Kot, który spadł z nieba

Choć jest to krótka powieść, niewątpliwie zostawia mocny, wyraźny ślad zarówno w umyśle czytelnika, jak i w jego sercu, gdyż opowiada ona nie tylko o walce o miłość, walce o przetrwanie małżeństwa, lecz również o zyskach i stratach, o tęsknocie, o poszukiwaniu siebie samego. Śledząc losy głównych bohaterów na kolejnych kartkach tej książki, widzimy ich powolne przemiany, widzimy, ile zmian przyniosła do ich domu jedna mała kotka, ile radości. Dzięki "Kot, który spadł z nieba" możemy doskonale poczuć szeroką gamę emocji. Osobiście uważam, że jest to powieść, która może pomóc uporać się ze stratą, ale też podnieść na duchu ludzi, którzy akurat poszukują sensu w swoim życiu.

Niestety książka ta nie sprostała moim wymaganiom. Czuję się rozczarowana przedstawioną historią.

Opis sprawił, że chciałam dowiedzieć się jak tytułowy kot zmienia życie głównych bohaterów, jak jego pojawienia wpływa na podejmowane przez nich decyzje.

Opis zachęca, książka rozczarowuje. Czytając książkę nie czuję tych zmian dokonujących się w bohaterach. Nie widzę tego, że kot zmienia ich życie. Owszem przywiązują się do niego, ale czy wpływa na ich postrzeganie świata? Według mnie nie. Pomimo, że opowieść jest krótka, czytanie jej jest męczące. Jeśli ktoś lubi zwroty akcji i trzymanie w napięciu, to zdecydowanie nie jest to książka dla niego.

Po kilku przeczytanych książkach z serii z żurawiem, ta pozostaje w tyle.

"To nasz kot - mówiła żona, choć dobrze wiedziała, że Chibi nie należy do nas. Myślała o niej jak o podarunku z jakiejś odległej krainy. Jak o upominku, który spadł z nieba."

Delikatnie, subtelnie i niemal niezauważalnie przenikamy w głębokie refleksje odnośnie przemijania, obecności na świecie, kropli strumienia czasu, bytności innych ludzi czy istot w naszym życiu. Czasem przybywają niespodziewanie, wyłaniają się z uświadomionych lub nie pragnień, kiedy indziej pojawiają w zaplanowanym porządku, często współkształtują los, zmieniają nasze nastawienie wobec siebie samych czy otaczającego środowiska. Doceniamy te styczne w czasie i miejscu punkty, szanujemy to, co nam oferują, ale i też sami staramy się wzmocnić wyjątkowe relacje, rozwinąć o odpowiednie perspektywy. Zastanawiające, że kiedy najbardziej potrzebujemy, pojawia się ktoś lub coś, co potrafi wesprzeć, nadać blasku życiu, wydobyć na światło dziennie skrywane emocje i odświeżyć marzenia.

Cudownie zanurzać się w poetyckiej i harmonijnej narracji, niespiesznej i nieponaglającej, poprzez sugestywne opisy wprowadzającej w przyjazny nastrój, chwilowe wyciszenie, pogodę ducha, spokojne przemyślenia. Atencja dla drugiego człowieka, zwierząt, roślin, a nawet miejsc, jako intrygujący efekt współzależności, poszukiwania szczęścia, budowania wspomnień i prawdziwego przeżywania. Wszystko bardzo kontrastujące z pospieszną codziennością współczesnych społeczeństw, nastawieniem na konsumpcjonizm, samotnością w grupie czy nawet parze, trudnością w znajdywaniu i wyrażeniu własnej tożsamości.

I nagle pojawia się kot, symbolizujący wolność i niezależność, który nie mieszka z człowiekiem, ale pozwala siebie gościć, nie daje się pogłaskać, brać na ręce, ale docenia gesty przyjęcia w poczet rodziny. Wkracza w bezdzietne małżeństwo trzydziestolatków, stopniowo nawiązując z nimi swoistą nić porozumienia, wyraźnie ustalając granice znajomości. O jego uwagę należy zabiegać, nie można sobie pozwolić na fałszywy ruch, tylko respektować narzucone zasady. Dbałość o dobre wzajemne relacje przekłada się na dialog kobiety i mężczyzny, stając się znaczącym spoiwem związku i spojrzenia na siebie nawzajem. Na chwilę wkraczamy w świat osobliwych porozumień, zbliżenia i jedności. Cudownie jest w nim odkrywać także cząstkę siebie. Niespełna sto pięćdziesiąt stron, ale jakże bogatych w myśli i przesłania przygody czytelniczej.

bookendorfina.pl