Krucyfiks

Literacki debiut Chrisa Cartera zaskoczył mnie swoją dynamicznością. Historia bezwzględnego mordercy, ktory w sposób okrutny torturuje swoje ofiary i bawi się w gierki z detektywem prowadzącym śledztwo - opowiedziana w tajemniczy i przyprawiający o ciarki sposób. Sam śledczy sprawia wrażenie faceta twardo stąpającego po ziemi, jednak momentami autor próbuje wprowadzić go na wyższy poziom, nadając nienaturalne zdolości czytania z ludzi jak z otwartej księgi. O ile jestem w stranie zrozumieć działania i wnioski profilera, o tyle niektóre stwierdzenia Roberta Huntera [głównego bohatera] są pozbawione logicznych dowodów. Sama akcja pędzi do przodu żwawo, wątki są stopniowo rozwijane, by na koniec połączyć się w spójną całość.
Na plus zasługuje poprowadzenie jednocześnie drugiego tematu, czyli kręcenie filmów snuff. I być może wypadłam z rytmu kryminałów, ale mnie rozwiązanie tej części fabuły lekko zdziwiło, ponieważ motyw wprowadził chaos w przedstawionym świecie, więć po wyjaśnieniu tego wątku moje domysły musiały być skierowane na inny, nareszcie właściwy tor.
Wiele osób wskazywało w swoich opiniach sztuczny i patetyczny język bohaterów i ja się z tym muszę zgodzić. Nie pasował on bowiem do tych drastycznych scena i nieoficjalnych sytuacji, w których znajdowali się detektywki.
Zakończenie, choć satysfakcjonujące, pozostawiło niesmak. Gorycz w ustach, gdy dowiedziałam się o motywie. Wydaje mi się, że seryjni mordercy nie popełniają swoich zbrodni... z takich powodów. Ponadto podpis mordercy robił nadzieje względem szalonego, psychopatycznego i pełnego niezrozumienia motywu. A dostajemy... zaledwie satysfakcjonujące zakończenie, które traci na sile po makabrycznych zbrodniach. Zadowoliło mnie jedynie ostatecznie sprawne połączenie punktów w zgrabną historię.

Nim udało mi się dorwać we własne ręce książkę Cartera to zdążyłam o nim wiele usłyszeć. Niestety osobiście przygodę z Chrisem zaczęłam nie po kolei, ale jak widać wszystko naprawiam. Już po pierwszej jak dla mnie książce wiedziałam, że nie odpuszczę mu żadnej. Czym mnie tak omotał? Wieloma rzeczami, a z każdą szło mu zdecydowanie coraz lepiej.

"Przeżegnaj się i módl, by umrzeć. Szybko"*

Detektyw Robert Hunter pracuje w specjalnej jednostce wydziału kryminalnego. Dwa lata temu razem z poprzednim partnerem prowadził sprawę seryjnego mordercy zwanego Krucyfiksem. Został on złapany i stracony mimo, że sam Robert nie był przekonany o winie skazanego. Czy miał powód by tak uważać? Nie długo po zakończeniu sprawy Scott Wilson jego ówczesny partner ginie w wypadku, w którego przypadek Hunter również nie wierzy.
Pewnego poniedziałku detektyw wraz z nowym partnerem Carlosem zostaje wezwany na miejsce zbrodni znajdujące się w głębi lasu w parku narodowym LA - National Forest. Zamordowana zostaje dwudziestokilkuletnia dziewczyna. Przed śmiercią była okrutnie torturowana, ale to co najbardziej szokuje Huntera to tajemniczy symbol podwójnego krzyża. Identyczny jak ten sprzed lat zostawiany przez Krucyfiksa, ale przecież on został złapany i stracony... Musi wprowadzić we wszystko Carlosa i wytłumaczyć mu o co chodzi z zostawianym przez mordercę znakiem.

Pisząc książkę Chris poprzez Roberta Huntera wypowiedział bardzo ciekawe i prawdziwe słowa odnoszące się do pracy policji...

"[Robert] Pomyślał w jakiej błogiej nieświadomości pozostaje większość społeczeństwa, nie zdając sobie sprawy z czyhającego za rogiem zła. Jego praca po części polega też na tym, by w tej nieświadomości pozostali." **

Ile osób zginie? Jak bardzo wymyślne metody zbrodni wymyśli morderca? Czy Hunter i Garcia złapią tym razem prawdziwego winnego? Ile będzie ich to kosztowało sił nie tylko fizycznych, ale i psychicznych?

Po przeczytaniu "Rzeźbiarza śmierci" pojawiła się u mnie myśl co Chris Carter ma w głowie, że tworzy coś takiego. Teraz po zaliczeniu innej jego książki, a przy okazji jego debiutu ta myśl się pogłębiła. A moje jedyne wytłumaczenie to to iż studiował psychologię i zaburzenia kryminalne, a jako psycholog kryminalny badał i rozmawiał z tak wieloma zbrodniarzami i seryjnymi mordercami, że chyba z wymyśleniem czegoś takiego nie mógł mieć po prostu problemu. Z drugiej strony mi daleko do takiego wykształcenia, a to co mam w głowie niewiele różni się ode tego co ma Carter...

A między nami czytelnikami! Chciała bym tę książkę polecić dosłownie każdemu - niestety nie mogę tego zrobić. Pozycja jest zbyt drastyczna, zbyt krwawa, zbyt przerażająca. Za dużo w niej bezwzględnego zła i okrucieństwa. I jeśli brak Ci mocnych nerwów to nie przebrniesz nawet kilku pierwszych stron. Jeśli jednak lubisz takie właśnie klimaty to nie waż się nawet ominąć pozycji Cartera! Nie zawiedziesz się! A tak jak i inne jego powieści zafundują nam przejażdżkę rollercoasterem i to bez trzymanki!

* -Cytat z "Krucyfiks" Chris Carter, okładka
** - Cytat z "Krucyfiks" Chris Carter, str. 159