Królestwo obłędu

Przyjrzyjcie się okładce, bo ten mężczyzna sporo namiesza, ale nie zdradzę co i jak. Nie wiem jak wy, ale ja oczami podążam za Rezkinem, ponieważ tak godnego przeciwnika każdy chciałby mieć przed sobą. Wstępnie w pierwszym tomie poznałaś Rezkina i to z kim przyszło mu podróżować.
Jeżeli jakimś trafem jesteś jeszcze przed poznaniem 2 tomu to musisz szybo nadrobić, bo tutaj sporo się dzieje, a mianowicie Rezkin wraz ze swoimi towarzyszami dociera do Skutton gdzie odbywać się będzie turniej i na którym ma nadzieje znaleźć Farsona ? adwersarza. Nie będę pisała kto z kim, dlaczego tak, a nie inaczej, bo zabrałabym całą frajdę w poznaniu przygód jaki nasz powiernik mieczy przeżył.
Książka według mnie w żaden sposób nie jest trudna w jakieś nazewnictwo, sytuacje, które są trudne do zapamiętania czy zrozumienia akcji jaka ma miejsce wiec dla mnie to mega duży plus, bo przyznam się, że z tym mam dość duży kłopot, dlatego później posiłkuje się notatkami jakie stworzyłam w trakcie czytania.
Rezkin to dla mnie ideał kawalera do wzięcia i tutaj kieruje te słowa to żeńskiej części czytelniczej. Dobry, mądry, kulturalny, ale w uroczy sposób ma kłopot z rozpoznaniem pewnych sytuacji dwuznacznych i w kontakcie z kobietami. Nie rozumie np. jak kobieta kokietuje Jego co czytając wygląda komicznie. Jeżeli popatrzymy przez pryzmat wojownika to jego umiejętności posługiwania się mieczami i nie tylko jest godny podziwu. Honor dla niego jest najważniejszy i uczciwe zasady walki wiec to co zrobił na turnieju (nie napisze co :p) sprawiło, że byłam w szoku.
W tej części poznasz nowych bohaterów, którzy poprzez swój wkład wnieśli wiele ciekawych momentów.
Chylę czoła przed autorem, ponieważ czytając momenty walki, ucieczki nie miałam kłopotu z nadążeniem i ze zrozumieniem jak ta walka wyglądała co tak jak w/w często doprowadza mnie do złości, bo gubiłam się w sytuacji jaka miała miejsce. Są też śmieszne incydenty. I trzeba pamiętać, że to kontynuacja więc zanim weźmiesz się za czytanie tej recenzji sięgnij po książkę.
Dużo dowiemy się o samym Rezkinie który trzeba przypomnieć, że przez całe swoje życie był zamknięty w Fortecy z dala od cywilizacji, a tam trenował pod okiem opiekunów z dala od zasad jakie panują na zewnątrz i to powoduje mnóstwo śmiesznych sytuacji.
Jeżeli jesteś zwolennikiem przesłodzonego pluszowego misia to ta lektura nie jest dla Ciebie. Czy honor będzie obroniony?, Czy przysięgi będą dotrzymane?, Czy na zawodach zapanuje ład i porządek co do zasad? Czy ten osobnik z okładki zrobił w końcu z tym porządek?
...

Wielki turniej w Skutton zbliża się wielkimi krokami, jednak zanim Rezkin i jego towarzysze dotrą na miejsce, czeka na nich jeszcze sporo niebezpiecznych sytuacji. Podczas podróży bohaterowie będą musieli zweryfikować swoje wartości. Wiele tajemnic ujrzy światło dzienne.

Jednym z moich zarzutów co do pierwszego tomu, było, to, że świat przedstawiony nie był do końca wyjaśniony, na szczęście w tej części dowiadujemy się już dużo więcej, o samym kraju, jego historii oraz o tym, kim tak właściwie są magowie i jak działają ich moce.

Niestety nadal nie wiadomo kim tak naprawdę jest Rezkin, co prawda tajemnica jego istnienia powoli zostaje odkryta, jednak nadal sporo pytań pozostaje bez odpowiedzi. Co do jego postaci, to nadal jest to bohater idealny, który do perfekcji opanowane ma wszystkie umiejętności, co często z początku dziwi innych bohaterów. Jednak z każdym kolejnym wydarzeniem czy z nowo poznaną postacią, zaczyna powolutku rozumieć uczucia i to, co dzieje się w jego głowie.

W tym tomie pojawiają się kolejni nowi bohaterowie, którzy stają się ważni dla fabuły. Tak jak i w ?Powierniku mieczy? tak i w ?Królestwie obłędu? sporo jest akcji i walk na śmierć i życie. Co prawda pierwsza część książki jak dla mnie jest zbyt przegadana, i poza kilkoma przypadkami nie dzieje się w niej za dużo, za to druga połowa wszystko wynagradza. Jest sporo walki, intryg, niestety nie wszytko idzie po myśli Rezkina i z jednym bohaterem przyjdzie się nam pożegnać.

Podsumowując, ?Królestwo obłędu? oceniam zdecydowanie lepiej niż tom pierwszy. Tom drugi nie jest pozbawiony wad, ale ma sporo ciekawych momentów, które sprawiły, że książkę czytałam z zaciekawieniem. Jeśli z tomu na tom, autorka będzie się poprawiała, to myślę, że do ostatniego tomu serii nie będę miała żadnych zastrzeżeń.

Po świetnym ?Powierniku mieczy? z niecierpliwością czekałem na kolejne części ?Kronik mroku?. O ile do pierwszego tomu można było mieć pewne zastrzeżenie, to teraz mam wrażenie, że autora wyciągnęła wiele wniosków z poprzedniej powieści. Przede wszystkim przedstawiony świat został o wiele bardziej rozbudowany i poznajemy więcej szczegółów o innych państwach, historii oraz polityce. Tak samo z fabułą, staje się ona bardziej wielowątkowa i skomplikowana, choć nadal skupia się głównie na Rezkinie i jego drodze. Jednakże, według mnie największym atutem książki są bohaterowie, oczywiście Rezkin, ale i nowe postaci, podróżujące z młodzieńcem i jego przyjaciółmi. Nie ma wcale wrażenia, że jest ich za dużo lub są wciśnięte na siłę. Ponadto, podoba mi się jak budowane są relacje między bohaterami, nie są one sztuczne, a rozwijają się stopniowa i prawdziwie. No i sama fabuła, która nie dość, że jest ciekawa to obfituje w wiele zwrotów akcji i dynamicznych wydarzeń. Dzięki temu książkę czyta się z zapartym tchem i ciężko się od niej oderwać. Końcówka sprawia, że już nie mogę się doczekać kolejnego tomu przygód Rezkina.

...