Krew skrytobójców

Ta książka jest drugą częścią serii Okaleczone królestwo i przypadła mi do gustu tak samo jak tom pierwszy. Przeczytałam ją w krótkim czasie, mimo że nie jest ona cieniutka. Jednak fabuła jest tak wciągająca, że nie sposób było odłożyć ją na zbyt długo.

Na łamach kart poznajemy dalsze losy Girtona Kulawca, który po pięciu latach wraca do Maniyadocu, gdzie jego przyjaciel Rufra toczy walkę o tron. Królestwo jest w ruinie i wszystko zmieniło się na gorsze. Bohater przez lata wędrówki przeszedł przemianę wewnętrzną, dojrzał i zmężniał. Za wszelką cenę chce pomóc swojemu mistrzowi, którego życie jest zagrożone oraz najlepszemu przyjacielowi, przeciw któremu konkurenci wymyślają coraz to nowe spiski.

Czy Girton będzie w stanie przejrzeć intrygi i uchronić dwie ważne dla niego osoby od śmierci. Czy szalejąca w jego krwi magia pozwoli się ujarzmić i pozostać w ukryciu? Czy Kulawiec wyjdzie cało z walk, które są niczym szarańcza na polu upraw?

Moi drodzy, cudownie było wrócić do tej historii i krok po kroku odkrywać coraz to nowe tajemnice. Zrujnowane wojną ziemie zamieszkiwane przez głodującą ludność przerażały mnie, a toczące się wojny doprowadzały do jeszcze większego chaosu i ruiny. W tym wszystkim musiał odnaleźć się nasz bohater, który wszędzie widział podstęp i podejrzewał wszystkich o spiskowanie. Konflikty i problemy wciąż się piętrzyły i przytłaczały go.

Nie ukrywam, że polubiłam tego skrytobójcę i od samego początku mu kibicowałam. Dzięki temu, że cała historia przedstawiona została z jego perspektywy, to lepiej mogłam wczuć się w jego przeżycia jak i odczucia.

Autor zasługuje na uznanie, bo nie uległ klątwie drugiego tomu i stworzył powieść zdecydowanie lepszą od poprzedniej. Wszystko jest tu spójne, wątki, kluczą, acz w odpowiednim momencie zazębiają się, a zakończenie do samego końca nie jest przewidywalne. Fabuła jest ciekawie poprowadzona, dynamiczna i nie zanudza nawet przez moment.

Jestem zachwycona i z niecierpliwością czekam na kolejne dzieła jakie wyjdą spod pióra autora. Jeśli lubicie lektury z gatunku to gorąco zachęcam do sięgnięcia po oba tomy. Myślę, że miło spędzicie czas.

"Krew skrytobójców"jest kontynuacją "Czasu skrytobójców" i żeby w pełni ją docenić należy je czytać po kolei.

Znów widzimy świat oczami Girtona Kulawca-kalekiego skrytobójcy, który boryka się z płynącą we krwi magią. Girton po pięciu latach tułaczki wraca do swojego jedynego przyjaciela- króla Rufry. Rufra jest w trakcie wojny z pozostałymi pretendentami do tronu, jeden z nich pragnie zawiązać sojusz jednak Girton nie ma do niego za grosz zaufania. W ciągu lat wędrówki z mistrz Girton przeżył gorzkie chwile, które odcisnęły się piętnem na jego psychice, a świat na około jawi mu się w ponurych barwach. Wojna targająca Znękanymi Krainami mu nie pomaga, jednak jest na rękę krwiożercom- straszliwemu plemieniu, czerpiącemu przyjemność z torturowania i mordowania, które zażarcie stawia czoła wojskom Rufry. Girton staje się czempionem Rufry, ale gdy braknie mu zimnego osądu mistrz, zdarza mu się zbyt pochopnie oceniać otoczenie i wymierzać sprawiedliwość na własną rękę, bez szerszego spojrzenia na świat. Podczas gdy on wszędzie węszy spisek, Rufra wszystkich opromienia blaskiem swej dobroci - tych dwóch potrzebuje siebie na wzajem dla osiągnięcia równowagi, ale czy będą umieli zaakceptować to, co ten drugi ma do powiedzenia?

Pierwsza część serii - "Czas skrytobójców" zrobiła na mnie świetne wrażenie. O drugiej czytałam wszędzie, że dzieje się więcej i mocniej i j jest lepsza. Kiedy na początku Girton krążył po obozie, rozmawiał z ludźmi, szukał zdrajcy i na wszystkich krzywo patrzył byłam zaskoczona- skąd te pochwały. Jednak było to potrzebne by zbudować napięcie. W pewnym momencie akcja się rozkręciła i wciągnęła mnie bez reszty! Potyczki i
sceny bitewne przeplatają się z misternymi spiskami i wspomnieniami bohaterów. Warstwa emocjonalna jest jeszcze lepiej rozwinięta niż w pierwszej części- nie raz wzdychałam nad losem jednego czy drugiego. Na uwagę zasługuje system magii- gdy obdarzony nią człowiek zaczyna jej używać, ziemia na około jełczeje i obumiera. Jest to bolesny cios dla ubogich Znękanych Krain, dlatego każdy mag ginie z rąk straszliwych ziemianinów. Nie ma tu taryfy ulgowej ani prawa łaski.

W pierwszym tomie poznaliśmy martwych bogów, tu przedstawionych jest więcej mitycznych stworzeń w postaci strarszliwych panów lichotników, które mamią ludzi korzystając z różnych żywiołów, ale ostatecznie zawsze sprowadzają na nich nieszczęście, Wija Żółcisza i Chocholców. Poznajemy też lepiej Xusa niewidzianego- jedynego żywego boga, boga śmierci. To on kroczy przy naszym skrytobójcy i roztacza nad nim swą chłodną, ale troskliwą opiekę.

Autor po raz kolejny doskonale radzi sobie z opisami. Czaruje czytelnika mrocznymi wytworami wyobraźni, przenosząc nas w czas podobny do naszego średniowiecza, a jednak w zupełnie innym świecie.

Obie części Okaleczonego Królestwa jako jedno dzieło lądują na pierwszym miejscu mojej tegorocznej topki czytelniczej i jedyny problem jaki z nimi mam to to, czym wypełnię pustkę oczekiwania na kolejny tom.

?Krew Skrytobójców? jest drugim tomem cyklu Okaleczone królestwo i zarazem kontynuacją przygód bohatera poznanego w książce pod tytułem ?Czas skrytobójców?. Kolejna książka przedstawia wydarzenia rozgrywające się pięć lat po zadaniu, które przyjął ze swoim mistrzem. Tak jak poprzednim razem historia została opowiedziana z perspektywy głównego bohatera, dzięki czemu czytelnik głęboko wnika w jego myśli i emocje.
Bardzo ciekawił mnie i podobał się wpływ magii na ziemię. Magia tego przenika ziemię zamieszkujące ją istoty, sprawiając, że choruje. Ludzie, którzy mają dar magii są, zatem postrzegani, jako wielkie zagrożenie dla świata.
Nie mogłam odpuścić czytania drugiego tomu, skoro pierwszy przypadł mi do gustu, szczerze jestem zaintrygowana, w jaki sposób autor rozplanuje ostatni tom trylogii. Nie miałam pojęcia, gdzie poprowadzi mnie akcja, ednak czułam przymus, który sprawił, że bardzo chciałam czytać dalej w każdej wolnej chwili.
Głównym bohaterem książki autorstwa R. J. Barker pod tytułem ?Krew Skrytobójców? jest Gideon Kulawiec.
Zabójca wraz z mistrzem działają jako najemnicy, odkąd opuścili Maniyadok. Podróżowali po większości krain wykorzystując swoje umiejętności, otrzymując wynagrodzenie za wykonywanie okrutnych i krwawych zadań. W drodze jego mistrz zostaje otruty, a Girton stara się wrócić do Maniyadoku, którym rządzi jego stary przyjaciel Rufra. Najemnik szuka pomocy i ma nadzieję na znalezienie schronienia. Czasy się zmieniły, podobnie jak ludzie, z którymi Girton trenował. Są tacy, którzy wierzą, że tron królestwa należy do nich, zaczęli, więc ze sobą o niego rywalizować. Girton koncentruje się teraz na wspieraniu przyjaciela i znalezieniu lekarstwa dla swojego mistrza. Czy uda mu się ocalić życie mistrza? Nie może opuścić gardy, bowiem wrogowie często czają się bardzo blisko.
Oprócz wyleczenia swojego mistrza i pomocy Rufrze, Girton ma za zadanie znaleźć szpiega.
?Krew Skrytobójców? to powieść, która potrafi czytelnika zaskoczyć i nie rozczarować, autor trzyma się pewnych schematów, ponownie mamy więc tajemniczość, ciekawą narrację, zwroty akcji, zdrady i elementy zaskoczenia, które starałam się przeanalizować. J. R. Barker rozwinął swoje umiejętności przedstawiających historię w tej części w taki sposób, że stała się ona nieprzewidywalna. Książka skupia się mocno na temacie odkupienia i uprzedzeniach wobec magii. Girton musiał dorosnąć i zebrać siły by przeciwstawiać się swoim demonom, jak zawsze, tego rodzaju mentalna walka nie będzie łatwa, ponieważ przyjaźń, lojalność i przebaczenie będą wielokrotnie wystawiane na próbę. W historii ?Krew Skrytobójców? sekwencje akcji mnie pochłonęły, wszystkie bitwy były tak przedstawione, że mogłam sobie wyobrazić każdą z nich. Nie było tutaj chaotycznych opisów, które nie wnosiły zbyt wiele do fabuły. Wcześniej zabijanie było dla Girtona sztuką, teraz jest po prostu koniecznością. Z wielką przyjemnością przeczytam drugi tom Okaleczonego królestwa, nie wiedziałam nawet, kiedy dotarłam do ostatniego rozdziału tej wyjątkowej opowieści.