Kropla błękitu

Mia Emmerson, młoda, rozpoznawalna, hollywoodzka aktorka, pada ofiarą niemałego skandalu i chcąc uciec od problemów osobistych oraz zawodowych, wyjeżdża do małego, położonego nad jeziorem pensjonatu w miasteczku Bluebell, w Karolinie Północnej. Mia chce ukryć się przed dziennikarzami i spróbować ocalić swój medialny wizerunek, jednak wszystko wskazuje na to, że jest na przegranej pozycji.
Bluebell nie jest miejscem wybranym przypadkowo. Z tym małym pensjonatem związana jest rodzinna historia Mii, a do tego nowi właściciele - Levi Bennett i jego dwie siostry, okazują się przemiłymi, godnymi zaufania ludźmi. Tygodniowa ucieczka od fotoreporterów, pod wpływem wielu różnych czynników przeradza się w dłuższy pobyt, a lektura pamiętnika zmarłej przed laty babci staje się kluczem do rozwiązania problemów Mii oraz rodziny Bennettów.

Jako miłośniczka fantastyki, kryminału i literatury młodzieżowej nieczęsto sięgam po romanse i obyczajówki, jednak błękitna okładka bardzo zachęciła mnie do lektury. Myślałam, że będzie to lekkie czytadło na kilka wieczorów, a tymczasem książkę pochłonęłam na raz i nic nie było w stanie mnie od niej oderwać!

Od samego początku bardzo polubiłam Mię i Leviego, oraz wszystkich bohaterów drugoplanowych, a krótkie rozdziały i dobre tempo nie pozwalały na nudę. "Kropla błękitu" to trochę taka bajka dla dorosłych dziewczynek i myślę, że spodoba się czytelniczkom w każdym wieku, bo pokazuje zwyczajne, nieprzerysowane i prawdziwe oblicze miłości. To bardzo przyjemna opowieść o zwykłym życiu- o problemach, złych i dobrych wspomnieniach, intrygach, kłamstwach, o przyjaźni, o trosce i o miłości. Chociaż historia opisana przez Denise Hunter jest bardzo mocno przewidywalna, to ja nie czuje się zawiedziona. Myślę, że wręcz byłabym głęboko rozczarowana, gdyby wszystko potoczyło się w innym kierunku.

"Kropla błękitu" to drugi tom z serii "Pensjonat Bluebell" wydanej przez wydawnictwo Dreams, i moje pierwsze, ale z pewnością nie ostatnie spotkanie z twórczością Denise Hunter.

?Kropla błękitu? jest drugim tomem cyklu Pensjonat Bluebell autorstwa Denise Hunter. Jeśli czytacie mojego bloga regularnie to dobrze wiecie, że cenie sobie twórczość autorki, dlatego też z uśmiechem na twarzy dowiaduje się o nowościach, które pojawiają się i wychodzą spod jej pióra. Myślę, że każdy czasem potrzebuje sięgnąć po takie książki, pełne uczuć, wiary i przede wszystkim emocji. Denise Hunter potrafi nakreślić relacje bohaterów w subtelny sposób, nawet, kiedy kipią od pożądania, czy mają trudną przeszłość, z którą próbują walczyć. Byłam bardzo ciekawa, czy ?Kropla błękitu? okaże się równie dobrą książką, jak pierwszy tom ?Jezioro tajemnic??
?Kropla błękitu? przedstawia historię Mii, młodej kobiety, która zagrała w filmie pod tytułem ?Aż do głębi?, kreacja postaci, którą odzwierciedliła była tak udana, że przyniosło jej to sukces. Chociaż pod względem zawodowym jest dobrze, to w osobistym panuje pustka. Mia miała narzeczonego, mężczyzna zawiódł jej zaufanie i zerwał zaręczyny zupełnie nieoczekiwanie. Nie liczył się fakt, że ślub był tuż, tuż, ani, że należały się jej wyjaśnienia. Wystarczyło drobne potknięcie, incydent, który rozdmuchały media, a ona pozostała gdzieś w tym całym bałaganie nie bardzo wiedząc, co powinna zrobić. Musiała się odciąć od nagonki, problemów i postanowiła wyjechać w ciche i ustronne miejsce, do Pensjonatu Bluebell. Mia miała się tam pojawić, jednak okazja miała być zupełnie inna, zamiast miesiąca miodowego zaliczyła ?ucieczkę? do miejsca, które niegdyś należało do jej bliskich. Czy właśnie tam bohaterka odzyska spokój? Czy odnajdzie równowagę? Leviego Bennetta prowadzi Pensjonat w Bluebell wspólnie z siostrami, spotkanie z Mią jest dla niego przyjemną odskocznią, chcąc nie chcąc wspólnie obdarzyli się zaufaniem. Dziewczyna liczyła, że nie zdradzi nikomu jej miejsca pobytu, a on mógł się jej zwierzyć z własnych problemów, o których nie mógł porozmawiać z rodziną. Kiedy odnajdują pewien pamiętnik okazuje się, że należał do babci Mii, w ten sposób rozpoczyna się ich wspólna przygoda, ale czy poszukiwanie zganionego naszyjnika to wszystko, co ich spotka?
?Kropla błękitu? bez zwątpienia należy do grona opowieści o miłości, które tak uwielbiamy. Miałam już okazję poznać mieszkańców Bluebell za sprawą ?Jeziora tajemnic? i bardzo się cieszę, że ponownie mogłam udać się na ?urlop? w te rejony. Jeśli nie mieliście styczności z pierwszym tomem, a fabuła bardzo Was zaciekawiła, chciałabym Wam powiedzieć, że nie musicie się martwić, bo ?Kroplę błękitu? spokojnie możecie przeczytać bez znajomości pierwszej części. Denise Hunter potrafi oczarować czytelnika swoim stylem, jest on bardzo lekki, plastyczny, nie ma się żadnych problemów przy zrozumieniu tekstu, czy wczuciu w historię bohaterów. ?Kropla błękitu? jest lekturą niezwykle ciepłą, a przede wszystkim wartościową, muszę Wam powiedzieć, że każda z książek Denise Hunter, którą miałam okazję przeczytać właśnie taka jest. Autorka potrafi w historię romantyczną wpleść nieco bardziej złożone problemy i ukazać drogę, jak można je rozwiązać. Można tutaj doszukać się historii ludzi po przejściach, zranionych, pełnych problemów, jednak utwierdza nas w tym, że nie ważne, co się dzieje, czego się doświadcza nie warto się zamykać na drugiego człowieka.

Potrzebujecie czasem odtrutki na książki podszyte aferami? Książki pełne niesmacznego erotyzmu? I wiary, że relacje damsko-męskie można pokazać inaczej?
A więc śpieszę donieść, że znalazłam taką odtrutkę dla siebie.
?Kropla błękitu? Denise Hunter to druga część serii ?Pensjonat Bluebell? i moje pierwsze spotkanie z piórem Denise Hunter. To książka piękna, malownicza i dająca oddech. To opowieść, którą niespiesznie czytałam, rozkoszując się faktem, że rozlewała w mym sercu spokój.
Mia Emerson to wschodząca hollywoodzka gwiazda, której blask fleszy nie jest obcy, a Levi Bennett jest właścicielem cichego pensjonatu w malowniczym zakątku Karoliny Północnej. Dwa różne światy, dwa różne charaktery, dwie różne (trudne) przeszłości.
Ta książka urzeka paletą emocji, próbami przezwyciężania trudności i wiarą w opiekuńczego Boga.
Autorka porusza ważny temat ludzkiej wiary w przekaz w mediach, tworzenia nieprawdziwych historii w oparciu o kilka zdjęć oraz brutalną walkę celebrytów o uwagę ?fanów?. W takich okolicznościach wyznaczenie granic własnej prywatności i otwierania się na drugiego człowieka pomimo lęku przed zdradą jest niezwykle trudne. Jednak zawsze jest nadzieja na spotkanie choć jednej wyjątkowej osoby, dla której nie jest się gwiazdą, lecz człowiekiem.
To też opowieść o brzemieniu odpowiedzialności, o poświęceniu własnych ambicji w imię? usłyszanej na łożu śmierci prośby. Ta książka stawia też pytania: Jak bardzo troszcząc się o młodsze rodzeństwo, można ingerować w ich życie, w ich decyzje i w ich wybory? I czy realizując czyjeś pragnienia, można odnaleźć szczęście i odważyć się na miłość?
Gorąco polecam tę opowieść, która przedstawia losy bohaterów, których się lubi i którym się kibicuje. A wątek poszukiwania tajemniczego niebieskiego diamentu jest cudownym dodatkiem do opowieści o ludzkich relacjach i złożonych emocjach.

Denise Hunter po raz drugi zabiera czytelników do Bluebell - malowniczego miasteczka w Karolinie Północnej, gdzie troje rodzeństwa: Levi, Molly i Grace, prowadzi pensjonat. Najwyraźniej mają szczęście do poszukujących prywatności celebrytów, bo po znanym pisarzu ich gościem zostaje Mia Emerson - hollywoodzka gwiazda, która właśnie została zamieszana w skandal i potrzebuje cichego miejsca, żeby przeczekać największą medialną burzę. Levi, który wcześniej strofował Molly za zbytnie spoufalanie się z gośćmi, zaczyna spędzać z Mią coraz więcej czasu, angażując się w poszukiwania ukrytego gdzieś w pensjonacie naszyjnika. Rzadki klejnot rozwiązałby problemy finansowe, z którymi boryka się pensjonat, ale Leviemu i Mii przyjdzie odnaleźć coś o wiele cenniejszego.

Jeśli szukacie lekkiej, ciepłej, a przy tym wartościowej lektury, to nie musicie już dłużej szukać - powieści Denise Hunter spełniają wszystkie te kryteria. Każdą kolejną pochłaniam z ogromną przyjemnością i ani trochę nie przeszkadza mi ich przewidywalność - czasem po prostu trzeba sięgnąć po książkę, o której od początku wiadomo, że skończy się happy endem.

W serii Pensjonat Bluebell Hunter trzyma się swojego sztandarowego schematu, czyli każdą część poświęca jednemu z rodzeństwa. Tym razem skupia się Levim, najstarszym z całej trójki. W pierwszej części nie dowiadujemy się o nim zbyt wiele, poznajemy go jako surowego, trochę zrzędliwego starszego brata, ale ?Kropla błękitu? ujawnia, ile musiał poświęcić, żeby wspólnie z siostrami otworzyć pensjonat, jak duży ciężar spoczywa na jego barkach i dlaczego jest tak nadopiekuńczy w stosunku do Molly i Grace. Przyznam, że chwilami mocno mnie irytował, nie podobały mi się podejmowane przez niego decyzje, aczkolwiek motywy jego postępowania częściowo go usprawiedliwiały.

Do romansu trzeba dwojga, więc autorka stworzyła postać Mii - młodej aktorki, której kariera dopiero niedawno nabrała rozpędu, a już stoi pod znakiem zapytania przez sensacyjną, choć nieprawdziwą informację, która obiegła świat. Bardzo polubiłam tę bohaterkę - ciepłą, życzliwą, niezepsutą przez sławę i pieniądze, choć noszącą w sercu niezabliźnione rany z przeszłości. Przy okazji jej wątku autorka zwraca też uwagę ile zgnilizny kryje w sobie opakowany w złoty papierek świat hollywoodzkich gwiazd, jak bardzo jednostronny, a przy tym stronniczy, jest przekaz medialny i jak łatwo za jego pośrednictwem można manipulować opinią publiczną i w mgnieniu oka zniszczyć komuś życie.

Denise Hunter jak zwykle umiejętnie przeplata uroczy wątek romantyczny z głębszymi problemami, trapiącymi bohaterów, a także pokazuje obraz żywej, obecnej w codziennym życiu wiary w Boga i relacji z Nim. Do tego dochodzi nutka tajemnicy, związanej z poszukiwaniem zaginionego naszyjnika, a także malownicze opisy uroczego, skrytego wśród gór miasteczka. Z tej mieszanki powstała cudowna, wciągająca, pełna uroku powieść, którą z czystym sumieniem i z całego serca wam polecam.