Kroniki upadku ludzkości

Niektóre książki tak bardzo mnie zaskakują, aż chwilami po prostu wybucham śmiechem. Czytałam już jedną książkę autora i choć temat był podobny, to jednak tamta pozycja jakoś bardziej mi się podobała. Tutaj znalazłam totalny misz masz jeśli chodzi o zombi, czy też inne stwory. Przeczytałam o tym, że można zabić wskrzeszonego umarlaka. Rozpadały się drastycznie, ale mnie to śmieszyło. Pisało, że części ciała same odpadały, skóra schodziła z ciała, a ja zaraz wyobrażałam sobie, że trupowi odpada polik, po czym za nim biegnie:-))) Wiem, że to bardzo nieprofesjonalne, ale naprawdę nie umiałam się przed tym powstrzymać. To taka wojna na złe i gorsze, gdyż główny bohater ma powody by zachowywać się tak a nie inaczej. Rodzina jest dla niego najważniejsza, więc by móc ją odzyskać pisze się na pakt, którego później żałuje i nie. To taka opowieść, gdzie obyczajówka miesza się z horrorem i fantastyką. W wersji obyczajowej poruszony zostaje temat partnerki i brata. Są dla niego bardzo ważni, lecz powodu nie poznajemy od razu. Horrorem jest tutaj walka w Pierwszej Wojnie Światowej, gdyż krew przelewa się niemal w każdym zdaniu, aż człowiekowi się wydaje, że lepią mu się od tego ręce. Fantastyka wkrada się w momencie, kiedy ktoś staje się nieumarłym. Co zatem to oznacza? Czy badania nad tajemniczym grzybem przyniosą jakiekolwiek rezultaty? Jeśli wiecie co oznacza słowo wojna, to tutaj jest jej aż nadto. Tu nikt nie spoczywa na laurach, walka toczy się wszędzie, nawet nie ma możliwości, by przy tej książce odpocząć. Na pewno nie potrafi nas przestraszyć, lecz to o czym czytamy sieje zainteresowanie, gdyż w ogóle nie da się jej przewidzieć i śmiech, a przynajmniej mój. Niby opowieść straszna, ale mi się jawiła jako kreskówka. Nie bierzcie tego do siebie, to ze względu na to, że ja do książek podchodzę bardzo uczuciowo. Ta książka mi się podobała, bo miała jakieś przesłanie, jednak totalnie przebiła ją ,, Klucz do śmiertelności ", którą bardzo wam polecam! Mega dużym plusem były dla mnie wewnętrzne rysunki, które podziwiałam z przyjemnością. Sprawiły, że moja ocena względem książki wzrosła:-)

Czy przebieg I Wojny Światowej byłby inny gdyby jedna z armii dysponowała bronią chemiczną, zmieniającą martwych żołnierzy w zombie? To na pewno. Ale jak wytłumaczyć takiemu zombiakowi, kto jest wrogiem? To już zupełnie inna kwestia, oni atakują wszystkich żywych na około. Nikodem Lebiediew również powinien leżeć martwy, a chodzi po świecie, jednak nie jako zombie. Jest w to zamieszany pewien gadający głaz. Lebiediew jest przekonany, że z jego pomocą odzyska najbliższych więc wykona każde jego polecenie, ale czy wyjdzie mu to na dobre? Ile człowieczeństwa z czasem pozostanie w człowieku, który powinien być martwy, a stał się niezniszczalny? Dodatkowo świat zaczęły nawiedzać dziwne potwory i demony, których jedynym celem jest unicestwienie ludzkości...

Na plus zasługuje mnogość potworów i kreatur w książce. Autor poprzeplatał historię wytworami własnej wyobraźni i pomysł był fajny. Zabrakło mi trochę dopracowania sfery psychologicznej i emocjonalnej. Przeskakujemy z jednego wydarzenia w drugie, trudno się przywiązać do bohatera. Pojawiło się trochę błędów stylistycznych, czy logicznych. Podobają mi się ilustracje i to, że w jednej książce przeplatają się ilustracje różnych artystów w różnych stylach.

"Kroniki upadku ludzkości" poleciłabym jako szybką, niewymagającą myślenia lekturę dla fanów potworów i krwawej jatki, dla których liczy się akcja i potrafią przymknąć oko na kilka błędów.

?Podróż mrożącą krew w żyłach czas zacząć!?

Jakie cechy - według Was - powinien posiadać bardzo dobry horror?
Jeśli chodzi o mnie to przede wszystkim taka książka powinna zawierać bardzo bogate opisy, które zadziałają na wyobraźnię czytelnika oraz wydarzenia, które powinny powodować szybsze bicie serca i nie pozwolą zasnąć przez kilka następnych nocy.

?Kroniki upadku ludzkości? autorstwa Krzysztofa Rypuła, stanowi brutalną historię, pełną rozlewu krwi oraz trupów. Do sięgnięcia po tę powieść zmusiła mnie przede wszystkim okładka. Nawet bez czytania opisu wydawniczego tej książki, czułam, ze będzie to dość mocna lektura. Okładka nadaje świetny klimat całej powieści - co tu dużo mówić, jest po prostu genialna. Ta kolorystyka, do której dodano zmasakrowane twarze, zapowiadają mocny horror, o którym szybko nie zapomnicie!

Poznajcie Nikodema Lebiediewa, którego życie staje na głowie zaraz po wybuchu pierwszej wojny światowej. Podczas bitwy mężczyzna zostaje zaatakowany gazem bojowym, jednak przed jego oparami i niszczącym działaniem ratuje pewien tajemniczy byt, który składa mu kuszącą propozycję - przywróci mu do życia wybrankę swojego życia oraz brata. Jednak w życiu nie ma nic za darmo - Nikodem w zamian musi spełnić bezprecedensowe warunki.
Nasz bohater spędzi mrożące krew w żyłach miesiące w tajnej wulkanicznej placówce badawczej ZSRR, pracując nad rozwojem morderczego grzyba. Po czasie Mężczyzna z ciężko pracującego badacza przemienia się w jednego z czołowych dygnitarzy samego Adolfa Hitlera. Czy zaślepiony wizją spotkania z najbliższymi, Lebiediew opamięta się nim będzie za późno?

Najnowsza powieść Krzysztofa Rypuły to pełna zwrotów akcji historia. Już sam wstęp od autora karze nam przygotować się na mocną książkę, która zapewni nam wiele wrażeń. Sama posłuchałam prośby autora i przeczytałam całą powieść by świeczkach - niesamowite uczucie, które tylko spotęgowało moje odczucia podczas czytania. ?Kroniki upadku ludzkości? Spowoduje u Was nie tylko obrzydzenie, czy strach. Znajdują się tutaj również wątki, które wywołają u Was smutek, czy złość - tych drugich będzie dość sporo, możecie mi wierzyć...

Autor stworzył bardzo dokładne opisy, które sprawiają, że po zamknięciu oczu nie będziecie mieli problemów z wyobrażeniem sobie bohaterów, czy miejsca, w którym aktualnie dzieje się fabuła. Nie tylko okładka praz opisy nadały niespotykany, mroczny klimat tej historii, ale i również obrazki znajdujące się wewnątrz tej lektury. (Niektóre z nich były na tyle przerażające, że nie potrafiłam na nie patrzeć i musiałam szybko przewijać strony.)

Kolejną rzeczą, za którą powinnam pochwalić autora jest przedstawienie tła fabuły. Jak pewnie się domyśliliście, akcja nie dzieje się w latach współczesnych. Wszystkie wydarzenia zostały obsadzone między 1914, a 1945 rokiem. Z racji tego, że w ostatnim czasie mam dość mocnego ?fioła? na tym punkcie, to podczas czytania zwróciłam na ten element uwagę. Na szczęście Pan Krzysztof dopracował całą historię nawet do najdrobniejszego elementu - wszystkie zachowania ludzi, czy sytuacje były dopasowane do realiów, w których obsadzono wydarzenia tej książki.

Czy książkę polecam? ?Kroniki upadku ludzkości? to bardzo dobry i klimatyczny horror, który nie raz spowoduje u Was gęsią skórkę. Jak już wspomniałam, wszystko zostało dopięte na ostatni guzik - nawet element romansu, który w niektórych przypadkach odwraca uwagę czytelnika od głównego wątku, został bardzo sprytnie przemyślany. Szczerze bez niego ta powieść nie byłaby taka sama. Nie muszę Wam chyba mówić, że z niecierpliwością czekam na kolejny tom z przygodami Nikodema Lebiediewa, jestem bardzo ciekawa, w którym kierunku potoczy się jego historia.