Kukułka I Wrona

"Kukułka i wrona" Magdaleny Wolff to jedna z moich ulubionych książek i jest to pierwsza część serii "Moc korzeni" pełnej słowiańskich wierzeń. Czytałam ją jakiś czas temu i jestem nią oczarowana i z niecierpliwością wyczekuję drugiego tomu, który ma się niebawem pojawić.
????????
Uwielbiam sięgać po powieści z wątkiem słowiańskim, w których mamy do czynienia z naszą rodzimą mitologią. I tutaj dostajemy jej zadawalającą dawkę. Do tego świetnie poprowadzona fabuła i akcja, która jest dość równa, mimo to nie nudzi czytelnika. Bohaterowie również niczego sobie, pełni naturalności i charakteru. Wszystko to sprawia, że całość jest dopracowana, barwna i cudownie ubrana w bajkową otoczkę.
????????
Książka prowadzona jest na trzech płaszczyznach. Na pierwszej poznajemy losy Wreny i Leszrgo, druga to zmagania ludzi z Jastrzębiego Gniazda z najeźdźcą i trzecia to intrygi na dworze króla Wilhelma. Całość jest świetnie dopasowana. Przeskoki między miejscami nie przeszkadzały mi w czytaniu. Autorka świetnie wplotła w fabułę mitologię i wierzenia Słowian. Ciekawie opowiada o wojnie religijnej między Sławianami a Noduńczykami. Najeźdźca chce narzucić swoją religię, jednak wyznawcy rodzimej wiary nie poddają się i stają do walki. Bunt goni bunt, a intryga intrygę, a całość przypruszona jest niewielką ilością magii i czarów. Świat dawnych wierzeń staje nam tu przed oczami jak żywy. Fascynuje i pochłania. Do tego jeszcze ta piękna okładka książki, która przykuwa uwagę i daje nam przedsmak tego co znajduje się w środku. Jest to naprawdę świetna opowieść zawierająca odniesienia do słowiańskości. Mi czytało się ją wyśmienicie i już zacieram łapki na kolejny tom.

Warcisława (Wrena) z Jastrzębców, wraca z mężem, po dobrych dwóch latach, do swojej ojczyzny. Na miejscu dochodzi do zdrady i jej rodzina zostaje wymordowana, a ona ledwo uchodzi z życiem, ratując się ucieczką do lasu. Tam pościg za nią trwa nadal. Jednak udaje jej się schronić w leśnej chatce, którą należy do samego Leszego. Dziewczyna chce pomścić rodzinę i tak trafia do... chatki Baby Jagi, gdzie poddaje się naukom i 3 próbom. W tym samym czasie w Jastrzębim Gnieździe dochodzi do buntu przeciwko nowej władzy. Natomiast w Noduńskim zamku król Wilhelm ugania się za piękną dwórką Gerdą, która ma swoje powody by przebywać na dworze.

Literatura, w której znajdę mitologię słowiańską, zawsze mnie ciekawiła. W końcu, co może być ciekawsze od naszych rodzimych mitów? Tak, wiem, mitologia grecka na przykład, pomińmy to. Pewnego dnia otrzymałam propozycję zapoznania się z książką Magdaleny Wolff, czyli Kukułką i wroną. Przyznaję się bez bicia, że trochę mi zeszło, nim się za nią zabrałam, ale w końcu ją przeczytałam i mogę Wam opowiedzieć o swoich przemyśleniach. Wrena nigdy nie przypuszczała, że najbliżsi jej ludzie będą mogli ją zranić. Okazało się jednak, że są do tego, jak najbardziej zdolni, a jej rodzinny dom stał się gniazdem żmij. Dlatego też Wrena na przekór słowom matki postanowiła udać się do lasu na poszukiwanie jakiejś pomocy i pocieszenia. Jak zakończy się jej podróż? Czy odnajdzie nowych przyjaciół, czy też będzie zmuszona do powrotu? Zacznę od głównej bohaterki, czyli wyżej wspomnianej Wreny. Jest to postać, która zaciekawiła mnie od samego początku i od tegoż samego momentu wzbudziła mój podziw. Odważyła się wejść samej do ciemnego lasu, w którym mogła spotkać tak naprawdę każdego. Zaimponowała mi też swoim uporem oraz wytrwałością, lecz jak dokładnie to przejawiała, nie zdradzę - musicie dowiedzieć się tego sami, ale gwarantuję Wam, że również możecie być pozytywnie zaskoczeni. Bardzo spodobało mi się pióro Magdaleny Wolff, ponieważ sprawia ono, że lektura Kukułki i wrony upływa bardzo przyjemnie, lekko i szybko. Co więcej, na uwagę zasługuje również sposób, w jaki autorka wykreowała swoich bohaterów - choć nie byli oni idealni, to ich kreacja jest naprawdę dobra i ciekawa. Ponadto, każdy z nich miał swój charakterek, którym może zjednać sobie czytelników lub całkowicie ich do siebie zniechęcić. Ja tak mam przykładowo z Babą Jagą, no nie mogę znieść tej kobiety. Akcja prowadzona jest dwutorowo ? mamy tutaj rozdziały z perspektywy Wreny i tego, co przeżywa, będąc z dala od swojego domu oraz pojawiają się też rozdziały, w których czytelnik przenosi swoją uwagę na dwór i w rodzinne strony głównej bohaterki, do których zawitali nieprzyjaciele. Przyznam się tutaj szczerze, że bardziej ciekawiły mnie właśnie te fragmenty dotyczące bezpośrednio Wreny i jej kolejnych ?przygód?, choć sama nie wiem, dlaczego akurat tak się działo. Muszę też wspomnieć o wątku romantycznym, który nie do końca mi podpasował, chociaż z drugiej strony sprawił on, że jeszcze bardziej wciągnęłam się w tę powieść. Jak widzicie, same sprzeczności ze mnie wychodzą. Podsumowując już moje słowa: Kukułka i wrona to bardzo dobrze napisana, ciekawa i zaskakująca powieść, w której słowiańskość obecna jest na każdej stronie i sprawia, że czytelnik całkowicie wsiąka w tę historię. Nie mogę doczekać się lektury kontynuacji, ponieważ ta pierwsza część zakończyła się tak, że nie mam pojęcia, co może wydarzyć się dalej. Jeżeli mitologia słowiańska znajduje się w kręgu Waszych zainteresowań, a ponadto lubicie literaturę obyczajową, to Kukułka i wrona może Was również oczarować.