Kod 93

Podparyskie betonowe, brudne, szare przedmieścia. Niebezpieczne, mroczne zaułki pełne imigrantów, narkotykowych dilerów i prostytutek. Właśnie tam, wśród alei czerwonych latarni, obozowisk Romów, opuszczonych magazynów pracują policjanci departamentu śledczego Seine-Saint-Denis odkrywając kolejne ofiary brutalnych morderstw, które czasem ożywają na stole sekcyjnym, inne zapomniane przez świat, nigdy nie zostaną zidentyfikowane. A może komuś bardzo zależy, aby nigdy nie zostały rozpoznane?
Olivier Norek , francuski pisarz i porucznik policji w swoim kryminale "Kod 93" odkrywa przed czytelnikiem Francję pełną przemocy i okrucieństwa, przedstawia zepsutą do szpiku kości władzę, skorumpowanych policjantów i tych uczciwych, którzy na przekór systemowi dążą do prawdy.
Bardzo przyjemny (jeśli można tak powiedzieć tak o książce pełnej przemocy, trupów i zepsucia moralnego), mroczny i wciągający kryminał , którego największym atutem jest realizm. Wieloletnie doświadczenie autora widoczne jest w fabule, w sposobie przedstawienia pracy policji, również trawiących ją wewnętrznych problemów, przerażających opisach zabójstw. A żeby nie było zbyt makabrycznie wszystko okraszone ironią i czarnym humorem.

Wydawnictwa z reguły oferują nam kryminały angielskie, amerykańskie czy nasze, polskie. A tym razem przenosimy się do Paryża. Nowe określenia, stanowiska, procedury, to wszystko razem daje nam powiew "świeżości". Chcąc uniknąć spoilerowania, z premedytacją nie opowiem o fabule.

Kod 93 to policyjny kryminał. Mroczny, cięzki i brutalny. I tak jak wspominałam, fakt nieznania nazewnictwa, wymagał trochę więcej uwagi i zastanowienia. Na pewno nie określiłabym go lekkim czytadłem. Jednak czyta się błyskawicznie, akcja goni akcję, autor nie daje nam chwili na zastanowienie, z każdą stroną dowiadujemy się nowych faktów. Najbardziej podobał mi się realizm powieści, to, że nic nie jest przerysowane czy przesłodzone. Nie mogłam się oderwać, a końcówka, rozwiązanie całej sprawy mną wstrząsnęło i dalej o nim myślę.

Liczę na kolejne części, równie mroczne i tajemnicze jak niebezpieczne paryskie zaułki.

Dziękuję wydawnictwu Mando.