Kobieta w deszczu

"Ludzie wybierają złe wyjścia z braku odwagi".

Aletta Różańska mieszka w Kołobrzegu, jest psychoterapeutką i psychologiem. Gdy umiera jej mentor, przyjaciel i jakby ojciec kobieta z trudem przyjmuje ten fakt do wiadomoci, trudno jest się jej pogodzić z nieuchronnym. W spadku przejmuje po nim gabinet i postanawia otworzyć własną praktykę. Jej codzienność jest uporządkowana i zaplanowana. Całkowicie wypełnia i pochłania ją praca, a życie prywatne praktycznie nie istnieje. Do jej gabinetu trafiają dwie kobiety, Julia i Eryka. Julia jest kobietą zdominowaną przez swojego narzeczonego, niestabilna emocjonalnie, stłamszona, bez własnego zdania. Jest zupełnym przeciwieństwem osoby, jaką do niedawna była. Eryka jest trochą zwariowaną, żoną i matką. Była pełną energii i optymizmu osobą, miała plany i marzenia, teraz coraz częściej przytłacza ją szara codzienność. Jest zmęczona opieką nad dziećmi. Te zupełnie różne kobiety zaczyna łączyć coś szczególnego, akceptacja i zrozumienie zmienia się stopniowo w prawdziwą, szczerą przyjaźń. Czy będą w stanie pomóc sobie nawzajem?

Wielowątkowa akcja powieści toczy się swoim rytmem i intryguje. Czytanie od początku do końca było przyjemnością. Pani Dorota z łatwością, wnikliwością ukazuje wewnętrzne rozterki, zmagania, porywy serca i bunty naszych bohaterek. Aletta, Julia i Eryka, bardzo różnią się od siebie, inaczej patrzą na życie, mają inny bagaż doświadczeń. Są różne i jednocześnie bardzo do siebie podobne. Ich przyjaźń rodzi się niespiesznie, umacnia, zacieśnia. Zaczynają być dla siebie ogromnym wsparciem. Poczułam do nich ogromną sympatię i miałam nadzieję, że znajdą to, czego szukają w życiu.

Trudna walka o własne marzenia, o siebie, ogromna odwaga, by ruszyć do przodu, własną drogą, wbrew wszystkiemu. Toksyczny związek, który wyniszcza psychicznie, manipulacja. Nieradzenie sobie z własnymi emocjami, stopniowe oddalenie się od siebie, niedocenianie tego, co mamy. Życiowe zagubienie, depresja, radosne wzloty i bolesne upadki, kobieca solidarność, rodząca się miłość. A wszystko to otulone pięknem morskich krajobrazów.

Wciągająca, zaskakująca, słodko-gorzka, bardzo emocjonalna opowieść. O przyjaźni, o podejmowaniu trudnych decyzji, o tym, że warto prosić o pomoc. Powieść daje do myślenia, napawa optymizmem i nadzieją na lepszą przyszłość. Bardzo, bardzo polecam, czekam na kolejną część. Tatiasza i jej książki :)

Najnowsza powieść Doroty Milli to wysuwający się bezsprzecznie na plan pierwszy obraz kobiecej przyjaźni i solidarności, dających siłę i wsparcie, bezinteresowną akceptację i bliskość nie do przecenienia. Tak jednym zdaniem można byłoby opisać tę budującą, ciepłą i romantyczną historię dającą początek niezmiernie kobiecemu cyklowi ?Sadze nadmorskiej?, ale oczywiście zdradzę Wam nieco więcej.

Trzy kobiety, Aletta, Julia i Eryka, spotykają się, gdy każda z nich będąc na życiowym zakręcie potrzebuje odrobiny wsparcia, zrozumienia i zmiany perspektywy. Dzięki żywiołowej Eryce relacja pomiędzy psychoterapeutką Alettą, a jej pacjentkami przeradza się w prawdziwą przyjaźń. Ich spotkanie jest impulsem do zmian, których się obawiały, których konieczności nawet sobie nie uzmysławiały doszukując się winy w sobie i pogrążając w sieci kłamstw i manipulacji.

Toksyczny związek Julii ukazuje jak narcystyczna natura partnera może zdominować, stłamsić, pozbawić chęci życia i pewności siebie. Ciągłe przytyki, ocenianie, obwinianie ze strony osoby, która twierdzi, że kocha, a faktycznie żeruje na partnerze podbudowując tym własne ego nie mogą pozostać bez wpływu na zdrowie fizyczne i psychiczne. I to właśnie historia Julii najmocniej wybrzmiewa i to za nią najbardziej ściskałam kciuki, by otworzyła oczy i dała sobie szansę na zmianę.

Autorka wplata w fabułę również sprawę kryminalną, związaną z pracą Aletty w szpitalu psychiatrycznym i pewnym tajemniczym pacjentem twierdzącym, że ktoś czyha na jego życie. Przy jej rozwiązywaniu pojawiają się pracownicy agencji detektywistycznej, którzy odegrają tu specjalną rolę. Bezpośrednia Eryka natomiast, mimo własnych problemów małżeńskich i rodzinnych, jest niczym impuls elektryczny pobudzający fabułę. Uwielbiam jej teksty!

Powieść Doroty Milli traktuje przede wszystkim o emocjach, z którymi czasem sobie nie radzimy, których przyczyn nawet sobie nie uświadamiamy. Pokazuje też, że po każdym deszczu w końcu wyjdzie słońce, warto jednak mieć kogoś, kto pomoże nam przejść przez najgorszą ulewę podając parasol.

Jeśli jesteście fanami literatury obyczajowej to mam dla Was historię, która Was wzruszy, doprowadzi do łez, ale też zmotywuje do działania.

Psychoterapeutka Aletta Różańska pracuje w Kołobrzegu. Otworzyła własną praktykę w gabinecie, który dostała w spadku po swoim mentorze. Oddana pacjentom kobieta prowadzi spokojne życie. Wtedy w jej gabinecie pojawiają się dwie kobiety.
Julia przechodzi kryzys emocjonalny, do którego przyczynił się toksyczny partner. Kobieta zgłasza się do Aletty.
Eryka ma męża i dzieci. Jednak nie potrafi poradzić sobie ze zmianami i emocjami. Zapisuje się do doktora Zakrzewskiego, ale na miejscu okazuje się, że trafia na Alettę.
Jesteście ciekawi, co wyniknie ze spotkania tych trzech kobiet?

"Kobieta w deszczu" to opowieść o trzech kobietach, trzech pokoleniach, problemach tych samych, ale opowiedzianych z trzech różnych perspektyw.
Autorka porusza w tej książce życiowe tematy, które mogą dotyczyć nie jednego czytelnika. Problemy, które trapią bohaterki powieści pokazują, że gdy nie radzimy sobie warto zwrócić się o pomoc do specjalisty. Wszystko jest do rozwiązania, a ciągnące się za nami demony przeszłości możemy przepracować za pomocą innych osób na terapii. Autorka tą historią pokazuje, że za zamkniętymi drzwiami często rozgrywają się różne kryzysowe sytuacje, a bez pomocy innych i wsparcia ciężko pozbierać się.
Zdecydujemy jest to książka, która zmusza do przemyśleń, ale też daje nadzieję na lepsze jutro. Zawsze warto zmienić coś w swoim życiu.
Czuję niedosyt i będę czekała na kolejny tom.
Warto przeczytać. Będziecie wzruszeni na maksa!
Polecam!

Arleta, Julia i Eryka - trzy kobiety, trzy pokolenia i odmienne spojrzenie na świat. Tak bardzo różne, a jednak podobne. Tym, co je łączy jest samotność. Ale w żadnym razie nie jest to książka przygnębiająca, dołująca. Każda z nich pragnie również odnaleźć siebie i swojego miejsca w na ziemi. Zawiąże się między nimi nić przyjaźni, porozumienia, którą chyba tylko kobiety są w stanie zrozumieć. Tu wszystko rodzi się nieoczekiwanie i niespiesznie. W książce próżno szukać dynamicznego tempa czy zaskakujących zwrotów akcji. 

Problemy, z jakimi będą mierzyć się bohaterki mogą dotknąć każdego z nas. Byłam bardzo ciekawa, jak Dorota Milli poprowadzi ten element fabuły i nie zawiodłam się. Świetnie wypadło przedstawienie historii z perspektywy psychoterapeutki i jej podejścia do pacjentów. Mamy tu poruszony m.in. temat depresji, brak wiary w siebie, manipulacji bliskimi czy związku z osobą narcystyczną. Widzimy, jak wielki i niszczący wpływ może mieć na życie drugiego człowieka. Uświadamiamy sobie, jak ważna i potrzebna jest terapia. Często w kryzysowych sytuacjach wypieramy ze świadomości to, że potrzebujemy fachowej pomocy. Wmawiamy sobie i innym, że problem nas nie dotyczy. Kluczem powrotu do psychicznej równowagi jest rozmowa, poznanie i wypowiedzenie na głos swoich lęków, obaw i pragnień. 

Autorka nie rozwiązuje wszystkich wątków, pozostawiając idealne pole na kolejne tomy. Wątek detektywistyczny został dobrze wkomponowany w całość. Jedynie pojawiające się zbyt idealnie wyglądające zbiegi okoliczności nieco burzyły mi realizm wydarzeń. Choć przyznaję, że fajnie byłoby doświadczyć czegoś takiego w prawdziwym życiu. Tytułowy deszcz odegra tu kluczową rolę i jestem pewna, że każdy czytelnik może inaczej odebrać ten motyw.

"Kobieta w deszczu" to ciepła, przesiąknięta refleksjami powieść o tym, że nie można bać się ani wstydzić psychoterapii, że nigdy nie jest za późno na zmiany, że zawsze warto walczyć o siebie oraz sile kobiecej przyjaźni. To historia dająca nadzieję na to, że z czasem będzie lepiej. W każdej z bohaterek odnalazłam cząstkę siebie. Lektura, która jest powiewem świeżości. 

?Kobieta w deszczu? to książka napisana przez Dorotę Mili. Akcja powieści toczy się w klimatycznym Kołobrzegu.
??dobre dni jeszcze przed nami, a wszystko, co złe, można przezwyciężyć, zostawiając za sobą?.
Aletta Różańska to psychoterapeutka, która przejęła w spadku po swoim mentorze gabinet. Pewnego dnia zjawiają się u niej dwie pacjentki. I od tej pory w życiu kobiety zajdą pewne zmiany. Jedną z kobiet jest Julia, która poświęciła się spełnieniu marzenia swojego narzeczonego. Nie radzi sobie z emocjami. Każda rozmowa ze swoim chłopakiem doprowadza do kłótni. Co się stało, że Julia straciła dawną siebie? Druga pacjentka to pełna energii Eryka, która ma dość swojego życia i chce coś zmienić.
Książka porusza bardzo ważny w obecnych czasach temat jakim jest depresja, brak wiary w siebie, manipulacja bliskimi, związek z toksyczną osobą.
Większość z nas uważa, że wizyty u psychoterapeuty to coś wstydliwego, a czasami wystarczy zwykła rozmowa z kimś kto obiektywnie spojrzy na nas, na nasze zachowanie, kto ma wiedze jak pomóc drugiemu człowiekowi.
Polecam tę książkę każdemu. Warto z niej wyciągnąć wnioski dla siebie. Nie dajmy się stłamsić i pamiętajmy, że to my decydujemy o swoim życiu i losie, a toksyczne relacji powinniśmy omijać szerokim łukiem.

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki. Bardzo lubię i cenię sobie twórczość Doroty, każda z książek, które czytałam niosła za sobą pewne przesłanie i skłaniała do głębszych przemyśleń nad własnym życiem, w przypadku "Kobiety z deszczem" również tak jest! Powieść ta rozpoczyna nowy cykl saganadmorska. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny, co sprawia, że książkę czyta się niezwykle szybko i z ogromnym zainteresowaniem. Ja od pierwszych stron zostałam wciągnęta do świata trzech głównych bohaterek - Aletty, Julii i Eryki, byłam szalenie ciekawa jak Dorotka poprowadzi ich losy.. a książki nie odłożyłam póki nie przeczytałam ostatniego zdania! Fabuła została w bardzo ciekawy, realny sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona. Natomiast wszyscy bohaterowie, których wykreowała autorka są niezwykle autentyczni, borykają się z różnymi problemami, popełniają błędy, często postępują pod wpływem emocji, chwili szukając jedynie szczęścia, spokoju i ukojenia. Myślę, że śmiało w wielu kwestiach moglibyśmy się utożsamić z bigatreiskmi powieści "Kobieta w deszczu", podzielając podobne troski i dylematy. Historia ta przedstawiona jest z perspektywy wszystkich trzech kobiet, co pozwoliło mi jeszcze lepiej je poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, a tym samym lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Myślę, że w tym przypadku był to świetny zabieg, ponieważ tym sposobem każda z kobiet odegrała tutaj istotną rolę, dostarczając tym samym wielu emocji. Każda z kobiet od początku zaskarbiła sobie moją sympatię, każda z nich jest zupełnie inna, w zupełnie innym momencie swojego życia, jednak każda z nich pragnie kochać i być kochaną, pragnie się spełniać, marzyć i być szczęśliwą. Z ogromnym zaciekawieniem śledziłam pracę psychotereutki Aletty, mnogość prezentowanych postaci, ich portretów psychologicznych i poruszanych tak ważnych i ponadczasowych tematów, problemów jest naprawdę imponująca. O wielu przypadkach, trudnościach słyszałam pierwszy raz w życiu, ale także okazało się, że wiele podobnych sytuacji udało mi sie również zaobserwować w najbliższym otoczeniu, tylko nigdy nie potrafiłam ich nazwać. Widać, że autorka zrobiła spory reaserch w tematyce psychologii i psychiatrii. Znajdziemy tutaj również wątek detektywistyczny, który bardzo lubię w powieściach obyczajowych i który również bardzo mnie zaciekawił. Jestem pewna, że historia bohaterów wywoła w Was wiele emocji, skłoni do pewnych przemyśleń, da nadzieję na lepsze jutro! Bo po burzy zawsze wychodzi słońce! "Kobieta w deszczu" to wielowymiarowa, emocjonująca, poruszająca, wartościowa i pełną życiowych mądrości i prawd historia ukazująca siłę kobiecej przyjaźni, takiej która narodziła się przypadkiem, ale w odpowiednim momencie! Dorotko, czekam na dalsze losy Twoich bohaterek, bo jestem ogromnie ciekawa co jeszcze dla nich przygotowałaś! Zostawiłaś mnie z tyloma pytaniami bez odpowiedzi! Naprawdę świetnie spędziłam czas z tą książką! Polecam!