Kaszmirowa chustka

Obraz polskiej wsi, przynosi na myśl wiele szkolnych lektur. Obrazowy, pełen metafor, archaizmów i piękna język, pomaga przenieść się w czasie i dogłębnie poczuć akcję.

Na początku nie mogłam się wczuć w tę historię. Co chwilę się gubiłam i nie wiedziałam kto jest kim i jak są powiązani ???? Kiedy jednak pierwsze kroki miałam za sobą historia nabrała przejrzystości. Pojawiło się wielu bohaterów, niektórzy tylko we wspomnieniach, inni towarzyszyli nam przez większą część historii. Obrazowo widzimy jak wygląda życie w gospodarstwie, praca na roli, swatanie, czy randkowanie. Możemy zobaczyć jak wyglądało życie naszych dziadków, wczuć się w nie i lepiej zrozumieć dzielące nas różnice. W końcu w naszych czasach to niewyobrażalne by przeprawa 8km z wioski do wioski, aby odwiedzić rodzinę, była wielką, ciężką i trudną przeprawą. A jednak, takie były kiedyś realia.

Klimat książki przypominał mi trochę film "U Pana Boga za miedzą", kto oglądał, ten wie co mam na myśli. Jednak przyznam, że opis książki nijak nie pasuje mi do jej treści. Problemy, wzloty, upadki, tragedie, sukcesy, praca, podróże, zwykła codzienność. Prosta historia czyjegoś życia. To właśnie o tym jest Kaszmirowa chustka. O życiu w powojennej Polskiej wsi.

"Pędził wiatr gościńcem, niespokojny, niemiarowy, słuchał szeptu rozbudzonych wiosną drzew, podsłuchiwał postępowań ozimin i szumiał. Szumiał o tym, co widział. Szumiał o tym, co słyszał przez lata wędrówki po tym skrawku podlaskiej ziemi."

Już sam wstęp do powieści "Kaszmirowa chustka" brzmi poetycko. Autorka prze całą powieść posługuje się językiem, który pobudza wyobraźnię, który przywołuje tęsknotę do minionych lat. Przenosi nas do powojennej wsi. Wsi, która oprócz pięknych, sielskich krajobrazów, ma w sobie także trudy i znoje dnia codziennego. Bo ciężka praca jest tutaj na porządku dziennym. Pracują nie tylko mężczyźni, ale także kobiety i dzieci. Każdy chce dorzucić swoją cegiełkę do rozwoju domowego gospodarstwa i wpisać się w jego historię.
Autorka ukazuje jak wielką wartość ma rodzina. Ukazuje, jak wiele można dla niej poświęcić.
Nie brakuje tu miłości i wzajemnego szacunku, ale także trudnych wyborów i rozczarowań.

Poznajemy historię Anny i Antka. Chociaż mężczyzna ma plany wobec kobiety, do ostatecznie nie dochodzi do zaręczyn. Najwidoczniej nie byli sobie pisani. Antek żeni się ze Stasią, Anna zaś oddaje swe serce Władziowi.
Każda z rodzin żyje własnym życiem. Na świat przychodzą kolejne pokolenia.
A przekrny los już snuje plany, jak ponownie złączyć drogi Anny i Antka. I udaje mu się to w najmniej spodziewanym momencie...

"Kaszmirowa chustka" to ważna i wartościowa powieść. Jest napisana tak pięknym, poetyckiek językiem, że można delektować się nią bez końca.

Serdecznie zachęcam Was do jej przeczytania ??

?Kaszmirowa chustka?.

?Jeśli wsłuchasz się w szum wierzb, poznasz historie, które na zawsze pozostaną w Twoim sercu?.

Usiadłam do tej historii mając świadomość, że nie będzie to kolorowo bajkowa sceneria wsi. Zobaczyłam tu, że wieś to nie tylko wakacje i czas pełnego relaksu. Tu zobaczyłam trud pracy i życia w takim miejscu. Znacząco różniący się od tego jaki ja znam z własnego życia.

Często doprowadzająca do wzruszenia i chwil refleksji. To taka powieść, przy której wyobraźnia pozwala przenieść się w świat bohaterów, patrzeć na ich życie i wybory. Nie ma tu może zawrotnej akcji, ale poczucie spokoju daje pełną satysfakcję. Można odczuć lekką powolność tego życia. Czy to źle ? W żadnym wypadku. To historia, która choć nie ukazuje barwnego życia sprawia, że chce się czytać w każdym momencie. Dla mnie po prostu bardzo dobra.

Skłaniająca do refleksji, pokazująca co w życiu jest naprawdę ważne. Pełna trudów ale też dojrzała. Ja też musiałam w pewnym sensie dorosnąć żeby sięgnąć po taką właśnie lekturę. Lekturę, którą zrozumiem właśnie w taki sposób i odbiorę ją całkiem inaczej. Kiedyś nawet gdybym po nią sięgnęła to pewnie nie byłabym zadowolona. Teraz ? Teraz mogę Wam ze spokojem polecić. Myślę, że się nie zawiedziecie.