Ktoś mnie pokochał

Anthony Bridgerton - najstarszy z ośmiorga rodzeństwa, nareszcie postanawia się ustatkować, ale reputacja rozpustnika nie ułatwia mu tego zadania. Ma konkretne wymagania, a wybranka musi je spełniać, aby mógł rozważyć z nią małżeństwo. Kandydatek było mnóstwo, w końcu Anthony mimo swojej reputacji, jest najlepszym kandydatem na męża. Pochodzi z dobrej rodziny i ma tytuł, o który pokusiłaby się większość dzierlatek. Anthony nie jest głupcem i nie zamierza wiązać się z piękną ale niemądrą panienką, poza tym on nie będzie w stanie dać, żadnej z nich miłości, dlatego musi być inteligenta, aby zrozumieć, że miłość nie jest wszystkim w małżeństwie. Już dawno postanowił, że nigdy nikogo nie pokocha i nie zamierza tego zmieniać. Kiedy poznaje Edwinę, jest przekonany, że ona spełnia wszystkie jego oczekiwania, więc postanawia zdobyć jej serce. Tylko, że to wcale nie jest takie proste, ponieważ jej starsza siostra Kate jest do niego uprzedzona i nie jest przekonana czy to dobry kandydat dla jej siostry. Postanawia mu się bacznie przyglądać, a Anthony chce zrobić wszystko, żeby Kate zmieniła o nim zdanie i pozwoliła na jego ślub z Edwiną. Sprawy mocno się komplikują, a granica między nienawiścią a miłością okazuje się być bardzo cienka.
Każdy kto zna tę historię, wie, że jest jedna fantastyczna scena w tej książce, która powoduje, że relacja Kate i Anthonyego zaczyna zmierzać w innym kierunku. Jest to zdecydowanie mój faworyt, jeśli chodzi o całą serię. Jest dużo scen, które nadają tej historii charakteru, a przepychanki słowne między Kate i Anthonym to mistrzostwo. Z zapartym tchem przekładałam kolejne kartki, aby dowiedzieć się jak potoczą się ich losy. Książka tworzy takie wspaniałe napięcie, które prowadzi aż do do końca, a zwroty akcji zmieniają zwykły romans, w wielowątkową piękną historię. Jeśli ktoś polubił drugi sezon serialu to polecam przeczytać książkę, ponieważ historia tej dwójki przebiega tam nieco inaczej i zawiera znacznie więcej wątków i spotkań Kate oraz Anthonyego. Przede wszystkim sama historia Kate jest szerzej przedstawiona, a jej przełamywanie lodów w stosunkach z Anthonym bardziej rozbudowane i powolne.

?Jest pan rozpustnikiem. Jest pan rozwiązły. Prawdę mówiąc, słynie pan z jednego i drugiego. Nie pozwoliłabym mojej siostrze zbliżyć się do pana na mniej niż trzy stopy.?

Ponownie wkraczamy w czas monarchicznego Londynu, gdzie królują barwne stroje i etykieta, dość surowa i sztywna. Autorka szczegółowo opisuje nam klimat tamtej epoki, ubiory panien i mężczyzn, a dialogi, które pisane są starszym językiem, idealnie ukazuje nam tamte czasy.

Jest to druga część o rodzince Bridgerton, tym razem skupiamy się na najstarszym z braci, Anthonym, który zamierza poddać się ożenku.
Kandydatką wybrana, wszystko zaplanowane, poza jednym szczegółem, siostrą wybranki, która musi przekonać, że jest odpowiednim kandydatem na męża dla młodszej z panien Sheffield.

?Jednak los przewrotny bywa i plany burzy, jednak w dniu ożenku dla innej panny surdut włoży?.

Autorka świetnie wykreowała bohaterów, nie tylko tych pierwszoplanowych, ale dalsze osoby, które poznajemy. Możemy innym okiem spojrzeć na najstarszego z Bridgerton?ów, który mimo swej zatwardziałej natury, nie jest taki gburowaty, jaki może się wydawać na pozór.

Nuta ironii, humor i przyciąganie między postaciami jest wyczuwalny na każdej stronie. Wszystko to w otoczce pięknych posiadłości, wystawnych bali i sukni, szytych na specjalne zamówienie u modystki.

Jak najbardziej polecam tę książkę, śmiech i wypieki na policzkach gwarantowane.

Pierwszy tom popularnych Bridgertonów niekoniecznie mnie do siebie przekonał, o czym zresztą zdążyłam już napisać. Moja ciekawość jednak sprawiła, że postanowiłam poznać tom drugi serii, mając oczywiście nadzieję, że tym razem książka przypadnie mi do gustu. Czy historia Kate i Anthony?ego okazała się lepsza? Odpowiedź na to pytanie znajdziecie w tej opinii.

Anthony znany jest wśród londyńskich mieszkańców ze swojego stanowczego opędzania się od małżeństwa. Kiedy więc okazuje się, że zatwardziały kawaler postanowił się ożenić i wybrał nawet odpowiednią kobietę - wszyscy przeżywają szok. Jest jednak jeden, taki mały problem. Potencjalna żona ma starszą siostrę, która swoją upartością i chęcią ochrony zdecydowanie opędza mężczyznę od jego wybranki. Anthony zaczyna pałać do niej jawną nienawiścią, jednak z jakiegoś powodu nie potrafi o niej zapomnieć... Czy to możliwe, by wrogość mogła zamienić się w coś więcej?

Pozwólcie, że zacznę od słów: jeny, jakie to było dobre! Po nudnawej pierwszej części historia Kate i Anthony?ego okazała się dla mnie prawdziwym wybawieniem. Co więcej, podczas lektury książki nie zabrakło chwil, gdy parskałam śmiechem i odczuwałam ogólne rozbawienie ? nie wiem, jak według Was, ale dla mnie zawsze oznacza to tyle, że książka jest po prostu dobra.

Główni bohaterowie zdecydowanie dali się poznać od najlepszej strony. Zarówno Anthony, jak i Kate to dość mocny charakter, który w połączeniu z drugą, dość silną osobowością tworzy ciekawą mieszankę wybuchową. No dobra, nie mam zamiaru tego dłużej ukrywać. Polubiłam Kate od pierwszej chwili, gdy się pojawiła i tak już pozostało aż do ostatniej strony. Anthony również zasługuje na uwagę czytelnika, jednak w jego przypadku coś nie do końca mi zagrało. Było zabawnie i chwilami całkiem uroczo, ale nie na tyle, bym poczuła z tym bohaterem jakąś głębszą więź - niestety.

Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na fakt, iż pióro Julii Quinn przy tej pozycji wydało mi się lepsze. Możliwe, że to tylko moje dziwne spostrzeżenie, ale tak to odczułam - zarówno sposób napisania, jak i przedstawienia wydarzeń w tym tomie bardzo przypadły mi do gustu i czułam prawdziwą przyjemność z odkrywania kolejnych sekretów tej historii. Co więcej, książkę udało mi się przeczytać w bardzo szybkim tempie i po jej skończeniu chcę jeszcze. Dlatego nie zdziwcie się, jeśli niedługo zasypię Was kolejnymi opiniami o Bridgertonach.

Głównym wątkiem powieści jest enemies to lovers, który całkiem lubię, a tutaj spodobał mi się on jeszcze bardziej. Dodając do tego niewymuszony humor i wzajemne dogryzanie sobie przez bohaterów otrzymałam książkę idealną na wakacje i wolny dzień. Myślę więc, że już rozumiecie mój zachwyt i znacie odpowiedź z początku wpisu.

Jeśli szukacie czegoś lekkiego do przeczytania w kilka godzin, to zdecydowanie polecam Wam ten tytuł. Jest wciągająco, jest zabawnie i wręcz uroczo ? czyli tak, jak w romansie być powinno. Ja jestem jak najbardziej na tak.

Kto lubi obyczajowo-romantyczno-historyczne historie ręka do góry! A kto nie przepada za takimi opowieściami? Ja myślałam, że należę do tej drugiej grupy osób, ale po zapoznaniu się z serią Julii Quinn "Bridgertonowie" całkowicie zmieniłam zdanie. Pierwsza część była naprawdę świetna, ale druga, o wdzięcznym tytule "Ktoś mnie pokochał", to już prawdziwa rewelka! Bawiłam się świetnie, tym razem poznając losy Anthonyego Bridgertona, najstarszego syna z rodu. To uroczy przystojniak, kawaler, który w końcu postanowił się ustatkować. Jednak siostra jego wybranki ciągle wchodzi mu w paradę, doprowadzając go do białej gorączki. Co z tego wszystkiego wyniknie? Musicie przeczytać książkę, aby się tego dowiedzieć. A powiem Wam, że naprawdę warto. Jest to nieco romantyczna, nieco obyczajowa, pełna wszechobecnych intryg, mega zabawna historia o miłości i rodzinie. Komiczne sytuacje, które mają miejsce w tej książce, momentami wręcz doprowadzały mnie do łez. A super barwni bohaterowie stworzeni przez autorkę to prawdziwy majstersztyk. Wszyscy mają swoje charaktery i charakterki, są ciekawi i nieprawdopodobnie interesujący. No i ten styl pisania Julii Quinn - super sprawa. Polecam gorąco! Pamiętajcie jednak, aby czytać książki w kolejności, bo chociaż każda część opowiada o innym członku rodu Bridgertonów, to jednak są one ze sobą w pewien sposób powiązane.

Anthony Bridgerton, znany rozpustnik, zaskoczył całe towarzystwo wiadomością, że zdecydował się na małżeństwo. Co więcej, wybrał już nawet kandydatkę na żonę. Jest nią młodziutka debiutantka Edwina Sheffield. Jednak na drodze do ręki wybranki stoi jej siostra, Kate Sheffield, która wbrew panującej opinii, że nawróceni podrywacze są najlepszymi mężami, wcale w to nie wierzy i próbuje na każdy możliwy sposób utrudnić zaloty Anthony?ego. Czy jej się to uda? A może wyjdzie z tego coś więcej?

Przyznam szczerze, że miałam małe obawy co do tej książki. Z jednej strony nie mogłam się doczekać kiedy będę mogła przeczytać ?Ktoś mnie pokochał?, z drugiej jednak strony ?Mój książę? bardzo mi się podobał i bałam się, że kolejny tom może nie sprostać moim oczekiwaniom. Na szczęście nie musiałam mieć żadnych obiekcji, ponieważ drugi tom był tak samo dobry jak pierwszy. Julia Quinn wie doskonale jak pisać. Moim zdaniem właśnie tak powinny wyglądać wszystkie romanse historyczne. Książkę czytało mi się bardzo dobrze, wprost nie mogłam się od niej oderwać i chociaż liczy sobie prawie 500 stron, pochłonęłam ją jednego dnia. W książce nie zabrakło momentów dramatycznych, ale było też sporo sytuacji zabawnych.

Główni bohaterowie zdobyli moją sympatię. Podobało mi się to, że już od samego początku było czuć chemię między nimi. Ich uczucie rozwijało się z biegiem wydarzeń, jako najstarsze rodzeństwo bardzo dobrze rozumieli swoje lęki. Żałuję natomiast, że tylko kilka razy pojawili się Daphne i Simon.

Tak jak i w pierwszym tomie, tak i tutaj na końcu książki pojawił się dodatkowy epilog.

W całej książce znajduję tylko jeden minus. Odnosi się on nie tyle do samej historii, bo ta była świetna, ile do wydania książki. Okładka jest bardzo ładna, szpeci ją tylko niepotrzebna ? la naklejka z logiem Netflixa i informacją, że na podstawie książki można obejrzeć serial. Gdyby można ją było odkleić, to nie miałabym z tym problemu, a tak wygląda to kiepsko, mam nadzieję, że w kolejnych częściach nie będzie tego dodatku.

Podsumowując, książkę polecam z czystym sumieniem każdemu fanowi romansów historycznych. Na pewno nikt po lekturze nie poczuje się zawiedziony.

Anthony Bridgerton to najstarszy syn Violetty i Edmunda Bridgertonów. Po niespodziewanej i nagłej śmierci ojca obowiązek opieki nad rodziną, młodszym rodzeństwem i matką, a także trzymanie pieczy nad rodzinnym budżetem i majątkiem spadło na niego. Anthony uważał ojca za ideał, do którego starał się choć w jakimś stopniu upodobnić, choć wiedział, że nigdy nie będzie taki jak Edmund. Od śmierci ojca obawiał się także tego, że i on w młodym wieku opuści padół ziemski. Z tego względu postanowił korzystać z życia, dbać oczywiście o bliskich, ale by nie skazywać swoich dzieci na los, jaki spotkał jego i jego rodzeństwo, postanowił nigdy się nie ożenić. W Londynie znany jest ze swojej reputacji najbardziej zatwardziałego kawalera i rozpustnika. Jednak wszystko zmienia się pewnego dnia. Anthony postanawia się w końcu ustatkować, być może ślub młodszej siostry Daphne, i jej szczęście skłoniły go do tego by pomyśleć o założeniu rodziny. Jest jednak pewny warunek, Anthony chce się ożenić, ale nie chce się zakochać. Idealną kandydatką zdaje się być Edwina Sheffield, która w tym sezonie bryluje na salach balowych. Ale...no właśnie jest jedno ale.

Edwina ma starszą siostrę, Kate. Która nie uważa by mężczyzna, o takiej reputacji jak Anthony Bridgerton był odpowiednim kandydatem na męża dla jej młodszej siostry. Ta liczy się ze zdaniem Kate, dlatego Anthony chcąc zdobyć serce Edwiny, musi najpierw przekonać do siebie Kate, a to nie będzie proste zadanie. Ale cóż to takiego dla Anthonyego, nieprawdaż? ;) Problem pojawia się gdy myśli i serce Anthonyego we władanie przejmie nie Edwina, a jej starsza siostra właśnie !

Kate jest dumną, pewną siebie kobietą. Ma charakterek, stać ją na cięte riposty, nie da sobie w kaszę dmuchać. Wie, że pozostaje w cieniu młodszej siostry, ale nie zazdrości jej powodzenia wśród płci przeciwnej, wręcz przeciwnie wspiera siostrę w poszukiwaniach idealnego kandydata na męża, pragnie szczęścia siostry. Dlatego gdy zauważa zainteresowanie wicehrabii Bridgertona jej młodszą siostrą, postanawia zrobić wszystko by nie dopuścić do zaręczyn Edwiny z Anthonym. Ale jak powstrzymać największego rozpustnika Londynu od ożenku z siostrą a jednocześnie samej nie ulec urokowi przystojnego wicehrabii? Dobre pytanie. Co wyniknie ze spotkania tak temperamentnych charakterów, czy jest szansa na prawdziwy ogień miłości między tą dwójką? Tego dowiecie się sięgając po drugi tom o Bridgertonach "Ktoś mnie pokochał". A uwierzcie mi na słowo, warto !

Bowiem lektura "Ktoś mnie pokochał" dostarczyła mi porcji tak doskonałej rozrywki, że jestem zachwycona ! Takie romanse historyczne mogę czytać, drugi tom tego cyklu sprawił, że nie mogę doczekać się lektury kolejnych tomów.
Świetnie nakreśleni bohaterowie, no nie da się nie lubić Bridgertonów, przeurocza relacja, która rodzi się pomiędzy parą głównych bohaterów, która powoduje szybsze bicie serce u czytelnika, zadziorna główna bohaterka, hipnotyzujący główny bohater, doskonały humor, nienachalny, ale wywołujący uśmiech na twarzy czytelnika, i oczywiście wyśmienicie oddane realia XIX - wiecznego Londynu. Prawdziwa uczta dla miłośników dobrych romansów historycznych. Ja bawiłam się znakomicie, bardzo polubiłam Bridgertonów i Sheffieldów, bardzo miło było też spotkać ponownie Daphne i Simona, głównych bohaterów pierwszego tomu, nie mogę doczekać się kolejnych przygód pozostałych z rodu Bridgertonów, a Wam polecam gorąco lekturę "Ktoś mnie pokochał" !

Za egzemplarz do recenzji dziękuję ...