Kate in Waiting

Scena 1

Początek jest dezorientujący. Trochę przez moje rozkojarzenie, trochę przez styl autorki. Tak, jakbym powinna wiedzieć, co łączy aktorów stojących na scenie. I powinnam wiedzieć, kto jaką rolę odgrywa. Pojawia się dziwne wrażenie, jakbym weszła na spektakl spóźniona dobrych kilkanaście minut. Na szczęście to wrażenie nie trwa długo i dość szybko łapię się we wszystkim.

Scena 2

To jak już wiem co i jak, to mogę się rozsiąść wygodnie i podziwiać to przedstawienie. Tylko jakoś tak mi niewygodnie, coś przeszkadza, coś uwiera. Aż muszę wstać i sprawdzić. Oj, siedzę na czymś. To moja dorosłość... Ale przecież zwykle mi ona nie przeszkadza. Lubię książki dla czytelników młodszych ode mnie. Tylko tym razem ta różnica wieku jest jakby bardziej wyczuwalna. A może to moja pamięć już słabnie i faktycznie w liceum wszystko kręciło się wokół spraw sercowych, a cała reszta to tylko wątki poboczne?

Scena 3

To ten moment, kiedy niepostrzeżenie na scenie pojawią się jedna z głównych postaci. Zainteresowanie. A obok stoi Ciekawość i trzyma za rękę szalejące Serducho. Uwielbiam ten moment, gdy pojawiają się emocje. Aż chce się krzyczeć: ?Chwilo trwaj!?. I kibicuję wszystkim aktorom. Jest słodko. I dobrze. Taka równowaga do nieco gorzkiego początku.

Scena 4

Teraz, gdy wiem, że wielkimi krokami zbliża się koniec przedstawienia, tak mi trochę żal. Polubiłam tych nastoletnich aktorów, przeżywałam ich problemy. Tęsknić nie będę jedynie za wybiegami myślowymi głównej bohaterki, bo za często jej się to zdarza. Chociaż bisu nie będzie, to dobrze spędziłam czas z tymi aktorami.

Jeśli zastanawia Was, dlaczego opinia jest w takiej formie, po odpowiedź odsyłam Was do książki ????

Kurtyna

?Zakochiwanie się w pojedynkę jest jak ćwiczenie dialogu bez partnera. Nie ma punktu odniesienia, a głos brzmi sztucznie i donoście...?

?Kate in waiting? autorstwa Becky Albertalli to historia, która po prostu skradła moje serce. Kojarzycie może taką książkę jak ?Simon oraz inni homo sapiens?? Wiedzieliście, że to powieść tej samej autorki?! Powiem Wam, że byłam w ogromnym szoku, kiedy się o tym dowiedziałam - Simon był jedną z tych książek, które po prostu uwielbiałam. Może i mój egzemplarz przeżył zbyt wiele, to lubię do niego wracać. Coś czuję, że tak samo będzie z dzisiejszym tytułem.

Wbrew powszechnemu przekonaniu najlepsi przyjaciele Kate Garfield i Anderson Walker nie są od siebie uzależnieni. Przejażdżki jednym samochodem na próby teatralne? Ekologiczne i wygodne. Konsultowanie ze sobą każdej życiowej decyzji? Zwyczajny rozsądek. Wzdychanie do tych samych chłopaków? Wspólne zauroczenia i tak są bardziej zabawne. Ale kiedy ostatni crush Kate i Andy?ego pojawia się w ich szkole, wszystko przestaje iść zgodnie z planem. Matt Olsson jest utalentowany i słodki, a Kate go lubi. Naprawdę go lubi. Jedyny problem? Tak samo Anderson. Okazuje się, że wspólne zauroczenia nie są tak zabawne, gdy w grę wchodzą prawdziwe uczucia. To może być wielki finał przyjaźni Kate i Andersona.

?Kate in waiting? to idealna książka, by odpocząć oraz pozwolić sobie na pełen relaks. Może i mam te 23 lata, to jednak lektura tej pozycji sprawiła, że na nowo pokochałam młodzieżówki - moja miłość do tego gatunku po prostu zakwitła na nowo.

Może i początek tej historii nie należał do najłatwiejszych i był na swój sposób ciężki, to jednak po przebrnięciu przez kilka pierwszych rozdziałów, wkręciłam się na dobre. Byłam bardzo ciekawa, w jakim kierunku oraz jak to wszystko się zakończy, a finał tej książki w pełni mnie kupił.

Jeśli nie znacie twórczości tej pani, to musicie wiedzieć, że ma ona dar do tworzenia słodkich (na swój sposób) historii, pełnych bohaterów, których nie da się nie kochać. Taka przyjaźń jak Kate oraz Andy?ego zdarza się raz na milion. W trakcie lektury wręcz zazdrościłam im ich relacji, a ich zajawka, co do teatru była wręcz zaraźliwa.

Czy książkę polecam? Jeszcze pytacie? Oczywiście, że tak! Styl Becky Albertalli ma to do siebie, że, pomimo, iż przeczuwasz, jak zakończy się ta historia, to jednak czytasz dalej. ?Kate in waiting? to idealny prezent dla każdego fana młodzieżówek, ale i nie tylko! Jeśli masz ten tytuł na półce, nie czekaj zbyt długo, tylko bierz się za czytanie.

Przyjaciółki powinny mieć ten sam gust do alkoholu, a inny do facetów. Koniec, kropka. Zero dramatów i niepotrzebnych napięć. Gdyby współdzielić obiekt westchnień, ciężko byłoby zaplanować jakieś działania mające zwrócić uwagę drugiej strony, podobnie byłoby z dzieleniem się drobnymi gestami, których doświadczyliśmy, a przynajmniej wmówiłyśmy sobie, że tak było.

W każdym razie posiadanie tego samego crusha nie powinno mieć miejsca, a jeśli już tak się stało, to nie zawsze może być łatwo - zwłaszcza, gdy obu stronom bardzo zależy. W podobnej sytuacji znalazła się Kate i jej najlepszy przyjaciel Anderson. Nie jest to pierwszy raz, gdy podoba im się ta sama osoba, jednak to pierwszy raz, gdy oboje są zaangażowani tak bardzo, że ich przyjaźń zaczyna przechodzić kryzys. Jak poradzą sobie z własnymi uczuciami? Czy boski Matt wart jest ceny przyjaźni? A może wcale nie trzeba będzie jej płacić?

Para naszych głównych bohaterów początkowo sprawia wrażenie dość irytujących. Wynika to właśnie z tych ich współdzielonych zauroczeń. Pomyślałam, że pchanie fabuły w tym kierunku może być niezbyt dobrym pomysłem, jednak autorka w ciekawy sposób rozwinęła tę kwestię.
Umieszczenie Kate, Andersona i reszty towarzystwa w świecie teatru dodaje fabule uroku i jednocześnie bardzo spaja całą grupę, której nie sposób nie polubić.

Jest to typowa młodzieżówka z problemami młodych dorosłych, którzy muszą mierzyć się z życiem szkolnym, uczuciowym, towarzyskim, a przede wszystkim tym własnym. Tematy są poprowadzone w ciekawy sposób, bez skupiania się na konkretnym. Nawet ten główny wątek miłosny ginie w morzu innych, co można zaliczyć na duży plus, bo całość nie kręci się wokół Matta.

Pozycję czyta się w bardzo szybko. Rozdziały są króciutkie, nie mamy rozwlekłych opisów, a z dialogów czuje się naturalność.
Mimo kilku niespodzianek w historii, idzie przewidzieć jak się wszystko skończy. Całość ma w sobie urok młodzieżówek, w których się kiedyś zaczytywałam.
Jak najbardziej polecam. Przyjemna do poduchy.