Ktoś tak blisko Tom 1

"Ktoś tak blisko" jest pierwszym tomem serii Tulpa. Rzadko sięgam po książki z gatunku kryminał. A ten jest odświerzający, w jakiś sposób inny i, co dla mnie istotne z szerokiem tłem obyczajowym. Takie kryminały czyta mi się znacznie lżej. 

Wojciech Wolnicki osadził akcję w środowisku pisarskim, a że sam obraca się w tym świecie, wyraźnie czuć autentyzm i prawdę. Autor stworzył zagmatwaną i pokręconą, nacechowaną brutalnością zagadkę kryminalną. Sprawnie myli tropy, podrzucając co rusz nowych podejrzanych, tym samym sprowadzając nas na manowce. W zasadzie stale obracamy się w niepewności, tajemniczości, tu nic nie jest oczywiste. Uknuta intryga jak się patrzy!

Autor jest doskonałym obserwatorem rzeczywistości, ludzkich zachowań i stosunków międzyludzkich. Pełno w tej książce zaskakujących zdarzeń, rozwiązań i pomysłów. Tu nawet rozmowy między bohaterami są takie, że niejednokrotnie wprawiali mnie w zadziwienie. Sama zaś narracja... bardzo ciekawe rozwiązanie, bo jest to równoległa osobowość, takie alter ego bohatera, rozdwojenie jaźni, który zdaje się nie panować nad własnym umysłem, ocierając się wręcz o schizofrenię.

Bohaterowie okazali się niezwykle interesującymi i złożonymi jednostkami. W miarę rozwoju fabuły, mój stosunek do nich się zmieniał. Każdy z nich jest ważny dla całości historii, każdy ma swoją rolę do odegrania. Pojawią się pisarze, policjanci, ofiary, a nawet całkiem z pozoru postronne osoby. Nie wiem, jak do tego doszło, że polubiłam Tylka. Jestem tym faktem zaskoczona i... lepiej nie będę kończyć. Z kolei Kortz... jak ten facet mnie wkurzał! Żeby wytrzymać z nim w jednym pomieszczeniu dłuższą chwilę, trzeba by mieć w sobie morze cierpliwości. Z kolei Biernacki, mimo że postać drugoplanowa, a jakże istotna. Ale więcej nie mogę tu zdradzić.

"Ktoś tak blisko" to mocny, mroczny, niepokojący, intrygujący, prawdziwy, pełen dziwności i nieco sytuacyjnego, ironicznego humoru kryminał, który ostro namiesza w głowie. Sprawdźcie, jak to jest rozmawiać z kimś, kogo nie ma... A może jednak jest...?

Czasem zastanawia mnie, jak bardzo pisarze zżywają się z bohaterami swoich powieści. Czy rzeczywiście ?siedzą? im oni w głowach żyjąc niemal własnym życiem? Nieraz przecież w wywiadach słyszymy, że bohater popchnął fabułę w innym kierunku niż to było pierwotnie zamierzone.

?Ktoś tak blisko? Wojciecha Wolnickiego, którego wcześniejszą twórczość wydaną pod pseudonimem W. & W. Gregory mogę śmiało ocenić moim najbardziej pozytywnym zaskoczeniem ostatniego roku, wraca z równie niesztampowym kryminałem przybliżającym nam kulisy pisarskiego fachu. A że jest to pierwsza część cyklu zatytułowanego ?Tulpa? co oznacza ?samoświadomego wyimaginowanego przyjaciela? możecie się domyślać, że powieści daleko do klasycznego kryminału.

Autor nie byłby sobą gdyby stworzył coś przewidywalnego i tu od samego początku zaskakuje nie tyle brutalną zbrodnią popełnioną na poczytnym pisarzu, ile postacią narratora. Detektyw Robert Kortz jest bowiem bohaterem powieści początkującego pisarza Jacka Tylka, brata zamordowanego Mariusza. I gdy dwa lata później zaczyna dochodzić do kolejnych zbrodni wzorowanych na opisywanych w książkach autorów należących do krakowskiej grupy pisarskiej, to właśnie ten dziwny duet podejmie próbę dojścia do prawdy.

Przyznam się Wam, że dialogi Jacka i jego wyimaginowanego przyjaciela niejednokrotnie budziły u mnie ciarki i moja opinia o głównym bohaterze zmieniała się wraz z jego częstymi lukami w pamięci i rozwojem akcji. A tu naprawdę dzieje się sporo, aż w pewnym momencie zaczęłam się zastanawiać, kto przeżyje tę makabryczną rozgrywkę. Różne perspektywy na coraz bardziej zawiłą sprawę stawiają czytelnika w pozycji uprzywilejowanej, co jednak nijak nie pomaga w odgadnięciu sprawcy i motywu, jakim się kieruje.

To jednak powieść dużo bardziej złożona ukazująca nie tylko kulisy śledztwa prowadzonego przez wykreowanych z olbrzymim autentyzmem policjanta Biernackiego i prokuratora Świetlika oraz znakomity zespół indywiduów parających się pisarstwem z lepszym lub gorszym efektem. To przede wszystkim studium relacji międzyludzkich na różnych poziomach i eksploracja zawiłości ludzkiej psychiki, w której czasem trudno odróżnić jawę od snu, a prawdę od imaginacji.

I to również możliwość zagłębienia się w te relacje buduje wyjątkowość i klimat tej powieści, a Autor poprzednimi swoimi książkami udowodnił, że do tego tematu podchodzi z olbrzymią wnikliwością, spostrzegawczością, ale też empatią. Tu sięga w mroczne zakamarki ludzkiej duszy, niepokoi niewiadomą, jaką może okazać się umysł człowieka nawet dla niego samego.

Zaskakujące zakończenie pozostawia z wrażeniem, że to dopiero początek większej historii sugerując, że bohaterowie mają wiele do odkrycia i jeszcze więcej przed nami skrywają. Zafascynowana i zaintrygowana czekam na kontynuację, pragnąc poznać więcej tajemnic skrywanych przez Jacka i detektywa Kortza.

Jeśli chcecie doświadczyć i poczuć więcej, jeśli nie obawiacie się wciągnięcia w fantasmagoryczny, ale i do bólu prawdziwy świat naszych bohaterów, to sięgnijcie po ten nieoczywisty i świeży kryminał wyłamujący się zdecydowanie z ram swojego gatunku. Ja po raz kolejny pozostaję z zachwytem również nad sugestywną interpretacją Macieja Więckowskiego, bo powieści wysłuchałam w formie audiobooka.