Król uzdrowiska

Co powiecie na pobyt w sanatorium? Towarzystwo Miśka i Szwagra gwarantuje, że nudy z pewnością nie doświadczycie. Spokoju też nie.

Michał Wilkoński i jego żona Bożena, otrzymują zaskakująca wiadomość. Szwagier, czyli Zdzisław brat Bożeny, żeni się. Nic nie zwiastowało takiej wiadomości.
Ale zanim dojdzie do ślubu, mamusia (Szwagra) podarowała młodym pobyt w sanatorium w Kamieniu Pomorskim. Ktoś musi jednak jechać z nimi. Oczywiście pada na Miśka.
Ten nie jest uradowany z tego prezentu. Jednak Grażyna, narzeczona Szwagra, wzbudza jego podejrzenia. Wydaje się za normalna, za mądra i za ładna. Z pewnością czyha na potencjalny spadek w postaci willi w Świeradowie, który może kiedyś odziedziczyć Szwagier. Pobyt w sanatorium jest okazją do obserwacji podejrzanej i przeprowadzenia prywatnego śledztwa.

Jednak Misiek nie zdarzył niczego odkryć, bo Grażyna zostaje porwana. Kim okaże się ukochana Szwagra? Kto ruszy jej na ratunek?

Cykl komedii kryminalnych z Miśkiem i Szwagrem autorstwa Marka Stelara to moja ulubiona jesienno-zimowa lektura. Bardzo mnie zasmuciła wieść, że "Król uzdrowiska" to ostatni tom. Mam nadzieję, że jednak autor zmieni zdanie. Uwielbiam tę dwójkę bohaterów i ich przygody. Świetnie się zawsze z nimi bawię.

Nie inaczej jest i tym razem. Książka jest pełna humoru, zabawnych i absurdalnych sytuacji. Szwagier i jego pomysły nie mają sobie równych. Gdzie się nie pojawi, tam zaraz wydarza się jakaś katastrofa. Rozumuje na poziomie kilkulatka, a jego błędy językowe bawią do łez. Nic dziwnego, że Michał podejrzliwie podchodzi do jego narzeczonej, która okazuje się nie dość, że ładna to jeszcze mądra. I co dziwniejsze wpatrzona w Zdzisława jak w obrazek. Czy podejrzenia Miśka się sprawdzą?

Jak to w komedii kryminalnej, poza humorem, jest intryga kryminalna. Zaczyna się ona od porwania Grażyny. Zaczyna się walka z czasem i poszukiwanie odpowiedzi, kto i dlaczego mógł uprowadzić kobietę. Odpowiedź na te pytania zaskakuje. A ich poszukiwanie jest pełne emocji i zwrotów akcji.

Zakończenie książki jest przyjemne i trochę wzruszające. Cały czas mam jednak nadzieję, że Misiek i Szwagier jeszcze wrócą, bo zimą bez nich nie będzie już taka sama. Jeżeli jeszcze nie mieliście okazji poznać Szwagra i Miśka, to polecam wszystkie trzy tomy z ich przygodami. Dobra zabawa gwarantowana.

Słuchajcie, nie zliczę ile razy wybuchałam śmiechem podczas lektury tej książki. No po prostu majstersztyk, który zakończył się z prawdziwym hukiem! Drugiego takiego Szwagra to nie znajdziecie w żadnej innej książce. Niby człowiek dorosły, a mniej rozumiał niż moja pięciolatka:-) Totalnie wszystko brał na serio, mylił nazewnictwa, pojęcia, podrabiał zdjęcia - bo skoro jego w paszporcie się zniszczyło, to zawsze można było dokleić inne:-) Jego wypad za granicę rozłożył mnie na łopatki i w ogóle jego osoba wymagała ponadwymiarowej cierpliwości. W końcu był bratem żony Miśka, która za grosz, na szczęście, nie była do niego podobna. Wyobraźcie sobie, że Szwagier poznał całkiem ładną kobietę, która patrzyła w niego jak w obrazek. Do tego długie rude włosy, inteligentna, oczytana i mieszkająca z rodzicami pomimo swoich czterdziestu lat. Misiek od razu nabrał podejrzeń, że nie jest z nim z przypadku. Postanowił obserwować wybrankę serca Szwagra, a autor już dobrze zadbał o to, by czasami jej postać gdzieś tam znikała:-) No bo czy można było kochać tak nielogicznego jak brat jego małżonki? Oczywiście na tym opowieść się nie kończy. Historia toczy się przed Bożym Narodzeniem, a młodzi dostali wcześniejszy prezent w postaci wyjazdu do sanatorium. Ma ich pilnować sam Misiek, który jak początkowo był niezłomnie niezadowolony, tak teraz skrupulatnie planuje pilnować rudej kobiety, by zobaczyć co takiego przed nimi ukrywa. A okazji będzie tam co nie miara i niewyjaśnionych zajść ogrom! Dajcie się porwać komedii kryminalnej, bo pomimo zabawy i śmiechu, ujrzycie, że czasami niektóre sprawy wcale nie muszą mieć drugiego dna, lecz inne mogą mieć ich nawet z dziesięć!
Napisana lekko i przyjemnie, każda strona jest zdobiona uśmiechem czytelnika i brakiem cierpliwości postaci. Średni druk, ogrom dialogów i zagadka do rozwiązania. Postacie skryte i nazbyt otwarte. Można ją czytać osobno, lub dać się porwać od tomu pierwszego:-) Ja zdecydowanie polecam wam całą serię z uwagi na to, że śmiech leczy wszystko, a tu jest go całe mnóstwo:-)

"Król uzdrowiska" Marka Stelara, trzeci tom cyklu "Góra kłopotów", to przezabawna komedia kryminalna, w której humor i zaskakujące zwroty akcji splatają się, tworząc istną górę nieprzewidywalnych perypetii. W tej ostatniej części Misiek i Szwagier stają przed wydarzeniami, które w ich chaotycznym życiu oznaczają prawdziwy przełom: Szwagier, typowy król sanatoryjnych przygód, postanawia się ożenić. Dla Miśka, jego wiernego towarzysza w wielu wpadkach, brzmi to jak żart - ale poważny ślub oznacza dla niego przykrą rzeczywistość. Jeszcze większą zagadkę stanowi narzeczona Szwagra, Grażyna, kobieta na pozór idealna, która jest inteligentna, skromna i zaskakująco zwyczajna, co w zestawieniu z barwnym charakterem przyszłego pana młodego nieco kłuje w oczy.

Misiek, jak przystało na oddanego przyjaciela, podejmuje prywatne dochodzenie, żeby odkryć, co naprawdę skłoniło Grażynę do zainteresowania się Szwagrem. Dlatego, gdy babcia Malwina funduje parze pobyt w sanatorium w Kamieniu Pomorskim, Misiek nie waha się dołączyć jako samozwańczy ochroniarz. Przepełniony podejrzeniami, nie szczędzi wysiłków, by odkryć, czy Szwagier - przyszły właściciel willi w Świeradowie - nie jest przypadkiem na celowniku sprytnej oszustki. Na szczęście, lub ku jego rozpaczy, niczego podejrzanego nie odkrywa. Wszystko zmienia się, gdy Grażyna zostaje niespodziewanie uprowadzona, a sytuacja, z każdym nowym tropem, z komediowej przeobraża się w kryminalną intrygę, z którą nie tak łatwo będzie sobie poradzić.

Stelar ponownie serwuje swoim czytelnikom koktajl humoru i napięcia, z charakterystycznym dla siebie komediowym zacięciem i lekkością stylu. Znakomicie oddaje przy tym klimat sanatorium i atmosferę miejsca, które dla większości bohaterów staje się areną niezwykłych i często absurdalnych wydarzeń. ?Król uzdrowiska? bawi, ale też zaskakuje - Stelara nie byłoby stać na klasyczny "happy end, gdyż jego bohaterowie to postacie pełne wad, a ich losy nigdy nie toczą się prosto. Pośród zabawnych dialogów i potyczek Miśka ze Szwagrem skrywa się jednak delikatna nuta refleksji nad przyjaźnią i uczuciami, a przezabawne sytuacje mają w sobie też element prawdy o ludzkiej naturze.

"Król uzdrowiska to godne zakończenie serii i propozycja dla wszystkich, którzy szukają lekkiej, ale jednocześnie angażującej lektury - z humorem, intrygą i przymrużeniem oka. Stelar pokazuje, że komedia kryminalna wcale nie musi być przewidywalna, a zakończenie pozostawia miejsce na chwilę zastanowienia.

Marek Stelar w komediowej odsłonie? Oczywiście, że tak! Za sprawą Miśka i Szwagra, których perypetiom towarzyszyłam podczas świąt w Świeradowie ("Góra kłopotów") i wyjazdu na narty we włoskie Dolomity ("Włoska robota") przekonałam się, że autor jest po prostu do tego stworzony. W moje poczucie humoru trafia idealnie i dlatego z radością powitałam Miśka i Szwagra po raz kolejny, udając się z nimi do sanatorium w klimatycznym Kamieniu Pomorskim.

W finałowym tomie autor uderza naprawdę mocno i niespodziewanie. Świat stanął na głowie! Szwagier się żeni! Ci z Was, którzy już go poznali, z pewnością wiedzą, dlaczego to tak szokujące. Ale zanim do tego dojdzie, przedstawia swoją wybrankę rodzinie Wilkońskich i udaje się z nią do sanatorium w ramach przedślubnego prezentu. Miśkowi w głowie się nie mieści, że sympatyczna, niegłupia i niebrzydka Grażyna mogła zakochać się w Szwagrze, który na drugie ma przecież ?Pomyłka? i od lat zaraża "katastrofozą". To po prostu niemożliwe i podejrzane, ale będzie mógł się bliżej przyjrzeć zarówno jej osobie, jak i motywacjom, jadąc z przyszłą młodą parą do sanatorium.

Jednak jeszcze zanim wyruszą, Szwagier pokaże, na co go stać. Pierwsza połowa, podobnie jak w poprzednich częściach, to pasmo wywołujących śmiech sytuacji, bo ze Szwagrem nawet zwykłe zakupy w supermarkecie nabierają cech walki o przetrwanie. Dialogi między nim a Miśkiem to po prostu mistrzostwo świata. Niektóre czytałam mężowi i wspólnie śmialiśmy się w głos. Również specyfika sanatorium, gdzie Misiek musi się nieźle nagimnastykować, by uchronić się przed zakusami ze strony obydwu płci, sama w sobie budzi uśmiech na twarzy.

W drugiej połowie autor kieruje naszą uwagę na wątek kryminalny związany z uprowadzeniem Grażyny, który również obfituje w ryzykowne decyzje i szalone pomysły. W obliczu tych wydarzeń tym bardziej nasuwa się pytanie, kim tak naprawdę jest Grażynka. Przy próbie odnalezienia kobiety, Misiek zyskuje niespodziewanych sojuszników w osobie swojego sanatoryjnego współlokatora, który okazuje się kimś więcej niż zwyczajnym dziarskim dziadkiem po osiemdziesiątce, oraz technologicznego cudu - egzoszkieletu.

Zakończenie, zwieńczone świąteczną atmosferą, budzi ciepłe uczucia i daje nadzieję, bo jeśli miłość może odmienić Szwagra, to cuda na tym świecie naprawdę się zdarzają. Ja liczę na jeszcze jeden, bo nie może być, że tym tomem żegnamy Miśka i Szwagra. Ale to już pozostaje w gestii Autora, a ja Was gorąco zachęcam do poznania perypetii tego nieprzewidywalnego i sympatycznego duetu.