Jeszcze jeden rok

Beata nieubłaganie zbliża się do czterdziestki. Jest po rozwodzie, nie ma dzieci, a jej otoczenie uważa, że nie ma też większych zobowiązań. Żyje pracą, która skutecznie wypełnia jej całe dnie i nic nie wskazuje na to, że cokolwiek w tej kwestii miałoby się zmienić. I jedynie czasem szuka wytchnienia wśród swoich roślin i książek. Wydaje się zabieganą panią kierownik o jasnych priorytetach. Nie otacza jej wianuszek przyjaciół, a z najbliższą rodziną ma dość napięte stosunki. Jednak tak naprawdę mało kto zdaje sobie sprawę, z czym Beata musi mierzyć się każdego dnia oraz jak bardzo frustruje ją jej codzienność.

Mikołaj na pierwszy rzut oka wydaje się lekkoduchem. Zawsze uśmiechnięty, skóry do żartów, wyróżnia się dużym poczuciem humoru. Wielu oceniłoby go jako wiecznego chłopca. Choć pracuje i już dawno przekroczył trzydziestkę nadal mieszka z mamą, a jego życie prywatne jakiś czas temu zupełnie nieoczekiwanie zmieniło bieg. Lecz Mikołaj w sercu nosi o wiele więcej niż można zobaczyć na pierwszy rzut oka. Tylko czy ktoś zechce zajrzeć ponad stwarzane przez niego pozory?

?Jeszcze jeden rok? to chwytająca za serce swoim realizmem książka. Każdy czytelnik w głównych bohaterach bądź też postaciach pobocznych może bez problemu odnaleźć siebie bądź osoby mu bliskie. Również wydarzenia, z którymi muszą się mierzyć są przyziemne i zasiadając do lektury bez problemu można się z nimi identyfikować. Autorka stworzyła historię teoretycznie prostą, umiejscowioną w realiach nader dobrze nam znanych, a jednak niosąca w sobie wiele mądrości. Za pomocą kreowanych bohaterów pokazuje nam, że życie dla nikogo nie jest proste i przed każdym stawia wyzwania, choć wielu ukrywa je za maską, która przylega do niego niczym druga skóra. O wiele łatwiej w końcu jest przecież mówić o swoich sukcesach, aniżeli niepowodzeniach czy demonach, z którymi musimy się mierzyć każdego dnia. To opowieść o trudnych relacjach rodzinnych, tajemnicach, których strzeże każdy człowiek, o tym, jak błędy, ale i w zamiarze dobre intencje mogą skutecznie niszczyć teraźniejszość. Autorka porusza tu kwestię zdrowia psychicznego, samotnego macierzyństwa, trudów małżeństwa, przemocy ekonomicznej i fizycznej, alkoholizmu, choroby przewlekłej. Lecz oczywiście nie zapomina także pokazać wielu odcieni miłości ? od rodzicielskiej, aż po tę romantyczną. Udowadnia, że nigdy nie jest za późno na znalezienie drugiej połówki, a uczucia nie zawsze są tak klarowne, jak to przedstawiane jest w książkach czy filmach. Co wcale nie znaczy, że są mniej ważne. Buduje piękną i przekonującą historię o miłości opartej na przyjaźni, osadzonej w bliskich mi realiach Dolnego Śląska. Wzrusza, bawi, uświadamia i przypomina, że nie warto oceniać po pozorach. To wielowątkowa historia nie tylko Beaty i Mikołaja, ale także ich bliskich z porywającą, cudowną, lekką narracją, która z pewnością zachwyci każdego fana pozycji obyczajowych. Ogromnie polecam!

Mówi się, że nawet najtrudniejsze doświadczenia mogą być początkiem czegoś dobrego. Nie inaczej jest w przypadku naszej głównej bohaterki- Beaty, kobiety silnej na zewnątrz a niezwykle kruchej i delikatnej w środku. Autorka przy jej pomocy pokazała, jak przypadkowa znajomość z innym człowiekiem może wpłynąć na życie i podjęcie walki o siebie i swoje dobro...
Nie będę opisywać fabuły, bo już sam opis wydawcy wiele zdradza, a nie chciałabym odebrać Wam przyjemności z poznania tej historii, dopowiem tylko, że wiele się tu dzieje i nie jest to tak oczywista historia jak sugeruje opis.
Opowieść ta jest niezwykle realną w odbiorze, wystarczy rozejrzeć się wokół siebie i dostrzec jak wiele takich osób znajduje się obok nas- zagubionych, znerwicowanych, przekładających dobro innych ponad swoje, ubierających codziennie maskę osoby twardej i stanowczej, choć w środku ledwo się trzymającej, i dlatego jestem przekonana, że każdy, kto sięgnie po tę historię, odnajdzie w niej cząstkę siebie- dlatego też tak bardzo polubiłam historie wykreowane przez panią Sylwię. Za ich realizm, refleksyjność, emocjonalność i uczuciowość. W tych historiach nie ma sztuczności, blichtru i przepychu, są za to ludzie, tacy jak my sami, tacy, jakich mijamy codziennie na ulicy. Zwyczajni...

"Jeszcze jeden rok" to powieść wielowątkowa, bardzo złożona, momentami trudna pod względem poruszanych tematów a przy okazji niezwykle wciągająca i wzruszająca. Przyznaję, że niejednokrotnie musiałam sięgnąć po chusteczki, szczególnie w momentach, w których główna bohaterka opowiada o swych wizytach w rodzinnym domu, zdradzę Wam, że w moim odczuciu to nie był fajny dom, ja nie chciałabym takiego domu. Zapytacie dlaczego? Nie napiszę, by za wiele nie zdradzić, ale po przeczytaniu historii, myślę, że będziecie mieć podobne odczucia.
Jedyne emocje, jakie odczuwam w stosunku do rodziców (szczególnie matki) i siostry Beaty, to niechęć i wielki niesmak. Moje serce skradł za to dziadek.
Postaci występujących w tej historii jest sporo, każda z nich dużo wnosi do całości, tworząc przy tym niezwykle barwny i emocjonalny obraz. Autorce udało uchwycić się wiele różnorodnych odcieni przyjaźni i miłości i pokazać je nam, udowodnić, że nie zawsze złotem jest to, co się świeci, a szczere związki powstają na bazie rozmowy i zaufania, a nie na chwilowym zauroczeniu.

Książkę przeczytałam dosłownie na raz. Urzekła mnie, zaintrygowała, zmusiła do refleksji, otuliła całą gamą uczuć i zafundowała emocjonalną przejażdżkę.
Książkę pomimo poruszenia trudnych tematów czyta się bardzo dobrze. Akcja nie goni na złamanie karku, ale potrafi mocno zaskoczyć i w najmniej spodziewanym momencie zmienić swój bieg. Autorka używa ładnego i bardzo plastycznego języka, bardzo lubię jej styl. Przyjemne opisy pozwalają spojrzeć na otoczenie oczami bohaterki, poznać wiele miejsc i ciekawostek z nimi związanych, a to bardzo sobie cenię w książkach.
Znalazłam w tej historii wszystko to, co lubię. Z wielką ciekawością czekam na kolejne historie, które wyjdą spod pióra pani Sylwii.

Czy polecam?
Zdecydowanie tak to wielowątkowa opowieść o życiu, takim niby zwyczajnym, ale również takim, które może spotkać nas samych, bo przecież nie wiemy, co przygotował nam los.

Sylwia Markiewicz nakreśliła wiarygodny obraz kobiety, jaki można spotkać w prawdziwym życiu. Beata to osoba w średnim wieku, która niesie na barkach niejeden problem i troskę. Mierzy się z trudnymi relacjami rodzinnymi, brakiem szczerości, tajemnicami. Jednak uważam, że największy błąd popełniła ona sama. W swojej dobroci i pogubieniu godziła się na to, by brać problemy innych na siebie. Kredyt ojca? Proszę bardzo, jakoś się spłaci. Kierownicze stanowisko w pracy? No kto da radę, jak nie ona? Ale nadmiar wygórowanych oczekiwań i pretensji w końcu musiały znaleźć ujście. Kobieta nabawiła się nerwicy. Gdzie w tym wszystkim ona sama, jej potrzeby, pragnienia i marzenia? Gdzie miejsce na miłość? Czy zdecyduje się powiedzieć: dość? Byłam z nią, przeżywałam jej wzloty i upadki oraz trzymałam kciuki, by wreszcie oprzytomniała i pomyślała o sobie.

Widzimy, jak niszczycielską moc potrafi mieć pieniądz. Obserwujemy również to, jak wyglądają kontakty służbowe, gdy w grę wchodzi przyjaźń. Czy da się to oddzielić? Równie istotna okazała się odbudowa pewności siebie i poczucia własnej wartości. Kolejnymi ważnymi tematami są samotność wśród ludzi, mobbing w pracy, alkoholizm, przemoc czy różne odcienie starości. Ta wielowątkowość sprawia, że każdy może odnaleźć się w tej książce i bohaterach.

Autorka idealnie wyważyła poszczególne proporcje powieści. Przez większość książki czuć gorzki wydźwięk tej historii. Jednak gdy lepiej poznamy Beatę, coś zaczyna się zmieniać. Nuta dramatyzmu i niepokoju, niekiedy zabawne dialogi, ciepło i nadzieja tworzą lekturę, od której nie chcemy się odrywać. Z kolei idealnie wpleciony wątek kojącej mocy kwiatów, czyni tę książkę jeszcze bardziej atrakcyjniejszą. 

"Jeszcze jeden rok" to życiowa, autentyczna i poruszająca powieść o skomplikowanych relacjach rodzinnych, o konsekwencjach decyzji podjętych przed laty, sile przyjaźni i miłości, która niekoniecznie musi zacząć się od motyli w brzuchu. Ona czasem musi dojrzeć. To książka zmuszająca do wielu refleksji, przypominająca co s zyciu najważniejsze, uwrażliwiająca na drugiego człowieka. Polecam!

Życie naszej bohaterki Beaty wcale j? nie rozpieszcza.Codzienność przynosi wiele zmartwień i kłopotów z którymi trzeba się zmierzyć.Zoobowiazania trzeba spłacać a niektórzy nie są tego świadomi przerzucając obowiązki na kogoś innego.
Powieść uzmysławia,że dobroć wobec innych powraca.Pomimo ciężkich chwil warto obdarowywać uśmiechem ludzi.Warto także pamiętać o sobie i swoim szczęściu.Nie zatracając się w samotności ze swoimi zmartwieniami,ale pozwolić sobie pomoc.

Miłość ma różne oblicza.Warto patrzeć na kogoś i jego czyny,które sprawiają,że uśmiech pojawia się na naszej twarzy.Bo prawdziwa miłość rodzi się przez czyny a nie tylko słowa.Warto dać sobie szanse na nią,nawet gdy się już w nią nie wierzy.Istotny w tym jest czas i patrzenie na drugą osobę z miłością oraz oddaniem.

Historia porusza wiele istotnych tematów.Pomoc innym,prawdziwa przyjaźń,pracoholizm by mieć na zobowiązania,kłopoty rodzinne i miłość która rodzi się niespodziewanie...To i dużo więcej odnajdziecie w tej powieści.

Jest to niesamowicie życiowa lektura pokazująca,że nawet w najgorszych chwilach życia wreszcie wyjdzie słońce,by przynieść ukojenie.Przyjaźń może być początkiem czegoś jedynego na co czeka się przez całe życie.I tego życzę każdemu z nas.
Gwarantuje,że spędzicie z książka magiczny czas.Polecam