Królestwo (twarda)

Mechanik Roy Opgard wiedzie spokojne życie w małej, norweskiej wiosce. Jego brat, Carl, który spędził lata w Kanadzie, wraca do domu. Przywozi że sobą nie tylko żonę, o której nie wiedział Roy, lecz także pomysł zbudowania hotelu w ich małej miejscowości. Na jaw zaczynają wychodzić mroczne tajemnice dotyczące tej rodziny, nie tylko dotyczące przeszłości, lecz także teraźniejszości..

Macie czasami tak, że po przeczytaniu książki myślicie o niej jeszcze przez koła godzin i roztrząsacie wybory bohaterów? Ta właśnie należy do jednej z nich. Bardzo przejmująca, wstrząsającą wręcz historia opowiadająca o kłamstwach i półprawdach. O grzechach popełnionych przeciwko sobie, poświęceniu i egoizmie. O tajemnicach i tragediach. O miłości i jej braku. O wstydzie i chciwości. Rodzina Opgard skrywa mroczne, destrukcyjne sekrety, które wychodzą na jaw gdy Carl wraca do domu, a miejscowy policjant wznawia śledztwo w sprawie śmierci rodziców braci. Tajemnica goni tajemnicę, jeden grzech niesie ze sobą kolejny i kolejny.. Mamy tu niedynamiczną akcję opisaną z perspektywy Roya, z pozoru spokojnego, trochę gburowatego mężczyzny, którego spokój zaburza pojawienie się brata, pełnego optymizmu i chęci do działania. Mimo, że bardzo za nim tęsknił, jego przyjazd sprawia, że demony wracają razem z nim.. Obaj mieli traumatyczne przeżycia w dzieciństwie i miało to na nich zgubny wpływ. Mamy kilka ram czasowych, nie gubimy się w nich jednak, a intrygująca tajemnica Roya sprawia, że chce się te książce czytać, by poznać zakończenie. Okazuje się jednak, że Carl również je ma.. Książka jest obszerna, nie brakuje w niej emocji, choć Roy nie należy do zbyt wylewnych osób. Mamy ujętą małomiasteczkową mentalność, rodzinne problemy, trudne dylematy, zle wybory. Akcja jest dokładnie opisana, rozbudowana i dzięki temu zyskuje na wiarygodności. bohaterowie również. Może nie ma tu wielkich zaskoczeń na końcu, są jednak emocje, które sprawiają, że nie czujemy żadnego niedosytu.

Koneserem twórczości Jo Nesbo nazwać się nie mogę. Mimo tego, że kiedyś zaczytywałam się w skandynawskich kryminałach, między mną a autorem nie było chemii. Wraz z nową książką, postanowiłam dać sobie kolejną szansę na odkrycie jego fenomenu.

Według mnie to nie jest standardowy, przyjemny kryminał. To trochę nostalgiczna, smutna powieść o tym, jak wydarzenia z przeszłości rzucają cień na całe życie. Początek jest stateczny, powolny, delikatnie oswajamy się z klimatem małego miasteczka. Mnie się ogromnie to podobało, a czytałam jednym tchem totalnie zaciekawiona. Możliwe że fani autora spodziewali się czegoś innego, jednak mnie historia bardzo wciągnęła. Nie jest krótka, książka jest zbita i treściwa, lecz każda kartka była wartościowa. Powieść ociera się o literaturę piękną, taką do smakowania i odkrywania drugiego dna. Tajemnicza, mroczna i angażująca.