Joanna d'Arc Dziewczyna, wojowniczka, heretyczka, święta (twarda)

Joanna D?arc to książka, która zachwyciła mnie pod każdym względem. Zarówno pod względem pięknej okładki, która przyciąga oko, jak również pod względem oddania klimatu średniowiecznej Frakcji i Anglii. Historia jednej z najsłynniejszych kobiet, która chodziła po ziemi zafascynowała mnie od pierwszej strony. Autorka z niezwykłą dokładnością opisała jej dzieciństwo i relacje z ojcem, a później drogę jaką wybrała Joanna. W jaki sposób od dziewczyny, z której każdy się śmiał stała się faworytą króla. Jak stała się dowódcą potężnej armii i w jaki sposób została spalana na stosie. Z każdy z tych etapów życia Joanny został przedstawiony w bardzo ciekawy sposób.
Książka należy raczej do grubszych książek. Jest napisana małą czcionką, ale czyta się ją z zapartym tchem. Obwieść o dziewicy z Orleanu dostarcza wielu emocji. Od współczucia i poczucia niesprawiedliwości po podziw dla jej odwagi i siły.
Książka wywarła na mnie duże wrażenie i myślę, że historia Joanny D?arc zostanie ze mną na dłużej. Bardzo polecam każdemu miłośnikowi powieści historycznych. Jest to lektura, która na pewno przypadnie Wam do gustu.

Kto z nas nie zna nazwiska Joanny D?Arc patronki Francji, bohaterki i świętej? Wiele biografii powstało o walecznej młodej dziewczynie, która poprowadziła oddziały ku wyzwoleniu francuskich miast z rąk Anglii i Burgundii. Przedstawiana zazwyczaj jako fanatyczka religijna i moralne wsparcie żołnierzy w najnowszej powieści Katherine J. Chen ?Joanna D?Arc. Dziewczyna, wojowniczka, heretyczka, święta? zyskuje zupełnie inne oblicze.

Autorka nie karmi nas suchymi faktami, a wciąga emocjonalnie w historię tej wyjątkowej postaci, z którą tak łatwo się utożsamić i odnaleźć w jej życiu inspirację do walki z własnymi trudnościami. Zdejmuje z niej ciężką zbroję, by obnażyć przed nami jej serce i duszę. I stoi przed nami żywa i przekonująca - olbrzymka, pastereczka, Dziewica Orleańska, święta wojowniczka, a przede wszystkim silna i niezłomna kobieta.

I przyznam, że dużo bliżej mi do obrazu Joanny kreślonego przez Autorkę. Obrazu nieugiętej dziewczyny, którą trudne i bolesne dzieciństwo nauczyło odporności i woli przetrwania. Pierwszym polem walki był dla niej rodzinny dom, a największym wrogiem ojciec. Dziecko bite, niekochane wyrosło na silną i nieustraszoną osobę ?ostrą w mowie, nieufną w sercu, z ręką cały czas zaciśniętą w pięść?.

Ciekawiło mnie jak Autorka ukaże drogę wiodącą porywczą i nieokiełznaną szesnastolatkę z małej wioski przed oblicze króla i motywy stojące za decyzją powierzenia jej ważnej misji odbicia Orleanu. Czy jej talent do walki był darem od Boga, czy efektem życia, w którym nigdy nie zaznała pokoju?

Równie silnie jak trudne dzieciństwo Joanny poruszyła mnie końcowa część ukazująca przyczyny jej zguby. Jak łatwo spaść z piedestału, jak szybko zasługi mogą pójść w niepamięć, gdy staje się niewygodna. W polityce nie ma przyjaciół i sentymentów, a świadomość jak nieobiektywne i niesprawiedliwe siły wpłynęły na kształtowanie się jej historii i śmierć w tak młodym wieku okrutnie boli.

To błyskotliwa, tchnąca klimatem ówczesnej epoki, ale zarazem odważna powieść o kobiecie, która zdecydowanie wyprzedzała swoje czasy z odwagą realizując się w roli pisanej mężczyznom, rzucającej wyzwanie śmierci, władzy i wrogom. Kobiecie, która nie płynęła z nurtem historii, ale ją tworzyła. Kobiecie, której imię po sześciuset latach od jej śmierci jest nadal żywe w naszej pamięci i sercach.

Oczarowała mnie okładka tej powieści, ale w jej treści się zakochałam.