Jestem otchłanią (wydanie filmowe)

~ On żyje w cieniu dlatego jest niewidzialnym dla innym. Ale czy na pewno? Sprzątający mężczyzna żyje według ustalonych przez siebie zasad i każdy z jego dni wygląda podobnie, do tego stopnia, że rutyna jest wręcz paraliżująca. Bada wszystkie wyrzucane przedmioty do kosza, dzięki czemu jest w stanie zebrać wiele niezbędnych informacji o ich właścicielach, co szybko pozwala mu wytypować kolejną ze swoich ofiar. Podczas rzadkich wieczorów bywają momenty, że pozwala sobie na małe odstępstwa. Dlaczego to jest dla niego tak ważne? Czy zaspokaja to jego pragnienia? Skąd te jego fobie? I najważniejsze co takiego zdarzyło się w jego dzieciństwie, co wpłynęło na jego obecne zachowanie? Pewnego dnia, wszystko się odmieniło i pomimo walki z samym sobą, sprzątający mężczyzna, pod wpływem impulsu, ratuje tonącą w basenie dziewczynkę. Od teraz coś się zmieniło, jedno zdarzenie ujawniło jego prawdziwe oblicze. Teraz już każdy go rozpozna zwłaszcza ona - kobieta, która tropi go od dawna... ~"Jestem otchłanią" autorstwa Donato Carrisi, włoskiego pisarza, scenarzysty i dramaturga to moje pierwsze spotkanie z autorem i na pewno nie ostatnie! Do tego stopnia, że po dziś dzień mam wielkiego kaca książkowego. Chyba nikt inny do tej pory, a przeczytałam mnóstwo książek nie stworzył tak mrocznej, a zarazem dosadnej, niepokojącej aury wokół swojego bohatera. To właśnie główny bohater i jego chore zachowanie, spaczone myśli, totalnie zniszczona, poturbowana i sponiewierana psychika są punktem kulminacyjnym całej historii. Ja jestem wprost zachwycona za kreację głównego bohatera bo nadało to literackiego kunsztu całości, zadbaniu o każdy szczegół. Dlatego z czystym sumieniem będąc już jakiś czas po lekturze stwierdzam, że był to rasowy bardzo rzadko spotykany, naprawdę mocny naszpikowany wszelkim złem, brudem, bólem, strachem, niepokojem, mrokiem, thriller psychologiczny z prawdziwego zdarzenia, który jasno uzmysławia nam jak dzieciństwo kreuje nasze dalsze życie. Mistrzostwo! Na pewno nadrobię ekranizację.Czytajcie. Polecam J.K.

Donato Carrisi powraca. I to w doskonałym stylu. Mistrz grozy i demonów. Walczy z otchłanią, a sam nią jest.
Mężczyzna sprzątający jest niewidzialny, a przynajmniej ma takie przekonanie. Żyje według ustalonego rytmu. Analizuje każdy wyrzucony do kosza przedmiot, na jego podstawie dowiaduje się wiele o właścicielach śmieci. I na tej podstawie typuje swoje ofiary. Dlaczego tak postępuje? Czy jego zachowanie może mieć związek z jego smutną przeszłością?
Nieoczekiwanie ? wbrew sobie ? mężczyzna sprzątający ratuje tonącą w basenie dziewczynkę. Coś go tknęło, jakich niewidzialny odruch ludzki. Ujawnił się, a tego nie chciał. Teraz wszyscy go poznają. Stanie się widzialny, będą go szukać. Co nim poniosło, że tak postąpił? Jego zachowanie nie podoba się innym osobo, w tym kobiecie, która depcze mu po piętach. Chce go dorwać. Ale on nie może na to pozwolić, musi być sprytniejszy. Ale gdy pętla wokół niego się zacieśnia, przestaje myśleć racjonalnie, w każdej chwili może popełnić kolejny błąd ?
Każda kolejna strona tej historii pcha nas w ramiona strachu i niepokoju. Nie wiemy, co czyha dalej, czego możemy oczekiwać i na co powinniśmy się przygotować. Autor nas osacza mrokiem swoich postaci, ich wewnętrzną walką z demonem własnego ?ja?. Zniszczone psychiki jego bohaterów są przerażające i przenikliwe. Jakimi trzeba być mistrzem pióra, aby stworzyć tak życiowe poturbowane i pokiereszowane psychiki, aby pozwolić sobie na wykreowanie demonicznych postaci. A wszystko ma swoje źródło w dzieciństwie bohaterów i męce, jaka była ich udziałem. Ten los stworzyli im najbliżsi, ludzie, których kochali i którym ufali. Dlaczego? Nie znam odpowiedzi i nigdy zapewne jej nie poznam ?
Jestem otchłanią to znakomity thriller psychologiczny, z wieloaspektową fabułą, w której poszczególne elementy się uzupełniają i przenikają. Bardzo bolesny mamy przed sobą obraz, smutny, a zarazem przerażający. Autor bardzo dosadnie i wyraźnie akcentuje przemoc w rodzinie, przemoc wobec dzieci, przemoc wobec drugiego człowieka. Pytanie ?dlaczego? nie schodzi mi z ust. Jak można krzywdzić bezbronną istotę, która żyła w ciele kobiety przez wiele miesięcy, jak można dręczyć fizycznie i psychicznie dziecko? Temat istotny, wymagający naszego skupienia i uwagi. Wobec krzyku bezbronnych nie można przechodzić obojętnie, należy zawsze reagować na wszelkie zło. Cieszę się, że autor wyeksponował tak ważny temat i zainspirował do dalszej dyskusji w tej materii.
Lektura ciekawa, wnikająca głęboko w psychikę odbiorcy, akcentująca swoją obecność. Ocknij się i wejdź w swoją osobistą i mroczną otchłań. Zawalcz ze swoimi demonami i nie pozwól, aby całkowicie tobą zawładnęły.
Mocna powieść, wprowadzająca w mroczny świat osobistych i aktywnych wewnętrznych demonów. Polecam, ale jednocześnie przestrzegam, dla odważnych i o mocnych nerwach.

"Śmieci wyrzucone przez człowieka opowiadają jego prawdziwą historię. Bo, w przeciwieństwie do ludzi, śmieci nie kłamią.?

Po twórczość Donato Carrisiego sięgam w ciemno, szalenie odpowiada mi jego styl pisania, zawiązywania intrygi, prowadzenia akcji. Głęboki wgląd w mroczną odsłonę ludzkiej duszy, gdzie długie cienie skrywają najciemniejsze tajemnice, wikłają w zabójcze sekrety, przywołują czystą postać zła. ?Jestem otchłanią? napisał w podobnym klimacie, wiele się działo, sporo warstw interpretacji, które chętnie odkrywałam. Autor uwikłał mnie w szalone mroczne refleksje. Jak bardzo toksyczne dzieciństwo może wpłynąć na losy człowieka, czym tak naprawdę są wspomnienia, jaką szkodę mogą przynieść, kiedy nie panuje się nad nimi, co kieruje pragnieniem zbrodni i eliminacji innych? Wciągnęłam się w fabułę, dobrze odnalazłam się w intrydze, a jednak czegoś mi tym razem brakowało, może ostrzejszego pazura, bardziej szczegółowych opisów, czy jeszcze większej dawki trudnych do przewidzenia zdarzeń. Jednak nie ulega wątpliwości, że to mocna propozycja czytelnicza, dla miłośników ponurych thrillerów, przygniatających ciężarem nienawiści i zemsty, zwłaszcza, że bohaterowie nie byli skłonni iść na żadne ustępstwa.

Kluczowa postać dotkliwie wplatana w dramatyczną przeszłość. Już pierwsza scena odwoływała się do skrajnych emocji i namieszała mi w głowie. Pojawiał się frapujący obraz matki, daleki a jednak szalenie wyrazisty, mimo że skąpy w opisy. A także dziewczynki, ślepo podążającej ekstremalnie niebezpieczną ścieżką. Oraz przekonująco odmalowanej łowczyni much. Jednak to sprzątający mężczyzna wysuwał się na pierwszy plan, to co działo się, ukrywało i kipiało w jego głowie, w perfekcyjnie zrutynizowanej codzienności, kryjówce za kotarą niewidzialności. Kiedy podjął próbę ratunku tonącej nastolatki dni w jego życiu nagle przyspieszyły, zbliżyły się do niebezpiecznej krawędzi, a zielone drzwi jednocześnie kusiły i odpychały. Równolegle otwarcie nowego śledztwa w sprawie wyłowionej z jeziora kobiecej ręki. Donato Carrisi zgrabnie odwracał kota ogonem, dostarczał materiał do snucia domysłów, sprawiał, że wielokrotnie przebiegały ciarki po plecach. Bookendorfina