Jezioro

Nami mieszka z dziadkami w wiosce Boros . Najpierw traci dziadka, za chwilę Babkę. Pozostawiony sam sobie wyrusza na poszukiwania lepszego życia i odpowiedzi na nurtujące go od lat pytanie.. kim była jego matka.

Czy w takiej rzeczywistości jaką opisuje autorka coś takiego jak lepszy los jest w ogóle możliwe? czy przeznaczenie można zmienić czy fatum już do końca pozostawia na nas swój cień?

Zimna, surowa, niekiedy brutalna opowieść o poszukiwaniu własnej tożsamości, o dojrzewaniu, stawaniu się mężczyzną.To też historia człowieka skazanego na okrutny i niesprawiedliwy, los, na życie trudne, bolesne i ograniczające.

To książka nie dla masówki, niepowszechna , może trudna, ale wyróżniająca się. Ten jej chłód i bezpośredniość wbijają w fotel i nie pozostawiają czytelnika obojętnym.Z każdą kolejną stroną "gęsia skórka" dotkliwej porusza...

Szczery język i niebywały styl autorki w połączeniu z tą brutalną opowieścią tworzą żywy i realny obraz człowieka naznaczonego klęską i niespełnieniem.

Jeśli lubicie czytać coś czego ogół nie czyta, coś niesztampowego, niszowego to sięgnijcie po tę książkę. Literatura czeska po raz kolejny udowodniła mi swoją wielkość, a @aferawydwanictwo że wydaje naprawdę książki na wysokim poziomie. Polecam

Historia Namiego, głównego bohatera "Jeziora", zaczyna się jak straszna bajka. Na brzegu wielkiego i brudnego jeziora leży wioska. Mężczyźni są w niej wiecznie pijani, kobiety spracowane i nieszczęśliwe. Dzieci chorują na wysypki i mało kto myśli o innym życiu. Jest jednak ktoś, kto decyduje się popłynąć na drugi brzeg, aby doświadczyć życia. Bianca Bellova napisała przeszywającą powieść o wchodzeniu w dorosłość. Książkę ponadczasową i uniwersalną.

Książka została podzielona na cztery rozdziały, a każdy z nich to nowy etap życia głównego bohatera. Z każdą kolejną częścią rozszerza się perspektywa. Nami obrasta w doświadczenia, w większości przerażające, żeby ostatecznie zmierzyć się z koniecznością określenia swojej tożsamości. W "Jeziorze" życie jest plątaniną nieszczęśliwych sytuacji, trudnych wyborów, tęsknotą za miłością i poszukiwaniem wewnętrznego "ja". Drogą, którą każdy musi przejść jeśli chce pewnie stąpać po świecie.

Fragmentami "Jezioro" nawiązuje do "Germinal" Zoli, gdzie bród i nędza przenikają do podświadomości czytelnika. Skażone jezioro, umierająca przyroda to alegoria rozpadającego się społeczeństwa. Razem z naturą powoli giną ludzkie więzi, system wartości ulega degradacji. Przerażający jest fakt, że obraz wykreowany przez Bellovą, coraz szybciej zbliża się do współczesnego świata.

Ta krótka powieść jest doskonałym przykładem, że mniej znaczy więcej. Bianca Bellova napisała powieść inicjacyjną, szanując słowa i trafiając nimi w samo sedno. W "Jeziorze" jest aura tajemniczości, a co za tym idzie miejsce do uruchomienia wyobraźni. Czytając "Jezioro" trzeba być gotowym na egzystencjonalny ciężar, a zaraz otwartym na spotkanie z mocną czeską prozą.