Jesienne niebo

Bardzo czekałam na kolejną wizytę w Pensjonacie Bluebell!
Oczywiście byłam ogromnie ciekawa tego, jakie decyzje podejmie rodzeństwo Bennetów, aby zamknąć pewien rozdział swojego życia i zacząć podążać swoimi wymarzonymi ścieżkami, ale najbardziej tęskniłam za przytulnością samego pensjonatu, spokojem jeziora i sielankową, górską okolicą Pasma Błękitnego.
"Jesienne niebo" rozpoczyna się dwa lata po wydarzeniach z "Kropli Błękitu" i tym razem główną bohaterką jest Grace- najmłodsza z trójki rodzeństwa. Po śmierci rodziców i wielu przeciwnościach losu pensjonat został odbudowany i prosperuje bardzo dobrze, więc Levi, Molly i Grace postanawiają sprzedać swoje dziedzictwo i rozpocząć realizację własnych pomysły na przyszłość. Wszystko powoli zmierza w dobra stronę, każdy ma w głowie swój idealny plan, jednak komplikacje zaczynają pojawiać się wraz z przybyciem do pensjonatu pewnego gościa...
Wyatt Jennings zatrzymuje się w pensjonacie Bluebell, ponieważ musi odpocząć od swojej pracy zawodowej, a w okolice Pasma Błękitnego sprowadzają go złe wspomnienia z dzieciństwa, z którymi ma zamiar się wreszcie uporać. Od samego początku między Wyattem a Grace zawiązuje się nić porozumienia, która komplikuje kilka spraw, ale ostatecznie pomoże nie tylko Grace dokonać właściwych wyborów.

Chociaż książka jest romansem, to nie takim uroczym i cukierkowym. To książka w której głównym wątkiem jest związek dwóch osób, ale Denise Hunter wplotła tu wiele wątków psychologicznych a nawet kryminalnych, co nie jest typowe dla tego gatunku i sprawia, że prosta historia staje się wielowymiarowa..
Uwielbiam wracać do czytania o Bluebell, ponieważ już po kilku zdaniach mam wrażenie, jakbym fizycznie przenosiła się w to urocze miejsce. Bardzo lubię styl pisania autorki, i choć raczej sięgam po kryminały, horrory czy fantastykę, to seria Pensjonat Bluebell pozwala mi odetchnąć, wyciszyć się i zrelaksować.
"Jesienne niebo" to idealne zakończenie całej trylogii- nieprzegadane, nienaciągane, a krótkie, urocze i domykające wszelkie niejasności. Chociaż żałuję, że to koniec tej serii- myślę, że tom trzeci był zakończeniem idealnym.

Zamknij oczy razem ze mną, śmiało.

Zamknij oczy i wyobraź sobie miejsce, w którym chciałbyś się teraz znaleźć. Wyobraź sobie miejsce pełne dobra i szczęścia, w którym będziesz mógł się wyciszyć, ukoić, odnaleźć spokój serca. Wyobraź sobie miejsce przepełnione niesamowitą radością i ciepłem. Miejsce, w którym wszyscy troszczą się o siebie nawzajem. Miejsce, w którym poczujesz się bezpieczny. Spokojny. Szczęśliwy. W którym nieustannie będzie towarzyszył Ci uśmiech.
Wyobraź sobie miejsce, w którym czuć obecność Boga. Miejsce przepełnione najszczerszą miłością. W którym poznasz cudownych, wartościowych ludzi. Ludzi, którzy wyznają piękne wartości. Ludzi, którzy roztaczają wokół siebie magicznie pozytywną aurę. Ludzi, którzy staną się dla Ciebie bliscy zaraz po tym, jak tylko ich poznasz.

No dalej, wyobraź sobie właśnie takie miejsce. Ja sobie wyobraziłam. I wiesz co? Dla mnie takim miejscem jest zdecydowanie Pensjonat Bluebell.

Miejsce, w którym chciałabym spędzić dni, tygodnie, miesiące, a może i lata. Miejsce, które pozwala mi znaleźć spokój, wyciszenie i radość. Miejsce, w którym tak bardzo mi się podoba.
Mię i Leviego znam już bardzo dobrze. Niezmiernie miło było mi poznać Grace i Wyatta, obserwując tym samym rodzące się między nimi uczucie.
Czytając ostatni tom z tej serii zdałam sobie sprawę, że to Adam chwycił mnie za serce. I to jego pragnę poznać bliżej. Cieszę się, że moja przygoda z Pensjonatem jeszcze się nie kończy. Przede mną pierwszy tom. I tak - jestem ogromnie ciekawa! Wiem, że będzie cudownie.
Polecam, znów tak mocno polecam!

Książki autorstwa Denise Hunter są wyjątkowe, potrafią wskazać tyle emocji, a jednocześnie znaleźć nieoczywistą drogę do dwóch pozornie różnych istot, które potrzebują siebie nawzajem. Tym razem nadeszła pora, aby żegnać się z bohaterami, których mogliśmy poznać dzięki serii Pensjonat Bluebell, kiedy o tym myślę czuję pewną melancholię, zdołałam się z nimi żyć, a jednocześnie byłam bardzo ciekawa tego, jak poradzą sobie Bennettowie z kolejnymi wyzwaniami. O kim tym razem będzie opowiadała powieść?
Główną bohaterką książki ?Jesienne niebo? jest Grace najmłodsza z rodzeństwa Bennettów. Wspólnie z nimi postanowiła spełnić marzenie rodziców i z rodzinnego domu stworzyli pensjonat. Dziewczyna jest niezwykle przedsiębiorczą osóbką, ponieważ zdecydowała się na tym nie poprzestać. Miała swoje własne marzenia i zdecydowała, że nadszedł czas, aby je zrealizować. Grace od dawna chciała założyć swoją własną działalność, więc to zrobiła. Zajmuje się wynajmem sprzętów sportowych. Jako jedyna ze swojego rodzeństwa chciała pozostać w Bluebell uważając je za swój dom. Pewnego dnia do pensjonatu zawitał agent Secret Service ? Wyatt Jennings. Mężczyzna został zmuszony by wziąć urlop i zdecydował się na powrót do miejscowości, z którą wiąże się jego bolesna przeszłość. Czasami wystarczy jedno spotkanie, aby zmienić tak wiele planów, czy Grace i Wyatt są sobie pisani? Co ich ze sobą połączy? Czy mężczyzna odzyska spokój i pogodzi się z przeszłością?
?Jesienne niebo? jest piękną historią, która chwyta za serce. Ma w sobie wiele uroku, którym emanują powieści Denise Hunter, w żaden sposób nie odbiega od jej wcześniejszych książek, więc jeśli jesteście miłośnikami jej pióra, nie musicie się niczego obawiać. Potrafi wykreować niesamowitych bohaterów, takich, których się podziwia, kibicuje, z którymi można się utożsamić. W tej powieści możemy doszukać się oprócz romansu także elementy sensacyjne, co sprawia, że książka staje się jeszcze bardziej interesująca. ?Jesienne niebo? potrafi czytelnika nie tylko zauroczyć, ale także pochwycić, aby nie myślał o niczym innym, jak o tym, aby rozwikłać zagadkę wspólnie z bohaterami. Nic tutaj nie jest oczywiste, twardy i niezłomny mężczyzna potrafi być w rzeczywistości wrażliwy, a kobieta niezwykle zdeterminowana i zaradna. Grace i Wyatt są sobie pisani, potrafią się uzupełniać, to bohaterowie, którzy zaskarbili sobie moją sympatię. Autorka w każdej swojej książce potrafi przemycić coś wartościowego, coś, z czym borykają się ludzie, w tym przypadku Wyatt czuł się winny z powodu pewnych wydarzeń, na które nie zawsze ma się wpływ.

Dziś przychodzę do Was z recenzją mojego jesiennego patronatu. ?Jesienne niebo? Denise Hunter to cudownie ciepła historia miłosna? i coś zdecydowanie więcej. To wspaniała opowieść o brzemieniu przeszłości, o zmaganiach z poczuciem winy, zawierzeniu w boski plan i ludziach, którzy są sobie przeznaczeni.
Przenosimy się do Pensjonatu Bluebell, gdzie trójka rodzeństwa wspólnie stara się urzeczywistnić marzenia tragicznie zmarłych rodziców. Od czterech lat wspólnie prowadzą pensjonat, w którym najważniejsi są ludzie? Jednak każde z nich ma swoje marzenia i plany, które dawno temu odłożyli na półkę, a teraz pragną do nich powrócić. Starsze rodzeństwo odnalazło już swoich towarzyszy życiowych? Czy twardo stąpająca po ziemi Grace da się porwać miłości? Czy strach i poczucie winy towarzyszący jej życiu pozwolą na sercowe uniesienia? Czy ktoś otuli ją uczuciem i troską?
Grace i Wyatt to młodzi ludzie z wielkim bagażem trudnych doświadczeń. Oboje w dzieciństwie otarli się o śmierć. Oboje próbują normalnie żyć i starają się odnaleźć wewnętrzny pokój. Starają się żyć teraźniejszością i odciąć się od rozważań co by się zmieniło, gdyby? ?Nie graj w ?co by było gdyby?, Grace. Bo zawsze przegrasz?. Czy dwoje poranionych życiowo ludzi będzie dla siebie wsparciem?
Są ludzie, którzy dają ukojenie w bólu.
Są rozmowy, które pozwalają zabliźnić się ranom.
To cudowna, ciepła i wzruszająca opowieść. Wlewająca w serce czytelnika nadzieję. Gorąco polecam lekturę książki ?Jesienne niebo? i całej serii ?Pensjonat Bluebell? Denise Hunter.

Przyszedł czas pożegnać się z bohaterami trylogii Pensjonat Bluebell. Z jednej strony trochę mi smutno, że ta cudowna seria już się kończy, ale z drugiej strony autorka postarała się, żeby było to piękne i w pełni satysfakcjonujące zakończenie.

Akcja powieści rozpoczyna się dwa lata po wydarzeniach opisanych w ?Kropli błękitu?. Rodzeństwo Bennettów spełniło marzenie swoich nieżyjących rodziców i przekształciło rodzinny dom w dobrze prosperujący pensjonat, ale nadszedł czas, aby go sprzedać i pomyśleć o własnych marzeniach. Z całej trójki tylko Grace planuje zostać w Bluebell i rozkręcić swoją wypożyczalnię sprzętu sportowego. Dziewczyna twardo stąpa po ziemi i nie w głowie jej romanse - do czasu aż w pensjonacie pojawia się Wyatt, agent Secret Service na przymusowym urlopie. Mężczyznę wiążą z Bluebell tragiczne wspomnienia, którym wreszcie jest gotów stawić czoła - ale do tego potrzebuje pomocy Grace.

Jak nietrudno się domyślić, tym razem główną bohaterką jest najmłodsza z rodzeństwa Bennett. Chociaż darzę sympatią całą trójkę, to jednak po energicznej i rozgadanej Molly oraz poważnym i zaborczym Levim, Grace wydała mi się najnormalniejsza z nich wszystkich. Albo po prostu najbliżej jej do mojej własnej introwertycznej natury i dlatego najbardziej polubiłam właśnie ją. Podoba mi się jej determinacja i pewność w dążeniu do celu, jej zaradność i dojrzałość, rzadko spotykane u osób w jej wieku. Wyatt z kolei reprezentuje typowego bohatera romansu: z zewnątrz twardy, tajemniczy agent, oczywiście przystojny jak z obrazka, a w środku wrażliwa dusza. Mam jednak słabość do męskich bohaterów Hunter, bo wcale mi ta sztampowość nie przeszkadzała.

Poprzez postać Wyatta autorka odeszła trochę od słodkiego romansu, wprowadzając też elementy powieści sensacyjnej, a także mroczne i niepokojące tajemnice z przeszłości bohaterów. Ta część trylogii miała najcięższą atmosferę, ale przyznam szczerze, że podobało mi się to, bo dzięki temu fabuła była jeszcze bardziej wciągająca. Swoim zwyczajem Hunter użyła też historii miłosnej, aby przy okazji zwrócić uwagę na poważniejszy problem - tym razem na syndrom ocalałego, występujący u osób, które znajdowały się w sytuacji zagrożenia życia, ale chociaż one przeżyły, to ktoś inny nie miał tyle szczęścia. W powieści zarówno Grace jak i Wyatt zmagają się z podobną traumą, co z jednej strony zbliża ich do siebie, a z drugiej może poważnie zachwiać ich kiełkującym związkiem.

Książki Denise Hunter są wyjątkowe pod takim względem, że potrafi ona tworzyć zupełnie nieprawdopodobne historie - bo jakie są szanse, że z trojga rodzeństwa jedno zwiąże się ze słynnym pisarzem, drugie z hollywoodzką aktorką, a trzecie z agentem Secret Service - a mimo to tak angażuje czytelników w losy bohaterów i na tyle umiejętnie żongluje motywami pobocznymi, że podczas czytania w ogóle nie zwraca się uwagi na takie niuanse jak rachunek prawdopodobieństwa. Jej powieści stanowią doskonałą, lekką rozrywkę, a z drugiej strony każda z nich ma w sobie coś wartościowego.

Jak już pisałam na początku, zakończenie jak najbardziej mnie usatysfakcjonowało. Oprócz historii Grace poznajemy też dalsze losy Molly i Leviego, wszystkie wątki zostają domknięte, mogę więc z uśmiechem na ustach zostawić tych bohaterów za sobą i wyczekiwać kolejnej chwytającej za serce serii Denise Hunter.