Nie mogę cię zapomnieć

Carian Cole od pierwszego momentu poznania jej twórczości podbiła moje serce i z każdą kolejną książką sprawia, że już stała się jedną z moich ulubionych autorek. Książkę, mimo sporej objętości pochłonęłam jednym tchem i gdyby nie fakt, że musiałam wykonywać codzienne czynności to nie odłożyłabym jej nawet na moment. Tematy które autorka poruszyła w swojej powieści są bardzo poważne. Uzależnienia, bezdomność, problemy natury psychicznej i toksyczne relacje to nie jest sprzyjające podłoże do budowania jakiejkolwiek pozytywnej więzi. Jednak to jak na zgliszczach ludzkich marzeń, niespełnionych planów i niedotrzymanych obietnic rozbudowała niezwykle skomplikowaną uczuciową relację, pokazało jak niezwykły ma warsztat pisarski i jak dogłębnie potrafi uderzyć w bohaterów, ale przede wszystkim w czytelnika. Nie będę tutaj oceniać wyborów pary pod względem tego czy dobrze postępowali czy nie, ja pewnie na ich miejscu już bym odpuściła taki wyniszczający związek, ale jak widać, po każdej, nawet najgorszej burzy może wyjść słońce. Najbardziej mi się podobały uczucia jakie mi towarzyszyły podczas czytania. Ta opowieść zaangażowała mnie totalnie i wpływała na mnie z każdą kolejną stroną. Już dawno tak żywo nie reagowałam na fabułę. Podczas czytania czułam wzruszenie, podekscytowanie, radość, a zaraz potem ogromne rozczarowanie, ból, bezsilność, złość i wyczekiwałam światełka nadzieji, które za chwile gasło. Autorka funduje czytelnikowi prawdziwy emocjonalny rollercoaster! Należy też podkreślić, że prawdziwej i bezkompromisowej miłości jest tutaj co niemiara. Doskonale nakreśleni bohaterowie, pełni wad jak i szczerości tworzą klimat tej powieści. Byłam pełna podziwu dla ich siły, a momentami chciałam nimi potrząsnąć. Uważam, że warto przeczytać tę książkę i samemu przekonać się jak wiele emocji w sobie zawiera. A dodam tylko, że motyw muzyka był dla mnie wisienką na torcie! Polecam!

?Nie zawsze musi być łatwo, idealnie czy normalnie. Wystarczy, że dwoje ludzi wierzy w siebie na tyle, aby być przy sobie przez wszystkie jutra?.

Piper Karel przed laty kochała i wydawało się jej, że jest kochana. Mając dwadzieścia jeden lat, na jej drodze stanął bezdomny muzyk Evan Von Blue. Jej serce biło szybciej na jego widok, jego ciało pokryte tatuażami i buntowniczy charakter bardzo nie podobały się jej matce. Jakby wbrew zdrowemu rozsądkowi Piper brnęła w tę relację. Niebawem okazało się, że Evan nie jest wart jej uczuć, niespodziewanie zniknął bez słowa wyjaśnienia, czym mocno ją zranił. Przez lata dziewczyna próbowała o nim zapomnieć z marnym skutkiem. Teraz po latach spotykają się ponownie, on jest znanym i cenionym muzykiem i ma swoje tajemnice. Jak potoczy się ich relacja?

Czy można wejść dwa razy do tej samej rzeki? Akcja powieści toczy się swoim rytmem i intryguje. Fabuła ciekawie poprowadzona, zabiera nas poplątany, niejednoznaczny świat uczuć i pokomplikowane relacje międzyludzkie. Przez powieść się płynie. Bohaterowie wyraźnie ukazani, nieidealne, charakterne, silne osobowości. Piper i Evan do obojga poczułam sympatię, jednak irytacja przeważała. Ona jest bardzo samotna, a on zagubiony, bardzo skomplikowany, trudny do rozszyfrowania. Obydwoje naszą maski, pod którymi ukrywają swoje prawdziwe twarze. Narracja toczy się głównie z perspektywy Piper, Evan dostaje głos dopiero pod koniec powieści.

Początkowo wydawać by się mogło, że to lekka, bezproblemowa historia, nic bardziej mylnego. Z ciekawością wkroczyłam w niespokojne życie naszych bohaterów i szybko się w nim odnalazłam. Chwilami czułam irytację, frustrację zachowaniem naszych bohaterów, nie potrafiłam zrozumieć, dlaczego tak się zachowują. Ich relacja nie jest łatwa, jest skomplikowana, pełna sprzecznych zachowań, bolesna, chwilami wręcz toksyczna. Jednak to, co ich łączy jest silne, czy jednak obroni się w obliczu szalejącej nawałnicy, jaką sami nieustannie wokół siebie wywołują? Walka z przeciwnościami losu, z demonami z przeszłości, z uzależnieniem, z chorobą psychiczną, popełniane błędy. A obok nadzieja, nieśmiało budzące się zaufanie, coraz silniejsze uczucia, dawanie drugiej szansy. Potrzeba akceptacji i zrozumienia. Siła, niezłomność, wytrwałość, jaką niesie miłość. Czy można wszystko wybaczyć?

Intensywna, piękna opowieść o trudnej miłości, przepełniona wzlotami, upadkami, dramatami. Niesie ogromne, sprzeczne emocje i zmusza do refleksji. Do samego końca trzyma w niepewności. Serdecznie polecam! Tatiasza i jej książki :)

Miłość rzadko kiedy w prawdziwym życiu zdarza się piękna i prosta. Zazwyczaj raz na jakiś czas trafia na swojej drodze na wyboje- większe i mniejsze, które pokonuje lub też nie. W literaturze i filmach wątki miłosne jednak są bardziej przewidywalne, szablonowe i zazwyczaj kończą się, gdy bohaterowie mają żyć długo i szczęśliwie. Nierealistyczne? Raczej tak. Więc jeśli macie dość schematycznych historii miłosnych to ta pozycja zdecydowanie powinna znaleźć się na Waszej liście do przeczytania.

Piper jest cicha, trzyma się na uboczu i ma tendencję do niezdarnych zachowań. Ma jedną zaufaną przyjaciółkę, która stanowi jej przeciwieństwo, a wieczorami towarzystwa dotrzymuje jej kot. Jej praca zawodowa nie stanowi spełnienia marzeń, a życie prywatne właściwie nie istnieje. Nigdy nie sądziła, że niewinne lunche w parku z książką w ręce zmienią jej całe życie. I już nic nigdy nie będzie takie samo, odkąd zyskała świadomośc, że istnieje ktoś taki jak Blue.

Blue zdecydowanie woli swoją ksywkę, choć naprawdę ma na imię Evan. Jego przeszłość jest niejasna, podobnie jak przyszłość, on żyje tylko dniem dzisiejszym. Z ukochanym psem, gitarą i plecakiem podróżuje po świecie, nigdzie nie zagrzewając dłużej miejsca. Czaruje swoim głosem, nie przypomina typowych bezdomnych i zdaje się, że sam wybrał taki tryb życia. Oczarowuje też Piper, choć od razu zastrzega, że nie może jej niczego obiecać. Bo jaka przyszłość może czekać ją z artystyczną, tak niespokojną duszą?

"Nie mogę cię zapomnieć" to książka, która nijak ma się do typowego romansu. Jeszcze nigdy nie spotkałam się z takim poprowadzeniem fabuły i jestem zachwycona pomysłem Cole, choć wiele ryzykowała odbiegając od wszelkich utartych schematów. Książka jest pokaźna objętościowo, ukazuje wiele lat z życia postaci i nie jest łatwa w odbiorze. I zdaję sobie świadomośc, że z uwagi na wyżej wymienione cechy tej pozycji, jej ocena przez wiele osób może być zgoła odmienna od mojej. Natomiast dla mnie ta powieść to powiew świeżości ale i realizmu w literaturze kobiecej. Nie spotkamy się tu z cukierkową opowieścią o miłości, w której bohaterowie po przezwyciężeniu niewielkich przeszkód i własnych traum odjeżdżają w stronę zachodzącego słońca. To książka pełna bólu, walki, samotności i prozy życia. Lecz także wypełniona jest od początku do końca miłością- dziwną, pokręconą, przyprawiającacą o zawrót głowy, a jednak szalenie silną i nigdy nie ustającą. To jedna z tych pozycji, której nie da się przeczytać "na raz" z uwagi na jej emocjonalność ale także momentami trudną i przytłaczającą narrację. Jednak dzięki temu to jedna z tych pozycji, która na długo po zakończeniu nie uleci z myśli czytelnika. Autorka zdecydowała się na poruszenie w fabule bardzo trudnych tematów związanych z uzależnieniem oraz współuzależnieniem, chorobami psychicznymi czy bezdomnością. Niektóre fragmenty tej książki łamią serce, niektóre wzruszają, a niektóre sprawiają, że mamy ochotę wstrząsnąć bohaterami. Nie każda ich decyzja jest logiczna dla postronnego obserwatora, nie każdy ich krok jest rozsądny, nie każda szansa, którą dają innym ma cokolwiek wspólnego z rozsądkiem. Lecz to jedynie nadaje realizmu tym postaciom i ich trudnej drodze. Tej książki nie da się ująć w słowa, ją po prostu trzeba poznać i pozwolić jej pokiereszować nasze czytelnicze serca. Warto.

Romans z gwiazdą rocka i motywem spotkania po latach? Ja zostałam kupiona od razu.


Wiele lat temu pewien bezdomny muzyk, którego codziennie w parku słuchała Piper Karel, skradł jej serce. Nie obchodziło jej, kim jest, że jego ciało pokrywały tatuaże, a długie, czarne włosy dodawały mu buntowniczego wyglądu. Nie miało znaczenia, że chłopak zalałam jej wszystkie zasady. Zakochała się w nim bez pamięci, zresztą on w niej również. Spędzili wspólnie piękne chwile i kiedy wszystko jakoś zaczęło się układać, on zniknął i załamał jej serce.

Przez długie lata Piper próbowała zapomnieć o Evanie, jednak wcale nie było to takie łatwe, teraz kiedy on wrócił, nie jest już bezdomny. Stał się sławny i jest gwiazdą rocka. Z biegiem czasu Piper zaczyna sobie uświadamiać, że nie wiedziała o nim wszystkiego i wcale nie znała go tak dobrze, jak myślała.


Co to była za książka! Moje emocje podczas czytania tej książki były tak różne, że bywały momenty, że miałam mętlik w głowie. Czułam się sfrustrowana, wkurzam się na bohaterów (główna bohaterka potrafiła być irytująca) i nie rozumiałam ich postępowań. Czasami chciałam dosłownie przerwać czytanie i nie wracać do niej, ale nie mogłam tak po prostu zapomnieć o tej książce i ponownie do niej wracałam.
Czytając ją, nie zawsze miałam wrażenie, że to, co było między bohaterami, jest dobre, wręcz czasem miało się wrażenie, że to, co ich łączy jest toksyczne i naprawdę takie było, ale z drugiej strony ich miłość jest tak wielka i jedyna, że całym sercem się im kibicuje i razem z bohaterką czeka się na to, co przyniesie przyszłość. Czy to kolejne strzaskane serce, kolejna nadzieja, kolejne piękne chwile, kolejny ból czy chwile pełne szczęścia.

Jest to piękna, ale i trudna książka, o trudnej miłości, która czasami podczas czytania się nie rozumie, a czasami się ją wręcz czuje. To książka o walce... ze swoimi demonami, uzależnieniem i chorobą; o walce z trudnościami losu, o nadziei, dawaniu szansy, o walce o odrobinę szczęścia i miłości. A przede wszystkim książka o wytrwałości, cierpliwości i sile, jaką daje miłość. Historia Piper i Blue pokazuje, że prawdziwa miłość jest w stanie pokonać wszystko, że po każdej burzy, nawet tej najstraszniejszej wychodzi słońce.