Krople deszczu

Każdy inaczej radzi sobie z przeżywaniem żałoby. Jedni otulają się rozpaczą jak ciężkim kocem, inni starają się wyprzeć ją ze świadomości i żyć dalej z dnia na dzień. Niektórzy jednak próbują zacząć wszystko od nowa, w innym miejscu, wśród nowych ludzi, z dala od bolesnych wspomnień. Problem w tym, że serca nie da się zostawić za sobą. Choć Ali przeprowadza się razem z ojcem na słoneczną Florydę, jej wnętrze wciąż tonie w mroku. Dziewczyna nie potrafi poradzić sobie ze śmiercią ukochanej matki, a każdy kolejny dzień staje się dla niej coraz trudniejszy. W nowym miejscu, wśród obcych ludzi, pozbawiona wsparcia ojca, Ali, czuje się wręcz przytłoczona samotnością. Do czasu kiedy wzburzona fala dosłownie wpycha ją w objęcia Drew. I nagle wszystko zaczyna się zmieniać.

Kilka minut spędzonych w ramionach nieznajomego, wśród kołyszących się fal. Magnetyczne przyciąganie, delikatny dotyk i prawdziwa magia. Tak właśnie zaczyna się historia Ali i Drew. W objęciach nieznajomego chłopaka o hipnotyzującym spojrzeniu, dziewczyna na chwilę zapomina kim jest i czego doświadczyła. On z kolei przez moment nie pamięta dlaczego nie może pozwolić sobie na okazywanie prawdziwych uczuć. Ta urocza scena, to zaledwie kropla, która jest początkiem prawdziwej ulewy. I choć bohaterowie nie są na to gotowi, właśnie ich życie bezpowrotnie się zmienia.

W swojej pierwszej książce Kathryn Andrews, przenosi nas na piaszczystą plażę, otacza uspokajającym szumem fal i zapewnia kilka godzin relaksującej i romantycznej lektury. Zarówno klimatem jak i fabułą ?Krople deszczu? szalenie przypominały mi książki Abbi Glines. To takie połączenie Rosemary Beach i Vincent Boys. Obydwie autorki poruszają podobną problematykę i kuszą czytelnika uroczym, wręcz wakacyjnym klimatem. O ile schematy Abbi już odrobinę mi się przejadły, tak Kathryn wnosi w literaturę z pogranicza Young i New Adult powiew świeżości i stanowi dla mojej ulubienicy sporą konkurencję.

Nie chcę, żebyście zrozumieli mnie źle- w tej książce nie znajdziecie nic, czego w młodzieżowych obyczajówkach już nie było, ale za razem jest to tak lekka, sympatyczna i poruszająca lektura, że dosłownie nie można się od niej oderwać. Autorka nie stroni od schematów, znajdziecie tu więc spokojną dziewczynę, która właśnie przeprowadza się do nowego miejsca, super przystojnych braci, którzy są gwiazdami liceum, stado bezmózgich blondynek, które wszystkim uprzykrzają życie, plus całą masę dramatów młodych ludzi, którzy zbyt szybko wkroczyli w dorosłość. A jednak coś mnie w tej historii urzekło. Może to bohaterowie? A może klimat? Albo coś jeszcze innego? Sama nie wiem, ale w trakcie lektury czułam się jakbym wypoczywała na słonecznej plaży, a tego właśnie było mi trzeba.

Mocnym atutem książki są bohaterowie. Ali, która choć delikatna i spokojna, może pochwalić się pasją i talentem, a kiedy trzeba, potrafi pokazać ostre pazurki. Drew, chłopak, który pozornie jest arogancki i niedostępny, a tak naprawdę wrażliwy i opiekuńczy. Beau, młodszy brat Drew, który pod maską zabawnego luzaka i Casanovy skrywa całą masę blizn. Pokochałam ich wszystkich, a szczególnie tego ostatniego pana i nie mogę doczekać się jego historii. Każdy tom serii skupia się na innym z braci Hale, a rozdziały rozdzielone są na damską i męską narrację. Klasyka new adult w każdym calu. Myślę, że zachwyci każdego czytelnika, który ma ochotę na chwilę niezobowiązującej, relaksującej lektury.

O CZYM? ?Krople deszczu?, to urocza, a za razem poruszająca książka o młodych ludziach, którzy z różnych przyczyn musieli zbyt szybko stać się dorośli. To historia o wielkiej pasji i spełnianiu marzeń, ale także o tragediach, które próbują podcinać skrzydła. Choć nie znajdziecie tu niczego przesadnie oryginalnego ani szokującego, naprawdę polecam tą książkę Waszej uwadze. Autorka potrafi pięknie pisać o uczuciach, bez problemu wywołuje szczery uśmiech, ale i łzy wzruszenia oraz kreuje bohaterów, których nie da się nie lubić. Mi ta historia bardzo przypadła do gustu, była urocza, zabawna i wzruszająca, a takiej właśnie, lekkiej książki potrzebowałam. Polecam fanom subtelnych obyczajowych romansów, z nutką dramatyzmu, a w szczególności tym, którym podobały się książki Abbi Glines. Jestem pewna, że Kathryn Andrews oczaruje Was równie mocno.

?Krople deszczu? od razu wywarły na mnie duże wrażenie i od samego początku nie pozwoliły się od siebie oderwać. Takie napięcie przy lekturze towarzyszło mi do samego końca.. całość przeczytałam w kilka godzin. I chociaż to typowa młodzieżówka, to chyba ?Układ? Elle Kennedy był ostatnią z tego gatunku, która mnie aż tak bardzo pochłonęła. Z reką na sercu.. uwielbiam tę książkę! Uwielbiam Ali i Drew- głównych bohaterów. Mam nadzieję, że niebawem wrócę do ich historii, a Wam radzę sięgnąć po ten tytuł, bo naprawdę warto! ??

Krople deszczu to historia, która potrafi zauroczyć czytelnika i trzymać go w swoich szponach aż do ostatniej strony. Mimo że fabuła nie jest w żaden sposób zaskakująca czy odkrywcza, to pisarce udało się nadać tej powieści swoistego uroku, który sprawia, że nie sposób nie polubić bohaterów i wraz z nimi przeżywać tych dobrych, jak i złych chwil. Bo poniekąd właśnie w tej wielowymiarowości tkwi jej siła. Momentami jest wzruszająca, by za chwile rozbawić nas przyjemną dawką humoru. Kathryn Andrews postawiła solidne fundamenty serii braci Hale, dając czytelnikowi sporo okazji do poznania i zainteresowania się również drugim z rodzeństwa, Beau. Jestem bardzo ciekawa jego historii i z niecierpliwością będę wypatrywać premiery kolejnej części. Nie wątpię, że będzie to równie smakowity kąsek jak Krople deszczu.

Dwa skrajne światy, różne od siebie jak woda i ogień. A jednak połączone wzajemnym pochodzeniem i marzeniami, które dyktowały im warunki życia. Nigdy mieli się nie spotkać, ale los uknuł dla nich własny plan. Czy istnieje zatem możliwość harmonii dla dwóch żywiołów?

Utrzymana w gatunku New Adult powieść od Kathryn Andrews zabiera swoich czytelników w podróż pełną ukrytych emocji i znaczeń. Nie kategoryzuje, nie zamyka się na możliwości, nie chowa za schematami. Głęboką i świadomą fabułą prezentuje historię dwójki zagubionych bohaterów w sposób tak bardzo wiarygodny, że budzi w głowie czytelnika jedną, konkretną myśl: "czy to na pewno nie zdarzyło się naprawdę?".

Długo można wymieniać zalety tej historii, ponieważ zbudowana została na naprawdę mocnych zasadach. Przede wszystkim otrzymujemy fenomenalną kreację głównych bohaterów obdarzonych indywidualnym zestawem cech, świadomych swoich błędów, stawiających czoła konsekwencjom, ale przede wszystkim ludziom, którzy chcą normalnie żyć. Nie można się im dziwić, wręcz kibicuje się im w drodze ku normalności, jednocześnie zachwycając nad determinacją i odwagą, którymi mogą pochwalić się Ali i Drew. Obydwoje bezsprzecznie zasłużyli na to, by zająć miejsce głównych bohaterów i stanowić wzór do naśladowania.

Jednak w tej historii nie tylko bohaterowie mają coś do powiedzenia. To pomniejsze, ukryte znaki podświadomie przekazują nam cenne pokłady motywacji i wewnętrznej siły. Nie od dziś wiadomo, że pasja wynosi człowieka ponadprzeciętność, sprawia że czuje się wyjątkowy i motywuje go do działania. Nie umknęło więc mojej uwadze jak ważną rolę pasja odegrała w życiu głównych bohaterów. Andrews subtelnie uchwyciła momenty w ich życiu, kiedy troski odchodziły na moment w zapomnienie, gdy Ali zatracała się w tańcu, a Drew odnajdywał siebie na basenie.

Wszystko skupia się właśnie na nich. Wydaje się, że to typowa opowieść, którą znamy już od dawna, ale to gra świateł i życiowych doświadczeń, która zaskakuje wyjątkowością. Ali zmuszona do przeprowadzki na Florydę tęskni za matką, która zmarła i nie potrafi zrozumieć ojca, który tak bezwzględnie ją odtrącił. Pozostawiona sama sobie musi zapomnieć o beztroskich latach i dorosnąć znacznie szybciej niż przypuszczała. Nie inaczej jest z historią Drew. Marzy o tym by wyrwać się z miasteczka, które go tłamsi. Zamknięty w sidłach poczucia winy nie potrafi żyć inaczej niż skrywając się za maską. I chociaż tą dwójką kierują inne zasady - są do siebie podobni bardziej niż myślą.

Cudowny język, fantastyczny styl i masa cytatów, którymi można się kierować to opowieść o ludziach, którzy utracili swoje szczęście. "Krople deszczu" to książka, która zabiera nas w podróż ku historii pełnej emocji, z bohaterami świadomymi swoich decyzji, udowadniająca że codzienne życie potrafi być niezwykle trudne. Okazuje się, że w życiu niczego nie możemy być pewni poza ludźmi, którzy nieoczekiwanie pojawiają się w naszym życiu. Pełna nadziei, ciepła i chociaż nie pozbawiona bólu - budząca w sercu to co najlepsze zabiera nas w podróż, której nie możemy przegapić.

?Nauczyła mnie, że w życiu najpiękniejsze są chwile. Że ciężko jest tylko wtedy, kiedy tego właśnie się chce. I że codziennie każdy ma wybór, co chce robić, jak reagować i traktować innych.?

Ali Rain niedawno straciła matkę. Wraz z ojcem przenosi się na Florydę, gdzie ojciec przy plaży kupił dom. Mimo ogromnej tragedii jaka ją spotkała, próbuje być silna, ale stara się trzymać z daleka od ludzi. Jej pasją jest taniec, z którym wiąże swoją przyszłość ? pragnie studiować w Julliard.

?Jedno słowo? Siedem liter, które na zawsze odmienią moje życie.?

Drew Hale jest jednym z trzech braci, najstarszym z rodzeństwa. Na pozór wydaje się, że jego życie jest idealne. W szkole każdy chłopak chce być taki jak on, a każda dziewczyna pragnie być jego dziewczyną. Nie wykorzystuje jednak swojej popularności, nie zamierza wiązać się z nikim, bo jedyny plan jaki ma na życie ? to po skończeniu ostatniej klasy wyrwanie się z tego miasteczka i rodzinnego domu. Nikt bowiem nie wie, jaką tajemnicę skrywa.

?Od 15 czerwca odliczam swoje ?ostatnie pierwsze dni?. Dzisiaj to ostatni pierwszy dzień szkoły, zostało jeszcze tylko dwieście dziewięćdziesiąt osiem i już mnie tu nie będzie.?

Zarówno Ali jak i Drew nie spodziewają się, że przypadkowe spotkanie na plaży odmieni ich życie.

Czytaliście kiedyś książkę, którą zaraz po skończeniu mieliście ochotę przeczytać raz jeszcze? Dla mnie ?Krople deszczu? były właśnie taką książką. To nie jest tylko słodka opowieść o chłopcu, który spotyka dziewczynę. To opowieść o stracie, ale nie tylko bliskiej osoby, także o utraceniu poczucia wartości samego siebie. Zarówno Ali jak i Drew zmagają się z dużym bólem, chcą kochać i być kochani. Już od samego początku byłam całym sercem z Ali. Doskonale wiem jaki ból przynosi strata rodzica, bez problemu mogłam poczuć wszystkie emocje, które czuła ona. Wydawać by się mogło, że straciła tylko jednego rodzica, tymczasem jej ojciec tak pogrążył się w żałobie, że zatracając się w pracy zupełnie nie zauważył jaki wpływ ta tragiczna sytuacja wywarła na Ali. Została sama, przez co jeszcze trudniej było jej pogodzić się ze wszystkim, ale nie poddała się i walczyła.

Doskonałym posunięciem ze strony autorki było opowiedzenie historii zarówno ze trony Ali jak i Drew. Dzięki temu mogliśmy zrozumieć oboje, poczuć ból obojga, a w końcu cieszyć razem z nimi kiedy wszystko powoli zaczęło się układać. Książka od początkowych stron jest emocjonalna i pełna wzruszających momentów. Nie da się nie pokochać głównych bohaterów. Ale na uwagę zasługuje również młodszy brat Drew, Beau. Jego postać wniosła mnóstwo humoru do historii, a jego potyczki słowne z Ali sprawiały że śmiałam się w głos. Cieszę się, że jego historia będzie opowiedziana w kolejnej części z serii, po którą naprawdę chętnie sięgnę.

?Krople deszczu? to debiutancka powieść Kathryn Andrews. Na jej przykładzie pokazuje jak potrafi przyciągać czytelnika i trzymać go od początku do końca zauroczonego historią. Właśnie tak powinny wyglądać debiutanckie powieści!

Ali Rain po śmierci mamy przeprowadza się wraz z ojcem do Kalifornii, gdzie pierwszą osobą, jaką poznaje jest Drew Hale. Tajemniczy chłopak, który od pierwszego wejrzenia czuje silne przyciąganie względem dziewczyny. Jednak z pewnych powodów Drew trzyma się na dystans. W szkole traktuje Ali, jakby nigdy nie zamienił z nią słowa, natomiast podczas ich porannych spotkań, gdy ona biega po plaży, a on pływa, jest wobec niej inny. Ciepły, szczery i prawdziwy, mimo to nie chce otworzyć się przed Ali całkowicie i powtarza sobie, że nie może łączyć go z nią nic więcej. Drew nie wolno się rozpraszać. Jest obiecującym pływakiem, od którego ojciec wymaga niemożliwego. Ali osamotniona po śmierci mamy, mieszkająca sama w domu, bo ojciec odseperował się od niej po przeprowadzce, pragnie bliskości i przede wszystkim ? towarzystwa mamy. Drew jest dla niej bezpieczną przystanią, a taniec namiastką obecności ukochanej mamy.

Na drodze tych dwojga stanie wiele przeciwności losu, które będą ranić ich i ich bliskich. Drew skrywa tajemnicę, kim tak naprawdę jest i kryje się pod maską idealnego chłopca z idealnego domu, choć w rzeczywistości wygląda to zupełnie inaczej. Ali jest jego wybawieniem i nadzieją na lepszą przyszłość.

Czy pokonają los, rzucający im co rusz kłody pod nogi?


Krople deszczu porusza ważne tematy. Na pierwszy ogień ? o czym mogę wspomnieć ? idzie śmierć bliskiej osoby. Matki. Każde dziecko, mające ze swoimi rodzicami zdrową relacje i czuję się w pełni kochane i akceptowane, boi się tego momentu, gdy w ich życiu zabraknie jednego z nich. Przeważnie to właśnie śmierć mamy boli najbardziej. Z tym musi zmierzyć się Ali, ale jeszcze z czymś. Z całkiem nowym otoczeniem i ludźmi, którzy od pierwszych chwil przekroczenia przez nią szkolnego progu, patrzą na nią krzywo. Dziewiętnastolatka nie ma i nie będzie mieć łatwo. Szczególnie gdy na jaw zacznie wychodzić, że jest obiektem zainteresowań jednego z braci Hale. Najpopularniejszego chłopaka. Problemy gwarantowane.

Główna bohaterka w trakcie powieści, będąc sama pośród nieznanych jej osób, zmuszona jest sobie radzić z bólem w duszy i z codziennością, która nie maluje się w kolorowych barwach. Autorka w ciekawy i spójny sposób przedstawiła tę postać. Ali wykazuje się niesamowitą siłą psychiki i mimo przeciwności, nie poddaje się. Walczy każdego dnia, by dotrzeć do celu, który sobie obrała jeszcze w dzieciństwie. Jest zdeterminowana, choć nie ma nikogo na kim mogłaby polegać.

Drew Hale, to bohater, który skrywa w sercu niewyobrażalny ból, ale także i miłość. Kocha cały sercem dwóch młodszych braci i matkę, ojca zaś nienawidzi. Odlicza dni do momentu, aż wyrwie się z wyspy na studia i zacznie być sobą. Tak jak Ali jest silną osobowością, barwną i prawdziwą.

Krople deszczu to powieść nie tylko pełną bólu, przyjaźni i miłości, to wędrówka przez życie młodych ludzi, którzy w głównej mierze, polegając na sobie samych muszą zmierzyć z teraźniejszością, by móc być wolnym w przyszłości. Autorka napisała ciepłą historię, z sympatycznymi bohaterami, których można polubić lub pokochać. Występują też ?gorsze? postacie, irytujące, jakich nie da się polubić, ale dzięki nim książka staje się barwniejsza, wzbudza emocje i przede wszystkim przedstawia realną historię. Dzięki temu możemy wczuć się w sytuację bohaterów i trzymać za nich kciuki.

Krople deszczu jest lekką pozycją, czyta ją się szybko, przyjemnie i nie wiadomo nawet kiedy, przepada się w słonecznej Kalifornii, piasku i imprezach z fajnymi postaciami. Dzieli się peturbacje życiowe bohaterów i wzrusza, ociera łzy, przełyka ślinę, a potem? Potem cieszy się z happy endu :) gorąco polecam!

"Gdyby tylko krople deszczu mogły mnie stąd zmyć, pozwoliłabym im na to bez żadnego sprzeciwu".


Allyson ?Ali? Rain po śmierci swojej mamy wraz z ojcem przeprowadza się z Denver na Florydę. Pogrążona w żałobie, samotności i braku wsparcia rozpoczyna ostatni rok nauki w liceum. Z ogromnym zaangażowaniem i miłością oddaje się również swojej pasji, jaką jest taniec. W przyszłość marzy o tym, aby móc rozwijać i kształcić swoje umiejętności w prestiżowej szkole w Nowym Jorku.

Krótko po przeprowadzce, kiedy Ali decyduje się popływać niefortunnie wpada na tajemniczego chłopaka. Przypadkowe spotkanie staje się dla dziewczyny impulsem do zawarcia nowej znajomość. Jednak chłopak ulatnia się z plaży z prędkością światła. Ali jest pewna, że już nigdy nie dojdzie do ich spotkania, ale...

Później okazuje się, że Drew Hale uczy się w tym samym liceum, do którego ma uczęszczać Allyson. I choć chłopak zbudował wokół siebie ogromny mur i nie zamierza wiązać się z kim na stałe, bo marzy tylko i wyłącznie o uwolnieniu się od swojego apodyktycznego ojca i opuszczeniu rodzinnego miasta, to jednak za sprawą wrażliwej Ali zaczyna wierzyć, iż może jej zaufać i stworzyć z nią związek godny pozazdroszczenia.

Czy rzeczywiście im się uda?
Czy Drew otworzy się na nową znajomość?
Jakie przeszkody staną na ich drodze?

?Otaczam się samotnością jak kocem, a serce pęka mi w piersi na milion kawałków. Czuje się niechciana i niekochana. Jak ludzie mogą żyć w ten sposób??.

Kathryn Andrews oddaje w ręce czytelników przejmującą historię, która porusza wiele istotnych wątków, stanowiących podłoże fabuły. Pierwszym i zasadniczym elementem niniejszej historii jest żałoba i próba pogodzenia się utratą bliskiej osoby. Ali żyje w ogromnym poczuciu straty i w samotności, nie ma wsparcia ze strony swojego ojca i nieustannie myśli o mamie, która odeszła już na zawsze. Dziewczyna jest pogrążona w ogromnej rozpaczy, smutku i bólu. Sytuacja, w której aktualnie tkwi wyraziście ukazuje odbiory, jak bardzo śmierć bliskiej osoby wpływać na człowieka.

"Odkąd zmarła mama, przez większość czasu czuję się opuszczona. Prawie tak, jakbym była sierotą, bo nawet jeśli mam ojca, on się mną nie interesuje. Od miesięcy żyję z pustką w sercu, która kiedyś była wypełniona przez matczyną miłość. Ta pustka jest jak ból tak głęboko zakorzeniony w moim sercu, że są dni, kiedy mam wrażenie, że nie mogę oddychać. I chyba to jest najgorsze w stracie kogoś ? pustka, która się pojawia i nigdy nie znika. A ja nawet nie oczekuję, że tak się stanie. To miejsce należało tylko i wyłącznie do niej. Odeszła? a razem z nią jej miłość".

Kolejnym istotnym wątkiem, jaki ukazała autorka w swojej książce jest przemoc, której doświadcza Drew Hale wraz ze swoja matką i dwójką młodszych braci - Beau i Mattem, z rąk apodyktycznego oraz bezwzględnego ojca. Wychowywani w poczuciu winy i przekonaniu, że są nic nie warci, a także że nie zasługują na miłość każdego dnia walczą choć o odrobinę normalności. Drew oddaje się swojej pasji - pływaniu, która w pewnym stopniu pozwala mu zapomnieć o piekle jakie rozgrywa się w jego domu. Jak dziewczyna zareaguje na informację o tym, iż chłopak, który skradł jej serce zmaga się z ogromnymi trudnościami i marzy tylko o wolności?

"Gdy Ali potwierdziła, że chciałaby być moja, skorupa otaczająca moje serce pękła, a ściany, jakie przez lata wokół siebie zbudowałem, zaczęły się rozpadać cegła po cegle. Nikt wcześniej nie chciał być mój".

Całość czytało mi się bardzo dobrze. Przez fabułę przepływa się z niebywałą lekkością, mimo trudności z jakimi borykają się bohaterowie. Cieszę się, że autorka nie bała się opisać scen przemocy. Wprawdzie nie jest ich dużo, ale są na tyle autentyczne i wyraziste, że czytelnik bez problemu może wyobrazić sobie z czym zmaga się Drew, jego bracia i matka.

Narracja jest dwutorowa. Raz widzimy wydarzenia oczami Ali, zaś za chwilę chłoniemy fabułę z perspektywy Drewa. Bardzo lubię taki podział, dzięki temu oboje z bohaterów stają się czytelnikowi bliżsi, dystans się skraca i bez problemu możemy się z nimi utożsamić. Polubiłam ich w takim samym stopniu i wraz z nimi przeżywałam wszystko to, z czym się zmagają. Warto podkreślić również, iż autorka bardzo dobrze uchwyciła ich osobowość i stan umysłu. Bez problemu możemy poczuć jakie emocje im towarzyszą, kiedy są smutni, a kiedy w ich sercu gości radość. Co ważniejsze mimo smutku, który jest częstym gościem w życiu bohaterów, nie tracą oni wiary w lepsze jutro. I właśnie dzięki temu historia ta nabiera wiarygodności i realizmu. Intrygującym bohaterem jest również Beau, jego błyskotliwość, humor oraz inteligencja utwierdziły mnie w przekonaniu, że chłopak ma bardzo silną osobowość i mimo trudności z jakimi się codziennie zmaga - nie poddaj się i wierzy w to, że jeszcze kiedyś będzie dobrze. Bardzo mnie cieszy, że kolejny tom z tego cyklu będzie poświęcony jego postaci.

Kathryn Andrews operuje bardzo lekkim, prostym i barwnym językiem. Znajdziemy tutaj także naturalnie dialogi oraz plastyczne i przemawiające do wyobraźni opisy, które pozwalają na pełne wyobrażenie sobie tego, co akurat się dzieje. Książka posiada również symbolikę - ważki - łącznik Ali z jej mamą oraz deszcz - coś co oczyszcza i koi.


Reasumując: "Krople deszczu" to piękna i przejmująca historia o stracie bliskiej osoby, żałobie, samotności, poszukiwaniu własnej życiowej drogi, pasjach, przemocy, miłości i ogromniej potrzebie wolności. Serdecznie polecam!