaterów oraz Marcela, który totalnie zawładnął moim sercem.

Pochłonęłam ją w kilka godzin. Myślę, że to już mówi samo za siebie. Sądzę, że jest to jedna z lepszych, a nawet najlepszych powieści, jakie przeczytałam w tym roku. Książka ta liczy sobie blisko 360 stron przepełnionych różnymi emocjami i sytuacjami z życia wziętymi. Uwielbiam i jeszcze raz uwielbiam. Ponadto z niecierpliwością czekam na kolejne książki Klaudii i mam szczerą nadzieję, że pojawią się one na rynku już niedługo.

Szukasz wzruszającej powieści New Adult? W takim razie Jedyne takie miejsce autorstwa Klaudii Bianek jest właśnie dla ciebie.

O tej książce już przed premierą słyszała chyba cała blogosfera. Każdy kto miał okazję wcześniej ją przeczytać, wychwalał twórczość Klaudii Bianek niemal pod niebiosa. Jednak dopiero po premierze nastało prawdziwe szaleństwo. W zatrważającym tempie bookstagram zaczęła zalewać fala pozytywnych opinii, a po negatywnych wciąż nie było nawet śladu. Przyznam szczerze, że trochę mnie to zaniepokoiło. Na początku z wielką chęcią chciałam sama również przeczytać tą książkę, lecz brak negatywnych recenzji sprawił, że zaczęłam się zastanawiać czy na pewno powinnam to zrobić. Przecież nie byłby to pierwszy raz, gdy tak zachwalana powieść srogo by mnie rozczarowała. Jednak dni upływały, a opinia czytelników w ogóle się nie zmieniała. Wtedy uznałam, że muszę przeczytać ?Jedyne takie miejsce? i przekonać się na własnej skórze jak to jest z twórczością Klaudii Bianek. Czyżby naprawdę była, aż tak wspaniała, jak wszyscy piszą?

?Jesteśmy stworzeni do przeżywania dobrych i złych dni. Dobre są po to, by dać nam siłę. Zaś źle uczą pokory i wytrwałości.?

?Jedyne takie miejsce? to jedna z tych książkę, które mimo swojej prostoty i braku oryginalności zachwycają czytelnika. Nie wiem jak udało się to Klaudii Bianek, ale naprawdę trudno nie polubić tej historii. Jest mądra, ciepła, wrażliwa oraz pełna emocji, a przy tym tajemnicza i niezwykle autentyczna. W przeciwieństwie do wielu innych książek z literatury romantycznej nie ma tutaj szumu dużego miasta, wielkich pieniędzy ani typowego playboya. Wręcz przeciwnie. Autorka za pomocą historii nastoletniej Leny i Alana pokazuje czytelnikowi, że spokojna polska wieś i zwyczajne, codzienne problemy, z jakimi muszą borykać się normalni ludzie też mogą być interesujące. Zwłaszcza gdy wykreowani bohaterowie to postacie z krwi i kości, które popełniają błędy, jak każdy z nas. To sprawia, że kiedy już raz sięgnie się po tą książkę to nie sposób jej odłożyć na bok, aż do ostatniej strony. Klaudia Bianek operując prostym językiem stworzyła niesamowicie wciągającą historię, która swój fenomen zawdzięcza wspaniałemu klimatowi oraz swej autentyczności.

?,,Nigdy" to było takie duże, kategoryczne słowo. Czasem używało się go w odniesieniu do tego co pozytywne, ale częściej po prostu odbierało nadzieję, zamykało pewne rozdziały w życiu...?

?Jedyne takie miejsce? autorstwa Klaudii Bianek to naprawdę udany debiut literacki, z którym można miło i przyjemnie spędzić czas. Myślę, że ta ciepła historia o przyjaźni, miłości i trudach codziennego życia podbije serce niejednego czytelnika, tak jak podbiła moje. Osobiście z niecierpliwością czekam na kolejne książki tej autorki, a tymczasem gorąco polecam Wam ?Jedyne takie miejsce?. Ta lektura na pewno rozgrzeje Wasze serca i sprawi, że mile spędzicie z nią czas.

Aleksandra
Wszystkie cytaty pochodzą z książki ?Jedyne takie miejsce? autorstwa Klaudia Bianek.