Kruchy lód

"Czło­wiek tak na­gle nie znika, trud­no go na­gle wy­ka­so­wać, wy­wa­bić jak ja­kiś znak czy ta­tuaż..."

To miał być ich wyjazd, czas który spędzą razem i odbudują relację. Agnieszka czuje, że w ostatnim czasie oddaliła się od siostry. Wspólny wypad do Kołobrzegu miał to zmienić. Nic nie zapowiadało dramatu, który rozegrał się na dworcu. To tam ostatni raz widziała siostrę. Niepewność towarzyszyła jej przez ostatnie lata, wspomnienia z czasem zbladły, jednak nadzieja, że kiedyś ją odnajdzie nie gasła. Teraz po 5 latach odbiera zaskakującego maila ze zdjęciem Karoliny i wołaniem o ratunek. O pomoc w poszukiwaniach prosi swojego partnera Marka Smugę, prywatnego detektywa, który mimo osobistych problemów rozpoczyna śledztwo. Czy uda mu się odkryć, co wydarzyło się przed laty? Czy odnajdzie Karolinę?

Autor zabiera nas w ekscytującą i pełną niebezpieczeństw podróż, począwszy od warszawskiej Pragi po berliński Kreuzberg. Od Bieszczad po Zanzibar i Pembę we wschodniej Afryce. "Ugrzęź­li w pie­kieł­ku ple­mien­nych wa­śni i na­pięć", przedzierając się nie tylko przez egzotyczny kraj, ale i najmroczniejsze zaułki ludzkich umysłów. Dopiero w trakcie lektury zorientowałam się, że to druga część, jednak w niczym nie przeszkadzała mi nieznajomość wcześniejszego tomu. Przemyślana i starannie skonstruowana intryga, wciąga, nurtuje i nie daje odetchnąć. Wspaniale wykreowane i zaprezentowane postacie. Marek Smuga to postać złożona, intrygująca, nosząca spory bagaż doświadczeń. Stara się stłumić dręczące go wspomnienia, przykładając się do poszukiwań i nie bacząc na konsekwencje. Agnieszka straciła swój spokój w dniu zaginięcia siostry. Niespodziewana wiadomość mobilizuje ją do działania i podjęcia ważnych decyzji.
Kryminał z solidną dawką sensacji ma tle urzekającej Afryki. Podejmuje wiele trudnych tematów między innymi straty, czy depresji.
Warto przeczytać.

W Czarnej krwi Krzysztof Bochus udowodnił, że potrafi pisać wciągające kryminały z nietuzinkowym bohaterem. W ?Kruchym lodzie? autor stawia poprzeczkę jeszcze wyżej, serwując nam mrożącą krew w żyłach historię, która nie pozwala odłożyć książki na bok.
Powieść skupia się na poszukiwaniu zaginionej przed laty Karoliny, siostry Agnieszki, partnerki Marka Smugi. Detektyw angażuje się w sprawę bez reszty, a śledztwo prowadzi go do mrocznych zakamarków Afryki. Tropów jest mnóstwo, a każdy z nich wydaje się prowadzić na manowce. Bochus wodzi czytelnika za nos, umiejętnie dozując napięcie i zaskakując zwrotami akcji.
Siłą ?Kruchego lodu? są nie tylko wciągająca fabuła, ale również doskonale wykreowane postacie. Marek Smuga to bohater z krwi i kości, ze swoimi wadami i demonami przeszłości. Nie jest typowym twardzielem, ale jego inteligencja i determinacja sprawiają, że kibicujemy mu od pierwszych stron. Smuga nie jest jednowymiarowym bohaterem, lecz osobą pełną sprzeczności i emocji, co sprawia, że czytelnik z łatwością się z nim utożsamia. Na uwagę zasługuje również Agnieszka, siostra Karoliny, która zmaga się z traumą zaginięcia siostry i żalem do Smugi.
Akcja powieści rozgrywa się w dużej części w Afryce, co nadaje jej dodatkowego kolorytu. Bochus znakomicie opisuje afrykański klimat i kulturę, tworząc tło, które nie tylko jest egzotyczne, ale również mroczne i niebezpieczne. Afryka staje się niemalże drugim bohaterem powieści, skrywając swoje sekrety i rzucając wyzwania bohaterom. Owszem, autor dokonał na pewno szczegółowego researchu, przygotowując sie do napisania tej książki, przeszkadzały mi jednak wstawki dotyczące zagmatwanych spraw historyczno-politycznych tego kontynentu, jakby żywcem wzięte z Wikipedii.
Fabuła "Kruchego lodu" prowadzona jest z precyzją i płynnością. Bochus doskonale balansuje między akcją a introspekcją, ukazując głębię postaci oraz stopniowo odkrywając tajemnice i sekrety, które zaskakują czytelnika aż do ostatnich stron książki.
Warto podkreślić, że ?Kruchy lód? to nie tylko wciągający kryminał, ale także poruszający moralitet o zbrodni, karze, miłości i utraconych szansach, a także opowieść o stracie i siostrzanej miłości. Bochus w mistrzowski sposób wplata wątki uniwersalne, które dotykają serca czytelnika i pozostają w jego pamięci na długo po zakończeniu lektury.
?Kruchy lód? to rasowy kryminał, który trzyma w napięciu do samego końca. To również powieść o poruszających emocjach. Bogata fabuła, wyraziste postacie i głębokie przesłanie sprawiają, że ta powieść to lektura obowiązkowa dla wszystkich miłośników dobrego thrillera, poszukujących nie tylko rozrywki, ale także inspiracji do refleksji nad ludzkimi losami i wyborami.
Tą powieścią Krzysztof Bochus udowadnia, że jest jednym z najlepszych polskich autorów kryminałów.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością pana Krzysztofa Bochusa. Słyszałem wiele pochlebnych słów od "swoich" czytelników, więc z ogromnym zainteresowaniem przystąpiłem do lektury Kruchego lodu. Autor na rynku wydawniczym debiutował książką Czarny manuskrypt. Był to rok 2017. Do tego czasu wydał kilkanaście książek, które cieszą się ogromną popularnością wśród czytelników. Krzysztof Bochus jest dziennikarzem, publicystą i wykładowcą akademickim. Dużo pisze, ale też jest współwłaścicielem spółki deweloperskiej, dyrektorem marketingu w korporacjach biznesowych. Jest pasjonatem historii, sztuki, uwielbia swoje rodzinne strony, stąd zainteresowanie Pomorzem.

Kruchy lód zachwyca już samą okładką. Czy ten wąż nie jest intrygujący? A może żmija? Nie jestem znawcą, ale już ta rzucająca się w oczy, zielona okładka powoduje, że chciałem zagłębić się w fabułę powieści. Okazuje się, że niniejsza książka to drugi tom z Markiem Smugą w rolach głównych. Nie przeszkadzało mi to zupełnie, że nie znam pierwszej części (do niej na pewno wrócę). Przejdźmy zatem do głównego bohatera cyklu. Kim jest Marek Smuga? To człowiek po przejściach, były oficer policji z dochodzeniówki, który musiał zrezygnować z pracy w wyniku nieznanych (dla mnie) okoliczności. Obecnie jest prywatnym detektywem. Osobą, która próbuje "leczyć" swoją duszę. Farmakologicznie i... na łonie natury. Bieszczady wydają się dla Marka miejscem, gdzie odnajdzie spokój wewnętrzny, gdzie najlepiej będzie zatracić się w samotności.

Partnerka Marka, Agnieszka otrzymuje niespodziewanie maila od zaginionej siostry, Karoliny. Treść tego maila jest bardzo jednoznaczna. Dziewczyna szuka pomocy, ale nie daje żądnych wskazówek, gdzie jest i gdzie jej szukać. Od momentu zaginięcia minęło przecież pięć długich lat cierpień rodziny, poszukiwań, niezadowalających działań policji. Nie może być inaczej. Agnieszka prosi o pomoc swojego ukochanego.

Wracamy więc do momentu, gdy w 2018 roku na warszawskiej Pradze, na Dworcu Wschodnim, Karolina była widziana. Co mogło się stać, czego nie zauważyła policja? Akcja powieści to swoisty rollercoaster emocji, zwrotów akcji, mylnych tropów i... tych właściwych. Wszystko wskazuje, że zaginiona być może przebywać w Berlinie, a może zupełnie na innym kontynencie.

Wybierzcie się z Markiem i Agnieszką w niebezpieczną podróż, która zaprowadzi bohaterów aż do Afryki. I nie będą to wakacje all inclusive. Na to nie możecie zupełnie liczyć. Czy zakończenie przypadnie Wam do gustu?

Od razu zaznaczam, że książka ma w sobie pewien magnetyzm, który nie pozwala nam przerywać czytania. W pierwszej chwili było dla mnie dziwne, że wciąż pojawiały się wzmianki o innych zwierzętach, o obsesyjnej obserwacji, a okładka przedstawiała zupełnie coś innego:-) Na szczęście później się to wyjaśniło. Ogólnie cała książka mi się podobała, tylko nieco dłuższy czas był poświęcony takim prostym rzeczom, jak opis do jakiego samochodu wsiada, co po kolei robi, jaka jest droga, co robi gdy dojeżdża do celu i tak dalej. Prawdopodobnie chodziło aby wywrzeć w czytelniku napięcie i prawdopodobnie w większości tak właśnie będzie. Należy też zwracać uwagę na rozdziały, gdyż nie zawsze przedstawiają to same miejsce i tą samą osobę, oraz czas. Z początku historii poznajemy męską postać, jego zainteresowania i problemy podchodzące pod stany depresyjne. Ma on kogoś, kogo kocha, lecz nie rozumie, że ona wciąż chce o czymś z nim rozmawiać. Wyjechał w odludne miejsce na odpoczynek od każdego, bez względu na emocje, które z kimś go wiążą. Od początku widać, że to postać z problemami, która nie zawsze myśli w sposób w który byśmy podzielali jego punkt widzenia. Następnie przechodząc do innych wydarzeń czytamy o tym, że pewnej dziewczynie ktoś wysłała komunikat, że jest jej siostrą i potrzebuje pomocy. Kobieta od razu chce biec na ratunek, lecz ktoś jej towarzyszący nakazuje trochę zdrowego rozsądku, gdyż poddaje pod wątpliwość prawdziwość tej wiadomości. Wiemy bowiem, że ona zaginęła bardzo dawno, tym bardziej podejrzenia do tej wiadomości wzrastają. Podejmując się dochodzenia w tej sprawie dochodzą do miejsca, które ciężko jest opisać, które może być wszędzie jednocześnie. Czy jednak tam ją znajdą?
Autor wziął dobry punkt widzenia, bo zanim gdziekolwiek dotrą, to opisuje nam po czym się poruszają, co widzą. W tej sprawie te większe opisy były wartościowe i ciekawe. Mamy sporo dialogów, co również przyspiesza czytanie. Myślę, że czytelnicy thrillerów psychologicznych będą z niej zadowoleni:-)

Zmagający się z wypaleniem zawodowym i depresją były policjant Marek Smuga ucieka w Bieszczady, aby tam znaleźć ukojenie i spokój. Obserwacja wilków i poznawanie zwyczajów tutejszych mieszkańców mają być lekiem na dręczące go koszmary. Z ciekawie zapowiadającego się urlopu wyrywa go wiadomość od partnerki Agnieszki. Wszystko wskazuje na to, że jej zaginiona przed laty siostra żyje i potrzebuje pomocy. Para wyrusza w pełną niebezpieczeństw podróż (od Niemiec aż po wschodnie krańce Afryki), mając nadzieje na odnalezienie dziewczyny całej i zdrowej. Czy im się to uda? do lektury :)
Bohater niczym Rambo z piękną kobietą u boku przemierza świat w poszukiwaniu zaginionej niewiasty. Po drodze oczywiście nie raz i nie dwa umknie śmierci, i jak na bohatera przystało, uratuje przy okazji kilka niewinnych duszyczek. W książce Bochusa świat jest pełen niebezpieczeństw, na każdym kroku czai się zło i wręcz cudem jest to, że jeszcze żyjemy. ?Śmierć na 100 sposobów? tylko czeka, żeby wziąć nas w swoje objęcia. Przy okazji Autor trafnie komentuje współczesną rzeczywistość, choć momentami nieco się zapomina i wznosi się na wyżyny moralizatorstwa. Ja jednak lubię takie książki. Lubię takich bohaterów. Lubię taki styl pisania. Były emocje i była przygoda więc czego chcieć więcej. Może nie jest to książka wybitna i wymuszająca na czytelniku zabawę w detektywa, bo w zasadzie od początku do końca wszystko jest tu jasne, jednak ja bawiłam się doskonale. Chętnie sięgnę o kolejne tomy przygód detektywa Smugi. Polecam.
.

Każdy z nas wie, co oznacza ?stąpać po kruchym lodzie? i dlatego obawiałam się, jak skończy się ono dla głównego bohatera najnowszej powieści Krzysztofa Bochusa, byłego policjanta, obecnie prywatnego detektywa, Marka Smugi. Niesamowicie ucieszył mnie więc fakt, że powieść, która swoją premierę będzie miała jutro, można było znacznie wcześniej wysłuchać w formie audiobooka w znakomitej interpretacji Filipa Kosiora. I cóż to były za emocje! I jaka niezapomniana egzotyczna podróż w rejony, których się nie spodziewałam i równie fascynująca w ponure zakamarki ludzkich umysłów!

Już w mrocznym pierwszym tomie ?Czarna krew? Autor obarcza Smugę bolesnymi traumami z przeszłości, które niszczą jego życie osobiste i zawodowe, a krążące nad nim demony depresji nigdy nie odlatują. W Bieszczadach "krainie bez zbędnych pytań i wielkich potrzeb" mężczyzna próbuje przetrwać poddając się codziennej rutynie i izolując od świata zewnętrznego.

Ale ten świat nie pozwala mu o sobie zapomnieć, a tajemniczy mail ?siostro ratuj? przesłany do dziewczyny Marka, Agnieszki, kieruje ich ku niewyjaśnionej sprawie zaginięcia Karoliny przed pięciu laty i odnawia niezabliźnioną ranę.

Fabułę do tego momentu można nazwać wprowadzeniem do wydarzeń niepokojąco mrocznych, tajemniczych i niezwykłych, których dynamika i rozmach terytorialny trzymają na wdechu i nie pozwalają odłożyć książki przed poznaniem jej zakończenia. Z Warszawy jawiącej się jako miasto pełne przemocy przenosimy się do hermetycznego berlińskiego squatu i zmierzamy do afrykańskich wybrzeży Tanzanii na rajską wyspę Pemba. Czy któryś z tych tropów doprowadzi ich do prawdy? I jak wysoką cenę przyjdzie im zapłacić?

Zaskoczył mnie ten tropikalny wątek w powieści Autora, bo we wcześniejszych powieściach mogliśmy oczekiwać raczej podróży w przeszłość, ale z niekłamaną ciekawością poznawałam tę ukrytą przed zwykłymi turystami niejednokrotnie ciemną stronę rajskiego zakątku trawionego konfliktem politycznym i wykorzystywanego przez owładniętych rządzą władzy ludzi. Ludzi z przerośniętym ego, okrutnych i bezlitosnych.

Absolutnie nie zaskoczyły mnie natomiast te wszystkie elementy, które czynią powieści Autora gwarancją lektury doskonałej i sprawiają, że sięgam po każdą kolejną z radosnym wyczekiwaniem i niecierpliwością. Spójność i dynamika wielowątkowej i wnoszącej emocjonalny ciężar fabuły w połączeniu z po mistrzowsku wykreowanymi postaciami i pięknem języka uwydatniającego brzydotę ludzkich dusz stały się już wizytówką Krzysztofa Bochusa. I za to niezmiennie cenię Jego twórczość i Was również gorąco zachęcam do jej poznania.

Zaznaczę, że ?Kruchy lód? może być czytany bez znajomości pierwszej części cyklu o Marku Smudze, ale absolutnie nie odbierajcie sobie tej przyjemności.