Kochankowie ze Stambułu

Miłość to piękne uczucie, a zwłaszcza jej początki potrafią człowieka wręcz uskrzydlać. Niestety, potrafi także ranić, i to dogłębnie, mocniej niż jakakolwiek broń ostra, która zadałaby fizyczny ból. I choć podniesienie się po utracie miłości wydaje się czasem niemożliwe, to z odpowiednią pomocą i nastawieniem okazuje się, że człowiek wiele może znieść.

Nalan i Hayrim nie stanowią zwyczajnej pary, choć dzielą życie od siedmiu lat. Kobieta jest niezwykle elegancka, wykształcona, przypomina niemal księżniczkę. Mężczyzna natomiast jest emocjonalny, szczery, prosty i daleko mu do bycia dystyngowanym dżentelmenem. Gdy trafiają do poradni Madalyon nie znajdują się w najlepszej formie. Nalan jest zrozpaczona, nie potrafi sobie poradzić z myślą, że Hayrim chce od niej odejść. Ten z kolei jest zmęczony jej histerią, zakochał się i pragnie ułożyć sobie życie z inną. Wzgardzona kobieta i kochliwy mężczyzna? Nic z tych rzeczy. Ta relacja i historia bohaterów, bowiem zaskoczy wiele razy, także ich samych, bowiem tajemnice, które skrywają, odbijają się na ich teraźniejszych wyborach.

"Kochankowie ze Stambułu" to książka, po którą sięgnęłam z uwagi na chęć obcowania z inną kulturą. Kreowana w Turcji opowieść znacząco odbiega w końcu od realiów, w których my funkcjonujemy i pod tym względem zdecydowanie nie zawodzi ? wielokrotnie byłam zdziwiona tradycjami, podejściem do życia i związków, mentalnością postaci. Jednak tym co mnie najbardziej zdumiało jest forma przedstawienia tej historii, bowiem po raz pierwszy zetknęłam się z takim pomysłem. Relację bohaterów, ich życie, kolejne fragmenty tajemnic, które w sobie noszą, poznajemy podczas ich wizyt w gabinecie psychiatry. Opowiadają oni o swoich uczuciach, doświadczeniach, momentach, które doprowadziły ich w to miejsce ? przed obliczem lekarki. Lekarki, które zadaje jakże trafne pytania, ma dla czytelnika cenne spostrzeżenia i fachowym okiem spogląda na budowane na jej oczach historie oraz zachowania bohaterów. Jednak dzięki takiemu sposobowi narracji o wiele lepiej poznajemy postaci, aniżeli gdyby oni sami mieli nam cokolwiek opowiedzieć. Cofamy się wraz z nimi do dzieciństwa, poznajemy traumy, zakręty losu, pragnienia i niedostatki, z jakimi się mierzyli. I choć Nalan na początku budziła we mnie jedynie współczucie, a Hayrim wrogość, to im bardziej ich poznawałam te uczucia we mnie ewoluowały i przede wszystkim coraz lepiej ich rozumiałam. To wbrew pozorom smutna opowieść, nie o dwojgu ludzi, a aż o czworgu, z mnóstwem pobocznych postaci, które też mają nam sporo do przekazania. Historia pokazująca siłę miłości ? także tę destrukcyjną, jak cała nasza przeszłość wpływa na to, kim się stajemy, jak istotnym jest zrozumienie siebie i własnych wzorców zachowań, by odnaleźć szczęście i spokój. Opowieść o różnicach w statusie, które bywają przepaścią nie do pokonania, o tym, jak wiele człowiek jest w stanie znieść w imię miłości, o zdradach, bólu, nieudolnych próbach oszukania losu? po prostu o życiu. I choć specyficznie napisana to może właśnie dzięki temu tak mocno trafia do czytelnika. Polecam, jeśli szukacie czegoś innego, z nutą oryginalności, mądrością fachowca, ale i posmakiem życiowej goryczy.

Gabrysia ma parę lat i jak każde dziecko nie może doczekać się Świąt Bożego Narodzenia. Ma jednak pewne obawy w tym rok. W ich domu ma pojawić się nowy członek rodziny. Dzidzior. Od paru miesięcy mieszka w mamy brzuszku. Rodzice na niego mówią ?Maleństwo?, ale Gabrysia wie swoje. To Dzidzior, który zabierze jej nie tylko zabawki, ale również mamę i tatę.
Książka jest idealną lekturą dla dzieci, które będę mieć rodzeństwo. Dzięki tej historii będą mogły lepiej zrozumieć swoje obawy. Czas gdy dziecko ma stać się starszą siostra czy bratem nie jest łatwym czasem. I rodzice powinni je przygotować na tę małą rewolucję w domu. Pomóc dziecku zrozumieć wiele spraw i emocji. Bo nie każde dziecko cieszy się z tego, że będzie miało w końcu z kim bawić się. Są dzieci, które obawiają się tego czy rodzice nadal będą je kochać. Tak właśnie było w przypadku Gabrysi.
Oprócz pouczającej historii, książka przybliża najmłodszym czytelnikom czas Bożego Narodzenia. Pani Asia pokazała, że nie tylko w książkach dla dorosłych potrafi zaczarować słowem opisując uroki przyrody, ale również pięknie oddała świąteczny klimat w "Dzidziorze".
Książka napisana jest dużą czcionką, a zdania są proste. Idealne by dzieci, które potrafią czytać mogły sięgnąć po ten tytuł same. W środku znajdziemy również piękne czarno-białe ilustracje, które pobudzają wyobraźnię.