Konflikty i napięcia w świecie arabskim

doszło do starć w kibucach: Tel Katifa, Ganei, Tal, Morag i Newe Dekalim jednak można przyjąć generalną tezę, iż wycofanie przeprowadzono sprawnie i z użyciem minimalnych środków przymusu bezpośredniego. Rozgoryczeniu kolonów z wielu powodów trudno się dziwić. Przecież do osiedlania się zachęcały ich kolejne rządy po 1967 roku. Bardzo często ­dochodziło do takich scen, że żołnierz izraelski musiał wypędzać z Gazy swoich dziadków lub rodziców. Jak mówił rabin Yaakow Meidan: Wojsko musi wypełniać rozkazy, nie wyobrażam sobie innej sytuacji. Ale są rozkazy, które niszczą wartości wyznawane przez żołnierzy. I co ci chłopcy mają zrobić? Chciałbym zobaczyć naszych generałów i polityków, którzy podjęli tę szaloną decyzję, gdy dostają rozkaz: macie wyrzucić z domów swoich własnych rodziców, swoje Należy jednak pamiętać, że rząd Izraela wyasygnował miliony szekli na pokrycie strat materialnych każdego Żyda pozbawionego mienia w Gazie. Likwidacja osiedli zakończyła się 23 sierpnia 2005 roku. Państwo żydowskie, opuszczając jedną ze zdobyczy w wojnie sześciodniowej (5-10 czerwca 1967 r.), pragnęło zaświadczyć przed opinią światową, że dążenie do pokoju nie jest tylko wyborczą, koniunkturalną gadaniną, ale rzeczywistością polityczną. Istnieje wszak obawa, że dobrowolne oddanie tego obszaru połączone było z intensyfikacją kolonizacji Zachodniego Brzegu Obecnie liczba kolonów przekracza 267 tysięcy. W listopadzie 2007 r. zanotowano 131 nowych obiektów przeznaczonych dla osadników212 Jeden z głównych negocjatorów palestyńskich Saib Erekat stwierdził jednoznacznie, że pokój będzie możliwy tylko wtedy, gdy Izrael zniszczy kolonie na wszystkich terytoriach Czy na trwałe zmieni się położenie Palestyńczyków w Gazie? Analizując kondycję tamtejszej gospodarki można by zapytać: czy może być gorzej? Na płaszczyźnie geopolitycznej można mówić o polepszeniu. Zakończyła się okupacja i pozbyto się kolonistów - symbolu izraelskiej dominacji. Z drugiej strony, Palestyńczycy z Gazy utracili prawo do zatrudnienia na terenie Izraela. Ariel Szaron jako alternatywę wskazał powiązanie gospodarcze regionu z Egiptem lub rozwój handlu poprzez wykorzystanie dostępu do Jak słusznie zauważył znany politolog francuski Pascal Boniface, Gaza musi mieć otwarte granice lądowe, morskie i powietrzne, by móc eksportować produkty swojego przemysłu i rolnictwa, tworząc w ten sposób miejsca Tymczasem od czasu zwycięstwa Hamasu w wyborach w styczniu 2006 r. trwa faktyczna blokada216 Strefy Gazy przez siłowe struktury państwa żydowskiego. Dalsza pauperyzacja Palestyńczyków oraz brak perspektyw na przyszłość mogą skumulować negatywną energię wykorzystaną później przez ugrupowania fundamentalistów muzułmańskich. ­Pesymistyczny scenariusz zakłada, że chaos oraz zamachy terrorystyczne na Izrael byłyby pretekstem do zmasowanego uderzenia na Gazę. Abraham Burg na łamach ,,Le Monde" wyraził nadzieję, że wycofanie z Gazy to dobry krok na drodze do ograniczenia wpływów nacjonalistów i ortodoksó Niestety w l. 2006-2007 zachodziły dokładnie odwrotne procesy. Hamas oraz Islamski Dżihad są w Strefie Gazy ugrupowaniami cieszącymi się największą popularnością. W styczniu 2006 r. odbyły się drugie w historii Autonomii Palestyńskiej demokratyczne i wolne wybory parlamentarne (pierwsze miały miejsce w 1996 r.). Liderzy Fatahu ugrupowania, które od wielu lat całkowicie zdominowało życie polityczne Palestyny, buńczucznie zapowiadali kolejny triumf. Muhammad Dahlan wołał na wiecu wyborczym w Chan Junes 23 stycznia: Nasze zwycięstwo dedykujemy świętym prochom Jasira Komentatorzy korygowali jednak ten triumfalistyczny ton ostrzegając, że Fatah może przeżyć ogromne rozczarowanie, gdyż naród ma dość ostentacyjnej korupcji oraz impasu na drodze do pokoju z Wielu przywódców OWP zdawało sobie sprawę, że zbliżające się wybory mogą doprowadzić do zasadniczych przeobrażeń w życiu politycznym. Rzecznik Hamasu Sami Abu Zohri wysunął hipotezę, że to Fatah inspirował ­wiele prowokacji w styczniu 2006 r. mających zakłócić spokój, aby nie doszło do wyboró Wielką niewiadomą zbliżających się wyborów był Islamski Ruch Oporu Hamas. Zadawano sobie pytanie, czy ugrupowanie to w przypadku zwycięstwa będzie przewidywalnym podmiotem na Bliskim Wschodzie i czy będzie kontynuowało proces pokojowy z Izraelem. Bardzo interesujące opinie zebrali analitycy z ,,International Crisis Group". Opublikowano raport sporządzony na podstawie wywiadów z wieloma dygnitarzami Autonomii Palestyńskiej oraz Izraela. Wysunięto następujące postulaty: 1) Hamas de facto akceptuje porozumienia z Oslo, gdyż zdecydował się wziąć udział w wyborach, które odbywają się w Autonomii Palestyńskiej, a przecież ten podmiot powstał w wyniku porozumień pokojowych;