Krąg łgarzy Tom 2.

Im bardziej zagłębiałam się w te historie i anegdoty, tym wyraźniejsza dla mnie stawała się różnica kultur panująca między wyznawcami jedynego Boga a buddystami. Historie tych pierwszych zawsze są z morałem, piętnują niecne postępki, zachęcają do życia dla Boga. Buddyjscy mistrzowie natomiast szczycą się swoją niewiedzą, nie udzielają uczniom żadnych rad i nakazów, pozwalając aby samodzielnie szli ścieżką prowadzącą ich w stronę nirwany. Nie uważają, że ich metoda jest w jakikolwiek sposób lepsza od drogi, którą będą podążać ich akolici. Część opowiastek jest humorystyczna. Oto przykład: ?Żeby para żyła w pełnej zgodzie, małżonkowie muszą stać się jednym. Mężczyzna i kobieta odpowiedzieli na to chórem: Zgoda! Tylko którym??. Tych historii nie da się czytać jednym tchem. Skłaniają do refleksji, nawiązują do ideałów oświecenia i uczą bawiąc, a przede wszystkim ukazując świat w krzywym zwierciadle pytają: ?A gdzie jest twoje miejsce, czytelniku? Po której stronie się opowiesz??. Niestety, podobnie jak w poprzednim tomie, mankamentem jest tłumaczenie. Bywają zdania chropowate, kulawe, jednym słowem wołające o uważne spojrzenie redaktora, którego moim zdaniem zabrakło. Niemniej jednak warto poświęcić czas na lekturę. Z pewnością znajdziecie co najmniej jedną historię, która zostanie z wami na dłużej.