Kosiarze (twarda)

DLACZEGO TAK DŁUGO ZWLEKAŁAM Z PRZECZYTANIEM TEJ KSIĄŻKI I CZEMU NIKT MI NIE POWIEDZIAŁ, ŻE MAM PO NIĄ SIĘGNĄĆ CZYM PRĘDZEJ?

Jakie to było dobre! Jakie mocne, oryginalne, wciągające, dopracowane, niesamowite!

Wyobraźcie sobie świat rządzony przez sztuczną inteligencję, świat idealny, bez chorób i śmierci. Spoko, co? Tylko że ktoś musi panować nad tym bałaganem i pilnować, by nie doszło do przeludnienia. Od tego właśnie są kosiarze. Pojawiają się nagle, zabijają mniej lub bardziej przypadkową osobę i odchodzą. Budzą respekt i przerażenie wszędzie tam, gdzie się pojawią. Nikt nie chce zostać kosiarzem. No ale ktoś musi, prawda?

To, jak złożona jest fabuła tej książki, przerasta moje najśmielsze oczekiwania. Świat wykreowany przez Shustermana jest niesamowity, pomysł na fabułę to majstersztyk, a bohaterowie mają taką głębię, że autentycznie się z nimi zżyłam! Dodajcie do tego przemyślane intrygi, zwroty akcji od których opada szczęka i emocje, przez które trudno usiedzieć na miejscu...

Ta książka skłania do wielu przemyśleń na temat życia i śmierci, ludzkiej moralności oraz sprawiedliwości, a także samego człowieczeństwa. I robi to tak intensywnie, że zostaje z czytelnikiem na długo... jeśli nie na zawsze. Poza tym czyta się ją po prostu fenomenalnie i ma zapewnione miejsce w mojej tegorocznej topce. Może nawet i pierwsze.

NIE POPEŁNIAJCIE MOJEGO BŁĘDU I CZYTAJCIE KOSIARZY BEZ CHWILI ZASTANOWIENIA!

Ludzkość pokonała śmi3rć, głód i choroby. Od teraz koniec życia wyznaczają kosiarze. Weź głęboki wdech i licz że będzie Ci dane zrobić też wydech. Nie znasz dnia ani godziny, kiedy do twoich drzwi zapuka kosiarz i zechce odebrać Ci życie. Jego profesja upoważnia go do zrobienia tego w każdym miejscu. Tak, również w szkole, sklepie czy na ulicy.

Dwoje nastolatków - Citra i Rowan zostają powołani na kandydatów do pełnienia tej, jak większość myśli, szlachetnej funkcji. Choć nie są z tego do końca zadowoleni, szybko odkrywają, że kosiarze mają więcej tajemnic niż im się wydawało. Każdego dnia zgłębiają tajniki zabierania życia i poznają Thunderhead, który kontroluje każdy najmniejszy ruch. Szkoda tylko, że Citra i Rowan nie są świadomi ile będą musieli jeszcze poświęcić?

Pamiętam moje piski kiedy dowiedziałam się, że ?Kosiarze? zostaną ponownie wydani i moje zachwycenie kiedy uświadomiłam sobie, że to zdecydowanie była miłość od pierwszego wejrzenia. Zachwyciłam się światem, który z pozoru wydaje się zimny i niedostępny dla szarych bohaterów. A w rzeczywistości naszpikowany jest tajemnicami i ludzkimi uczuciami, które absolutnie nie mogą ujrzeć światła dziennego.

Kosiarze są uznawani wręcz za bogów. Nikt nie ma odwagi im się sprzeciwić, a kiedy nadarzy się okazja każdy stara się ?podlizać? aby dostać immunitet i uniknąć ewentualnej śmierci. W momencie kiedy Rowan jest świadkiem zbioru żniw we własnej szkole i widzi śmi3rć jednego z kolegów, postanawia spojrzeć przeznaczeniu w oczy. Staje się oparciem dla Khola, który musi pożegnać się z tym światem.

?Absolutnie fenomenalna książka z pierwiastkiem Orwellowskiej kontroli i rozbudowanym światem godnym Sandersona.?

Wyobraźcie sobie świat, w którym całkowitą władzę sprawuje sztuczna inteligencja. Thunderhead wie i widzi wszystko. Jest to gigantyczna chmura danych, która jest w stanie odpowiedzieć na każde pytanie i rozwiązać każdy problem. Dzięki temu na świecie nie ma konfliktów, nie ma wojen.
Wyobraźcie sobie świat bez głodu i chorób, świat, w którym wszyscy żyją w dostatku.
Świat, w którym ludzie nie umierają?

Z tym ostatnim wiąże się pewien problem, a mianowicie przeludnienie. Aby temu zapobiec specjalna grupa ludzi stacjonująca w Kosodomie, jedynym miejscu, nad którym Thunderhead nie ma władzy, stworzyła Kosiarzy. Są to dobrze przeszkolone jednostki decydujące, kogo i w jaki sposób zabrać z tego świata, a raczej ?zebrać?, bo tak nazywają ten proceder.
Podstawową cechą, którą powinien kierować się Kosiarz to współczucie. Odbieranie komuś życia nigdy nie powinno sprawiać mu przyjemności. Jest jednak grupa Kosiarzy, która traktuje to jak dobrą zabawę i zaczyna buntować się przeciw narzucanym im zasadom?

Każdy Kosiarz może wziąć sobie praktykanta, którego będzie przez kilka miesięcy szkolił, ale o tym, czy uczeń otrzyma pierścień i zostanie zaprzysiężony na Kosiarza decyduje starszyzna Kosodomu z Arcyostrzem na czele.
Tak poznajemy Citrę i Rowana, nastolatków, których pod swoje skrzydła wziął Kosiarz Faraday. Pierwszy raz w historii istnienia tej ?Instytucji? zdarzyło się, iż jeden Kosiarz szkoli jednocześnie dwóch praktykantów i nie wszystkim się to podoba, o czym cała trójka przekona się niebawem.

?Kosiarzy? czytałam kilka lat temu i ile wtedy było moich zachwytów nad tą książką to sobie nie wyobrażacie. Ze względu na wznowienie postanowiłam przeczytać ją jeszcze raz i sprawdzić jak teraz, już nieco starsza, odbiorę tę książkę. I wiecie, co wam powiem? Zachwytów ciąg dalszy. Nic się nie zmieniło. Emocje towarzyszące mi wtedy obudziły się do życia na nowo. Zaskakiwały mnie te same momenty i uśmiechałam się lub wstrzymywałam oddech na tych samych fragmentach książki. Coś niesamowitego. To tak, jakby odbyć podróż do swojego ulubionego miejsca, by po raz kolejny podziwiać jego piękno.

Wizja przyszłości stworzona przez autora fascynuje i przeraża jednocześnie. Jest to świat odległy od rzeczywistego, ale czytając tę książkę popadałam w chwile zawieszenia i zastanawiałam się ? a co, gdyby tak faktycznie było?
Ogromną zaletą tej książki zaraz za genialną fabułą są genialni bohaterowie. Citra, Rowan, Faraday czy Curie to postacie bardzo charakterystyczne. Posiadają zarówno wady, jak i zalety, ale każde z nich zachwyciło mnie czymś innym. Jestem niesamowicie ciekawa ich dalszych losów.

Nic więcej wam nie powiem. Musicie przeczytać tę książkę sami. Ja ze swojej strony gorąco polecam.

Fantastyka to literatura po którą sięgam obecnie dość rzadko. Powiem szczerze, że nawet nie wiem czemu. Zanim wchłonął mnie świat bookstagrama, taki rodzaj książek towarzyszył mi dziennie. Czy to fantastyka dla młodzieży, czy dla starszych czytelników. Uwielbiałam historie o magii, czarodziejach czy też o bohaterach, którzy zdobywają nowe magiczne umiejętności. Pamiętam jak po przeczytaniu Harrego Pottera, a później Perciego Jacksona zaczęłam polować na kolejne podobne książki, czekając z niecierpliwością aż przyjdą i będę mogła na nowo zatopić się w tych magicznych historiach! I dopóki nie przeczytałam ?Kosiarzy? nie wiedziałam, jak bardzo mi tego brakuje. Neal Shusterman stworzył genialny początek cyklu zwanego Żniwami śmierci, który za granicą stanowi prawdziwy bestseller. I ja już teraz doskonale wiem dlaczego, co więcej uważam, że ta książka jest fenomenalna i bezsprzecznie zgadzam się z nadanym jej mianem!

?Niegdyś ludzie umierali naturalnie. Starość była końcem, a nie tylo stanem przejściowym. Istnieli niewidzialni zabójcy nazywani ?chorobami?, przez które ciało przestawało działać (?) Istniały ból, cierpienie, rozpacz. (?) Jednak to już za nami, a mimo to pozostała jedna prosta prawda : ludzie muszą umierać.?

I właśnie do tego zadania wyznaczeni zostali Kosiarze. Pomimo tego, że człowiek nie umierał sam, nie znał też dnia ani godziny, kiedy ten właśnie osobnik pojawiał się u jego drzwi. Nie miało znaczenia czy ktoś jest młody, stary, majętny czy biedny. Kosiarz sam wybierał swój ?cel? i na swój własny sposób pozbawiał go życia. Były to tzw. ?Zbiory?, do których był zobowiązany, a każdy jego wybór musiał zostać spełniony. Gdy pewnego dnia u drzwi rodziny Terranova, pojawia się kosiarz Faraday, Citra jest przekonana, że ten dzień nie skończy się dobrze. Pomimo tego, że ludzie przed Kosiarzami kajają się jak tylko mogą, ona wykazuje odwagę, a jej bezpośredniość zaskakuje obecnego w jej domu żniwiarza śmierci. Odwaga i bohaterskość cechuje również Rowana, który postanawia wesprzeć znajomego ze szkoły, podczas dokonywania na nim zbioru. Oboje wymienionych wyżej bohaterów wykazuje się niesamowitą charyzmą oraz zawzięciem, a ich serce jest niezwykle szlachetne, przez co są idealnymi kandydatami na przyszłych Kosiarzy. Zostają praktykantami samego Kosiarza Faradaya, który bierze ich pod swoje skrzydła i spośród nich zostanie wybrany ten, który otrzyma pierścień i rozpocznie nowe życie jako fatum śmierci. Niestety podczas wiosennego konklawe okazuję się, że wybór miedzy dwójką młodziaków, pociągnie za sobą przykre konsekwencje? Jakie? No tego będziecie musieli dowiedzieć się już z lektury książki, ale wierzcie mi, tak jak i ja, przetrzecie oczy z niedowierzania?.

Neal Shusterman stworzył historię, która okazała się niezwykle zaskakująca. Już sam początek wzbudził moje zainteresowanie i z niecierpliwością śledziłam poczynania kosiarza Faradaya. Zaimponowała mi postawa głównych bohaterów, którzy pomimo obaw, twardo szli w zaparte. Wiedzieli czego chcą i co chcą osiągnąć swoją postawą i choć na Kosiarza nie było sposobu, to pomimo wszystko w jakiś sposób stanowili wsparcie dla osoby, której koniec właśnie nadszedł. Po każdym rozdziale, autor ?wrzucał? urywki z dzienników Kosiarzy, co podobało mi się ogromnie, bowiem mogłam poznać bliżej ich myśli i podejście do całej sprawy zbiorów. Każdy z Kosiarzy był inny i zostało to tu idealnie zaprezentowane. Ich formy zbiorów różniły się od siebie diametralnie, a każdy z nich wyznawał inne zasady, które raz szokowały, a raz wzruszały do tego stopnia, że mnie samej łza zakręciła się w oku.

Oprócz ciekawej i zaskakującej fabuły, genialnie wykreowanych bohaterów, których nie sposób nie polubić od samego początku, książka zawiera sporo zwrotów akcji, przy których nieraz otwierałam buzie z niedowierzania w to co w danym momencie czytałam. Chyba ze cztery razy pisałam do znajomej, która była już po lekturze książki, z pytaniem ?co tu się właśnie odwaliło???? Każda scena wywołała we mnie lawinę emocji, przez które cieżko mi było odłożyć tą książkę nawet na chwilę. Z początku miałam lekkie obawy, bo ?Kosiarze? mają ponad 500 stron, ale im bliżej końca, tym ciężej mi było się rozstać z Rowanem i Citrą? No ale jak to mówią, to co dobre szybko się kończy?teraz pozostaje mi czekać na drugi tom ?Kosiarzy?, mam nadzieję, że pojawi się już niedługo! Chyba nie muszę dopisywać, że polecam, prawda? ;) Myślę, że moja recenzja mówi sama prze się! Mam rację? :)

Dziś przychodzę do Was z moją opinią o książce "Kosiarze" Neala Shustermana. ???? Co sądzę o powieści, o której było ostatnio tak głośno i która zachwyciła tak wielu czytelników?? Czy mnie również porwała??????

Na świecie nie ma głodu, chorób, wojen ani biedy. Nie istnieje również śmierć. ???? W takim świecie ludzie powinni żyć bez strachu, ciesząc się każdym dniem. Teoretycznie..., bo są Kosiarze, ?? których zadaniem jest kontrolowanie wielkości populacji poprzez "zbieranie życia". ???? Ci specjalnie szkoleni osobnicy decydują kto i kiedy umiera. ???? Citra i Rowan, główni bohaterowie książki, ???? też mają stać się Kosiarzami. Droga do opanowania tej sztuki nie bedzie jednak należała do łatwych. ????

"Kosiarze" to dystopijna powieść z gatunku young adult fiction. Po książce spodziewałam się naprawdę wiele, ??????? ze względu na wszystkie "ochy" i "achy", jakie docierały do mnie od osób mających tę lekturę już za sobą. I wiecie co?? Ta pozycja ani trochę mnie nie zawiodła. ?? Co lepsze, znacznie przewyższyła moje oczekiwania. ???? Dziś mogę przyznać z ręką na sercu, że jest to najlepsza książka z gatunku fantasy, jaką miałam kiedykolwiek okazję czytać??????

Fabuła jest nietuzinkowa, niezwykle oryginalna, intrygująca i mega wciągająca. ???? Autor porusza ważne kwestie związane z życiem i śmiercią oraz z tym co etyczne i tym, co niemoralne, zmuszając czytelnika do głębokich przemyśleń. ???? Podoba mi się, że lektura jest ambitna, a nie nastawiona wyłącznie na rozrywkę. ??

Historia jest pełna zwrotów akcji, wiele się dzieje i wiele zaskakuje. ???? Przy tej książce nie sposób się nudzić??Bohaterowie są świetnie wykreowani, a relacje między nimi idealnie ukazane. Bardzo dobrze ich poznajemy, dlatego mamy możliwość zżycia się z nimi i kibicownia im podczas podejmowania trudnych decyzji. ????

"Kosiarze" to fascynująca, jedyna w swoim rodzaju, niezwykła książka. ?????? Dostarcza wielu emocji, pozwala na przeżycie świetnej przygody, ale potrafi też chwycić za serce i zmusić do głębokich refleksji. Ta lektura, dzięki swojej złożoności i oryginalności, pochłonęła mnie bez reszty. ???? Gorąco polecam??????

"Kosiarzy" pragnęłam przeczytać, odkąd pamiętam, ale brak dostępności egzemplarzy na polskim rynku sprawił, że musiałam zapomnieć o tym marzeniu na jakiś czas. Tym większa była moja radość, kiedy okazało się, że wydawnictwo Uroboros decyduje się na wznowienie serii i to w tak pięknej szacie graficznej. Szybko przekonałam się, że jest to coś, na co warto była czekać, nawet te kilka lat.

Ludzkość osiągnęła najwyższe stadium swojego rozwoju i pokonała nawet śmierć. Jednak, aby nie doprowadzać do przeludnienia planety, żywotność ludzi musi być ściśle kontrolowana przez Kosiarzy- wytrenowanych specjalistów, których zadaniem są zbiory, czyli odbieranie życia ludziom. Nigdy nie wiadomo, na kogo trafi w danym momencie, więc budzą oni powszechny strach, ale też szacunek osób, którzy zrobią wszystko by się im przypodobać. Citra i Rowan, główni bohaterowie, zostają wbrew swojej woli wytypowani na praktykantów jednego z Kosiarzy, co na zawsze odmieni ich życie.

Cóż to była za historia! Przede wszystkim pomysł jest bardzo świeży i oryginalny. Z ogromnym zaciekawieniem czytałam o okolicznościach, które doprowadziły do tego momentu rozwoju cywilizacji, a także o codziennym życiu praktycznie nieśmiertelnych mieszkańców. Uważam, że autor wykonał kawał dobrej roboty, tworząc tak dopracowane uniwersum.

I na tym tle mamy Kosiarzy. Istoty stojące ponad ludzkim prawem, darzone nadzwyczajnym szacunkiem, ale jednocześnie nie zawsze wolne od uprzedzeń i ludzkich słabości. Autor, wykorzystując ich różne charaktery, przedstawia skorumpowanie, egoizm ludzi, ale też ich podejście do umierania, czy moralności. Na początku każdego rozdziału mamy wpisy z dzienników różnych Kosiarzy, co jeszcze mocniej pozwala wejść w ich głowy.

No i są jeszcze główni bohaterowie. Na tle całej historii wypadają chyba najbardziej mdło, ale jednocześnie całkiem ich polubiłam. A przynajmniej wszystkie ich aspekty, oprócz rodzącego się między nimi romantycznego uczucia. Nie przytłacza ono co prawda fabuły, ale uważam je za kompletnie niepotrzebne i mało wiarygodne.

Jeśli szukacie dystopii, która wymyka się ramom gatunku, jest oryginalna i świetnie napisana, koniecznie musicie przeczytać "Kosiarzy". To wyjątkowa pozycja, którą zapamiętam na długo.