Klub smutnych duchów Znajdź swoją bratnią duszę

Podoba mi się zamysł autorki, aby przedstawić bohaterów pod postacią duchów. Takich z bajek dla dzieci tj. białe prześcieradło na głowie. Nie chodzi o to, by się ich bać, ale by byli uniwersalni, ponieważ nie da się określić ich rysów twarzy. Co nie znaczy, że duchy nie mają mimiki. A jakie są? Smutne. Dlaczego? Ponieważ są samotne, nieszczęśliwe, nieśmiałe? Tak powodów jest wiele. Ważne, że chcą coś z tym zrobić. Nie z każdym poglądem w tym komiksie się zgadzam, ale tak to już jest z uogólnieniami. Najpewniej da się znaleźć wyjątek. Książka pełna optymizmu, pomimo tego, że bohaterowie smutni. Polecam.

"Klub smutnych duchów" to prosta, urocza i naprawdę, naprawdę ważna powieść graficzna!

Główny bohater czuje się samotny - nawet, gdy jest wśród ludzi. I zdecydowanie za dużo myśli pląta mu się po głowie. Z kolei główna bohaterka nie ma ochoty ruszać się z łóżka i robić czegokolwiek. Ale gdy przypadkiem na siebie trafiają, łapią nić porozumienia...

Uwielbiam komiksy, które są na tyle uniwersalne, że pokochają je zarówno dorośli, jak i ci nieco młodsi czytelnicy. Szczególnie podoba mi się, że poruszony został tu temat zdrowia psychicznego, o którym w książkach dla młodzieży wciąż jest zbyt cicho. Nie ukrywam, że chciałabym poznać ten komiks kilka lat temu - żeby przeczytać słowa, których bardzo wtedy potrzebowałam. Że nie jestem sama, że ktoś mnie rozumie, że powinnam z kimś porozmawiać.

Z pewnością jest to komiks momentami uroczy i przesłodki (żaba!), ale chwilami bywa naprawdę trudny. Nie jestem pewna, czy zgadzam się ze stwierdzeniem, że jest to comfort book - dla osób, które zmagają się z takimi problemami jak bohaterowie, lektura Duszków nie będzie łatwa. Ale przynosi ona ulgę, nadzieję i motywację do działania - rozmowy z kimś czy podjęcia terapii.

Kreska jest prosta, ale mega klimatyczna i idealnie pasuje do tej historii - zresztą, zobaczcie sami na kolejnych fotkach, czego możecie się po niej spodziewać!

Nie mogę się już doczekać kolejnych części, a Wam gorąco polecam - szczególnie, jeśli czujecie się czasem jak smutne duszki.

Nigdy nie przypuszczałam, że pójście na studia aż tak mnie przytłoczy. Trudno było mi się odnaleźć w nowej sytuacji. Przez większość czasu na zatłoczonych korytarzach uczelni czułam się niewidzialna, a każdy kolejny dzień stanowił dla mnie wyzwanie. Wszystkie uczucia i emocje chowałam w sobie, bo wydawało mi się, że nikt inny tak tego nie przeżywa, bo studia to przecież najlepszy czas w życiu...

?Klub Smutnych Duchów? to powieść graficzna z ważnym i aktualnym przesłaniem: nie bójmy się mówić o własnych uczuciach, bo gdzieś tam może znajdować się o osoba, której nasze wyznanie doda otuchy i pozwoli poczuć się mniej samotnie.

Poprzez urokliwe ilustracje Lize Meddings możemy przeżyć historię SD, który na imprezie spotyka Skarpetkę. Obydwoje są do siebie bardzo podobni ? czują się samotni, zagubieni, a niektóre sytuacje po prostu ich przytłaczają. Dwójka duszków postanawia założyć klub, by poczuć się lepiej, by inni niewidzialni mogli z kimś porozmawiać.

?Klub Samotnych Duchów? to moja pierwsza powieść graficzna. Historia trafiła prosto do mojego serca. Uważam, że jej przesłanie jest niezwykle ważne. Spodobała mi się także metafora w postaci duszków. Myślę, że to idealna lektura dla młodszych czytelników, choć starsi także odnajdą w niej kawałek siebie. Dobrze spędziłam przy niej czas, choć zabrakło mi lepszego poprowadzenia dialogów. Uważam też, że początek powieści był zbyt rozwlekły w porównaniu z jej najważniejszą częścią.

Dziś słów kilka o uroczej i wzruszającej powieści graficznej ?Klub smutnych duchów? ???????? autorstwa Lize Meddings.

Historia przedstawiona w tym komiksie jest przepiękna i chwytająca za serce. ???? I choć z początku mogłoby się wydawać, że to smutna opowieść, to tak naprawdę napawa optymizmem. ??

Główny bohater, uroczy duszek, ???? zmaga się z problemami, poczuciem osamotnienia i wyobcowania. Trudno odnaleźć mu się na świecie, ma wrażenie, że nikt go nie rozumie i nie dostrzega. ???? Natrętne myśli, które nawiedzają jego głowę, nie dają mu spokoju i coraz bardziej go pogrążają. ???? Odnalezienie kogoś, kto jest podobny do niego sprawia, że samotność przestaje tak bardzo przytłaczać. ????

"Klub smutnych duchów", pod osłoną pięknej, przeuroczej i słodkiej historii, sprawnie przemyca bardzo ważne tematy. ???? Są to problem samotności, wyalienowania i niezrozumienia. ???? Książka pokazuje, że zmagając się z chorobą psychiczną nie jesteśmy sami na świecie, że zawsze znajdzie się ktoś, kto nas wysłucha, wesprze dobrym słowem czy dobrą radą. ???? Uświadamia, że każdy ma swoją bratnią duszę. Tak jak duchy z "Klubu...", ???? niewidzialne dla ludzi, którzy ich nie rozumieją, znajdują jednak siebie i mogą iść przez świat razem, nie czując smutku i osamotnienia. ??

"Klub smutnych duchów" to mega poruszające, wzruszające i skłaniające do refleksji opowiadanie. ???? Jest ciepłe, pełne optymizmu i przede wszystkim bardzo wartościowe. ???? Zdecydowanie polecam?????? I oczywiście czekam na kontynuację serii??????