Kapłan

"Kapłan" to pierwsza część trylogii o Krzysztofie Lorentcie, który jest tytułowym kapłanem. Książka ta jest z pogranicza kilku gatunków takich jak thriller, kryminał, fantastyka, ale również political fiction, a wszystko to jest wplecione w realia początku XXI wieku. Autor po mistrzowsku połączył te gatunki, i stworzył naprawdę absorbującą historię, którą opowiedział ze swadą i bez zadęcia.

Książka pomimo momentami mrocznego klimatu, opatrzonego ciężką i zagadkową atmosferą zawiera również wiele dobrego humoru. Zwłaszcza dialogi pełne sarkazmu napisane są fantastycznie, a kilku bohaterów jak punk Bzdet, profesor Wilecki czy doktor Sambierska wykazują się na każdym kroku poczuciem humoru, a także biorą udział w wielu zabawnych scenach. Generalnie bohaterowie są mocną stroną tej powieści. Mimo ich mnogości i tego, że z biegiem fabuły autor wprowadza nam coraz więcej istotnych postaci, są one tak wyraziste i dobrze napisane, że doprawdy trudno się pogubić. Z tego też powodu czytelnik nie ma prawa się znudzić jakąś postacią ponieważ co kilka stron przebywamy z innymi bohaterami i śledzimy akcje niejako z ich perspektywy.

A akurat akcji w tej książce nie brakuje. Momentami jest to jazda bez trzymanki, fabuła toczy się bardzo dynamicznie, wszystko się zazębia, jest logiczne i spójne. Krzysztof Kotowski świetnie włada piórem, dzięki czemu z takim rozmachem stworzył bardzo klimatyczną i angażującą historię od pierwszej do ostatniej strony. Każdy detal i szczegół doskonale do siebie pasuje, nie ma takiego poczucia na zasadzie: "a ta scena to po co?". Dzięki czemu pomimo, że jest to książka z pogranicza fantasy, zawiera masę historycznych legend i teorii spiskowych, historia została tak wiarygodnie opowiedziana, że człowiek zaczyna się zastanawiać czy nie jest to jednak faktycznie możliwe.

Dla mnie kolejną mocną stroną tej książki było wplecenie we współczesność wątków historycznych. Bardzo dobrze to z sobą grało i dodawało takiej aury tajemniczości.

Ocena najwyższa z możliwych, ponieważ świetnie się bawiłem podczas czytania tej książki, czekam na kolejne tomy.

Dziękuję wydawnictwu za możliwość współpracy przy serii książek ?KAPŁAN?.

Czytaliście już może książki Pana Krzysztofa? Osobiście nie miałam okazji i kiedy otrzymałam propozycję współpracy, bardzo się ucieszyłam, bo akurat ta seria chodziła za mną od dłuższego czasu.

?KAPŁAN?. Na początku obawiałam się, czy na pewno przypadnie mi do gustu i czy to będzie książka, którą przy prawie 500 str. na tyle mnie wciągnie, przytrzyma i nie zniechęci. Jak było?

Zaginięcia, zagadkowe wydarzenia, zabójstwa.

Mieszkańcy miasta są wstrząśnięci i naprawdę nikt nie zdaje sobie sprawy, jakie nadchodzi niebezpieczeństwo.

Ksiądz Krzysztof, który zapadł na tajemniczą chorobę, budzi się i zostaje zamknięty w szpitalu psychiatrycznym. Zostaje uznany za niepoczytalnego. Bo jak wyjaśnić, że pamięta i mówi językami obcymi, którymi posługiwali się ludzie ponad setkami lat temu. I co najważniejsze co łączy go z przodkami, o których tyle mówi.

Kim naprawdę jest Krzysztof?

Kim jest organizacja Aurelitów?

Czy doktor Aleksandra Sambierska uwierzy i pomoże duchownemu?

Zostałam pozytywnie zaskoczona książką ?KAPŁAN? K. Kotowskiego, która mnie wciągnęła od pierwszej strony. Okładka i opis mnie zaintrygował, a gdzie środek mnie pochłonął interesującą fabułą, od której ciężko mi się było oderwać. Napięta i zaskakująca akcja została przez autora poprowadzona rewelacyjnie i precyzyjnie, a połączenie współczesności z teraźniejszością jest tak ze sobą połączone spójnie i nie sposób się pogubić. Na początku musimy się przyzwyczaić to poprowadzonej fabuł jak i do kilku bohaterów, którzy całkowicie dla siebie oby i nigdy się nie spotkali, to tak naprawdę ich coś łączy. I z czasem się wszystko wyjaśnia i otrzymujemy odpowiedzi na wszystkie pytania. Autor zmusza nas do myślenia i zastanowienia ? Czy to wszystko jest prawdą?

Autor przede wszystkim prowadzi nas świetnym językiem, poczuciem humoru pokrytym ironią, który osobiście uwielbiam w książkach jak i w życiu prywatnym. Połączenie kilku gatunków sensacji, kryminału, trochę fantastyki autor pokazuje nam, jak wielką ma wyobraźnie i tak prowadzi lekkim piórem, że zaczytujemy się i poznajemy wiele historii. Nazywana coraz częściej twórczość autora ?thriller hipotetyczny? pasuje do niego idealnie. Pełna akcji, teorii spiskowych, tajne bractwo oraz tajemnic. Nie sposób się przy niej nudzić i do końca nie możemy, być pewni jak to się zakończy.

Polecam serdecznie :)

?Zostaw to i daj się dziać sprawom. Reagujesz szokiem, to normalne. Następnym etapem jest bunt, później załamanie, rezygnacja, wreszcie dostosowanie się do sytuacji.?

Rewelacyjny, trzymający w napięciu od pierwszych stron i zdecydowanie nieprzewidywalny? taki właśnie był dla mnie ?Kapłan? Krzysztofa Kotowskiego????????

Ogromnym zaskoczeniem była świetnie skonstruowana, bardzo wartka fabuła. W tej książce akcję goni akcja, a czytelnik z każdą stroną poznaje z początku niepozornych bohaterów i zaczyna z nimi walkę z czasem. A ta okazuje się być emocjonująca. Nie zraźcie się proszę początkiem, który może być trochę chaotyczny, bo skacze w ramach czasowych? dajcie się porwać historii, bo po kilku rozdziałach zrozumiecie, że autor specjalnie wprowadził taki zabieg, aby nadać większego znaczenia swojej historii ????

Dla mnie majstersztyk! Ogromnie się cieszę, że to pierwszy tom i kolejne przede mną, liczę na podobne emocje i mix gatunku! Jeżeli nie znacie, a dopadł was czytelniczy kryzys? ta książka pomoże Wam wrócić do ?żywych????? ! Ogromnie Wam polecam!

Jestem mega fanką książek, które mają reaktywacje w nowym wydaniu. Nie tylko nowe obecnie promowane książki są fantastyczne, lecz nie zapominajmy o tych które mają już sporo miesięcy, lat. Dziś spotykamy się przy książce, która swoje pierwsze wydanie miała w 2008 roku, a drugie 09.02.2022. Przedstawiam Wam książkę pt. ?Kapłan? Krzysztofa Kotowskiego, która spowodowała, że podczas czytania czy słuchania audiobooka nie raz śmiałam się w głos ze świetnie napisanych dialogów oraz cudownie wykreowanych bohaterów, a moimi ulubieńcami to są Bzdet i Cipucha, czyli punkowa para za którymi już tęsknie, bo jestem po dwóch z trzech dostępnych tomach.
Książka dla fanów fantastyki, zakonów, różnych tajemnic ukrywanych przez lata, ale też o niezwykłych zdolnościach, które mogą przytrafić się raz na kilkaset lat, ale jakie to zdolności to już sami przeczytacie i uwierzcie na pewno nie czytaliście takiego pomysłu jaki tutaj autor przypisał głównemu bohaterowi. Mamy zakon Aurelitów, byłego duchownego, który pewnego razu budzi się w szpitalu nie wiedząc jakim cudem tam się znalazł oraz co spowodowało, że posiada dar, który jest szczególny dla pewnej grupy, ale o tym już nic nie napisze, bo nie odbiorę wam radości jaka pojawi się po zapoznaniu z literaturą.
Od pierwszych stron nie zaznasz nudy, ponieważ według mnie akcja rozwija się równomiernie z pokonywanymi rozdziałami, gdzie koniec końców przeżyjecie niezły rollercoaster. Do teraz trudno mi uwierzyć, że nasz główny bohater Krzysztof zna i przyjaźni się z tą wcześniej wspomnianą dwójką prześmiesznych osobowości jakimi są Bzdet i Cipucha. Dużo ucieczek, tajemnic, dziwnych sytuacji, religii, kryminału, ale i cudownego poczucia humoru.
Seria ma trzy tomy, ale nie ukrywam, że bardzo, z całego serca liczę na to, że będzie ich więcej albo że chociaż powstanie osobna seria z naszymi punkami w roli głównej. Opisów książki jest pełno w Internecie więc nie będę powielała i zachęcam do zapoznania się, chyba że jesteś typem lubiącym niespodzianki (czyli takim jak ja) to do sięgnięcia po tę pozycję.
... bo przeżyłam fantastyczna przygodę, o której aż chce się opowiadać i namawiać do zapoznania się.

Kapłan? kim się stał? Co chce uczynić? Jakie są jego zamiary? Jakie przeszkody spotka na swojej drodze? Mogę Was tylko zapewnić, że totalnie niezwykle.

Zagadkowe, mogłoby się wydawać dziwaczne, tajemnicze i nie do końca wytłumaczalne zdarzenia wstrząsają miastem. Młody kapłan Krzysztof Lorent budzi się w szpitalu psychiatryczny? nie wie jak to się stało? ma wrażenie, że nagle w jego głowie pojawiło się ogrom nowych umiejętności i wspomnień, które sięgają zamierzchłych czasów, sprzed czterech tysięcy lat! Na domiar wszystkiego Lorent uświadamia sobie, że istnieje tajemnicza organizacja Aurelitów, pomimo tego, że nawet historycy są przekonani, że już od dawien dawna nie prowadzi swojej ?działalności?. Mają oni pewien plan w stosunku do kapłana. Czy zatem znalazł się w niebezpieczeństwie?

Początkowo byłam bardzo zaskoczona wprowadzeniem do fabuły. Historia rozpoczyna się od zdarzeń, które miały miejsce na Krecie w roku 1692 p.n.e., następnie niemalże momentalnie, mając świadomość o wielu niedopowiedzeniach przeskakujemy do roku 987 i czasu Wikingów. Znów historia się urywa? I w końcu znajdujemy się w czasach współczesnych, gdzie autor powoli odkrywa przed nami karty tajemnic, cały czas mając w pamięci to co wydarzyło się kiedyś.

Zderzenie świata rzeczywistego i jakby totalnie nierealnego wprowadza momentami bardzo humorystyczny klimat, bo kto uwierzy w ?znikających?ludzi walczących na mieczy w XXI wieku! ???? Niezwykle podobały mi się odniesienia do historii pierwszych Słowian, czy innych wydarzeń historycznych. To opowieść zbudowana na prawdzie i fikcji, które idealnie się uzupełniają.

Z pewnością nie jest to klasyczny thriller. Ktoś mógłby stwierdzić, że to kompletne pomieszanie z poplątaniem. I z pewnością miałby rację, ale według mnie stanowi to ogromny plus tej książki, bo nie wiesz czego możesz się spodziewać.
Tajemniczość, która pojawia się tutaj od samego początku sprawia, że wsiąkasz w historię i chcesz więcej i więcej.

Nie tylko fabuła jest tu zaskakująca i bardzo ciekawa, warto również zwrócić uwagę na kreacje bohaterów, bardzo dobrze dopracowanych.

Zanim wtopiłam się w tę zdumiewającą przygodę napotkałam się z opiniami, że można tu wyczuć klimat Dana Browna i Indiany Jonesa. I faktycznie tak było, więc jeśli jesteście zwolennikami powieści amerykańskiego pisarza, czy archeologa i poszukiwacza przygód wykreowanego przez scenarzystę George?a Lucasa, koniecznie zapoznajcie się z naszym rodzimym autorem.

Gdybym książkę zobaczyła stojącą na półce w księgarni, raczej bym po nią w ogóle nie sięgnęła. Okładka nie przyciąga, jest dość tajemnicza, jednak nie zwróciłabym na nią szczególnej uwagi. Kiedy otrzymałam propozycję jej zrecenzowania i po przeczytaniu opisu pomyślałam, że przypadnie mi do gustu. I nie myliłam się.

Z początku nie potrafiłam wgryźć się w czytaną historię. Wątki mi zgrzytały, miałam totalny chaos w głowie i nie byłam w stanie przyporządkować odpowiednich fragmentów układanki. Jednak zagłębiając się dalej w fabułę, powoli wszystko zaczęło się klarować. Nie obyło się bez momentów, że musiałam się nieco cofnąć, by zrozumieć niektóre wątki, ale to nie umniejsza temu, co otrzymałam. To genialnie stworzona opowieść, dopracowana w najdrobniejszym szczególe, trzymająca w napięciu, co tym razem się wydarzy, czym teraz zostanę zaskoczona. Czytając, czułam się, jakbym obserwowała moją ulubioną serię gier Assassins Creed, w którą grywam od kilku miesięcy. Mamy tu osobę, która pamięta wydarzenia dawnych Kapłanów, tajemniczych Aurelitów, którzy są potężnym bractwem, walki na miecze, niespotykane umiejętności i ogromna wiedza sięgająca dekady. Do tego wierzenia religijne, ciekawe tło historyczne, zagadki do odkrycia, chęć powstrzymania groźnego bractwa i wiele innych.

Autor połączył motyw fantastyki, science fiction, kryminału, thrillera, historii. Kilka gatunków, które tworzą zaskakującą fabułę, wciągającą w swoje odmęty, jak potoczą się dalsze losy bohaterów powieści. Tak jak wspominałam wcześniej, zdarzają się momenty, że pojawia się konsternacja, co się przed chwilą wydarzyło, bo pojawia się wielu bohaterów, którzy mają mniej lub bardziej kluczowe zadanie do wykonania w powieści i nie łatwo się połapać, trzeba się mocno skupić, by zrozumieć motywy i zdania, jakie wypowiadają postacie, jednak to nie umniejsza powieści. Jest pełna intryg, niepewności, dylematów, zdrad, walk, pościgów, zaskakujących zwrotów akcji, a ciekawość, co wydarzy się dalej, popycha czytelnika w odmęty genialnej fabuły. Już niebawem sięgnę po drugi tom, a ja was gorąco zachęcam do przeczytania Kapłana. Wygląda niepozornie, nie dajcie się jej jednak zwieść, skrywa w sobie niezwykłą perełkę, która trzyma czytelnika w napięciu od początku do końca.

Krzysztof trafia do szpitala psychiatrycznego. Mężczyzna uważa, że jego umysł zalewają wspomnienia innych ludzi, że posiadł umiejętności, których nie miał wcześniej. Pacjent okazuje się wyzwaniem dla lekarzy, nie jest podręcznikowym przykładem. Prawda jest jednak nierealna.
Mężczyzna staje się posiadaczem ogromnej wiedzy, czym ściąga na siebie uwagę starożytnego zakonu, który ma wobec niego ogromne plany. Rozpoczyna się niebezpieczna walka z czasem. Aurelici mają spore zasoby i za wszelką cenę chcą odnaleźć Krzysztofa.

Autor zabierze nas w podróż w czasie. Główny wątek zaczyna się jednak we współczesnej Warszawie, dokładnie w szpitalu psychiatrycznym, w którym przebywa Krzysztof. Bohater przedstawia nam się jako ksiądz, jednak przez umiejętności, które zdobywa i ich następstwa, zrzeka się tego tytułu. Mężczyzna jest zagubiony, zdezorientowany, ale stara się dojść do prawdy i ujść z życiem.

Bohaterowie często będą odnosić się do historii, przez co opisy i monologi będą obszerne. Autor używa w tekście pojęć, które odpowiadają opisywanym czasom, czy kulturze kraju, w którym przebywają bohaterowie. Wiele z nich wyjaśnionych jest w przypisach, więc tekst nie sprawia trudności.

Książka podzielona jest na części. Pierwsza wprowadza nas do świata Krzysztofa, dowiadujemy się, czym jest tajemniczy zakon aurelitów oraz jaki ma cel. Druga część rozgrywa się wiele lat później. Nowy mistrz zakonu zajmuje się poszukiwaniami Krzysztofa, młody ksiądz zaczyna się interesować zaginięciem swojego poprzednika i aurelitami a policja odkopuje sprawę ucieczki Krzysztofa ze szpitala.

Opowieść pełna jest intryg, powrotów do zamierzchłych czasów, korupcji i pościgów. Pozory mogą mylić, a bohaterowie nie do końca są tymi, za których ich uważamy. Akcja będzie dynamiczna, bohaterowie różnorodni, z różnych czasów i kultur.

Historia utrzymana jest w mistycznym klimacie. Jest spójna, a wszystkie wątki łączą się w jedną całość. Postać Krzysztofa i jego historia jest bardzo ciekawa. Atmosfera będzie poważna, przesycona niepewnością a bohaterowie będą musieli mieć oczy dookoła głowy. Ze strony na stronę poznamy coraz więcej tajemnic zakonu czy teorii spiskowych. Gra jest niebezpieczna.

Ludzie posiadający rozległą wiedzę i tak mają jej niewiele w stosunku do tego, co zostało odkryte, a co jeszcze jest tajemnicą. Nadal nie wiemy do czego zdolny jest nasz mózg, ale za to zdarzają się przypadki osób, które po jakimś tragicznym wydarzeniu nagle mogą zdziałać więcej. Jedni w to wierzą, a inni nie, ale dowodów naukowych brakuje, by to potwierdzić lub zaprzeczyć.

Zarys fabuły

W książce spotykamy księdza Krzysztofa Lorenta, który po dość silnym bólu głowy trafił do szpitala psychiatrycznego z dość dziwnymi objawami niedającymi jasnego obrazu, jaka choroba tej natury go spotkała. Mężczyzna twierdzi, że zna historię wielu ludzi żyjących wiele setek lat do tyłu, potrafi posługiwać się kilkudziesięcioma językami obcymi, zna sztuki walki itd. Przypadek bada doktor Aleksandra Sambierska i w żaden sposób nie może zakwalifikować jego objawów do konkretnej choroby. Pewnego dnia kapłan informuje Olę o tym, że ma mu pomóc w ucieczce, gdyż ścigają go pewni ludzie i jeżeli tego nie zrobi, to oni zabiją wszystkich ludzi ze szpitala. Kobieta nie uwierzyła mu, lecz kończąc dyżur, po wyjściu na korytarz dostrzegła nieprzytomnych pracowników po drugiej stronie siatki. Wtedy zdecydowała się pomóc Krzysztofowi i razem wyszli przed szpital, a tam czekali już na nich czterej mężczyźni ubrani w zielonkawe habity, z którymi kapłan musiał podjąć walkę. Kto ściga Krzysztofa i co od niego chce? Jak na całą sytuację zareaguje komisarz Michał Kępiński, który zajął się dochodzeniem? Co spotka bohaterów i jakie będą ich dalsze losy? O tym w książce ?Kapłan? autorstwa Krzysztofa Kotowskiego.

Dziwna przypadłość

Przypadłość głównego bohatera, który po nagłym bólu głowy zaczął zdobywać rozległą wiedzę z dawnych lat oraz nabywać różne umiejętności jest moim zdaniem dobrym wyborem autora, jeśli chodzi o punkt kluczowy w tejże pozycji. Taka przypadłość jest czymś nowym i raczej niepowtarzalnym i jeśli ktoś lubi takie historie opisujące coś nadprzyrodzonego myślę, że zaciekawi się tą lekturą. Takie niecodzienne przypadki fascynują ludzi, gdyż jeszcze wiele nie wiemy na temat otaczającego nas świata, jak i naszego organizmu. Pomimo, że to fikcja literacka, to jednak wielu z nas nawet w niewielkim stopniu chciałoby coś podobnego potrafić.

Niecodzienny thriller

W przypadku tej książki mamy do czynienia z thrillerem hipotetycznym, czyli połączeniem thrillera, powieści fantastycznej, political fiction i metafizycznej opowieści gotyckiej. Takie połączenie daje wspaniałą książkę, której akcja wciągnie większość odbiorców. Do tego postać głównego bohatera (duchownego), który musi przeżywać wewnętrzny dylemat dotyczący wiary i wiedzy właśnie zdobytej, z ciągłymi konwersacjami z Aleksandrą będącą ateistką zwiększają zaciekawienie lekturą. W moim wypadku trochę minęło zanim się wciągnąłem, gdyż na początku otrzymujemy dwa przypadki z historii gdzie są opisani ludzie posiadający taką przypadłość, jak Krzysztof, a później akcja powoli zaczyna się rozwijać i nabierać tempa. Książka trzyma w napięciu i niespodziewane sytuacje oraz nietuzinkowe postacie zachęcają do dalszej lektury.

Podsumowanie

Książkę czytało mi się płynnie, a zaciekawienie wzrastało wraz z rozwojem tej niecodziennej akcji. Pozycja może nie przypaść do gustu czytelnikom, którzy nie lubią wątków fantastycznych lub poruszających różne teorie powiedzmy spiskowe. Okładka dzięki swej kolorystyce rzuca się w oczy, ale osoby szczególnie zwracające uwagę na urok okładek, raczej nie będą nią zachwycone. Gorąco polecam książkę wszystkim fanom thrillerów poruszających nadprzyrodzone tematy umieszczone w dzisiejszych czasach.

Inni czytelnicy piszą, że ta powieść była dziwna, że to było jakieś szaleństwo... W zupełności się z nimi zgadzam! Hm, ale to dobrze czy źle? W zasadzie to tak i tak jednocześnie, ale ostatecznie dobrze. Zgubiliście się już?

Postaram się jakoś uporządkować ten chaos. "Kapłan" wywołał we mnie wiele emocji, a to cenię w książkach najbardziej. Byłam zaciekawiona, byłam znudzona, śmiałam się, wyłam z zażenowania, coś wydawało mi się szokująco wiarygodne, coś innego totalnie bezsensowne, z jednymi bohaterami się zżyłam, inni do końca mi się mylili, bo wydawali się tacy sami - uf! Nie wierzę, że to wszystko wydarzyło się w trakcie czytania jednej powieści!

Chciałabym jakoś nakreślić wam fabułę, ale z tym też wcale nie jest lekko. Akcja dzieje się współcześnie i w przeszłości, tytułowemu bohaterowi coś się odblokowuje w DNA i nagle posiada pamięć swoich przodków (assassins creed style), zaczyna go ścigać tajne bractwo walczących mnichów ninja, ale ostatecznie to nie o to w tym chodzi. A może tak? Pojawią się w tym jeszcze wikingowie, punkowcy, nawet bliskowschodni terroryści, bo czemu by nie. Zakończenie jest takie, że nie można żyć dalej bez sięgnięcia po kolejną część.

Podobało mi się z jaką łatwością autor wykreował ten dosyć skomplikowany świat. Niektóre sceny wydawały mi się tak widowiskowe, że z łatwością wyobrażałam je sobie jakby były w filmie. Druga połowa książki bardzo pachniała mi np. "Kill Billem". Widać, że pisarz nie boi się wyzwań, wprowadzania niecodziennych teorii, budowania alternatywnej historii. Chociaż czasami zastanawiałam się, po co jakieś postacie przez kilka stron toczą dysputy filozoficzne albo opowiadają o wydarzeniach sprzed wieków, które przecież nijak mają się do głównego wątku, to po dotarciu do ostatniej strony uznałam, że właśnie takie pozornie niepotrzebne fragmenty budują ten niezwykły świat.

Okładka reklamuje "Kapłana" jako thriller, ale ja czułam w nim więcej kreatywnej fantastyki. Polecam czytelnikom, którzy tęsknią za przygodą i walką na miecze w niecodziennych okolicznościach.

Mądrość Wieków

W szpitalu psychiatrycznym przebywa ksiądz Krzysztof Lorent, jest on ciekawym przypadkiem dla pracujących tam lekarzy, w tym dla doktor Aleksandry Sambierskiej, która zostaje jego lekarzem prowadzącym. Dotychczas lekarze nie stwierdzili co dolega ich pacjentowi. Nie jest on bowiem agresywny ani osowiały, ale opowiada niestworzone rzeczy, że posiadł wiedzę przodków i to bardzo, bardzo odległych, a także umiejętności, których żaden normalny człowiek nie posiada.

Gdy na szpital napada grupa ludzi ubranych w ciemnozielone habity, Krzysztof wie, że pozostała mu tylko ucieczka. Został bowiem namierzony przez starą, tajemniczą i niebezpieczną organizację, zwaną Aurelitami, których bardzo interesuje postać Lorenta, widzą w nim bowiem kogoś, na kogo czekali od wielu lat. Krzysztof ucieka, a wraz z nim doktor Ola, jak to się zakończy? Kim jest Kapłan Wiedzy? I do czego zdolni są aurelici by osiągnąć swe cele? Kim jest tajemnicza młoda Japonka, zwana Haiku?
Jeśli jesteście ciekawi to sięgnijcie po pierwszy tom trylogii Krzysztofa Kotowskiego, Kapłan.

Pierwszy tom jest bardzo wciągającą książką, jest miksem gatunków, bo odnajdziemy tu thriller, kryminał, wątki przygodowe, a nawet historyczne. Opis okładkowy określa powieść mianem thrillera hipotetycznego, ze względu na teorie, obrazoburcze, zaskakujące i niepokojące, które autor wkłada w usta swoich bohaterów. Powieść bardzo mi się podobała, zwłaszcza pomysł na fabułę, jak i bohaterowie, choć z poglądami niektórych (aurelici, doktor Ola) nie zgadzam się ani trochę, to bawiłam się dobrze podczas lektury. Książka ta niesie ze sobą to co ja kocham w książkach i filmach akcji czy przygodowych. Być może postać Kapłana brzmi trochę jak jakiś Superman czy inny Spiderman, ale nie można jej zarzucić, że nie jest intrygująca i przykuwająca uwagę. Moje serce podbiły też postacie kolorowego punka Bzdeta i jego żony Cipuchy, jak także postać profesora Don Juana, Wileckiego i profesora Linka, który z wyglądu przypomina Richarda Attenborougha, który grał twórcę Parku Jurajskiego ;).

Kapłan to powieść przy której nie da się nudzić, składa się z dwóch części, które utrzymują równy poziom i budzą apetyt na więcej. Jest dobrze napisana, akcja nie zwalnia ani na chwilę, jest tu kilka wątków, ale spokojnie można się w nich odnaleźć, grono ciekawych i barwnych bohaterów, protagonista, któremu kibicuje się od początku, gra tu pierwsze skrzypce i jest tajemniczą postacią, ciekawa, oryginalna fabuła, która potrafi zaciekawić czytelnika i utrzymać tę ciekawość do ostatniej strony. Wychowana na filmach z Jackie Chanem, Van Dammem, Stallonem, Seagalem czy Fordem jestem zachwycona tą książką i cieszę się, że mogłam ją poznać. Choć nie ukrywam, że niektóre teorie i poglądy bohaterów wzburzyły mi krew, lecz myślę, że każdy chrześcijanin będzie miał podobne odczucia co ja. Ale z racji, że to przecież powieść i kreacja świata stworzonego na jej potrzeby, to wybaczam autorowi te herezje, które głoszą niektórzy z bohaterów powołanych przez niego do życia.

Podsumowując, polecam. Dobry kawał literatury akcji i przygodowej, ja bawiłam się wyśmienicie i czekam niecierpliwie na drugi tom, a Wam nie pozostaje nic innego jak sięgnąć po Kapłana i wyruszyć wraz z nim śladami mądrości wieków.
...

Do przeczytania tej książki skłoniło mnie porównanie jej do "Kodu Leonarda da Vinci". Nie zagłębiałam się mocno w opis fabuły, nie czytałam innych recenzji ? sam fakt, że jest to książka w klimacie Dana Browna przekonał mnie do przyjęcia propozycji recenzji ?Kapłana?. Czy porównanie tych książek do siebie było słuszne? Moim zdaniem tak! Tajemnicze zaginięcia, pościgi, nawiązania do wydarzeń historycznych, tajne stowarzyszenia, teorie spiskowe i podważanie ogólnoprzyjętych wierzeń to elementy, które sprawiły, że czułam się podobnie jak podczas lektury ?Kodu...?.

?Kapłan? jest tzw. Thrillerem hipotetycznym, łączącym w sobie różne gatunki: thriller, kryminał, fantastyka, horror. Początkowo ciężko było mi się wgryźć w fabułę, ponieważ w pierwszych rozdziałach mieliśmy do czynienia z czterema aż płaszczyznami czasowymi, łatwo było się więc pogubić podczas poznawania wielu bohaterów. Niektóre strony musiałam czytać po dwa razy, żeby nic mi nie umknęło. Na szczęście tylko początek był tak wymagający, później fabuła skupiła się już na czasach współczesnych z ewentualnymi wzmiankami i retrospekcjami. Dynamiczna akcja wciągnęła mnie na tyle, że nie miałam problemów ze skupieniem.

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Krzysztofa Kotowskiego, niemniej jego charakterystyczny styl przypadł mi do gustu. Wartka akcja, nieprzeciętni bohaterowie, odważne teorie, błyskotliwe dialogi to zdecydowanie coś co lubię.

Zaskoczeniem dla mnie były wątki historyczne i odniesienia do czasów sprzed naszej ery, których bałam się najbardziej i byłam pewna, że nie przypadną mi do gustu, a okazało się, że wcale nie miałam z nimi problemu. Z ogromnym zdziwieniem muszę także przyznać, że wątek kryminalny i śledztwo policyjne interesowało mnie tutaj najmniej ? tak naprawdę mógłby nie istnieć, gdyż całą swoją uwagę skierowałam na ucieczkę kapłana i jego towarzyszy oraz ścigających ich Aurelitów.

Pod koniec tego tomu bohaterowie wysuwają pewną teorię spiskową na temat znanego na całym świecie wydarzenia, rzucając argumenty, które mocno zakręciły mi w głowie i poczułam, że sama już nie wiem co jest prawdą, a co spiskiem. Genialne!

"Kapłan" Krzysztofa Kotowskiego to oryginalna pozycja na rynku literackim, którą miałam przyjemność poznać. I choć nie do końca jest w moim klimacie i tło historyczne, którego jest tu dużo, sprawiło, że lektura bardzo mnie znużyła, to uważam, że jest to naprawdę kawał dobrze napisanej książki.
Krzysztof Lorent przebywa w szpitalu psychiatrycznym i tam postanawia odejść od stanu duchownego. Lekarze nie są w stanie jednoznacznie określić co mu dolega. Mężczyzna zna kilkadziesiąt języków i uważa, że jest związany z Tacjadesem, żyjącym 4 tysiące lat temu, jak również z Devirkiem, który był młodym wikingiem żyjącym w kraju Danów w X wieku. Aurelici wiedzą o przypadku Krzysztofa, a ich pojawienie w życiu mężczyzny i innych ludzi, stanowi o ogromnym niebezpieczeństwie. Czego tak naprawdę chcą Aurelici od Lorenta?
W książce nie zabraknie zaginięć i zabójstw, dzięki czemu mamy tu powiew kryminału. Natomiast duża część "Kapłana" to mocno historyczno-refleksyjny kawałek treści, który będzie owocną gratką dla fanów historii. Miejsca akcji i bohaterowie przeplatają się przez całą powieść. Na samym początku miałam problem z wgryzieniem się w historię sprzed wielu wieków, a później w teraźniejszą, gdzie to Lorent jest Kapłanem i zaczyna się akcja ucieczki przed Aurelitami. Trzeba przyznać, że autor wykreował bardzo wyrazistych bohaterów, którzy wzbudzą mieszane uczucia w czytelniku. Nie mogę nie wspomnieć, że postacie Cipuchy i Bzdeta troszeczkę dodały zabawniejszej formy powieści. Pan Kotowski pisze odważnie, co jedni polubią, inni nie będą zachwyceni. Książka dzieli się na dwie części, a jej wielowątkowość końcowo przekształca się w jedną, dość intrygującą i nieprzewidywalną całość.
Czy polecam? Tak, ale nie wszystkim. Jeśli ktoś szuka szybkiej lektury, która umili mu wieczór, a akcja za akcją będą uatrakcyjniały historię, to niestety nie jest to ta książka. Natomiast czytelnicy, których interesuje historia, sfera refleksyjna i duchowa, to jest to myślę idealna pozycja.

Słyszeliście może o trylogii Kapłan, którego pierwszy tom miał swoją premierę w 2008 roku? W moje ręce trafiła ta część i od razu wzbudziła moje zaciekawienie. Okładka jest boska i przykuwa uwagę, a opis intryguje, więc ochoczo zagłębiłam się w lekturze, która mną wstrząsnęła.

Miks gatunków to za mało powiedziane, ale na pierwszy plan zdecydowanie wysuwa się thriller, który zachwyca swą mroczną, ciężką i zagadkową atmosferą. Emocje są wszechobecne podczas czytania i trzymają w swych szponach przez cały czas, nie pozwalając nawet na moment oderwać się od powieści.

To co zaserwował nam autor to iście ostra jazda bez trzymanki. Już od prologu poznajemy Krzysztofa Lorenza, który jest kapłanem i zapadł nagle na tajemniczą oraz trudną do zdiagnozowania chorobę psychiczną. Umieszczony w zakładzie psychiatrycznym, trafia pod opiekę Aleksandry Sambierskiej. Po dziwnych wydarzeniach pani doktor zaczyna wątpić w trafność swej diagnozy i nie wie w co ma wierzyć.

Czy Aurelici rzeczywiście polują na księdza Krzysztofa? Jakimi zdolnościami został on obdarzony? Czy jest on tym, o którym opowiadają legendy? Czy zagraża mu śmiertelne niebezpieczeństwo, a może to jego należy się obawiać?

Pan Kotowski po mistrzowsku włada piórem i z wielkim rozmachem stworzył tak niesamowicie klimatyczną historię, którą pochłaniałam jak w transie. Każdy szczegół i detal wkomponowany jest idealnie. Fabuła jest tak przekonywującą, że wierzyłam we wszystko co pisarz przelał na papier. Mnogość wątków poprzeplatanych zaskakującymi zwrotami akcji, rewelacyjne i pełne sarkazmu dialogi, fantastyczne wręcz przygody, legendy oraz prastare dzieje powodują, że nie ma szans na nudę. Postaci są bardzo wspaniale rozwinięte, charakterne i realistyczne.

Tak wczułam się w zaczytywany tekst, że sama zaczęłam tropić wszystkie teorie spiskowe, które mnożą się i próbowałam oddzielić prawdę od fikcji. Niestety poległam szybko na tym polu i dałam się wywieść w ślepą uliczkę.

Uważam, że autor miał fantastyczny pomysł na tą książkę i przypadnie ona wielu odbiorcom do gustu. Kryminalno sensacyjny wątek dodaje jej dynamizmu i tajemniczości.
Jeżeli jesteście zaintrygowani? Ja szczerze polecam

?Całą sztuką życia, mój chłopcze [...] jest umiejętność znalezienia w sobie wiedzy nie tylko na swój temat, lecz także na temat własnego przeznaczenia?, czyli zwariowane połączenie gatunków.

Kapłan to moje pierwsze spotkanie z Krzysztofem Kotowskim, autorem, którego w ogóle nie kojarzę. Jest to także początek cyklu Kapłan. Opis tej książki wydawał mi się intrygujący i dawno nie czytałam powieści, gdzie występowałyby tajemnicze stowarzyszenia.

Seria dziwnych, trudnych do wytłumaczenia zdarzeń, zaginięć, rytualnych zabójstw, wreszcie przypadków dziwnej choroby - wstrząsa miastem. Policja szybko orientuje się, że kluczem do rozwiązania zagadki jest tajemniczy duchowny, którego śladem rusza dwójka (na razie) śledczych.
Pojawiają się pytania: Czy prastare mity o potężnym bractwie Aurelitów mogą jednak okazać się prawdziwe? Czy to ich mroczny plan właśnie zaczyna się ziszczać? Wreszcie ? kim jest człowiek o niezwykłych zdolnościach, nazywany przez wtajemniczonych ?Kapłanem?, którego ? jak mówią legendy ? lękają się nawet Aurelici i który, jako jedyny, może pokrzyżować ich plany?
Zagadkowy thriller hipotetyczny, którego akcja toczy się współcześnie, ale w którym odległa historia ma niebagatelne znaczenie. Bohaterowie powieści poruszają się po całym świecie, ale choć uczestniczą w niemal fantastycznych wydarzeniach, tło powieści stanowi całkowicie realistyczna rzeczywistość początku XXI wieku. Ten interesujący eksperyment stanowi zaskakującą nowość na naszym rynku.

Kapłan jest nazywany przez autora thrillerem hipotetycznym, co oznacza połączenie wielu gatunków ? thrillera z powieścią sensacyjną, psychologiczną, fantasy, horrorem, a także political-fiction. Wydanie wydawnictwa 5WHY PROMOTION to już trzecie wydanie tej książki. Pierwotnie ukazała się w 2008 roku, więc sama historia ma już kilkanaście lat. Ta mieszkanka gatunkowa może niektórych wystraszyć, mnie jednak pozytywnie zaskoczyła. Fabuła jest dosyć oryginalna ? autor przedstawił tajny zakon Aurelitów, a także cofa się do wydarzeń sprzed 4 tysięcy lat. Nasz główny bohater, Krzysztof, jest postacią, która posiada kilka talentów, niczym bohater powieści z gatunku fantasy. Znajdziecie tutaj także sporo wątków historycznych ? Kreta w 1692 r. p.n.e., czy też wikingowie z X wieku.

Akcja nie jest dynamiczna, ale klimat jej towarzyszący wciąga czytelnika. Sam główny bohater może przywodzić na myśl serialowego Ojca Mateusza. Rzadko sięgam po książki, które w jakiś sposób wiążą się z religią ? tutaj skusił mnie intrygujący opis. Autor chyba lubi poruszać teorie spiskowe, a jak wiemy, jest to domena naszego narodu. Czytając o zamachach WTC i spiskach, jakie mogły do nich doprowadzić, przewracałam oczami. Wyszedł z tego stereotypowy obraz Polaków, którzy wszędzie doszukają się nieprawidłowości. Do żadnego z bohaterów też nie zapałałam jakąś większą sympatią.

Kapłan to książka, którą szybko przeczytacie. Nie znajdziecie tutaj kwiecistych opis, a proste dialogi zakraszone momentami humorem. Język jest lekki, a sama opowieść nie wymaga większego zaangażowania ze strony czytelnika. Mimo kilku zgrzytów czytało mi się ją dobrze. Nie jest to może wybitny thriller, ale na pewno jest to książka z ciekawą fabułą, która może zaintrygować. Warto sprawdzić na własnej skórze, czy przypadnie wam do gustu taki miszmasz gatunkowy.

Krzysztof Lorent, ksiądz, który dotychczas wiódł spokojne, normalne życie, zapada nagle na dziwną i trudną do zdiagnozowania chorobę, w związku z którą trafia do szpitala psychiatrycznego. Początkowo przypadłość objawia się między innymi kilkukrotną utratą świadomości, lecz wkrótce staje się jasne, że Krzysztof w tajemniczy sposób posiadł także wspomnienia, wiedzę i umiejętności wielu osób, które żyły na długo przed nim.
Młody ksiądz, korzystając z informacji, w które został wyposażony, odkrywa, że jest intensywnie poszukiwany przez tajne bractwo Aurelitów - organizację, która rzekomo nie istnieje już od bardzo dawna.
Nikt jednak nie wierzy księdzu Lorentowi, gdy ten twierdzi, że zarówno on sam jak i wszyscy przebywający w szpitalu są w wielkim niebezpieczeństwie.

??????

Książkę czytało mi się przyjemnie, zapewne za sprawą przystępnego języka i żywych, barwnych dialogów, choć początkowo lektura wymagała ode mnie dużego skupienia w związku z mnogością wprowadzanych miejsc i postaci.
,,Kapłan" reklamowany jest jako thriller, lecz moim zdaniem bliżej mu do powieści sensacyjnej - fabuła obfituje w walki, przesłuchania i pościgi. Akcja przez większość czasu płynie raczej dynamicznie, choć zdarzały się momenty jak dla mnie nieco przydługie. Zabrakło mi właśnie tego dreszczyku emocji, z którego słyną thrillery.
Najciekawszym aspektem powieści były interesujące hipotezy wysuwane przez bohaterów, dotyczące porządku świata i genezy religii.

Krzysztof Kotowski niewątpliwie stworzył oryginalną powieść, która wyraźnie wymyka się ramom gatunkowym. Dla mnie był to powiew świeżości i choć po przeczytaniu stwierdzam, że nie jest to do końca coś, w czym się odnajduję, uważam, że książka może znaleźć wielu zwolenników.

Tytułowym kapłanem jest Krzysztof Lorent - duchowny, którego poznajemy w szpitalu psychiatrycznym, ponieważ twierdzi, że łączy się z postaciami z przeszłości - wikingiem, starożytnym kreteńczykiem i wieloma innymi. To co pozornie wydaje się być zaburzeniem, okazuje się być wyjątkowo niebezpieczną prawdą i umiejętnością pożądana przez wyjątkowo groźną organizację... Mamy tutaj swoisty miks gatunkowy - thriller, fantasy, powieść psychologiczna i sensacyjna przenikają się, a z każdego jest czerpane to, co najlepsze. Fabuła wciąga i intryguje, sam koncept z pamięcią przodków jest rewelacyjny. Bohaterowie ciekawi i dobrze napisani. Zdecydowanie polecam :)

Genialny thriller hipotetyczny o tajnym stowarzyszeniu, którego działania mogą zmienić dzieje świata i wszystko, w co ludzkość do tej pory wierzyła. Niejednokrotnie podczas czytania czułam dreszczyk przerażenia zastanawiając się, co by było dyby jednak takie zdarzenia miały miejsce w rzeczywistości. Świetnie utkana fabuła, która wciąga bez reszty.