Kosmiczna Odyseja

Życie na naszej planecie od tysiącleci toczyło się własnym torem. Ludzkość miała swoje chwile wzlotów i upadków, całkowicie zapominając o przeszłości i istnieniu potężnego ?Antyżycia?. Wszechmocna energia mogąca niszczyć całe układy gwiezdne, cały czas czaiła się jednak w mrokach kosmosu. Teraz sam Darkseid dostrzegł jej przebudzenie i nadejście wielkiego niebezpieczeństwa. ?Przeciwnik? jest na tyle potężny, że nikt nie może się z nim mierzyć samemu. Nie pozostaje więc nic innego jak tylko połączyć siły z dotychczasowymi wrogami (superbohaterami) i wspólnie spróbować powstrzymać nadchodzącą zagładę. Historia napisana przez Jima Starlina to ?klasyka? doceniona zarówno przez krytyków, jak i fanów na całym świecie. Opowieść pierwotnie została opublikowana w ramach mini-serii wydawanej końcem lat 80. Decydując się więc sięgnąć po ten album, należy być gotowym na mocną dawkę ?retro?. Fabularnie tytuł stanowi zamkniętą całość, nie ma więc potrzeby znać dziesiątek historii pobocznych, aby móc w pełni cieszyć się jego zawartością. Dzięki temu po komiks mogą sięgnąć zarówno doświadczeni fani DC, jak i zupełnie nowi czytelnicy. Główny wątek historii to mieszanka prostoty i sprawdzonych rozwiązań, które skupiają się na dostarczeniu czytelnikowi masy widowiskowej akcji. Starling doskonale wie jak pisać kosmiczne opowieści, które być może nie są nadmiernie innowacyjne, na pewno jednak potrafią być intrygujące i mocno angażujące. Stworzona przez niego historia to od pierwszej do ostatniej strony istna galaktyczna ?jazda bez trzymanki?, gdzie dosłownie każda strona czymś zachwyca. Pod wierzchnią warstwą widowiskowości potrafi on również umieścić bardziej ?głębsze? treści odnoszące się do złożoności superbohaterów i skomplikowanych relacji zachodzących pomiędzy nimi. Na swój sposób zachwycająca jest tutaj nawet ?pompatyczność? niektórych scen, które świetnie dopasowują się do reszty historii i nie są irytujące (jak w innych komiksach tego typu). Malutkie zastrzeżenia co niektórzy odbiorcy mogą mieć jedynie do lekkiej warstwy humorystycznej rodem z lat 80-tych. Zachwycając się ?kosmiczną? historią Jima Starlina, trzeba również docenić jej świetną oprawę graficzną. Oczywiście na pierwszy plan wysuwa się tutaj sztuka Mike?a Mignoli, dla którego były to dopiero początki kariery, jednak już wtedy prezentował on przebłyski geniuszu (widoczny tutaj szczególnie w rozkładówkach). Nie jest to oczywiście poziom znany, chociażby z serii Hellboy, trudno jednak znaleźć tutaj jakieś elementy, do których można byłoby się przyczepić. Świetnie wizualizuje on bohaterów, dobrze oddaje dynamikę scen walk, wyśmienicie prezentuje ?kosmos? jako miejsce akcji.

WALKA Z ANTYŻYCIEM

Kosmiczna odyseja to opowieść, której w tomie ?Uniwersum DC według Mike?a Mignoli? zabrakło mi najbardziej. Bo ta epicka kosmiczna saga, podobna do innych dzieł Starlina traktujących o tego typu przygodach, ale nadal bardzo atrakcyjna, doskonale pasowałaby do tamtego tomu. Ale w końcu mamy ją po polsku, w świetnie wydanym albumie, który zarówno uzupełnia wspomniane powyżej dzieło, jak i oferuje dobrą rozrywkę miłośnikom eventów od DC i takich opowieści, jak ?Rękawica nieskończoności?.

Antyżycie. Niegdyś wielka potęga, która przed tysiącami lat doprowadziła do zagłady niezliczonych układów planetarnych. To za jego sprawą cywilizacje Nowej Genezy i Apokolips cofnęły się w rozwoju. Ale teraz nikt niemal już o nim nie pamięta. A przynajmniej tak się wydaje. Władca Apokolips, Darkseid, zauważa, że Antyżycie powraca i zagraża rzeczywistości, jaką znamy. Ale nawet ktoś tak potężny, jak on nie jest w stanie sam poradzić sobie z tym, co nadciąga. W tej sytuacji nawet on jest gotów połączyć siły ze swoimi zaciekłymi wrogami? Ziemskimi superbohaterami takimi, jak Batman czy Superman, a nawet bogami Nowej Genezy. Ale czy to wystarczy?

Trudno nie porównywać tej opowieści do trylogii ?Nieskończoności? Jima Starlina. Z tym, że to właśnie ?Kosmiczna odyseja? była wcześniejsza i to o trzy lata. I przy okazji stanowi jedne z najważniejszych tworów znakomitego artysty, który przecież stworzył wiele legendarnych dzieł (?Batman: Śmierć w rodzinie?, ?Batman: Kult?, ?Captain Marvel?), jak i kultowych postaci (Drax, Thanos, Gamorra). Tym bardziej, że tu udoskonalał swoje motywy i schematy, które potem rozwijał z takim sukcesem, że do dziś gwarantują uznanie fanów.

Wracając do samej opowieści, jak na wielki event o rozmachu na kosmiczną skalę przystało, całość jest dynamiczna, epicka, poprowadzona z iście filmowym zacięciem i robiąca duże wrażenie. Do tego mamy sporo gwiazd DC, jak i również nieco mniej znanych postaci, szybkie, ale nieprzesadnie tempo, zwroty akcji i dobry klimat. Wszystko to wciąga i czyta się naprawdę znakomicie. Oczywiście jest to dziecko swoich czasów, znajdziecie więc w nim sporo naiwności i dużo tekstu, w którym wprost wyjaśnia się rzeczy oczywiste czy takie, które powinny zostać w sferze domysłów, ale jednocześnie Starlin zdołał uniknąć nadmiaru infantylności i obronić swoją opowieść.

Nie ulega jednak wątpliwości, że to kolejne dzieło, po które sięga się głównie dla ilustracji. Grafiki Mike?a Mignoli, choć wciąż jeszcze nie w pełni wykształcone, są nastrojowe, mają wiele jego charakterystycznych elementów, a poza tym są po prostu znakomite. Jeszcze nie genialne, ale już znakomite właśnie i wpadają z miejsca w oko, także dzięki dobremu kolorowi, jaki w obecnych komiksach zdarza się coraz rzadziej.

O doskonałym wydaniu chyba nie muszę mówić, ale wspomnę dla formalności. Twarda oprawa, papier kredowy? Ale kultowe dzieła zasługują na takie właśnie edycje. Najważniejsze jest jednak to, że to po prostu bardzo dobry komiks, tak dla miłośników uniwersum DC, jak i fanów komicznych opowieści superhero. A przy okazji dzieło kultowe, które naprawdę wypada znać.