Ku wolności

Czasem lubię się nad samą sobą poznęcać i sięgam po lektury, które wiem, że z pewnością wycisną ze mnie morze łez i po prostu będą dla mnie ciężkie. Nic jednak na to nie poradzę. Coś jest w literaturze wojennej, że chcę ją poznawać i chcę zgłębiać tę tematykę. Dlatego też oczywistym krokiem było dla mnie sięgnięcie po książkę Sue Smethurst. Czy Ku wolności znajdzie się na mojej liście najbardziej bolesnych i jednocześnie świetnych książek?

Mindla i jej mąż Kubuś Horowitz zostają rozdzieleni przez brutalną wojnę. On w momencie jej wybuchu znajdował się poza Warszawą, a ona została aresztowana przez Rosjan i jednocześnie traci swojego synka z oczu. Gdy Niemcy zamykają cyrk, w którym pracuje Kubuś, wyrusza on na poszukiwania swojej ukochanej. Tak oto zaczyna prawdziwa droga przez mękę, która nieraz i nie dwa będzie obfitowała w łzy rozgoryczenia, bezsilności. Czy bohaterowie mają szansę odnaleźć bezpieczeństwo i wolność?

Kiedy zaczynałam lekturę tej książki, już od pierwszej strony wiedziałam, że nie będzie to powieść, której czytanie sprawi mi ogromną przyjemność. Tematyka II Wojny Światowej, choć tak interesująca, to jest jednocześnie okrutnie ciężka i bolesna. Jednak niesamowicie ciekawiło mnie to, w jaki sposób autorka posługuje się językiem pisanym oraz jak przedstawi tę historię. No cóż, o tym, że ta powieść chwyciła mnie za serce to jak nie powiedzieć nic. Ta historia... Zresztą, może będzie lepiej, jak zacznę po kolei.

Główni bohaterowie tej powieści, czyli Mindla i Kubuś to prawdziwe perły. Możecie teraz pomyśleć, że piszę tak tylko dlatego, że przemawia przeze mnie litość - absolutnie tak nie jest. Uważam, że autorka świetnie odwzorowała to małżeństwo i choć nie znałam ich w rzeczywistości, to dzięki tej książce mogłam sobie wyobrazić, jacy byli naprawdę. Ciągle w sobie zakochani, silni, odważni i zdeterminowani w tym, by zapewnić sobie oraz swojemu potomstwu dobre warunki do życia. Nie chcę zdradzać tutaj za dużo, ponieważ w tej książce opisana jest cała ich podróż - właśnie ku tytułowej wolności.

Sue Smethurst pisze przyjemnie i dość lekkim językiem, chociaż przedstawia potworną historię. Jednak podczas lektury książki zdałam sobie sprawę, że był to prawdopodobnie celowy zabieg - opisać te straszne dzieje w sposób przyswajalny dla każdego czytelnika, tak by zrozumiał w stu procentach, o czym czyta. Oczywiście, jeśli możemy mówić o zrozumieniu w kontekście wojny i koszmaru, jaki spotkał miliony ludzi.

Czytanie tej pozycji to męka. Przyznaję się bez bicia, że po przeczytaniu pierwszych kilkudziesięciu stron musiałam ją odłożyć na bok. Po prostu nie byłam w stanie czytać dalej i czułam wewnętrzną blokadę. Dopiero po upływie kilku dni udało mi się przemóc i na nowo zasiadłam do tej historii ? wtedy też na raz dobrnęłam do samego końca. Chyba nie zdziwię nikogo, jeśli napiszę, że nie obyło się bez łez?

Ku wolności to zdecydowanie powieść, która zapada w pamięci. Pokazuje brutalność i koszmar tamtych lat, a także daje jednocześnie nadzieję - sami bohaterowie książki stale pokazują, że co by się nie działo, nie zamierzają się poddawać. Jeżeli lubicie więc powieści, w których pojawia się temat II Wojny Światowej oraz te, które ściśle bazują na prawdziwych wydarzeniach i postaciach ? zainteresujcie się tą książką.

"Ku wolności" to przepiękna powieść o sile miłości. Miłości prawdziwej, która jest w stanie pokonać wszelkie przeciwności losu. To powieść opowiadająca prawdziwą historię, nie fikcyjną. Historię pełną traumatycznych wydarzeń i zarazem świadectwa ludzkiej determinacji, wiary i nadziei. Świadectwem, do czego zdolny jest człowiek w imię miłości i dobra swoich bliskich.
Mimo że książka opowiada o tak przerażających czasach, jakimi była II Wojna Światowa i jej następstwa, książka ma w sobie mnóstwo chwil wypełnionych miłością, uśmiechem i łzami radości.
Autorka w swojej książce przenosi Czytelnika w czasie, dzięki czemu Czytelnik może poczuć tę radość z życia, a później - w okresie II Wojny Światowej - ten sam strach i niepewność o jutro, doświadczyć rozdzierającej serce codzienności tamtych lat. Przyjrzeć się zniszczeniom nie tylko samego miasta, ale przede wszystkim zniszczeniom, jakie zaszły w ludziach, ich cierpieniu i trudnym warunkom życia. Ich hartowi ducha i oddaniu wyznawanym wartościom. Fantastyczna narracja i język powieści prowadzą Czytelnika od pierwszego do ostatniego zdania, tworząc w jego wyobraźni obraz przypominający film.

"Ku wolności" to książka wyjątkowa pod każdym względem. Piękna i wzruszająca, pełna miłości i humoru, ale jednocześnie brutalna i przerażająca. Historia zostawiająca po sobie nadzieję, że wcześniej czy później nadejdzie lepszy czas. Że dla miłości i najbliższych zawsze trzeba walczyć. Walczyć do końca.
"Ku wolności" to jedna z tych chwytających za serce historii, która zostaje z Czytelnikiem na zawsze. To jedna z tych książek, podczas lektury której, mamy wdzięczność do losu, że przyszło nam żyć w tych czasach, a nie innych. W lepszych czasach.
Polecam tę książkę nie tylko miłośnikom powieści z historią w tle. Polecam ją każdemu, kto lubi dobrze opowiedziane historie, przenoszące Czytelnika w czasie i zostające w umyśle na długo po przeczytaniu ostatniego zdania.