Rodzina Monet Tom 2 Królewna Część 1

Tragedia. Czy autorka umie w ogóle pisać? Albo chociaż, czy czyta inne książki, żeby wiedzieć, JAK pisać? W życiu nie przeczytałam tak płytkiej i infantylnej książki. Fabuła nudna, postacie płytkie i niedojrzałe, styl pisania? ech szkoda gadać. Nie rozumiem, czemu wszyscy tak się zachwycają tą książka i braćmi Monet. Ja najchętniej wysłałabym tam opiekę społeczną do tego domu no, bo serio napychać młodszej siostrze piach do buzi, poważnie? I to są dorośli, odpowiedzialni mężczyźni?
Jednym słowem książka jest toksyczna i szkodliwa szczególnie dla młodych osób wchodzących dopiero w wiek dojrzewania.
Nie polecam.

Ulubiona seria córki. Jest bardzo ciekawa losów bohaterki

eria o rodzinie Monet szturmem wdarła się na półki spragnionych sensacji nastolatek. Tym razem jednak książka opatrzona jest uwagą ?książka dla czytelnika 16+?. Co tym razem dzieje się w rodzince Monet? Dzieje się sporo! Sporą część książki stanowi wyjazd do słonecznej Tajlandii. Jak na bogaczy przystało ? będą mieli swoją własną wyspę do dyspozycji. Tu Halie spotka dość tajemniczego mężczyznę, z którym relacje początkowo będą bardzo napięte. Nieco przy okazji dowiemy się (i bohaterka również) o przeszłości dziewczyny. Rok szkolny będzie obfitował w nowe znajomości z niejakim Leo oraz umocnienie tych z Moną. Dawni antagoniści nadal będą mataczyć. Do tego Halie pozna wujostwo, nieco Organizacji czy wreszcie doprosi się lekcji samoobrony, a nawet jazdy samochodem. Czy oznacza to, że będzie wreszcie 16-latką, która będzie miała własne życie? Absolutnie nie! Tu jej prawny opiekuj, Vince, pozostaje niezłomny i nawet, po pewnych sytuacjach, przydzieli dziewczynie dodatkowego ochroniarza.

Nie wiem dlaczego, ale tom drugi jakoś bardziej mnie wciągnął. Wcześniej skupiałam się na wydarzeniach z książki, ale teraz dostrzegłam coś jeszcze. Autorka bowiem lubuje się w długich zdaniach. Niektóre miały nawet cztery linijki. Wszystko przez opisy w których zawiera swoje zdanie, dokładając porównanie co w danym momencie czuje, plus jak reaguje na to jej ciało. W ten sposób bardzo obrazowo widzieliśmy w wyobraźni jak wygląda dana sytuacja. Wspaniały styl pisarski, taki wyważony i dziewczęcy jednocześnie. Wiele rzeczy ona wciąż poznaje i traktuje to jako przygodę życia, którą lubi wchłaniać, czy też delektować się nią. Nie czujemy się odsunięci od akcji, tylko jakbyśmy przy każdym wydarzeniu byli obok rozgrywającej się sceny. Wątek z tajemniczym mężczyzną wychodzi już po kilku pierwszych stronach. Długo jesteśmy utrzymywani w niepewności jak ona zechce go traktować, gdyż znając pierwszą część, ma pełne prawo do tego, by nie pałać do niego uczuciem. Zachowanie trójki braci bywa tutaj nieco kapryśne, ale bardzo fajnie potrafili sprawić, że nerwy naszej bohaterki nie tyle opadły, co dały bardziej do myślenia, przez co sama siebie ustawiała do pionu. Często w myślach gdyba co jej wypada, a co nie. Bywa jednak, że emocje biorą górę, lecz bracia bywają na tyle dobrzy, że jakby układają ją do pionu. Sama Hailie często kogoś do nich porównuje, lub zaznacza pewne cechy jednego, czy drugiego. Czasami miałam wrażenie, że mówiąc o nich traktuje ich w myślach jako mężczyzn, a nie braci. Opisuje ich władcze ramiona, silny uścisk i bezpieczeństwo, którą odczuwa, gdy oni są obok. Niekiedy przeszkadzały mi tu drobne wulgaryzmy, które nie pasowały do osoby Haili, ale wydaje mi się, że miały podkręcić sytuację, by oddać jak bardzo jest zła i jak bardzo nowa w towarzystwie rodziny. Ich przepychanki podkreślały sens młodości, miały nas zainteresować i jakby zrelaksować. Dzieje się tu dużo więcej niż w części poprzedniej i naprawdę wkręciłam się w nią jeszcze bardziej. Niby są pewne aspekty, które sugerują wiek osiemnaście plus, ale myślę, że tutaj podpięła bym je pod szesnaście plus, tak jak zaznaczono na okładce.

Gdy zabrałam się za czytanie pierwszego tomu,to chyba przez tak wielki szum,jaki wywołał wokół siebie ?skarb? wręcz się,nim zachłysnęłam i wywarł na mnie bardzo piorunujące wrażenie.Do ?królewny? podeszłam z bardziej chłodną głową i zauważyłam trochę więcej wad tej historii,ale dalej jestem nią oczarowana przez prostotę,jaką w sobie ma i przez to,że jest w ogóle nie wymagająca,a przez całą jej treść po prostu się płynie.I dawno nie spotkałam się z książkami,przy których bym się tak dobrze bawiła,bo to się tak dobrze czyta i momentami jest tak zabawne,że mogłabym to czytać w kółko i chyba nigdy,by mi się tę historię nie znudziły.Ale tak jak już wspomniałam widzę wady tej książki,nie jest ona dla mnie idealna.Ma za dużo i za długich opisów,a za mało dialogów,przez co momentami światopogląd Hailie wyprowadzają mnie trochę z równowagi,bo jest tego tak dużo i brakuje przełamania w postaci wypowiedzi innych bohaterów.A w dodatku bracia Monet są strasznie toksyczni,a szczególnie Dylan i Tony, którzy doprowadzają mnie do takiego szału,że momentami nie mogę ich znieść,i chociaż mam swojego ulubionego brata,którym jest Will,to on też ma w sobie coś toksycznego,bo nadopiekuńczość też może być niezdrowa

Życie młodziutkiej Hailie wreszcie nabiera spokoju. Dziewczyna zaczyna przyzwyczajać się do nowej sytuacji, bogactwa i pięciu mężczyzn, którzy ją otaczają. Coraz częściej zaczyna zabiegać o swoje i korzysta z przywilejów jakie niesie za sobą posiadanie nazwiska Monet.
Wspólne wakacje w Tajlandii mają być oderwaniem od codzienności i zapowiedzią czegoś nowego. Kiedy Hailie poznaje obcego mężczyznę, który zaczyna zabiegać o jej względy, orientuje się, że równowaga w jej życiu skończyła się szybciej niż się zaczęła.

------- recenzja

Kiedy tylko myślę o Rodzinie Monet w moim sercu wytwarza się jakieś dziwne ciepło. Nic dziwnego zatem, że kiedy tylko zabierałam się za czytanie, uśmiech nie schodził z mojej twarzy.
Mimo że losy bohaterów tej części znam prawie na pamięć, nie przeszkadzało mi to w ponownym zatraceniu się w ich historii i przeżycia ich cudownych przygód po raz kolejny.

Pozycja już od samego początku wciąga i sprawia, że oderwanie od lektury staje się dużą trudnością. Od samego początku zaskakuje, bo to właśnie w pierwszych rozdziałach pojawia się tajemnicza postać, która intryguje. Uważam, że włączenie tej osoby do historii Monetów to świetny pomysł. Od początku pała sympatią i sprawia, że książka staje się pełniejsza.

Bracia Monet. Uwielbiam to jak różnorodni są. Płynie w nich ta sama krew, jednak każdy z nich jest inny i każdy z nich inaczej postrzega świat. Każdy z nich ma też inne podejście do Hailie, co uważam, jest w tym wszystkim najlepsze. Weronika świetnie poradziła sobie z wykreowaniem starszych braci. Między nimi jest ogromnie gruba więź, przez co w potrzebie skoczyliby za sobą w ogień. W tej części możemy zobaczyć, że ta więź staje się również coraz większa między nimi a Hailie. Młodsza siostra staje się dla nich prawdziwym skarbem, który odnaleźli po latach, a teraz również Królewną dla kogoś innego.

Hailie Monet w tej serii jest dla mnie prawdziwą perełką. Dziewczyna jest moją ulubioną postacią i nie zmieni tego żaden idealny brat. W przeciągu tych części strasznie się z nią związałam i, mimo że mam świadomość, że to postać fikcyjna, uważam ją trochę za taką przyjaciółkę. Przez to, że Moneci pisani są z jej perspektywy odczuwamy wszystkie emocje związane z jej przeżyciami. A nie ukrywajmy, nie jest ich mało.

,,Rodzina Monet Królewna" to strasznie emocjonująca pozycja. Z rozdziału na rozdział robi się coraz bardziej tajemniczo, liczba przygód nie maleje a my siedzimy ze świadomością, że książka zupełnie nas pochłonęła. Poruszone jest wiele wątków, ale każdy jest dopracowany na ostatni guzik, nie ma żadnych akcji wyssanych z palca, a wszystko idealnie się ze sobą łączy. Nie brakuje śmiechu, nie brakuje łez (ze śmiechu), ale też współczucia, czy prawdziwego smutku.

Styl pisania Weronika to petarda. Płynny, lekki, a do tego z dużą dawką humoru. Kiedy tylko zaczniemy czytać, czujemy sie jakbyśmy przez tą książkę przepływali, a nasze miejsce cumowania szybko staje się niedalekie.

Moja miłości do całej tej serii to więcej niż tysiąc słów. Z ręką na sercu mogę polecić wam już wszystkie pozycje spod ręki autorki, bo wiem, że tak jak nie zawiodła mnie do tej pory, tak nie zawiedzie mnie w przyszłości!

W nowy rok weszłam razem z pierwszym tomem ?Rodziny Monet? i tak się złożyło, że pod koniec stycznia wróciłam do tej serii. Wiem, że ma ona wielu zwolenników i przeciwników. Sama znajduję się gdzieś pomiędzy. Czytałam pierwsze rozdziały ?Skarbu?, gdy były jeszcze dostępne na wattpadzie i wtedy mnie nie zachwyciły. Drugie podejście do tej historii okazało się dobrym pomysłem ? wkręciłam się w losy Hailie i jej braci. Nie uważam, że książki te są jakoś rewelacyjnie napisane, ale mimo wszystko pozytywnie się zaskoczyłam. ?Rodzina Monet? to dla mnie takie guilty pleasure, bo choć widzę wady tej serii, świetnie bawię się podczas jej czytania. To dla mnie czysta rozrywka. Zgadzam się jednak z tym, że niektóre zachowania braci Monet są toksyczne i powinno się o tym mówić głośniej.

W tym tomie wiele tajemnic rodziny Monet wychodzi na jaw. Poznajemy nowych bohaterów i przywiązujemy się do tych już znanych. Halie powoli dorasta, a jej relacja z braćmi nieco się zmienia. Choć i tak występują momenty, gdy jest irytująca i zachowuje się dziecinnie. Dlatego też, jeśli nie podszedł Wam ?Skarb?, radziłabym raczej nie sięgać po tę część. Styl autorki także nie ulega zmianie, nadal mamy do czynienia z przewagą opisów nad dialogami. Ze względu na to jestem troszeczkę zdziwiona, że tak szybko czytało mi się te książki. Myślę, że duży wpływ mają tajemnice Monetów. Choć niektóre z nich ujrzały światło dzienne, dalej nie wiemy jeszcze o wielu rzeczach. Czekam, aż ulegnie to zmianie, zwłaszcza że zaskakujące zakończenie pierwszej części ?Królewny? dało taką malutką furtkę do powiedzenia czegoś więcej na temat świata braci Monet.

Świetnie bawię się czytając o Halie i jej sprzeczkach z braćmi. Uwielbiam rozdziały ukazujące ich w najróżniejszych, codziennych sytuacjach. Przez scenę w supermarkecie szczerzyłam się do tej książki jak głupia, co zazwyczaj mi się nie zdarza podczas czytania. Na pewno sięgnę po kolejne części tej serii, choćby dla tych momentów wywołujących uśmiech na twarzy.

??Po poznaniu pierwszego tomu, nie wiedziałam co myśleć o tej serii. Nie była zła, ale nie była też jedna z lepszych. Pomyślałam, że dam jej szansę i przeczytam drugi tom. No i dobrze, że tak postanowiłam. Według mnie pierwsza część była bardziej wprowadzeniem, a w drugiej dowiadujemy się różnych rzeczy tak jak np. przeszłość rodziców głównej bohaterki. Podobało mi się to, że Hailie stała się bardziej odważna i pewna siebie, co sprawia, że czuje do niej większą sympatię i naprawdę ją polubiłam.

??Jest w tej książce też dużo humoru, podobało mi się to, jak główna bohaterka testuje nerwy swoich braci, np. ubieraniem krótkich sukienek. Pokochałam ich relacje i to, że na każdym kroku są opiekuńczy i bardzo troszczą się o Hailie. Nie mogę się doczekać, aż przeczytam następną część, bo w tej naprawdę dużo się dzieje!

Po przeczytaniu pierwszej części "Skarb" nie mogłam doczekać się następnej. Drugą część "Królewna" wysłuchałam jako audiobook. Całkiem przyjemnie się go słuchało. Tutaj znalazłam zabawne i całkiem wstrząsające sceny. Razem z główną bohaterką śmiałam się i płakałam. Dowiedziałam się, jaki stosunek ma pięciu braci do swojej niedawno poznanej siostry. 5 starszych braci to marzenie nie jednej dziewczyny. Który z braci jest faworytem naszej dzielnej bohaterki?
Nasza Hailie Monet przeżyje niemały szok. Bracia przed nią zataili pewną bardzo ważną informację. Chcecie dowiedzieć się jaką? Odsyłam do książki "Królewna".
"Królewna" jest pierwszą częścią drugiego tomu z cyklu "Rodzina Monet". Jestem troszeczkę zła na autorkę, że zostawiła swoją bohaterkę w takim miejscu. Oczywiście już się nie mogę doczekać drugiej części drugiego tomu.
Cykl "Rodzina Monet" idealnie nadaje się dla dorastającej młodzieży. Autorka Weronika Anna Marczak swoje dzieło stworzyła z perspektywy głównej bohaterki.
Takiej siostry, jaką jest Hailie Monet można tylko pozazdrościć. Uratuje swojego brata z pewnej niewygodnej sytuacji. Czy nasza młoda bohaterka wyjdzie za mąż? Co na taką sytuację odpowiedzą jej starsi bracia? W tej części pojawia się pewna osoba, która również i mnie zaszokowała. Nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy.
Czy bogaci bracia z rodziny Monet są gangsterami? Czy robią dziwne i szkodliwe interesy? Czy ich życiu grozi niebezpieczeństwo?
Warto przeczytać lub wysłuchać tę książkę.
"Księżniczka" nie jest trudną lekturą. Można się przy niej odprężyć i zrelaksować. Doskonała odskocznia od szarej codzienności.
Bardzo dobra akcja, idealna fabuła i ciekawa bohaterka sprawiają, że nie można odstawić tej książki na półkę. Musiałam wysłuchać tego audiobooka do końca. Wciągnęła mnie na maksa historia rodziny Monet. I co dalej?
Czy chcielibyście mieć 5 starszych braci?