Jeszcze nie wszystko stracone

Zamknij oczy, weź głęboki wdech i przypomnij sobie ten czas , gdy wszystko biegło właściwym torem.
Jeśli teraz jest inaczej , wspomnij minione i się uśmiechnij , jeszcze nie wszystko stracone.

Ola Krawiecka zawsze uważała, że spotkało ją w życiu wiele szczęścia. Właśnie kończy wymarzone studia a jej kontakt z bliskimi można by było uznać za modelowy.
Rysą na tym pięknym obrazku jest jednak bolesna strata jakiej doświadczyła dziewczyna.
Trzy lata wcześniej w wyniku tragicznego wypadku w Kalinówkach nieopodal Zakopanego zginął jej brat bliźniak-Szymon.
Od tego momentu nic nie było już takie samo a w sercu studentki powstała rana, której nie był w stanie zagoić upływający czas.
Niestety , relacja bohaterki ze starszym o cztery lata bratem Filipem daleka jest od idealnej , na dodatek chłopak zaczyna się dziwnie zachowywać, izoluje się od rodziny, nie rozmawia o swoich problemach również z ukochaną Kasią.
Okazją do odcięcia się od codziennych zmagań jest wyjazd w miejsce , które wszyscy kochają.
I choć górski domek nie stracił swego uroku przyszłość doszła do głosu.
Jaki sekret skrywa Filip?
Do czego doprowadzą zadawnione urazy i czy śmierć Szymona był przypadkiem?
Czy więzi i miłość wystarczą, by to, co budowane latami przetrwało?
Kim jest Michał i jaką rolę odegra w życiu Aleksandry?
Okładka książki sugeruje, że w treści czeka lekki, przyjemny romans , jednak tym razem wrażenie to jest mylne.
Autorka pokazuje bowiem złożoność relacji międzyludzkich oraz destrukcyjny wpływ niedomówień i sekretów w rodzinie.
Polubiłam Olę i Michała, moje serce podbiła również pani Krysia.
Ta lektura choć napisana niezwykle subtelnie porusza wiele trudnych tematów takich jak zemsta, wyrzuty sumienia oraz tajemnice dzielą i odbierają nie tylko spokój duszy, lecz także niejednokrotnie perspektywy na przyszłość.
Piękna, bolesna historia o stracie , rodzinie i miłości.
Serdecznie polecam

Trzy lata po tragicznej śmierci Szymona, jego siostra bliźniaczka, Ola, wciąż nie może się z tym pogodzić. Jedyne pocieszenie odnajduje w kochającej rodzinie i u przyjaciółek. Tylko dzięki temu nauczyła się dalej żyć. Jej starszy brat, Filip, nie do końca potrafi dogadać się z bliskimi, podejrzewa co może być tego przyczyną. I niestety, pewnego dnia odkrywa, że ma rację. Najgorsze, że zbliża się wspólny wyjazd całej rodziny oraz ukochanej Filipa w góry, gdzie nie byli od chwili wypadku. Jak powrót do tego miejsca wpłynie na rodzinne relacje? Jaka straszna prawda kryje się za dziwnym zachowaniem Filipa? Czy Ola odkryje co, tak naprawdę wydarzyło się na stoku 3 lata temu?

"Jeszcze nie wszystko stracone" to piękna, wzruszająca, pełna ciepła rodzinnego, historia o stracie, sekretach, zazdrości i o nadziei. To wszystko razem stanowi niejako kanwę tej opowieści. Jedno wynika z drugiego. Zazdrość i sekrety doprowadziły do straty, ale nie ma ona ostatniego słowa. Zawsze jest nadzieja. I właśnie tą nadzieją autorka otula czytelnika. Pomimo smutku i bólu jaki dotknął Olę i jej rodzinę, z fabuły książki zabieram dla siebie piękne relacje rodzinne i takie poczucie, że chciałoby się znaleźć w ich domu, zasiąść z nimi do stołu i posmakować pyszności przygotowanych przez Oli mamę.
Bardzo dobrze czytało mi się tę powieść. Z wielkim zaciekawieniem czekałam na moment, kiedy wreszcie poznam prawdę, co ten Filip ukrywa. Przyznam szczerze, że to on najbardziej zapadł mi w serce. Było mi go szkoda. Najpierw niszczyła go zazdrość, zawiść, a później ciężar winy.
Lubię w trakcie czytania czuć emocjonalną więź z bohaterami książki. Wtedy staje mi się ona bliższa, taka bardziej prawdziwa. Zachęcam was do przeczytania tej powieści. Naprawdę warto.