Jeździec bez głowy i inne opowiadania (twarda)

Washington Irving ( używający pseudonimów: Geoffrey Crayon i Diedrich Knickerbocker) to amerykański pisarz i historyk tworzący w dziewiętnastym wieku, którego mroczne historie stały się ponadczasowymi klasykami literatury grozy, będącymi inspiracją dla wielu późniejszych twórców (takich jak np. Tim Burton). Kiedy wydawnictwo Nowa Baśń postanowiło wydać zbiór trzech opowiadań, uznawanych za kultowe w swym kanonie stwierdziłam, że są to historie z którymi jako fanka opowiadań grozy, a także klasyki tego gatunku muszę się zapoznać.

Niewielki format, zaledwie 126 stron i bardzo udana okładka nawiązująca grafiką do Halloween, zdecydowanie przyciągną nastoletnich fanów upiornych opowieści, jednak język i styl, którym Washington Irving snuje swoje opowieści mogą już młodzież lekko zniechęcić. Chociaż uwielbiam tego typu literaturę, a także bardzo lubię czytać książki pisane w języku stylizowanym na dawne czasy- tutaj niestety trochę się męczyłam.

Same historie są intrygujące i zdecydowanie warto się z nimi zapoznać, jednak miejscami mamy tu za dużo opisów i niepotrzebnych wtrąceń czy ozdobników, do tego tempo jest też raczej powolne, i chociaż mamy tu zaledwie 126 stron, to tę niepozorną książkę czytałam zaskakująco długo.

Opowiadania, które znalazły się w zbiorku to: "Jeździec bez głowy", "Rip Van Winkle" oraz "Upiorny narzeczony" i w każdym z wymienionych opowiadań odnajdziemy mrok, nutkę grozy, fantastyczne elementy, nadprzyrodzone siły, a do tego dawkę dziewiętnastowiecznego humoru. Myślę, że to takie historie, które warto znać i chociaż mnie nie porwały ani raczej nie przestraszyły, a do tego pewnie w pamięci nie zostaną na długo, to jednak wszystkim fanom historii grozy mogłabym polecić ten zbiorek jako lekturę do poduszki na trzy upiorne, ponure wieczory.

Bardzo cieszę się, że wydawnictwo Nowa Baśń zdecydowało się na wydanie klasyki w odświeżonym wydaniu, ale myślę, że dla lepszego wczucia się w klimat przydałaby się krótka notatka o autorze i jego twórczości zamieszczona na końcu książki.

"Mąż, który dziś wieczerzyć miał,
Do zimnych teraz się zalicza ciał!"
*
"Jeździec bez głowy i inne opowiadania" czyli zbiór 3 historii, które zachwycą was niesamowitym klimatem, który zainspirowały samego Tima Burtona. Mowa tu oczywiście o opowieściach takich jak:
???? Jeździec bez głowy
???? Rip Van Winkle
???? Upiorny narzeczony (To ostatnie to mój faworyt)
*
Opis fabuły przy zbiorku opowiadań u mnie nie wchodzi w grę, więc przejdę od razu "do rzeczy"....
*
Ta króciutka książeczka to zdecydowanie pozycja do przeczytania "na raz" - najlepiej wieczorem przy akompaniamencie deszczu za oknem. Wszystkie trzy opowiadania charakteryzuje typowy dla legend senny (albo może raczej mglistym) klimat, jednak dzięki dawce humoru oraz szczypcie dreszczyku i napięcia czyta się je bardzo przyjemnie. Jedyną wadą są dla mnie opisy, które szczególnie zdominowały pierwsze opowiadanie ? jak na tak krótki twór jest ich tam naprawdę dużo.
*
Dodatkowo każdego, kto zdecyduje się na lekturę, chciałabym uczulić na to, że jest to klasyczna literatura grozy, więc zarówno styl i język odbiega od obecnych standardów.
*
Zbiorek ogólnie oceniam na 7?/10 i polecam... Zwłaszcza w zastępstwie dla kolejnego horroru klasy B na Halloween.

Czy można poczuć Halloween w lipcu? Dzięki Nowej Baśni jak najbardziej.

"Jeździec bez głowy i inne opowiadania" to niepozorna książeczka, ale jak pięknie wydana i z jaką ciekawą treścią. Wbrew pozorom nie znajdziemy tutaj brutalnie mrocznych historii wywołujących ciarki na skórze, ale opowiadania lekkie i żartobliwe. Jest atmosfera "spooky", ale jak sam narrator zauważył, trzeba do wszystkiego podchodzić pozytywnie i z najgorszych sytuacji postarać się wyciągnąć jakieś plusy! Bardzo podobało mi się to podejście i taki styl narracji.

Tytułowego opowiadania chyba nie trzeba nikomu streszczać, bo popularny film Tima Bartona na jego podstawie ma już kilkadziesiąt lat. Pozostałe dwa tytuły ("Rip Van Winkle" i "Upiorny narzeczony") są utrzymane w podobnej konwencji. Pomimo mojej wielkiej miłości do "Jeźdźca...", "Upiorny narzeczony" podobał mi się nawet bardziej!

Warto poznać te klasyczne perełki dziewiętnastowiecznej literatury grozy. Idealnie wprowadzają w halloweenowy nastrój, po tylu latach wciąż dostarczają rozrywki i śmieszą. Myślę, że czytelnicy w każdym wieku będą zadowoleni. Po lekturze aż zaczęłam odliczać dni do października.

Polecam!