Kumpelki I kto jest najlepszy?

Jakoś nie mogłam się przełamać i pozwolić się urzec temu komiksowi. Chyba zbyt wiele lat temu byłam nastolatką. A może tematy poruszane w kolejnych paskach były zbyt przewidywalne - chłopaki, zazdrość, przytyki. W różnych konfiguracjach co prawda, niemniej jednak niewiele więcej da się wyczytać z tej lektury. No, może jeszcze ciuchy, plaża i obijanie się. Lub dogryzanie "koleżankom". Jakieś takie mało zabawne były poszczególne scenki lub historie. Spodziewałam się lekkiego jak piórko żartu, satyry słownej, jakiś górnolotnych puent, które znam z komiksów o Ptysiu i Billu czy też Sisters. A tymczasem nie znalazłam nic prócz rywalizacji i zgryźliwości. I to takiej, która męczy a nie bawi. Cóż nie odważę się polecić. A szkoda, ponieważ bardzo przypadły mi do gustu inne komiksy autorstwa Cazenove i to do tego stopnia, że sięgam po nie w ciemno. A tu takie rozczarowanie.

Nastoletnie bohaterki, nastoletnie radości, nastoletnie problemy, nastoletnie miłości i cała masa najróżniejszych gagów. Takie elementy dość szczelnie wypełniały pierwszy tom serii i podobnie jest w przypadku drugiej odsłony. Kolejny raz Jessica w nieskrępowany i momentami mocno szalony sposób ukazuje swój świat. Rzeczywistość, w której po jednej stronie jest szkoła i rodzinka, po drugiej zaś zabawa, imprezy, chłopaki no i oczywiście najlepsze kumpelki.

Album Kumpelki 2 można opisać słowami: jeszcze więcej gagów, jeszcze więcej humoru, jeszcze więcej nastoletniego klimatu. Jest to oczywiście pewne duże uproszczenie, ale najlepiej oddaje to klimat komiksu i tego, co w scenariuszu dla czytelników przygotował Christophe Cazenove.

Tytułowe Kumpelki to towarzystwo, na które Jessica zawsze może liczyć. Są one co prawda czasem irytujące (szczególnie kiedy w grę wchodzi miłość), ale w zawsze można na nie liczyć w bardziej kryzysowych sytuacjach. Zawsze są one również blisko w momentach większej radości, tak aby móc dzielić szczęście z większym gronem bliskich sobie osób.

Francuski scenarzysta w zabawny i zarazem przemyślany sposób pokazuje świat współczesnych nastolatków, gdzie wiele się dzieje i nie zawsze wszystko jest tak oczywiste, jak mogłoby się wydawać. Tytuł szczelnie wypełnia cała masa najróżniejszych gagów. Jedne są naprawdę zabawne, inne skrywają większą głębię, kolejne zaś są troszkę infantylne/szalone, ale potrafią rozbawić.

Do plusów tytułu należy również zaliczyć różnorodność bohaterek. Każda z nich to zupełnie inny charakter. Dzięki temu autor może uszczegółowić ich postacie, nadać im indywidualnych cech i sprawić, że dobrze zapadną one w pamięć odbiorcy. Wpływa to również bezpośrednio na samą historię, która pomimo swojej prostej i luźnej (brak jednej głównej osi fabularnej) komediowej formy potrafi być momentami bardziej ?złożona?.

KUMPELKI NA DOBRE I ZŁE

Drugi tom ?Kumpelek? to jeszcze jedna porcja zabawy, za którą polubiliśmy tom pierwszy. Podobnie, jak ?Sisters? tego scenarzysty, tak i ta seria, choć kierowana głównie do dziewcząt, nadaje się właściwie dla każdego. I chociaż również ro rzecz dla młodszych czytelników, spodobać się może niezależnie od wieku.

Te kumpelki są ze sobą na dobre i na złe. No prawie, bo czasem też mogą mieć dość same siebie! Ale tak to już bywa w życiu, a my ich życie śledzimy krok po kroku. Widzimy, jak chodzą na zakupy i do kina, towarzyszymy w imprezach i problemach ? z tymi z chłopakami także ? i dzielimy z nimi troski i radości!

Seria ?Sistars? pisana przez Cazenove?a była cyklem, który przedstawiając losy dwóch dziewczynek i na dodatek sióstr, z założenie wydawał się kierowany do takiej właśnie grupy odbiorców, najlepiej posiadającej rodzeństwo i zaznajomionej z podobnymi problemami. A jednak idealnie nadawała się dla każdego, niezależnie od wieku i płci, kto lubi familijne komiksy z komediowym zacięciem. Wspominam o tym, bo z ?Kumpelkami? jest podobnie. To seria skierowana głównie dla nastoletnich dziewczyn, a jednak nieważne, kto po nią sięgnie, jeśli lubi się pośmiać z życiowych spraw, znajdzie tu coś dla siebie.

Jak każdy komiks scenarzysty, tak i ten jest zabawny, lekki, prosty, ale jednak nie wolny od satyry i przesłania. To może nie typowa opowieści bawiąc uczy, ucząc bawi, ale za to porusza tematy i problemy typowe dla grupy, jakiej dotyczy, a zarazem pozostaje czymś niezobowiązującym i przyjemnym dla ogółu. Starszym potrafi na dodatek przypomnieć o czasach, kiedy sami byli w tym wieku i przeżywali podobne rzeczy. Oczywiście wszystko tu jest podane w krzywym zwierciadle, ale obyczajową nutę i to grającą całkiem głośno w sobie posiada.

Jeśli chodzi o szatę graficzną, to znajduje się ona gdzieś pomiędzy ilustracjami znanymi z ?Kasi i kota? i tymi z ?Sisters?. Od ?Kasi? odróżnia je większe dopracowanie i mniejsze szaleństwo, od przygód postnych sióstr, nico mniejsza dbałość o szczegóły. W skrócie, jest prosto, barwnie i bardzo przyjemnie. Stricte nowocześnie, ale w dobrym stylu.

I w dobrym stylu jest cała ta seria. Podobna do innych tego typu projektów, ale wciąż udana i warta uwagi. Ja bawię się dobrze i mogę polecić z czystym sercem, szczególnie nastoletnim czytelni(cz)kom.