Kajś Opowieść o Górnym Śląsku

Lubię reportaże za to, że pozwalają spojrzeć na różne sprawy z innej perspektywy. Otwierają oczy na rzeczy istotne, pozwalają poznać świat. Niejednokrotnie są to niezykle podróże do przeszłości i do różnych zakątków. I tak, siedząc w fotelu i przewracając stronę za stroną, możemy zanurzyć się w historii, zaznajomić się z faktami, poznać rodzinne tradycje.

Autor zabiera nas właśnie na taką wycieczkę po wspomnieniach. Tych zwyczajnych egzystencjonalnych jak i wojennych ze wszystkimi zawirowaniami jakie za sobą niosła wojna i zabory.
Wspomnieniach pełnych zakrętów, niedopowiedzeń, tajemnic, gdzie próbuje odkryć swoje pochodzenie. A może bardziej przynależność? Albo to co mu w sercu gra? Zwyczajnie chce odkryć siebie, poznać swoje korzenie, dowiedzieć się czegoś o swojej rodzinie.


Nie myślałam, że to będzie tak ciekawa lektura. Przed wszystkim uświadomiła mi, że Ślązacy są mniejszością, która ciągle od Polski zbiera cięgi, notorycznie próbuje się ją uciszyć i zdusić. Nie pojmuję dlaczego Ślązacy mają milczeć o histori, takiej jaka spotkała ich. Bo jednak tam każda wojna była trochę inna.
Wiecznie przerzucani z rąk jednego państwa do drugiego jak gorący kartofer, nie mając nic do powiedzenia. O każdy kawałek własnego ,,ja" muszą walczyć i wydzierać swoją przeszłość, inną od tej polskiej. Torzyc swoje tu i teraz i nowa.
Przyznaję, że chwycił mnie żal. Bo Śląsk i Ślązacy chcą zadbać o pamięć swojej mniejszości, ale notorycznie się im to uniemożliwia. Dlaczego?
Jeśli nie umiemy pomóc, to chociaż nie przeszkadzajmy.

W każdym razie bardzo polecam ten reportaż????
Myślę, że Nagroda Literacka ,,Nike" jak najbardziej zasłużona ????