Kawa u żyrafy (twarda)

,, Miłość, mój drogi, jest pięknym nieszczęściem, które znienacka na ciebie spada. Nadziewa się na serce jak jabłko na igły. I niesiesz je na sobie, czując słodki ciężar... Czasami ten ciężar jest wszystkim, co masz. "

Nie wiem czy wiecie, ale przeczytałam już całkiem sporo bajek i powiem wam, że ta mnie zaskoczyła. Przeważnie każda opowieść długa czy krótka miała jeden wątek, który prowadził tylko w jedną stronę do jednego tematu, co najwyżej przedstawionego na różne sposoby. W tej opowieści wątkiem scalającym jest miejsce, gdzie te piękne i różne zwierzęta przebywają, ale tematyka jest naprawdę różnorodna. W pierwszej opowieści poznałam owcę, żyrafę i inne poboczne zwierzęta. Owca Mela szukała sposobu żeby udowodnić jak bardzo żyrafy nie lubi. Wymyślała nawet jej pozytywne strony za które miała prawo jej nie lubić. Nawet nie dopuszczała do siebie wiadomości, że każdy z jej powodów był niedorzeczny. Bo gdy ktoś chce znaleźć powód, żeby nas nie lubić, to zawsze go znajdzie. Była tu też opowieść o tym jak jedno zwierzątko podziwiało inne z innej rasy, a nie zwracało uwagi na te ze swojej, które do niej wzdychały. Dopiero ktoś inny wychwalając jej cudowną i niesamowitą rasę zwrócił uwagę na kogoś, kogo nie doceniała, dopiero przejrzała na oczy, że jednak faktycznie był wyjątkowy, tylko ona nie chciała tego dostrzec. W innej opowieści chodziło o niespełnione uczucie, o to, że nie warto przejmować się opinią innych, bo nic z tego nie mamy, oprócz złych myśli rzecz jasna. Albo o tym, że kogoś możemy poniewierać, żeby czuć się wywyższonym, a gdy się okazało, że poszukują kogoś inteligentnego do bycia chrzestnym, to za słowo ,,inteligentny" było się skorym do największych poświęceń. Oczywiście tych mądrości jest o wiele więcej. Często przewijają się te same zwierzęta, lecz wtedy, kiedy swą osobowością pragną zabłysnąć, choć reszta zwyczajnie wie, i akceptuje to, że są jakie są. W ogóle bardzo spodobało mi się określenie, że każdy z nas jest wyjątkowy i piękny, bo jest inny. Różny z wyglądu, zachowania, rasy czy postury. Nikt nie jest brzydki, wszyscy jesteśmy piękni:-)
Wewnątrz jest pełno kolorowych obrazków, opowiadania są krótkie, nawet trzy strony. Dzieci może zobaczyć, czy każde zachowanie zwierzątka było dobre, czy może powinny kogoś przeprosić. Niekiedy ich morały możemy znaleźć pomiędzy wierszami. Uważam, że to wartościowa lektura, dlatego ją polecam.

Tryska dowcipem, bawi się słowem i zachęca do mówienia "nie" stereotypom. Ta niebanalna, błyskotliwa książka to idealny pretekst do wielu rozmów, nie tylko na poważne tematy.

Szpilki na kopytkach, perły na szyi i ciemne okulary na nosie. Oto owca Mela, która właśnie wybiera się na kawę do żyrafy. Jej wytworna aparycja łączy się z wyniosłą skłonnością do narzekania. Inne zwierzęta w zoo uważają, że Mela widzi tylko koniec własnego pyska. Ona jednak po cichu marzy o małej słodkiej owczej córeczce, tyle że nie chce, żeby jakiś baran stał się ojcem jej dziecka.

Mela nie jest jedynym gościem żyrafy, która znana jest z uprzejmości i parzenia doskonałej kawy. Odkąd żyrafa, razem ze szpakiem Antonim, założyła Klub Czytających Zwierząt, regularnie organizuje gwarne spotkania. Jednak dzisiaj, uwaga wszystkich skupia się nie na ostatnio przeczytanym tytule, a na gorącej plotce! Otóż w nocy z Ogrodu odeszli ludzie!

Jak w tej nowej sytuacji poradzą sobie zwierzęta? Czy zniknięcie ludzi wpłynie na ich życie towarzyskie, romanse i pasje? Kto teraz będzie robił im zakupy i sprzątał?

Was do barwnego świata zwierząt, które, w sytuacji kryzysu, pokazują ludzkie twarze. Poznajcie hienę Marzenę, która ma romantyczną duszę i jest poetką, ale przez złą opinię przodków, nie może znaleźć przyjaciół. I jeża Jerzyka, na którego znienacka spada miłość do Meli. Szynszylę Ramonę, która marzy by ludzie nosili ją na rękach i starego szympansa Dżeka, nawołującego do korzystania z wolności. Oni wszyscy oraz plejada innych zwierzęcych osobowości, liczą na lwa Leona. Tylko, czy król Ogrodu opanuje zaistniały chaos, skoro sam ma poważne problemy w domu (zapomniał o rocznicy ślubu)?

W tej lekkiej, dowcipnej historii znajdziecie wspaniałą zabawę słowem i skojarzeniami. Autorka rozprawia się też z powszechnymi stereotypami i znanymi powiedzonkami. Nie robi tego jednak w moralizatorski sposób, a puszcza oko zarówno do dzieci, jak i czytających im dorosłych.

Gorąco ją Wam polecam. Od 6 roku życia.