Kroniki Jakuba Wędrowycza

Pierwszy tom cyklu książek o przygodach Jakuba Wędrowycza. Już podczas oglądania samej okładki dane jest nam zapoznać się ze specyficznym humorem autora. Jego niewielką dawkę otrzymujemy już w „Ogłoszenia Drobne” na odwrocie książki gdzie można znaleźć „Firma „Podsłuch w domu i zagrodzie”. Sprawdź co o tobie mówią świnie.” czy” Trumny używane – hurt, detal, niedrogo.”. A jest to dopiero niewielka dawka tego co przygotował dla nas autor. W książce na przestrzeni dwunastu opowiadań poznajemy specyficznego bohatera Jakuba Wędrowycza kłusownika, bimbrownika, pasożyta społecznego oraz hienę cmentarną a jednocześnie domorosłego egzorcystę amatora. Wraz z nim przeżywamy niesamowite przygody powoli zagłębiając się w jego życie. A wszystko to okraszone dużą dawką dowcipu.

Książka przyjemna, ale nie dla czytelników lubiących ambitną literaturę. Zabawna, humorystyczna, odbiegająca od powszechnych, komediowych standardów. Pokazując często zdumiewające ludzkie postawy i zachowania, chociaż przekoloryzowane, skłania do refleksji, że nie są one wyłącznie literacką fikcją. Ludzie w życiu skrzętnie i niestety z powodzeniem ukrywają posiadanie natury Jakuba Wędrowycza...

Kto to taki Jakub Wędrowycz? To taki polski szaman, który za czasów PRL-u wzbudzał niezłe zamieszanie wśród oddziałów ZOMO. To taki polski egzorcysta, który wypędzał duchy i pozbywał się demonów w komunistycznym świecie. Kto to taki ten Jakub Wędrowycz? Przede wszystkim jedna z najzabawniejszych i najbarwniejszych postaci we współczesnej polskiej literaturze. A Kroniki Jakuba Wędrowycza to zbiór opowiadań przedstawiających przygody Jakuba, z których każda kolejna jest jeszcze bardziej zabawniejsza od poprzedniej. Książkę tę czyta się szybko, z ogromną przyjemnością, a kiedy już się ją skończy, to pragnie się kolejnych książek autorstwa Andrzeja Pilipiuka. W związku z tym nie pozostaje mi zrobić nic innego, jak gorąco ją polecić... A tymczasem pędzę czytać przygód Jakuba Wędrowycza ciąg dalszy...

Oj Wędrowczy to jest postać znana i lubiana. Ileż legend o nim krąży, anegdotek, plotek licznych… reklama Polski, tak jak Perła – reklamą Lublina.
Pilipiuk stworzył postać tak polską, tak bliską nam, pocieszną i wesołą, jakiej nikomu od dawna się nie udało. Z początku myślałam, że to drwina z fantastyki, że to bluźnierstwo! Później sama uległam czarowi plugawego bimbrownika. Sama nie wiem jak, nagle, po diable, stałam się… fanką tej cmentarnej hieny i nijak nią przestać być nie mogę. I chyba nie chcę.
Owa książka jest pierwszą, jaką przeczytałam z zasobów przez pana Pilipiuka naprodukowanych, pierwszą, i tak książka rozbudziła we mnie żądze o jakie siebie Nawem nie podejrzewałam. Mianowicie – chętkę na jeszcze! Jeszcze! I jeszcze!
Całą półkę mam Piliukiem zastawioną, ale drogi panie autorze, to nie znaczy, że się więcej nie zmieści.
Polecam!

Jak złowić rybę na prąd? Jak zrobić dobrego hot-doga? Jak wypić dobry trunek? Oto przepisy, które głównemu bohaterowi dyktuje samo życie. Jako pozytywny bohater negatywnego wymiaru Jakub Wędrowycz zaiste staje się bohaterem w innym tego słowa znaczeniu. Życie i przygody egzorcysty-amatora-bimbrownika, najlepszego w swoim okręgu ucieszą i rozgrzeszą wszystkich fanów leniwych dziwactw. A zagorzałych czytelników baśni uraczą historią rodem z cuchnącej piwniczki. Gorąco polecam!