Kształt Demona

Znajomi oraz rodzina Julii zdają sobie sprawę z tego iż kobieta nie jest przesadnie wierzącą. Jednak gdy pewnego dnia prosi męża o to aby ten towarzyszył jej we mszy świętej ten zgadza się. Wszystko przebiega normalnie aż do momentu przyjęcia komunii. To właśnie wtedy kobieta znika i nikt nie ma pojęcia co się z nią stało. Zaczyna się śledztwo, które ma poprowadzić Krystyna Farkas. Pani nadkomisarz udaje się dotrzeć do informacji według których właśnie w tym kościele zaginęły już wcześniej dwie młode kobiety, po których również słuch zaginął. A także na światło dzienne wychodzą fakty z życia Julii, które kobieta do tej pory skrzętnie ukrywała.

Czy uda się odnaleźć kobiety całe i zdrowe? Czy wszystkie zaginięcia są ze sobą powiązanie? Co ma wspólnego kościół z tymi wydarzeniami?

Książki Pani Magdaleny jeszcze nigdy mnie nie zawiodły. Autorka nie daje nam możliwości nudy w tej książce. Akcja z każdą przeczytaną stroną nabiera tempa, odkrywając coraz do bardziej szokujące fakty. Dużą rolę w rozwiązaniu sprawy stanowi przeszłość zarówno Julii jak i jej rodziny. Jest to istny rollercoaster emocji. Jednak mimo całego mroku, książkę czyta się naprawdę dobrze a czas z nią spędzony był bardzo przyjemny. Bardzo pozytywną osobą w tej książce jak dla mnie była Pani Nadkomisarz Krystyna, która z niezwykłą starannością oraz dokładnością poprowadziła śledztwo. A samo zakończenie....no cóż czegoś takiego się nie spodziewałam. Autorce gratuluję kolejnej świetnej książki.

Ile mroku i tajemnic może znieść jedna rodzina? Ta książka chwilami mroziła moją krew, było czuć, że gdzieś na kartach tej powieści czai się zło, które w najmniej oczekiwanym momencie wybuchnie nam w twarz.

Julia Jamroz zaginęła podczas mszy, jej mąż jest zrozpaczony, nie rozumie co się stało, czy kobieta uciekła? A może została porwana? Sprawą zajmie się pani nadkomisarz Krystyna Farkas, kobieta odkrywa, że to nie pierwsze zniknięcie powiązane z tym kościołem, jednak czy sprawy wszystkich zaginięć się łączą? A może nie mają ze sobą nic wspólnego.

Powieść prowadzi nas w dwóch czasach, teraźniejszym gdzie odbywa się śledztwo zaginięcia Julii, oraz przeszłość młodej kobiety. Odkrywamy, że Julia miała dosyć nieciekawą przeszłość, że jako nastolatka miała problemy psychiczne. W historii tej dziewczyny jest wiele niewiadomych, a jedną z najdziwniejszych rzeczy jest to, że Jamroz i dwie zaginione kobiety się znały.

To było szokująco dobre śledztwo, przestępca tak dokładnie zacierał za sobą ślady, że nie sposób było odkryć kim on tak naprawdę jest, z każdą stroną zdawała mi się, że jestem już blisko, że coś wiem? Jednak koniec końców okazało się, że nie wiele wiedziałam. Choć tak naprawde nadal nie jestem do końca pewna, czy wszystkie zagadki zostały rozwikłane.
Świetna postać nadkomisarz Farkas, dopracowana w najdrobniejszych szczegółach, czuć w niej kobiece emocje, jednak nie brakuje też chłodnej kalkulacji i trzeźwego myślenia. Zresztą cała ekipa śledcza to bardzo spostrzegawczy i pracowici policjanci.

Po raz drugi sięgnęłam po książkę autorki i po raz kolejny zbieram szczękę z podłogi. Książka opiera się w głównej mierze na psychologicznej stronie przestępców, nie pozostawia złudzeń, że to co się dzieje nie jest normalne i że wszystko łączy się z zaburzeniami psychicznymi. Teraz pozostaje znaleźć kolejną powieść autorki i znów dać się oplątać sieci zagadek.

To już szesnasta powieść pani Magdaleny Zimniak, a druga przeczytana przeze mnie. Czarcie lustro spełniło moje oczekiwania czytelnicze, więc nie powiem, że nie liczyłem na to, że i Kształt demona ugruntuje moje nadzieje na znakomitą powieść.

Magdalena Zimniak jest absolwentką wydziału filologii angielskiej Uniwersytetu Warszawskiego, a od 1990 roku prowadzi szkołę językową. Jak można przeczytać na drugiej stronie okładki, pani Magda w swoich powieściach przeplata wątki kryminalne, psychologiczno-obyczajowe i mojego ulubionego gatunku thrillera.

Gdy spojrzymy na okładkę, od razu można się domyśleć, że nie będzie to literatura obyczajowa. Oj nie! Mrok, jakby opuszczony kościół i osoba, na pewno kobieta, patrząca w stronę ołtarza, co można wnioskować po schodkach i po tym, że po prawej stronie widać też stalle, w których przeważnie siedzą ministranci posługujący księżom w celebrze mszy świętej. Kościół jest pusty i mroczny, tylko przez okna przebija się światło dnia.

Główną bohaterką powieści okazuje się Julia, młoda kobieta po przejściach związanych z jej chorobą psychiczną. Tak naprawdę akcja powieści rozpoczyna się, gdy Julia znika mężowi Karolowi z oczu podczas mszy świętej. Już samo wyjście do kościoła na warszawskiej Tamce dla mężczyzny było czymś dziwnym, ponieważ jego kobieta uważała siebie za gorliwą ateistkę. Karol zgodził się na to wyjście, ale nie spodziewał się, że Julia zniknie, jakby ktoś wypowiedział zaklęcie i machnął czarodziejską różdżką. Gdy dziewczyna się nie znajduje, idzie na policję, by zgłosić zaginięcie. Trafia na komisarza, Krystynę Farkas, która wraz ze swoimi współpracownikami będzie zajmować się tą z pozoru łatwą sprawą. Gdy jednak się okaże, że to nie pierwsze zaginięcie młodej kobiety w warszawskim kościele, sprawa staje się z tych trudno rozwiązywalnych. Poprzednie zaginięcia nie przyniosły rozwiązań, bo nie odnaleziono żadnej z kobiet. Co wspólnego ma z tym Julia? Julia, jej rodzice oraz niepełnosprawny brat Maksymilian, poruszający się na wózku inwalidzkim?

Powieść toczy się dwutorowo. To, co tu i teraz oraz kiedyś, gdy poznajemy czasy, gdy Julka była nastolatką i trafiła do kliniki, gdzie leczono osoby z różnymi zaburzeniami psychicznymi. Dlaczego się tam znalazła?

Autorka w bardzo zawiły sposób plącze losy bohaterów powieści. Każdy z nich może być o wszystko podejrzany, nawet osoba na wózku. Do samego końca trzyma w napięciu, do samego końca dla mnie każdy był winien rodzinnych tragedii. A na pytanie Magdaleny Zimniak zawartej na końcu powieści, odpowiadam tak!!!