Kłamstwa mojej żony

Czasami po skończeniu książki nie wiadomo co o niej napisać. To naprawdę bardzo niepokojąca historia bardzo tragiczna w skutkach. Ogromnie ją przeżyłam, bo jeśli chodzi o dzieci, to jestem wyjątkowo wrażliwa na tym punkcie. Sama nie wyobrażam sobie co bym zrobiła, gdybym nagle miała je stracić bez względu na ich wiek. Autorka zbudowała tutaj gęstniejąca atmosferę, którą nawet nożem nie da się ukroić. Ja sama wciąż zmieniałam swoje domysły na temat treści, gdyż chciałam prześcignąć wydarzenia i zobaczyć, czy jestem w stanie to zrobić. Cóż, nie byłam i to mnie najbardziej tutaj cieszyło. Autorka przedstawiła nam opowieść z kilku perspektyw, choć historia toczy się w jednym czasie. Dotyczy ona pewnej rodziny, która nagle została jej pozbawiona. Mąż kobiety wrócił do domu, po czym zgłosił zaginięcie żony i chorego synka. Policja jak zwykle to jego podejrzewała o zbrodnię, jednak znając jego myśli i zachowanie wiemy co przeżywa i jak nim to wstrząsa. Przechodząc do historii jego małżonki, po kolei wiemy co się z nią działo, odkąd wyszła z domu. Wiemy kogo spotkała i co dalej działo się z nią samą, ale nie z dzieckiem. W kolejnej opowieści, kiedy przechodzimy do trzeciej postaci również wiemy jak działała i dlaczego postępowała w taki a nie inny sposób. Na koniec poznajemy opowieść przyjaciółki zaginionej, która najbardziej rozjaśnia nam w głowach i wyjawia to, czego się nie spodziewaliśmy. To tutaj będzie wszystko się rozgrywało, co mną wstrząsnęło i pokazało, że cokolwiek byśmy nie zrobili, to ma to wpływ nie tylko na nasze życie, ale i otoczenia, które utrzymuje z nami kontakt. By za wiele wam nie zdradzać dodam tylko, że kłamstwa z książki osiągają przeróżną skalę. Poczynając od tych najlżejszych, po cięższe i te, które podlegają karze. Ogólnie mamy tu jeden wspólny wątek. Miłość do dzieci. Każdy pragnie tutaj szczęścia swojego dziecka bez względu na konsekwencje. Całkowicie rozumiałam ich zachowania, wybory i chęć chronienia ich za wszelką cenę. Autorka zwróciła również uwagę na ogólny stan rodziny, na to, że kiedy mniej spędzamy ze sobą czasu, kiedy mniej rozmawiamy, w głowach mogą pojawiać się przerażające pomysły. Warto się zastanowić, czy czasami raniąc innych, nie robimy sobie tego samego.
Książkę polecam z całych sił, jako matka, żona i kobieta. Przeczytajcie ją, bo choć to thriller za którym nie każdy przepada, to jednak podkreśla bardzo wiele dobrych wartości o których czasami się nie myśli ulegając porywowi serca. Ma duży druk, krótkie rozdziały zatytułowane hasłem naprowadzającym na wydarzenia w nim zawarte i jest przerażająco prawdziwa. Ogromnie wciąga i pokazuje różne punkty widzenia każdej z czterech osób. Naprawdę bardzo ją polecam!

Aneta i Tomek to młode małżeństwo, które wraz z synem Alkiem mieszka w Wiązownej nieopodal Warszawy.
Ich życie i związek wydają się być niemal idealny.
Mężczyzna był naprawdę dumny ze swojej rodziny i robił wszystko, by zapewnić im jak najlepszy byt.
Niestety pewnego dnia idylla rozpada się niczym domek z kart, a kobieta wraz z synkiem znikają bez śladu.
Zrozpaczony Kamiński zwraca się do służb, a w dalszej kolejności do Ewy i Mateusza - przyjaciół zaginionej. Wspólnie rozwieszają plakaty i nagłaśniają sprawę zniknięcia matki i jej dziecka.
Szybko okazało się ,że ta nie była z mężem szczera i wdała się w romans.
Czy Rafał jest zamieszany w rozgrywający się obecnie dramat? I kim jest Barbara?
Aneta wraca do domu po tygodniu, lecz wychodzi na jaw,że nic nie pamięta a na dodatek nie ma z nią chłopca.
Gdzie jest Olek?
Czy jest bezpieczny?

Bardzo szybko wciągnęła mnie akcja najnowszej powieści kryminalnej Doroty Glicy , której pióro poznałam dzięki książce Osiemnastka.
Bardzo podobała mi się narracja tej historii prowadzona z aż czterech perspektyw pozwala poczuć niemal duszną atmosferę niepokoju.
Autorka umiejętnie kreśli portrety psychologiczne postaci i mnoży pytania pokazując przy tym jak tajemnice i kłamstwa rozbijają więzi, które z założenia miały być najtrwalsze.
Rozwiązanie zagadki nie jest wcale oczywiste i poznajemy je dopiero końcem lektury , co jest niezaprzeczalnym atutem tej lektury i nie pozwala jej odłoży
Serdecznie polecam

Idealna rodzina, idealne życie i mroczne sekrety, które coraz trudniej utrzymać w ukryciu...

Thrillery psychologiczne od zawsze fascynują czytelników swoją głębią i skomplikowaną fabułą. "Kłamstwa mojej żony" Doroty Glicy to powieść, która spełnia wszystkie oczekiwania, jakie można mieć wobec tego gatunku. Już od pierwszych stron wciąga nas w mroczny i nieprzewidywalny świat, gdzie każdy krok bohaterów budzi nowe pytania i wątpliwości.

Idealny świat Tomka zawala się, kiedy po powrocie ze służbowego spotkania zastaje pusty dom. Jego żona Aneta i synek zaginęli bez śladu, a policja szybko podejrzewa, że kobieta odeszła od męża, nie mogąc znieść dalszego życia w niesatysfakcjonującym związku. Tomek jednak przedstawia zupełnie inną wersję wydarzeń, co tylko potęguje tajemnicę wokół zaginięcia.

Kilka dni później Aneta odnajduje się, ale nie ma z nią dziecka. Twierdzi, że straciła pamięć i nie pamięta, kim jest ani co się z nią działo. Czy rzeczywiście straciła pamięć, czy może jest mistrzynią w kłamstwie? Czy ktoś skrzywdził ją i chłopca? Co wydarzyło się w pięknym, zaprojektowanym przez architekta, z pozoru idealnym domu?

"Kłamstwa mojej żony" to mroczna historia opowiedziana z perspektywy czworga bohaterów, z których każdy coś ukrywa i boi się, że jego najskrytsze tajemnice ujrzą światło dzienne. Dzięki temu zabiegowi narracyjnemu nasze odczucia względem wydarzeń i postaci zmieniają się z każdym rozdziałem, potęgując zamęt i niepewność co do zakończenia.

Autorka doskonale kreśli portrety psychologiczne głównych bohaterów, dzięki czemu w pełni rozumiemy, co nimi kierowało w danej sytuacji i dlaczego postąpili tak, a nie inaczej. Z każdym rozdziałem czułam, jak akcja przyspiesza, a w mojej głowie pojawiało się coraz więcej pytań. Dorota Glica nie była zbyt łaskawa, dawkując odpowiedzi na nasze bolączki dopiero z czasem. Narracja, podzielona na cztery części, z perspektywy różnych bohaterów, powoduje, że nasz punkt widzenia ciągle się zmienia, co sprawia, że fabuła staje się jeszcze bardziej intrygująca i złożona.

Glica mistrzowsko buduje atmosferę napięcia i niepokoju, umiejętnie prowadząc czytelnika przez labirynt kłamstw i półprawd. Każdy rozdział odsłania kolejne warstwy tajemnic, zmuszając nas do kwestionowania wszystkiego, co wcześniej uznaliśmy za pewnik. Z każdą stroną czujemy, jak nasze własne teorie i przypuszczenia są podważane, co tylko zwiększa naszą ciekawość i pragnienie, by dowiedzieć się prawdy.

Zakończenie tej książki wprawiło mnie w osłupienie. Było tak nieprzewidywalne i zaskakujące, że po jego przeczytaniu przez dłuższą chwilę nie wiedziałam, co powiedzieć. Książka była tak dobra, że po jej skończeniu z bólem wróciłam do mojej szarej rzeczywistości. Autorka umiejętnie prowadzi nas do finału, który nie tylko szokuje, ale także zmusza do refleksji nad moralnością i ludzką naturą.

Czy książkę polecam? Zdecydowanie polecam "Kłamstwa mojej żony" wszystkim miłośnikom thrillerów psychologicznych. To jedna z tych książek, która trzyma w napięciu od początku do końca, nie pozwalając na chwilę wytchnienia. Doskonałe portrety psychologiczne bohaterów oraz nieprzewidywalna fabuła sprawiają, że to lektura, której długo się nie zapomina.

"W chwi­lach naj­więk­sze­go za­gro­że­nia kie­ru­je nami nie­mal zwie­rzę­cy in­stynkt. Tak jest teraz ze mną...".

Wracał z służbowego spotkania, gdy już na progu poczuł, że coś jest nie tak. Brak żony i synka wywołał niepokój, który mieszał się z rosnącą obawą. Setki myśli i możliwych scenariuszy wirują w głowie Tomka, zasiewając wątpliwości. Policja, po otrzymaniu zgłoszenia, nie spieszy się z przeprowadzeniem poszukiwań, podejrzewając, że kobieta opuściła męża dobrowolnie. Jednak kolejne dni nie przynoszą żadnych wiadomości, a obawy i trwanie w ciągłej niepewności dobijają mężczyznę. W pewnym momencie Aneta wraca do domu, ale nie ma z nią dziecka. Nie pamięta, co się z nią działo, ani nie wie gdzie może znajdować się ich synek...

Motyw zaginięcia dziecka zawsze porusza i budzi wiele emocji, zwłaszcza gdy jest przedstawiony w narracji pierwszoosobowej. To historia opowiedziana z perspektywy czterech bohaterów, z których każdy skrywa tajemnice. Ukazuje nam złożone relacje i emocje, które są ich udziałem. Uświadamia nam, że podejmowane przez nas decyzje mają konsekwencje ? czasem bolesne, czasem niesprawiedliwe, ale zawsze definitywne. To thriller, który wciąga od pierwszej strony, sprawiając, że pragniemy poznać więcej szczegółów, gdzie współczucie miesza się z obawą i nadzieją na pomyślne wieści. Miałam swoje przypuszczenia, które z czasem potwierdziły się, jednak nie przyniosły mi satysfakcji, lecz wiele myśli, których nie potrafiłam wyciszyć długi czas po zakończeniu lektury.