Księgi Jakubowe (twarda)

Wszystko bez zarzutu.

Dobra cena, błyskawiczna przesyłka, polecam

Trochę już o tej książce napisano..czy warto więc jeszcze o niej mówić? Moim zdaniem warto , bowiem każdy z nas przepuszcza słowo pisane przez pryzmat własnej wrażliwości, ciekawości poznawczej , czułości na piękno języka itp. Odczuć i opinii może więc być tyle ilu czytelników ale...z pewnością nie jest to książka do poduszki czy podczytywania w pociągu. Wymaga bowiem skupienia i pewnej wrażliwości zmysłowej pozwalającej zagłębić się w świat zapachów, kolorów ,smaków i nastrojów. Jest to powieść monumentalna. Wielowątkowa opowieść o czasie , ludziach, ideach, a wszystko osadzone na dogłębnie przeanalizowanym tle historycznym ( chylę czoła pani Olgo) . Co mnie urzekło?:piękny, prosty, bezpretensjonalny i "gęsty" język opowieści, smaczki historyczne, barwność postaci oraz, to co nazwałabym kształcącą stroną tej opowieści. Gorąco polecam. Choć świadoma jestem , że ogrom powieści możne odstraszyć a ilość wątków i postaci prowadzić do trudności w oglądzie całości POLECAM.

Są takie książki, których - w ocenie - przegadać nie wolno. Takie, którym wystarczy kilka słów i to one zdecydują, czy weźmiesz tytuł ze sobą, czy zostawisz na sklepowej półce. Mając powyższe na uwadze, "uprzejmie donoszę", iż monumentalne dzieło Olgi Tokarczuk łączy w sobie doskonałą narrację, fascynującą fabułę, nieskrępowaną wyobraźnię z autentyczną historią, a całość: barwna, baśniowa, rzetelna (szacunek za włożony trud: wyobrażam sobie morze dokumentów, które trzeba było przekopać!), choć przecież sowicie podlana literacką fikcją, z finezją i brawurą przenosi nas w rzeczywistość Europy II. połowy XVIII, wraz z wszystkimi jej odsłonami, a bohaterowie: Jakub Frank i jego świta stają przed nami jako żywi. Z pewnością nie będzie to spotkanie na jedno popołudnie, bo i gabaryty słuszne, i historia najlepiej smakuje dawkowana w kawałkach. Jeśli tych kilka słów nie skusi, byś sięgnął po "Księgi Jakubowe", najprawdopodobniej nic już cię do tego nie przekona:-). A szkoda!

Świetna książka, której fabuła rozpędzona jest pomiędzy istotnymi wydarzeniami historycznymi i oparta o potężną ilość interesująco zbudowanych postaci. Jednak nie jest to powieść jedynie historyczna, choć wielkie brawa należą się Oldze Tokarczuk za przedstawienie epoki, kultury i doskonale oddanej scenerii. To powieść transcendentalna, która zmusza do przemyśleń i ideowych wycieczek przez filozofię, trendy i sposoby myślenia. Zarówno bohaterów, jak i naszych. Kapitalna pozycja i gorąco polecam!

Sięgnęłam po książkę Olgi Tokarczuk po wysłuchaniu rozmowy z autorką. Zaciekawiła mnie. Na żywo nieco zszokowała objętość dzieła, ponad 900 stron. Zastanawiałam się czy dam radę przebrnąć, ale podjęłam wyzwanie, może czas poznać współczesną polską powieść " pisaną na rewersie Trylogii Sienkiewicza". Udało się. Czytając miałam wrażenie,że dawno nie czytałam tak dobrze napisanej powieści. Wspaniały warsztat. Podzielam opinię,że to polska kandydatka do nobla. Zdecydowanie zasługuje. Literacko bez zarzutu. Oparta na historii, która opowiadana na kartach powieści wydaje się bardzo prawdziwa, psychologicznie i logicznie uzasadniona. Mam wrażenie, że tak na prawdę mogło być. Zachwyca mnie sposób przedstawiania tej historii : prosty, bezpośredni, bez ocen i interpretacji - w moim odczuciu - szczery. To sprawiło, że chciałam tą historię przeczytać do końca. I jeszcze nastrój powieści. Autorka nie lubi określenia "realizm magiczny", woli "świat wyobrażony". w moim odbiorze jest tak, że świat opisany w powieści jest jednocześnie realny i magiczny, i nie ma tu żadnego konfliktu. Magia, cuda, duchowość różnie przejawiana są częścią zwykłej rzeczywistości, nie mniej realną od jedzenia i spania. Powieść gorąco polecam, refleksje po jej przeczytaniu są warte tych 900 stron.