Krawężnikowe dzieci

Objąć patronatem tak świetną powieść, to dla mnie zaszczyt.
A ta książka jest wybitnie dobra!
Przeszłość pani Władysławy mnie wciągnęła na tyle, że przeżywałam jej straty, ale i weseliłam się z nią, kiedy wydarzyło się coś dobrego. Historia krawężnikowych dzieci mnie poruszyła i to mocno. Ogromna szkoda, że losy tych właśnie dzieci potoczyły się właśnie tak, a nie inaczej. Po co starsza pani rozdrapuje stare rany?
Ksenia natomiast mnie zaskakiwała swoimi szalonymi posunięciami i pomysłami. Dobrze, że w porę się ocknęła i że tak powiem, poszła po rozum do głowy.
No i Bartosz - barman, który zna panią Władysławę i Ksenie. To dzięki niemu Ksenia zacznie pracować dla starszej pani. Tylko dlaczego tak im zależy właśnie na Kseni??? O co tutaj będzie chodziło? Jakie względem tej młodej kobiety będą mieli oboje plany? A może ona całkowicie pokrzyżuje im te plany, bo ma też swoje :)
Ta powieść przeniosła mnie do mojego dzieciństwa i młodości. Cieszę się, że nie miałam tak ciężko jak te krawężnikowe dzieci. Ale i pani Władysława doświadczyła wiele złego w życiu. Choć te dobre chwile też miała. Osoby, które tutaj poznajemy w książce naprawdę są takie żywe, takie realne. Cała powieść świetnie poprowadzona, żeby powolutku odkrywać przed czytelnikiem wszystkie zawiłości i niejasności. Jeśli jeszcze jej nie czytaliście, to koniecznie zadróbcie to!!! Zachęcam i polecam :)