Kurier z Toledo

Niedawno miała premierę trzecia część cyklu z Antonim Mokrzyckim autorstwa Wojciecha Dutki, co było dla mnie motywacją do poznania dwóch wcześniejszych tomów. Skusiło mnie zapowiadane połączenie wartkiej akcji i opowieści o miłości z historią w tle.

Ale otrzymałam znacznie, znacznie więcej! Nie spodziewałam się, że podążając wraz z hrabią Mokrzyckim, dyplomatą udającym się na zlecenie wywiadu do Hiszpanii, poznam tak nietuzinkowe postacie historyczne jak Ernest Hemingway, Federico Garcia Lorca, czy nawet generał Franco! Zaskoczyło mnie, że nie przewijają się w tle, ale są równoprawnymi bohaterami powieści, którym autor daje głos.

Historia kształtuje fabułę i wpływa na decyzje bohaterów, jednak autor nie zanudza milionem dat, faktów i długimi opisami. Zabiera nas za to w pasjonującą podróż do Hiszpanii w niespokojnym okresie zbliżającej się rewolucji, zmiany rządu i w końcu wojny domowej. Okrucieństwom wojny przeciwstawia uczucie, które kształtuje się niespodziewanie i może pod wpływem burzliwych wydarzeń, rozkwita, mimo że ?nie miało prawa zaistnieć?.

Antoni Mokrzycki jest sercem tej opowieści. Ten inteligentny, elokwentny, bystry i sprytny, a do tego przystojny i czasem aż zbyt pewny siebie arystokrata wciąga nas w swoje życie, ciekawe i burzliwe, wypełnione emocjami, miłością i cierpieniem.

Cieszę się, że jeszcze przez dwa kolejne tomy będę mogła towarzyszyć hrabiemu w jego perypetiach, bo pozostaję pod wrażeniem lekkości z jaką autor włącza w fabułę historię tworząc tak wciągającą i ekscytującą opowieść.

Do przeczytania tej niezwykle napisanej powieści autorstwa Pana Wojciecha Dutki
pt. Kurier z Toledo połączonej z literaturą sensacyjno-szpiegowską opartej na faktach historycznych przekonały mnie słowa zamieszczone w prologu, którego autorem był sam główny bohater-Antoni Mokrzycki.

Od samego początku czułam, że ta powieść przypadnie mi do gustu ze względu na to, że mogłam przenieść się dzięki głównemu bohaterowi w jego dyplomatyczny świat pełnym mrocznych tajemnic.

Z Antonim Mokrzyckim, głównym bohaterem tej powieści można się zaprzyjaźnić, gdyż on potrafi tak jak nikt zrozumieć drugiego człowieka. Wie, co to znaczy podwójnie cierpieć, walka, wrażliwość, kochać, przyjaźnić się, zaufania, dialog, tajemnica, niepewne jutro, życie w strachu. Podoba mi się jego całościowy charakter.

Autor dzięki temu, że z wykształcenia jest, historykiem potrafi umiejętnie dobrać wszystkich występujących bohaterów.

Powieść ta składa się z 22 rozdziałów podzielonych na 4 części.

Nie ukrywam, że w trakcie czytania główny bohater będzie musiał rozważyć wiele trudnych decyzji związanych z życiem zawodowym, jak i tym prywatnym.

Sytuacja, w której obecnie znajduje, się hrabia Antoni Mokrzycki zmienia jego dotychczasowe podejście do życia, w którym to pragnie odkryć siebie samego na nowo. Ujawnia sam to przed sobą, że potrzebuje od życia poznać czegoś nowego, taką prawdziwą miłość. Znajduje ją niebawem u boku młodzieńca imieniem Teo, którego poznaje przypadkiem w drodze do Grenady.

To uczucie powodowało zmianę u niego, ale dodawało mu sił, a chwilami wystawiane było na próbę czasu miłość ich obu.

Przemyślenia Antoniego Mokrzyckiego na temat jego życia zawodowego zwróciły moją szczególną uwagę u niego, gdyż potrafił on opracować dokładnie i wiedział, jak ma się zabrać do swojej pracy.

Bohaterowie drugoplanowi wyjątkowo tworzyli sytuacje, w których nie do końca można, było, się czuć przy nich pewnie i bezpiecznie przebywając w ich towarzystwie.

W tej powieści każdy wątek został bardzo dobrze rozwinięty.

Dodatkowym elementem w tej książce są: trafnie dostosowana czcionka tekstowa oraz bardzo ładnie zaprojektowana okładka nawiązująca do podjętego przez autora tytułu, oraz wpis z ostatniego zapisu Antoniego Mokrzyckiego czerwca 1979, w którym to w formie wiersza zapisuje swoje myśli dotyczące prawdziwych uczuć, którymi darzył tego młodego, pełnego życia młodzieńca.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Pana Wojciecha Dutki uważam za udane.

Polecam przeczytać tę powieść.

Nie byłam do końca pewna, czy ?Kurier z Toledo? mnie zainteresuje, ponieważ akcja powieści rozgrywa się przed II wojną światową i dotyczy wojny domowej w Hiszpanii, którą do tej pory w ogóle się nie interesowałam. Postanowiłam jednak spróbować, ponieważ poprzednia książka pisarza - ?Czerń i purpura? - wywarła na mnie duże wrażenie.

Głównego bohatera, hrabiego Antoniego Mokrzyckiego, poznajemy w Warszawie. Jest rok 1936. Dyplomata zostaje wysłany przez wywiad do ogarniętej kryzysem Hiszpanii, aby przekonać się na miejscu, jakie panują tam nastroje. W Polsce zostaje jego narzeczona, Monika Skirmontówna, której mężczyzna nie kocha, i? żydowska kochanka.
W drodze Mokrzycki łapie gumę. Brak lewarka uniemożliwia mu zmianę koła, więc czeka na cud, który wkrótce objawia się w postaci młodego anarchisty i kuriera, Teo. Chłopak pomaga mężczyźnie zmienić koło, a w zamian hrabia zabiera go ze sobą. Mają sporo czasu, aby poznać się bliżej. Żaden z nich nie ma pojęcia, jak bardzo to przypadkowe spotkanie zmieni ich życia.

Na okładce możemy przeczytać, iż jest to powieść sensacyjno-szpiegowska. Jednak ogarnięta wojną domową Hiszpania jest według mnie głównie tłem dla wątku miłosnego. Dotyczącego uczucia, które jest zakazane i nieakceptowane. Autor nie szczędzi jednak czytelnikowi również informacji historycznych, które pozwalają lepiej poznać przyczyny hiszpańskiego konfliktu i zrozumieć panującą w kraju atmosferę. ?Kurier z Toledo? to krwawa historia wojny domowej w połączeniu z prywatnym dramatem bohaterów, żyjących w odmiennych światach.

Stworzeni przez pisarza bohaterowie są wyraziści i trójwymiarowi. Obserwujemy między innymi wewnętrzną przemianę Mokrzyckiego, której autor przeciwstawia płytkość Moniki Skirmontówny. Jest to widoczne szczególnie w scenie, kiedy kobieta żali się przyszłemu mężowi, iż gdy udała się z papą do ogarniętej chaosem Hiszpanii, by zrobić narzeczonemu niespodziankę, złamała dwa paznokcie, a w hotelu zabrakło wody do mycia. Wojna była dla niej istotna jedynie w wymiarze własnego bezpieczeństwa. Postać Teo również jest interesująca, głównie z perspektywy jego silnej wiary w wygłaszane przez anarchistów slogany. Chłopak pokazuje Antoniemu Hiszpanię, jakiej nie znają dyplomaci na jego szczeblu i marzy o tym, by pewnego dnia wszyscy mieli wszystkiego po równo i sprawiedliwie.

Czy Mokrzycki zawalczy o swoje szczęście? Czy zdecyduje się podążyć za głosem serca, czy też zostanie przy zimnej i niekochanej Skirmontównie? Jakie będą losy Teo? I czego jeszcze zażąda od dyplomaty wywiad? Fakty historyczne dotyczące Hiszpanii są powszechnie znane, zatem tutaj niespodzianki nie będzie. Pozostałe wątki są fikcyjne, stworzone przez autora, więc tu może wydarzyć się wszystko.

Punkt z oceny zniknął w trakcie lektury, kiedy co rusz natrafiałam na różne błędy, m.in. zaburzony szyk zdań, literówki czy całkowicie połknięte litery. Myślę, że jest ich trochę za dużo, a mnie to akurat denerwuje i wybija z rytmu czytania.

W przygotowaniu są dwie kolejne części przygód polskiego dyplomaty. Myślę, że sięgnę przynajmniej po tom drugi, ponieważ akcja będzie rozgrywać się podczas II wojny światowej, a to moje klimaty. Tom trzeci będzie związany z Powstaniem Warszawskim i koszmarem kończącej się wojny, więc również zapowiada się interesująco.

Bardzo zaskoczyła mnie ta powieść ???? Opis mówi o połączeniu powieści historycznej z literaturą sensacyjno-szpiegowską, więc nastawiłam się psychicznie na mocną, brutalną i bezwzględną opowieść. I owszem - Autor, który jest historykiem z wykształcenia - osadził akcję w Hiszpanii, w czasie krwawej wojny domowej, brutalnych czasów walki o władzę. Piękne jest to, że pomimo ogromu wiedzy, absolutnie nie czujemy się jak na wykładzie. Tło jest bardzo ważne, wyraziste, bardzo konkretne, ale nie dominuje nachalnie nad fabułą.
Jest rok 1936. Młody hrabia Antoni Mokrzycki, dyplomata, zostaje wysłany do Hiszpanii, aby wybadać sytuację, a przede wszystkim zorientować się, jak angażują się w konflikt nasi groźni sąsiedzi - Niemcy i Rosja.
.
Początkową sielankę - podróż, zwiedzanie, delektowanie się krajobrazami, klimatem, potrawami przerywa coraz groźniejsza sytuacja polityczna. Gdy robi się naprawdę niebezpiecznie, Mokrzycki znajduje się w poważnych tarapatach.. A pomocy potrzebuje bardzo bliska mu osoba. Czy postawi na szali wszystko, łącznie ze swoim życiem?
.
Co mnie więc tak zaskoczyło? Że pośród tego wszystkiego najważniejsza w tej powieści jest miłość. Taka najszczersza, najważniejsza, jedyna w życiu, a jednocześnie niemożliwa do spełnienia, do zaakceptowania przez otoczenie. Zakazana.
I tak piękna i pełna w porównaniu z tym, do czego obowiązek go zmusza.. Jaki ogromny kontrast jest pomiędzy tym, czego Antoni chce, a tym co powinien. Pozycja społeczna, wychowanie, kultura nie pozwalają mu być sobą. Gra więc swoją rolę i tylko nieliczni mogą poznać jego prawdziwe pragnienia.