Koniec Wieczności

Zapewne każdy z nas zastanawia się jak by to było podróżować w czasie. Jedni chętnie by skorzystali i zmienili to, co wcześniej im się nie podobało. Jednak drudzy by się mocno zastanowili, gdyż jak podkreśla bohater :

,,Zmiana Rzeczywistości, jakiej dokonuje, może wpływać na życie nawet pięćdziesięciu miliardów ludzi. Dla miliona czy więcej spośród nich efekty będą tak drastyczne, że trzeba ich uważać za całkowicie nowe jednostki".

Jak można się domyśleć cokolwiek nowe i ryzykowne będzie tutaj miało miejsce. Bohaterzy nie boją się przekraczać barier i nawet aprobują nowy czas w którym się znaleźli. Tylko jak zwykle coś musi pójść nie tak. Nasza postać zapała wielkim uczuciem do osoby, której już dawno nie ma, lecz istnieje tylko w czasie dawniejszym. Wie, że nie powinien się zakochiwać. Jednak to staje się silniejsze od niego. Zabiera ją zatem do innego czasu i chce przywieźć jej rzeczy, których jeszcze nie zna. Jednak coś mu przeszkodzi. Kocioł czasu nie przekracza pewnego przedziały czasowego. Udaje się do osoby, która może wiedzieć jak go naprawić i tam nagle jego całe życie zostaje wywrócone do góry nogami. Wychodzi na to, że ludzie wyżsi rangą wiedzieli o tym, co zrobił. Znali dokładnie jego nielegalne postępowanie i by ustrzec go przed nieodwracalnymi zniszczeniami w czasie zablokowali mu kocioł. Tutaj zaczyna się nierówna walka, gdyż on zrobi wszystko by do niej wrócić, a oni, to samo, by do tego nie dopuścić. Jak sądzicie, kto tutaj wygra? Czy da się oszukać czas?
Oj ale ta książka mi się spodobała. Początkowo ciężko miałam się wdrążyć, było zbyt wiele informacji i sceny jakby tworzyły ciąg dalszy, a nie początek. Ale później, to już mega się wkręciłam. Podobały mi się ich porównania, nawet nerwy, kiedy obecnie ktoś by przeklinał, oni wkładali w niecenzurowane słowo ,,Czas". Jakby opowieść działa się w innej galaktyce. Czuć nieco, że to opowieść z dawniejszych lat, ale wcale mi to nie przeszkadzało. Podejrzewam, że każdy z nas dla miłości jest w stanie zrobić wszystko. Bardzo ją polecam!

?Trzymał w ręku losy milionów ludzi, a jeśli musiał z tego powodu kroczyć samotnie, to przynajmniej mógł również kroczyć dumnie.?

Każdy z nas chociaż raz w życiu chciał zawrócić przeszłość, tak aby ustrzec się mającego ogromne konsekwencje życiowego błędu, albo zajrzeć w przyszłość i na podstawie otrzymanego obrazu dowiedzieć, kiedy coś poszło nie tak jak potrzeba, a nawet zapobiec wybranemu wydarzeniu. Isaac Asimov w swojej wyobraźni poszedł kilkaset tysięcy wieków dalej. Opisał podróże w Czasie, wkraczanie do Wieczności, realizacje projektów Zmiany Rzeczywistości, ale nie w skali jednostki, grupy, czy nawet społeczeństw, a całej rasy ludzkiej.

Nieruchomą, ustaloną i zamrożoną historię Prymitywu, w której jednak nic nie było wiadome i pewne, skontrastował z nieustannie zmienianymi dziejami Stuleci Wieczności. Wszystko w imię dobra ludzkości, ukierunkowanego rozwoju, zapobieżeniu masowym tragediom. Jak bardzo pojemne były te pojęcia i moc ich sankcjonowania. Zaprzysiężeni członkowie Wieczności, skrupulatnie wyłapywani z różnych wieków, o odpowiednich predyspozycjach i historycznej poświacie, pokonywali szczeble kariery, poczynając od Czasowców i Nowicjuszy, poprzez Obserwatorów i Specjalistów, a kończąc na Starszych Kalkulatorach i Radzie Wszech Czasów. Specjalizacje obejmowały żółtych kalkulatorów, zielonych biografistów, niebieskich socjologów. Zastanawiała biel obserwacji, wyłączenie emocjonalnej podstawy odbierania rzeczywistości, postawienie jedynie na gromadzenie wiedzy.

Trzydziestodwuletni, według kategorii fizjologii, Andrew Harlan poznał kogoś, kto wytrącił go z mentalnego schronienia, oraz dotknął czegoś, co wybiło go z rytmu jako Technika, najbardziej znienawidzonej profesji teraźniejszości, współczesności i przyszłości. Autor interesująco zaprezentował zmianę świadomości kluczowej postaci, wkręcił w dynamicznie obracającą się spiralę niewiadomych, skonfrontował ze sprytnie skrywanymi tajemnicami. Ogromna moc w rękach jednej osoby, a jednocześnie ściągnięcie jej do zwykłego gorącego postrzegania drugiej osoby. Fantastycznie ukazał walkę człowieka samego ze sobą, z instytucją ingerującą w ludzkie życie na skalę masową, równocześnie z czymś intuicyjnie odbieranym. Zachęcał do refleksji, czy warianty rzeczywistości obliczane przez maszyny faktycznie uwzględniały samostanowienie ludzkości?

Kto tak naprawdę dał Wiecznościowcom prawo do zmiany osobowości milionów i historii bez wcześniejszych wersji? Czy poprawki w biegu zdarzeń skutkowały lepszymi rezultatami niż pierwotne scenariusze? A może to właśnie błędy społeczeństwa, obciążające nie tylko je samo, ale wszystkie następne pokolenia, stanowiły o istocie rozwoju gatunku ludzkiego? Dlaczego wszechświat na to pozwolił? Fantastyczne przesunięcie suwaka czasu, nie najbliższe stulecia, dalsze tysiąclecia, odległe setki tysiącleci, a jeszcze skrajniej w horyzont. Zastanawiałam się, jak przeformowało się postrzeganie świata i ludzkości z perspektywy pojedynczego człowieka, cywilizacji i życia człowieka na Ziemi? A może bez względu na jednostkę czasową pozostało bez zmian, z tymi samymi zasadami, ambicjami, żądaniami i interesami? Spore roszady w finałowej odsłonie, zgrabne zwroty akcji, zaskakujące interpretacje. Bookendorfina

To nie jest książka do której siadamy i na raz pochłaniamy. Tą powieścią należy się rozkoszować i powoli uważnie zgłębiać historię zawartą na jej stronach. Jest to najwyższej klasy science-fiction poruszające problematykę podróży w czasie. Czytanie książki i poznawanie ukrytych w niej tajemnic oraz zawiłości sprawia, że mamy jeszcze większą przyjemność niźli podczas lektury kryminału. Historia jest niezwykle zaskakująca, a rozwiązanie zawiłości wydarzeń i do czego miały prowadzić satysfakcjonujące. To jak autor opowiedział tą historię jest godne podziwu. Nie przewidziałam takiego obrotu spraw, przez co jestem jeszcze bardziej zachwycona!

Co jeszcze znajdziemy w powieści? Niezwykle ważną lekcję dotyczącą tego jak wiele człowiek jest gotów zrobić z miłości. Jest tu ukazany piękny romans, który zachwyca i sprawia, że chce się poznawać jego przyszłość i jak potoczą się losy bohaterów. Dostajemy również dużą dawkę wiedzy, która pomaga nam wczuć się w klimat powieści i sprawia, że każdy fan tego gatunku będzie zachwycony!

Dodatkowo książka porusza temat podziału ludzi na pewne środowiska i zajęcia przez nich wykonywane, co jest związane z niesprawiedliwym traktowaniem. Główny bohater jest Technikiem, który ze względu na samą specjalizację jest traktowany jak zło konieczne i każdy omija go z niechęcią oraz odrazą. Jeśli ciekawi Was bardziej ten wątek to musicie sięgnąć po powieść i zbadać go osobiście.

Najważniejszym tematem poruszanym przez powieść jest zmiana rzeczywistości poprzez podróże w czasie i próby dopasowania przeszłości do wizji jaką wymyślili sobie Wiecznościowcy, czyli ci co mają wpływ na czas i żyją poza nim. Mamy ukazane zarówno krótkofalowe, ale i długofalowe skutki takich zmian. Autor ukazuje jak istotne jest dokładne przemyślenie każdej zmiany i jej skutków, oraz do czego wszystkie takie ingerencje mogą prowadzić.

Powieść Wam ogromnie polecam! Dla mnie była to niesamowita uczta zarówno dla umysłu jak i dla duszy.

W IMIĘ MIŁOŚCI

I znów Asimov w moich rękach. Tym razem padło na zapowiadany na końcówkę września ?Koniec Wieczności?, powieść samodzielną a zarazem dodatek i do ?Fundacji?, i do trylogii o Imperium, w sumie też stanowiącym kolejny element tego uniwersum. Przede wszystkim jednak powieść świetną, dla mnie chyba lepszą niż inne autora, które okazję miałem czytać.

Wieczność. Miejsce poza Czasem. Wiecznościowcy, elitarna ekipa podróżująca w czasie, działa by pomagać ludziom, wprowadzając tu i ówdzie w dziejach pewne korekty, pozornie nieistotne, a jednak mające spore znaczenie. Andre Harlan też to robi i wszystko idzie dobrze, aż zakochuje się w pewnej kobiecie. I nie byłoby w tym nic niewłaściwego ? chyba, że wbrew etyce zawodowej, bo ta pochodzi przecież z innych czasów ? gdyby nie fakt, że działania Wiecznościowców mogą zagrozić jej istnieniu. Czy Harlan sprzeciwi się wszystkiemu w imię miłości?

Był rok 1953, koniec już właściwie, bo grudzień, kiedy Isaac Asimov przeglądając magazyn sprzed dwóch dekad zobaczył coś, co wyglądało na zdjęcie wybuchu atomowego. Okazało się ostatecznie, że to fotografia gejzeru, ale sama idea, co by było, gdyby jednak przedstawiało rzeczywisty nuklearny grzyb w czasach sprzed wynalezienia jeszcze tego typu broni została w głowie pisarza i ostatecznie przekuł ją w powieść o podróży w czasie. A my teraz, niemal siedemdziesiąt lat później, żyjąc w rzeczywistości przyszłości, o jakiej autor jedynie marzył, czytamy wznowienie i widzimy, że rzecz nic się nie zestarzała.

Pierwsze, co zachwyca, to pomysły Asimova. Facet był geniuszem i to widać. Rzecz w tym, że mieć dobry pomysł to jedno, takich można mieć na pęczki, ale przekuć go w coś równie dobrego, co nie zawiedzie czytelnika, to inna sprawa. A czytelnik już tak ma, że kiedy widzi świetny pomysł, poprzeczka wskakuje nagle na wyższy poziom i czeka taki odbiorca, że powieść sprosta jego oczekiwaniom, usatysfakcjonuje go, dostarczy tego, co obiecywała już sama idea. I co? I u Asimova właśnie to dostarcza.

Świetne to jest. Wciągające, intrygujące, pobudzające wyobraźnię. Ile czytaliśmy o podróżach w czasie? Ile filmów oglądaliśmy? Każdy chyba wymieni całkiem sporo tego typu dzieł, bo i czemu by nie miał, skoro wrosły w popkulturę i naszą codzienność. A Asimov daje radę wycisnąć z tego coś znakomitego. Zrobił to dekady temu, kiedy tematyka nie była jeszcze tak wyeksploatowana, jak dziś, a my, po wszystkich tych latach, czytając to zachwycamy się, jak udało mu się zrobić coś, co tak dobrze przetrwało próbę czasu. A przecież jest tu świetny wątek romantyczny, dobrze nakreślone postacie, wizja, no i wykonanie na poziomie też mamy. Jak większość klasyków, tak i Asimov serwuje nam bowiem powieść napisaną dość prosto przecież, ale treściwie, stylem, który ani nie przytłacza, ani nie obraża inteligencji.

Dla mnie bomba. Dobrze, że rzecz wraca na rynek. I dobrze, że ?Wehikuł czasu? sięga najczęściej po te mniej znane, ale wcale niemniej poznania warte dzieła, bo jak widać warto je czytać i o nich pamiętać.