Kilometr zerowy Droga do szczęścia

W normalnych warunkach nigdy by się na to nie zdecydowała. Podróż do Nepalu, w dodatku bez jakichkolwiek przygotowań i konkretnego planu, brzmi zupełnie nierealnie w przypadku jej skrupulatnie uporządkowanej codzienności. Gdy jednak prosi ją o to najbliższa przyjaciółka, a w dodatku stawką okazuje się jej życie, Maëlle nie zastanawia się długo. Wyrusza w nieznane, nie mając pojęcia, że wkrótce i jej rzeczywistość zmieni się bezpowrotnie...

CO TO BYŁA ZA KSIĄŻKA! Przyznaję, iż zdecydowanie nie jest to typ literatury, po jaki sięgam na co dzień, ale ta pozycja kompletnie skradła zarówno moje serce, jak i umysł.

"Kilometr zerowy" zabiera nas w podróż wypełnioną nie tylko pięknymi słowami, ale i zmuszającymi do refleksji, nostalgicznymi momentami. Maud Ankaoua w niezwykle lekki i przystępny sposób operuje piórem i sprawia, że zupełnie zapominamy o otaczającej nas rzeczywistości.

I chociaż lektura w swoim przekazie bywa moralizatorska, to przy tym pozostaje... nienachalna - a taki efekt naprawdę ciężko osiągnąć. Jestem przekonana, że każdy, niezależnie od obecnej życiowej sytuacji, będzie w stanie wyciągnąć z tej pozycji lekcję. Mniejszą bądź większą. To historia w dosadny sposób ukazująca, że niejednokrotnie od samego osiągniętego celu, o wiele istotniejsza jest droga, którą do niego przebyliśmy.

Pozycja wręcz stworzona na zbliżającą się wielkimi krokami jesień. Przenieście się wraz z Maëlle w Himalaje i spójrzcie na swoje życie z innej perspektywy - naprawdę warto!

Maëlle żyje pracą, nie ma czasu na miłość, zaniedbuje swoją przyjaciółkę, ciągle żyje w pędzie. Wyrwę w jej zdominowanym przez pracę życiu postanawia zrobić Romane, która zmusza Maëlle do spotkania. Przyjaciółka wyznaje jej prawdę o swoim stanie i zwraca się do niej z nietypową prośbą, która zaprowadzi kobietę aż do Nepalu.

Maëlle jest przejęta losem przyjaciółki, ale z drugiej strony jest zaskoczona jej nietypową prośbą. Ma odzyskać manuskrypt, który może pomóc w leczeniu. Wydaje się to wręcz nierzeczywiste, jednak to jedno spotkanie z Romane otworzy Maëlle drogę do nieprawdopodobnej podróży.
Bohaterka na początku wszystko przyjmuje z niechęcią, nie uważa wyjazdu za przygodę życia a za obowiązek. Zderza się z inną kulturą, innym życiem i wszystko analizuje pod kątem swoich przyzwyczajeń, ale ostatecznie jej przemiana jest widoczna.

Przemierzając z bohaterką Nepal, nie tylko odkrywamy jego architekturę, ale i historię, religię, czy przeszłość bohaterów.

Bohaterowie wielokrotnie bardzo psychologicznie prowadzą rozmowy i w ten sposób też podchodzą do wielu spraw. Ich nauki dają wiele do myślenia, więc oprócz historii Maëlle czytelnik może nauczyć się wielu ciekawych i ważnych rzeczy. Przewodnik Maëlle staje się również swojego rodzaju jej duchowym nauczycielem i uczy ją prawdziwego życia. Kiedy bohaterka w końcu trafia na mężczyznę od manuskryptu, ten zaczyna poruszać również tematy medyczne i filozoficzne.

Opisy są długie, sporo jest dialogów, narrację prowadzi bezpośrednio Maëlle.


Pod płaszczykiem wyprawy po manuskrypt otrzymujemy ciekawą, pełną wartościowych treści historię. Rozważania bohaterów skłaniają do myślenia, uczą, bohaterowie poruszają ważne tematy, radzą, aby czasami zwolnić i przewartościować swoje życie, aby dać sercu dojść do głosu, by uważać na swoje ego.
Mimo tych nauk nadal toczy się historia bohaterki. Historia, która wydaje się prosta, ale w rzeczywistości autorka nieźle namiesza nie tylko w jej umyśle, ale i życiu. Nie zabraknie zwrotu akcji. Wyprawa Maëlle będzie miała bardzo głęboki sens. Przepiękna historia, po którą warto sięgnąć. Nie tylko skłania do refleksji, ale i wywołuje wiele emocji.

Rzadko sięgam po książki dotyczące rozwoju osobistego, bo zwyczajnie nie czuję takiej potrzeby. Dobrze mi z samą sobą i z moim życiem, choć oczywiście ani ja, ani ono idealne nie są. Czasami lubię jednak sięgnąć po taką książkę, by przypomnieć sobie choćby takie zdanie:

"Żadna chwila, którą tracisz na bycie nieszczęśliwą, nie zostanie ci zwrócona"

I to prawda, każdy z nas o tym wie, ale często w codziennej gonitwie o tym zapominamy. Lektura takiej książki pozwala mi stanąć na chwilę i przemyśleć, czy nie zapędziłam się w niewłaściwym kierunku i ewentualnie go skorygować.

?Kilometr zerowy. Droga do szczęścia? autorstwa Maud Ankaoua, to jednak przede wszystkim powieść, która zawiera wiele wartościowych treści związanych z rozwojem osobistym, a skusiła mnie miejscem akcji przenoszącym do klimatycznego Nepalu i w przeprawę przez Himalaje. Miejscem, które kiedyś chcę odwiedzić. W Katmandu zaczyna się droga bohaterki, która wyrusza po tajemniczą metodę mogącą uleczyć jej chorą na raka przyjaciółkę. Oderwana od swojego zorganizowanego życia, aktywna zawodowo kobieta sukcesu nie potrafi odnaleźć się w spartańskich warunkach i? z brakiem zasięgu. Tu pewnie wielu z nas miałoby problem.

Kobieta spotyka jednak na swojej drodze życzliwych ludzi, którzy pomału zarażają ją swoim podejściem do życia. Szczególny udział w stopniowej przemianie Maelle ma jej przewodnik Shanti, który uzmysławia jej jak wiele zyska otwierając się na otaczający ją świat, spotykanych ludzi, ale przede wszystkim samą siebie. Sceptycyzm Maelle topnieje, gdy dostosowanie się do rad uważanego przez nią za dziwnego, a nawet lekko stukniętego przewodnika zaczyna przynosić efekty. Kobieta docenia piękno, które rozciąga się przed jej oczami, zaczyna cieszyć się tym, co tu i teraz i pokonuje własne ograniczenia.

Nie chłonę tego typu książek w całości, a wyciągam z nich to, co moim zdaniem dla mnie istotne. W tej powieści drogi znajdziecie wiele życiowych mądrości, choć i wiele uproszczeń. Nie zabraknie w niej i romantycznego uczucia, które, jak się okazuje, można znaleźć wszędzie pod warunkiem, że się na nie otworzy. I prawdy starej jak świat, że równie mocno jak cel, a może nawet bardziej, liczy się droga do niego prowadząca.