Kto zabił Kopciuszka?

Bajkę o Kopciuszku chyba każdy zna z dzieciństwa?
Był Kopciuszek, był pantofelek i był przystojny książę.
A potem żyli długo i szczęśliwie...czyżby?
Może i by tak było...gdyby nie fakt, że nagle zgasło światło.
A gdy się zapaliło okazało się, że Książę Komedii Kryminalnej, postanowił ukatrupić Kopciuszka i zmienić bieg wydarzeń na zawsze.
?Kto zabił Kopciuszka?? - oto jest pytanie.

Jeden bal.
Jeden martwy Kopciuszek.
I dziesięć osób, które miały powód, by zabić.
Autorka powieści kryminalnych Róża Krull otrzymuje zaproszenie na wielki bal charytatywny, gdzie spotyka kilka postaci znanych z pierwszych stron gazet. Kiedy w czasie imprezy dochodzi do morderstwa, okazuje się, że każdy z gości miał powód, aby go dokonać. W tym i znany bloger Mario, przyjaciel Róży, która, aby oczyścić go z podejrzeń, zaczyna własne śledztwo?

?Kto zabił Kopciuszka?? to już trzeci tom o przygodach niefrasobliwej Róży Krull, która tym razem trafia w sam środek balu i od razu pakuje się w kolejną kałabanię, wciągając w nią spore grono swoich najbliższych przyjaciół. ?Ot, zagrzęźli, a czort karty rozdaje? i rzuca podejrzenia na wielu spośród gości owego bankietu charytatywnego.
Alek Rogoziński po raz kolejny udowodnił, że posiada nadzwyczajny dar czarowania i układania słów w taki sposób, że w efekcie powstaje niesamowicie dobra powieść, nie tylko pod względem kryminalnym, ale i komediowym. A do tego naprawdę trzeba mieć talent, zwłaszcza, że nasze społeczeństwo uchodzi za dość sztywne, ponure i na żartach się nie znające (gdyż jak się okazuje obecnie sporo osób namiętnie połyka kije, ponoć niektórzy nawet po trzy sztuki). ;)

Nie będę tu owijać w bawełnę, dla mnie osobiście z całej serii o Róży Krull, ta część jest zdecydowanie najlepsza. Dwie poprzednie bawiły mnie niesamowicie, ale przy tej po prostu pękałam ze śmiechu. Absolutnie nie wolno jeść przy jej czytaniu ? bo jest to zwyczajnie niebezpieczne dla życia i zdrowia!


Tym razem Alek Rogoziński wziął ?na tapetę? środowisko muzyczne show ? biznesu. Autor nie szczędzi gry słownej w dialogach, insynuuje, parodiuje i ironizuje z taką gracją oraz subtelnością, że naprawdę byłam pod wielkim wrażeniem, mimo że znając styl pisania Alka, wiedziałam czego mogę się spodziewać. Uwielbiam jego lekkość pióra, słowne prztyczki w nos w odniesieniu do naszej rzeczywistości, zdystansowane podejście do życia, jak również niebanalną umiejętność plątania sznurów intrygi. Alku ? podniosłeś sobie poprzeczkę bardzo wysoko!

?Kto zabił Kopciuszka?? porywa szaloną akcją, tu bal, tu morderstwo, a zaraz potem całe zawrotne śledztwo Róży, która jak zawsze szybciej działa aniżeli myśli. Podejrzanych jest sporo ? dziesięć osób, zatem Róża miała rękawy pełne ?roboty?.
W powieści ponownie spotykamy uduchowioną gosposię Cecylię Jodełkę (jest cudowna) oraz uroczego youtubera Mario. Nie zabrakło także Pepe, Betty i komisarza Darskiego. Dzięki tym wszystkim postaciom, sięgając po powieść czułam, że spotykam się z moimi ulubionymi, dawno niewidzianymi znajomymi. Alek bardzo żywiołowo wykreował tychże bohaterów ? a to sprawia, że ciągle ewoluują i żyją bardzo intensywnie ? a tym samym, nadają tchnienie całej powieści.


?Kto zabił Kopciuszka??
Co mają do tego Święta Aniela Merici i wszyscy święci z panią Cecylią na czele?
Czy Mario pod maską fluidu skrywa jakąś straszną tajemnicę?
Do kogo należał sztylet przywieziony z Bolonii?
Co Róża Krull zrobiła ze Stefanem?
Jaki związek z Kopciuszkiem ma pewien młody ksiądz?
Czy prawdziwemu winnemu uda się uniknąć kary?
A może, tym razem, bajka o Kopciuszku nie będzie miała szczęśliwego finału?

Cóż mogę rzec, na te oraz mnóstwo innych pytań odpowie Wam powieść ?Kto zabił Kopciuszka??, po którą musicie sięgnąć koniecznie. Czeka Was bowiem maraton zabawnych sytuacji i komicznych dialogów, jak również niebywale zagmatwana zagadka kryminalna.
Gwarantuję, że ta bajka z pewnością przypadnie Wam do gustu. W moje upodobania ? Alek zdecydowanie trafił na sto procent.
Osobiście nie mogę się już doczekać kolejnych perypetii przebojowej Róży Krull, ponieważ apetyt rośnie w miarę jedzenia, a do tego mam przeczucie, że następnym razem będzie się działo jeszcze więcej, mocniej i bardziej, jak na Różę Krull przystało. :)

Ps. A może faktycznie Alku napiszesz inną bajkę?
?Stoliczku nakryj się? z pewną słynną kucharką w roli głównej ? bardzo Ci tego życzę :) bo wiem, że sobie to obiecujesz od jakiegoś czasu.

Wielki bal, a na balu Kopciuszek. Najpierw szczęśliwy lawiruje wśród tłumu i rozkoszuje się własnym blaskiem, a potem żegna się z życiem. Nikt jednak nie ma pojęcia, Kto zabił Kopciuszka... Róża ma zamiar się tego dowiedzieć!

Jaka jest Róża Krull, każdy widzi... Nienormalna, pozytywnie zakręcona i obdarzona zaskakującą tendencją do wplątywania się w kłopoty... Tym razem zostaje świadkiem zbrodni, w której ginie ktoś znienawidzony przez połowę obecnych na sali, a głównym podejrzanym zostaje ktoś, kto wydaje się niezdolny do agresji. Róża jako strażnik sprawiedliwości postanawia rozwiązać tę zagadkę, nawet gdyby miała to robić samodzielnie... Naraża się tym nie tylko policji, ale co gorsza... przyjaciołom. Choć złości w wydaniu Pepe lepiej się przestrzegać, Róża postanawia zaryzykować i znaleźć prawdziwego mordercę.

Po wcześniejszych książkach z przygodami Róży Krull już zdążyliśmy się przyzwyczaić do występujących tam postaci, więc teraz możemy je mniej doceniać. Trzeba jednak pamiętać, że są one absolutnie wyjątkowe, oryginalne i równie postrzelone jak Róża, choć dobrze się kamuflują... Moją faworytką jest oczywiście gosposia z żywotem świętych w najmniejszym paluszku. Jeżeli ją kochacie, to przygotujcie się na to, że odegra tutaj bardzo istotną rolę. Więcej Wam nie opowiem, bo po co miałabym psuć zabawę z samodzielnego poznawania intrygi? Dodam jedynie, że po prostu warto! W książce pojawia się również Mario, Pepe i parę innych, równie charakternych postaci, w tym tytułowy Kopciuszek.

Aleksander Rogoziński ma prawdziwy talent i z książki na książkę bardziej to widać. Akcja pędzi na złamanie karku, każdy jest podejrzany, a Róża Krull z każdą stroną bardziej wplątuje się w kłopoty. Tym, którzy znają książki Alka, Kopciuszka nie trzeba na pewno polecać. Prawda jest bowiem taka, że nie ważne, co Alek napisze, zawsze będzie lekko i zabawnie, nawet gdyby miała to być instrukcja tostera. Jestem szalenie zakochana w jego stylu i poczuciu humoru, które pozwala mi w pełni odpocząć od od wszystkich przykrych spraw i za to gorąco dziękuję.

Jak zwykle w przypadku książek Alka - chciałabym wszystkiego więcej! Tak to już bowiem jest, że kiedy coś kochamy, to zawsze nam mało... To co, czekamy na kolejną książkę?