Kolory Ognia

Powiem szczerze, że zwracam dużą uwagę na okładkę ? jest to okropna prawda, ale nie ma co się oszukiwać. Okładka tej książki mnie nie powaliła i gdybym nie przeczytała opisu, pewnie bym się nią nie zainteresowała. Opis bardzo wpłynął na chęć przeczytania tej książki i tutaj od razu muszę wspomnieć, że cieszę się, że ją przeczytałam, choć mam mieszane uczucia do tej książki.
Autorka Aleksandra Galert, ma bardzo lekkie piór, z czego bardzo się cieszyłam. Było widać, że każda napisana strona była przemyślana, choć często coś nie trzymało się całości. Sama fabuła książki, jest naprawdę interesująca i chyba ( z tego co pamiętam, bo dużo przeczytałam książek fantasy) nie natrafiłam na podobną w innych powieściach. Bardzo genialnie, jest także wykreowany świat, ale opisy czasami leżały i kwiczały ? to jest ten minus. Były momenty kiedy tak się wciągnęłam, że nie mogłam się oderwać od książki, ale były także te momenty kiedy, książkę musiałam odłożyć na kilka dni bo się na nią wkurzyłam. Ale może o tym na końcu?
Czy coś mi się jeszcze podobało? Tak, były to postacie, które w genialny sposób zostały przedstawione przez autorkę, jednakże ich zachowanie pozostawia wiele do życzenia, w szczególności głównej bohaterki, której nie polubiłam. Ciągle lamentowała, albo płakała i często jej wypowiedzi tworzyły w mojej głowie pytanie ?Co ty dziewczyno pleciesz?? I właśnie dlatego musiałam książkę odkładać, bo jej absurdalne zachowanie mnie denerwowało.

Kolejny debiut przed wami, któremu mam przyjemność patronować medialnie i który miło mnie zaskoczył. Powieści fantasy to powieści, które pozwalają nam się przenieść na jakiś czas w świat, w którym wszystko jest możliwe, można spotkać nadludzkie postacie i które potrafią nas wprost zaczarować. I tak właśnie jest z tą powieścią. Zaczęłam czytać i po prostu przepadłam na dłuższy czas.

Larina to dziewczyna, która nie zna swojej przeszłości, nie ma pojęcia kim są jej rodzice, ani skąd pochodzi. Zbytnio się jednak tym nie interesuje. Żyje u boku Dziadka oraz Maga Erena, którzy tworzą namiastkę jej rodziny. Żyję w Fene, mieście szarym i w miarę spokojnym do czasu, aż nie przyjeżdża tam karawana, i czarne postaci zaczynają mordować młode bezbronne dziewczyny szukając Księżniczki. Larina zmuszona jest opuścić miasto, by ratować siebie, a także by odnaleźć zaginionego Erena. W drogę z nią ruszają jej dwaj przyjaciele Samuel i Ithen. Po drodze spotka ich wiele przygód. Czy uda im się odnaleźć Erena, a przede wszystkim przywrócić dawny spokój w Fene?

?Czuła się zagubiona. Przez te wszystkie doznania niemal zapomniała o problemach i celu ich podróży. Miała wrażenie, jakby ktoś żonglował nią pomiędzy znanym i nieznanym, pięknym i niezrozumiałym, nowym i starym. Gdy jedno ją zachwycało, za moment co innego powodowało wzburzenie. Gdy temu mogła przyglądać się godzinami, innemu nie chciała poświęcić więcej niż jedną chwilę. Jej wyobraźnia szalała, umysł tonął w morzu kształtów i kolorów, a wszystkie teorie były niczym węże morskie pożerające resztki jej zdrowego rozsądku.?

Zazwyczaj w historiach tego pokroju głównym bohaterem jest chłopak/mężczyzna, tutaj jest to dziewczyna i uważam to za duży plus tej powieści. Larina jest na pozór zwykłą dziewczyną, bo tak naprawdę nie wie jakie drzemią w niej moce. Na ogół to twardo stąpająca po świecie dziewczyna, choć tak naprawdę w środku jest kruchą dziewczyną. Czy odnajdzie w sobie dość siły, by walczyć z Czarnoksiężnikami? Czy uratuje wszystkich tych na których jej zależy?

Aleksandra Galert stworzyła niezwykłą, magiczną i hipnotyzującą powieść obok której nie sposób przejść obojętnie. Ogrom tutaj dziwnych, niespotykanych postaci, w których drzemią różne intencje. Jedne z nich są złe, drugie dobre, ale każda z nich została dobrze wykreowana na swój styl. W tej powieści spotkamy ogrom postaci, a każda z nich będzie się przyczyniała do dalszej podróży Lariny. Nieodłącznym elementem powieści jest postać Kota, który ogrywa tutaj znaczącą rolę i dodaje całej powieści smaczku. Znika i pojawia się w odpowiednich momentach, broni swojej pani i potrafi być niezwykle przebiegły. To dzięki niemu niejednokrotnie nasi bohaterowie ustrzegą się od złego.

Podróż Lariny i jej przyjaciół jest niezwykle emocjonująca. Kiedy wydaje się, że Lar wychodzi już na prostą i zmierza ku celu, nagle wpada w kolejne tarapaty i zawirowania. Dzięki temu akcja powieści nabiera większej dynamiki. Jesteśmy ciągle w ruchu, ciągle coś się dzieje i nigdy nie wiadomo z której strony zaatakują złe moce. Niezwykle ważnym elementem tej powieści jest przyjaźń i oddanie, które widać na każdym kroku. Nasza bohatera otacza się grupą ludzi, którzy za wszelką cenę są w stanie ją chronić, nawet jeśli mieliby to przypłacić własnym życiem. Nie obędzie się oczywiście bez chwil zwątpienia i poddania, bo przecież ile w stanie jest znieść jeden człowiek?

Główną rolę odegra w powieści ogień i jego różne oblicza. Choć wielokrotnie ogrywa istotną rolę w życiu, to również potrafi być niezwykle niebezpieczny.

?Ogień to siła i żywioł, których my, zwykli śmiertelnicy, nie zdołamy objąć rozumem.?

Autorka posługuje się niezwykle lekkim i przyjemnym, a przede wszystkim zrozumiałym językiem. Całość czyta się płynnie. Nie brak tutaj emocji bohaterów, które momentami odczuwamy na własnej skórze. Cała historia łączy się w jedną spójność, nie mamy tutaj jakiś zbędnych, nużących fragmentów, które mogłyby zniechęcić nas do dalszego czytania. Uważam, że to dobry debiut i już czekam na kolejne powieści autorki.

"Kolory ognia" to historia, która przeniesie nas w świat pełen czarnych postaci, magii i zaklęć. Wspólnie z bohaterami odbędziemy niejedną przygodę z której nie zawsze uda się wyjść obronną ręką. Myślę, że zwolennicy powieści fantasy będą zachwyceni. Gorąco polecam.