Królestwo Przeklętych

,,Od dziś na tych ziemiach będzie ciążyć klątwa. Zapomnisz o wszystkim z wyjątkiem nienawiści. Znikną z twojego życia miłość, dobroć i wszelka życzliwość. Przyjdzie dzień, gdy się to zmieni, ale przyrzekam, że gdy zaznasz znów prawdziwego szczęścia, również jego cię pozbawię."

Długo myślałam, czy dać ten cytat, bo w końcu nie brzmi jakoś pozytywnie, jednak rozpoczyna ważne wydarzenia z książki. Tak to już jest jak się podpadnie kobiecie, tym bardziej czarownicy;-) Jeszcze zanim przejdę do konkretów, choć książkę czyta się szybko, bo bardzo wciąga, to jednak musi minąć trochę tego wprowadzenia, byśmy całkowicie mogli przeniknąć do tego świata. Wpierw wszystko mnie dziwiło, od razu dziwna akcja i ta nienawiść bez powodu. Dopiero później zostało większość rzeczy wyjaśnionych, bo tom drugi, i wtedy to już lektura sprawiała mi niby przyjemność, ale raczej z tym uczuciem wydarzenia z historii niewiele mają wspólnego. Dialogów jest mało, bo bardziej skupiamy się na opowieści kobiety, jej punktu widzenia, myśli i postępowania. Dlatego nie tak szybko idzie nam ocenianie zachowania innych. Rozdziały nie są długie, strony nowego są ładnie ozdobione. Druk średni, ale ciaśniej osadzony. Jest to część druga i trochę różni się od pierwszej, gdzie więcej było wydarzeń, a mniej opisów, a tutaj zupełnie odwrotnie. Mamy nie tylko dowiedzieć się co kto dlaczego robi, ale i poznać wyjaśnienie tych okoliczności. To również historia o zabarwieniu erotycznym, ale w mniejszym stopniu, co część pierwsza. Za to więcej miejsca mamy na grę wstępną, gdzie książę wciąż traktuje innych jako poddanych, posłusznych jego rozkazom. Ciężko mam określić styl pisarski, bo u jednych był wysoki, wyrażali się mądrymi i rzadko spotykanymi słowami, a inni jakby ledwo skończyli podstawówkę, lub ulegali chwili na tyle, by pozwolić sobie na brak szacunku. To świat samych grzesznych braci, więc i aura w jakiej są skąpani wyrażana jest podobnie. Na szczęście nasza kobieca postać jest mądra i czasami widzi więcej niż chcą jej ukazać. Spostrzegawczość często ratuje ją z opresji, ale jak wiadomo, tam gdzie trafiła nie ma szczerej przyjemności. Ma być żoną jednego z braci, więc czy operując wokół grzesznych osób może być spokojna? Czy cokolwiek co sobie zaplanowała zwyczajnie się stanie?
Wydarzenia z książki sprawiały, że wciąż czułam się poddenerwowana. Czytałam ją około tygodnia, bo czasami tak mnie nerwy brały, aż odkładałam ją na bok. Nie chodzi o złe wykonanie historii, tylko o te wszystkie przebiegłości, pewności siebie, pokazywanie poniżenia dla innych zwyczajnie mnie złościły. Okładka jest idealnie dobrana do treści. Wszystko, co złe się z niej przebija, ale jest nieźle skonstruowana. Przeczytaj ją, jeśli chcesz poznać wszystkie grzechy główne. Tylko wtedy docenisz jej historię;-)

"Astra inclinant, sed not obligant."
"Gwiazdy jedynie skłaniaj, nie wiążą"
*
Odkąd bliźniaczka Emilii została zamordowana, dziewczyna ma tylko jeden cel odkryć kto za tym stoi. Zemsta prowadzi młodą czarownicę do samego Piekła, gdzie czkać ma na nią Pan Pychy, czyli jak zakłada plan jej narzeczony. Jednak zanim Emilia trafi na Dwór Pychy, musi przez jakiś czas pozostać pod opieką Pana Gniewu, który do tej pory był jej sprzymierzeńcem... pytanie tylko czy w Królestwie Grzechu nadal nim pozostanie.
*
Znów się to stało... Po raz kolejny seria, której pierwszy tom wywołał u mnie mnóstwo pozytywnych uczuć, w drugim padła ofiarą tej złośliwej "klątwy". Co mogę powiedzieć... "Królestwo Przeklętych" miała mnie oczarować, a zamiast tego niestety przez większość książki nie wywołało szczególnych pozytywnych emocji ????.
*
Mój największy problem z tym tomem to odsunięcie na bok (na jakieś 2/3 książki) wątków zawiązanych ze sprawą morderstwa, magii czy chociażby gotowania (!) na rzecz romansu i to w moim zdaniem najgorszym wydaniu, czyli " 1000 sposobów jak (nie) dobrać się temu przystojniakowi do rozporka". Nie rozumiem tego nowego trendu porzucania fabuły na rzecz nadmiaru "SMUTnych" scen. Ponadto o ból głowy przyprawiał mnie sama Emilia, która na Sherlocka Holmesa to się zdecydowanie nie nadaje...
*
Tym co uratowało tę książkę były ostatnie rozdziały, które wreszcie w realny sposób pchnęły fabułę do przodu oraz fajnie napisane dialogi, które nie raz mnie rozbawiły. Dodatkowo klimat - nawet pomimo tego, że uległ on całkowitej zmianie - przypadł mi do gustu. Zwłaszcza, że akcja dzieje się w Piekle!
*
Ogólnie książkę oceniam na 6/10. Pomimo mojego marudzenia jestem ciekawa, w którą stronę pójdzie ta historia i na jakie rozwiązania postawi autorka w trzecim tomie, chociaż nie ukrywam, że już nie nastawiam się na nic konkretnego, żeby się nie zawieść.

Obecnie fantastyka młodzieżowa dzieli się na książki skupiające się na magicznych mocach, fantastycznych stworzeniach i miejscach nie z tego świata oraz lektury, gdzie to romans gra pierwsze skrzypce, a cała reszta jest tylko tłem dla uczucia pojawiającego się między dwójką głównych bohaterów. ?Królestwo przeklętych? to książka zaliczająca się do tej drugiej kategorii. Nie uważam, żeby było to złe. Gorzej jeśli czytelnik nastawia się na fantastykę z rozbudowanym światem, a w zamian dostaje pełnokrwisty romans. Sięgając po kolejną część serii Kerri Maniscalco nie miałam jednak złudzeń ? szykowałam się na kolejny tom pełen napięcia między Emilią a Gniewem. Wątek romantyczny nie jest może idealny, ale naprawdę mi się podoba. Lubię, gdy relacja romantyczna buduje się powoli. Czasami miałam ochotę rzucić książką z frustracji, gdy kolejny ?moment? Emilii i Księcia rozsypywał się w proch, ale wolę takie rozwiązanie niż błyskawiczną miłość, która pojawiłaby się między bohaterami jakby znikąd.

Jednakże to, co trochę mi się gryzie, to pewien brak konsekwencji w kreacji głównych postaci ? zwłaszcza jeśli chodzi o Pana Gniewu. Niby gościu jest Księciem Piekieł, jednym z Nikczemnych, ale są pewne momenty, w których nagle ta jego reputacja blednie. Przyczyna na pewno należy upatrywać w Emilii i wątku romantycznym, jednak dla mnie się to jakoś nie klei. W pierwszej części Gniew nie był sobą tylko w kilku scenach, tutaj niestety było tego więcej. Nie podoba mi się, że autorka kreuje go na kolejnego złego chłopca, który natychmiast mięknie, gdy do gry wchodzi główna bohaterka.

Nie jestem fanką Emilii, uważam ją za jedną z najbardziej irytujących postaci w historii. I wcale nie chodzi o to, że dziewczyna podejmuje niektóre decyzje pod wpływem emocji. Jestem jej to w stanie wybaczyć, biorąc pod uwagę sytuację, w której się znalazła. Nie podoba mi się, jak bardzo autorka chce, żebyśmy uważali Emilię za inteligentną, bystrą i wyjątkową. Z jednej strony czarownica w mig odnajduje się na dworach Nikczemnych i radzi sobie całkiem nieźle w starciach z Książętami Piekieł. Rozwiązuje też parę zagadek, choć ma do nich tyle podpowiedzi co nic. Dobra, niech już będzie, że Emilia ma jakiś szósty zmysł, jest wspaniała i mogłaby puścić całe piekło z ziemią, tylko dlaczego, gdy akurat pojawiają się sprawy oczywiste, ona nagle traci swoją inteligencję i udaje głupią? Było tak w pierwszym tomie (przez co zresztą prawie odłożyłam tę książkę na stertę ?dokończę czytać kiedyś, najlepiej nigdy?), w drugiej części także to się dzieje, na szczęście jest mniej irytująco, choć nie przestaje denerwować.

Jeśli chodzi o część fantastyczną, to nie jest źle. Świat stworzony przez Kerri Maniscalco nabiera kształtów. W tej części Emilia rzadziej używa swojej magicznej mocy, jednak w zamian dostajemy kolejne informacje na temat bogiń i pierwszej wiedźmy. Pojawiają się magiczne artefakty i następne tajemnice, z którymi Emilia będzie musiała się zmierzyć. W ?Królestwie przeklętych? opuszczamy słoneczne Palermo na rzecz Piekła, które jest miejscem niezwykle interesującym i które wygląda zupełnie inaczej, niż mogłoby nam się wydawać. Część fantastyczna jest ciekawa, ma potencjał i jestem niezwykle ciekawa, w jaką stronę się to rozwinie, zwłaszcza że i tym razem autorka kończy w momencie, który zwiększa apetyt na kolejny tom. Udało mi się znaleźć przedpremierowy fragment trzeciej części i po jego przeczytaniu wiem jedno ? początek trzeciej części przyniesie nam, czytelnikom, jeszcze więcej pytań. Mam tylko nadzieję, że prędzej, czy później, dostaniemy na nie satysfakcjonujące odpowiedzi.

Jak wyobrażacie sobie piekło?

W kontynuacji świetnej powieści "Królestwo nikczemnych" czyli w "Królestwie przeklętych" Kerri Maniscalco prezentuje swoją wersję tej krainy...


Emilia decyduje się na zejście do Królestwa Siedmiu Kręgów - krainy piekieł. Tam przyjdzie jej przejść próby związane z każdym grzechem, a w podróży towarzyszy jej Książe Gniewu. Jest pewna, że wszystkie drogi zaprowadzą ją ostatecznie na dwór Pana Pychy. Jej jedynym pragnieniem jest odkryć kto jest odpowiedzialny za śmierć jej siostry bliźniaczki. Nie może się doczekać aż trafi na miejsce, jednakże okazuje się, że potrzebuje specjalnego zaproszenia by móc odwiedzić dany dwór. Powoli zaczyna coraz lepiej poznawać Księcia Gniewu. To co odkryje nie tylko ją zaskoczy, ale i sprawi, że zupełnie inaczej spojrzy na całą sprawę. Co się wydarzy i jak potoczą się wydarzenia w tym tomie możecie przekonać się sięgając po tą powieść. Nie wahajcie się i czytajcie!

Kreacja piekła jaką serwuje nam autorka i demonicznych braci mi osobiście bardzo się spodobała i zdecydowanie jest to największy plus powieści. Cała historia, którą tu dostajemy jest niezwykle wciągająca i książkę wręcz się pochłania w kilka godzin. Tak było w moim przypadku. Dostajemy tu kilka scen erotycznych, które są napisane ze smakiem i są spójne z całą fabułą. Mamy tu skomplikowany wątek romantyczny oraz zagadkę śmierci czarownic, która ciągle jest najważniejsza, nie tylko dla głównej bohaterki. Przebywanie na różnych dworach pozwala lepiej zrozumieć większość z grzechów. Dla mnie była to niezwykle ciekawa lektura i już nie mogę się doczekać co dostaniemy w kolejnym tomie.

Ogromnie Wam polecam tą powieść! Fantastyczna przygoda w zaświatach gwarantowana! Dajcie się porwać na podróż po piekle, jestem pewna, że nie pożałujcie tej wyprawy.
...

?Przybywam przewieźć was po czarnej strudze.
W ciemności wieczne, na żar i na chłody.?

?Królestwo Przeklętych? autorstwa Kerri Maniscalco, stanowi bardzo dobrą kontynuację trylogii ?Królestwo Nikczemnych?, na którego premierę czekałam z wielką niecierpliwością. Co tu dużo mówić, po prostu uwielbiam tę serię!

Poznacie Emilię di Carlo, która pragnie dowiedzieć się prawdy na temat zabójstwa swojej bliźniaczki - Victorii. W tym celu udaje się do siedmiu kręgów piekła by stać się żoną Księcia Pychy. W śledztwie pomaga jej Książę Gniewu, który gości ją na swoim dworze. To miał być tylko chwilowy przystanek w drodze do Dworu Pychy, jednak sprawy przybierają zupełnie inny obrót... Co wydarzy się w gościnie u Pana Gniewu? Jakie magiczne więzi odkryje Emilia?

Jeśli miałabym wybierać, która część jest najlepsza - ?Królestwo Przeklętych?, czy ?Królestwo Nikczemnych? - nie potrafiłbym wybrać. Według mnie oba te tomy bardzo dobrze się dopełniają - jedna uzupełnia minusy tej drugiej.

Na pewno na pochwałę zasługuje sposób przedstawienia całego tła tej historii - w poprzednim tomie odrobinę mi tego zabrakło. Dopiero w ?Królestwie Przeklętych? autorka przedstawiała mi wykreowany przez siebie świat - mogłam bliżej poznać poszczególne królestwa z siedmiu kręgów piekła.

Kolejna rzecz, która mnie zaskoczyła jest przemiana głównej bohaterki. Mam wrażenie, że Emilia odrobinę dojrzała, wie czego chce oraz jej decyzje były bardziej przemyślane. Sama postać mojego książkowego męża - Księcia Gniewu została bliżej przedstawiona, poznałam niektóre jego mroczne sekrety i niestety muszę przyznać, że przyciąga mnie do siebie coraz bardziej.
Pomimo, że chemię pomiędzy tą dwójką bohaterów było czuć już w pierwszym tomie, to dopiero w tej części wychodzi ona na światło dzienne. Z niektórych względów wolałabym by na tej książce było zaznaczone, że jest to pozycja dla czytelników 18+, ponieważ niektóre sceny są aż zbyt gorące.

Mimo, że ?Królestwo Przeklętych? było momentami przewidywalne, to jednak nie potrafiłam oderwać się od czytania. Autorka zaserwowała nam o wiele więcej sekretów - nie chcę Wam zbyt wiele zespojlerować, jednak mogę zdradzić Wam, że drugi tom zmieni Wasze odczucia co do niektórych wątków z poprzedniej części, ponieważ kilka z nich może okazać się kłamstwem...

Niestety bardzo żałuję, że sprawa zabójstwa Victorii zeszła na drugi plan na rzecz gorącego romansu pomiędzy Księciem Gniewu, a siostrą zamordowanej. Momentami miałam wrażenie, że autorka o nim zapomniała, jednak mam nadzieję, że w kolejnym tomie to się zmieni.

Czy książkę polecam? Kochani, doskonale znacie odpowiedź. Zakończenie tego tomu zapowiada, że ostatni tom ten trylogii będzie totalnym rollercoaster?em, na którego jeszcze nie jestem gotowa. Muszę przyznać, że w ostatnich rozdziałach autorka bardzo mnie zaskoczyła - nie spodziewałam się kilku istotnych dla fabuły elementów...
Ta trylogia ma piękne okładki, czyż nie? Jak tu ich nie kochać?