Kuszenie

A może by tak rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady?

Tak właśnie zrobiła Ewa, główna bohaterka książki ?Kuszenie? pióra Katarzyny Bereniki Miszczuk.

Oczywiście opis książki znajdziecie na drugim zdjęciu.

Jeżeli od dłuższego czasu śledzicie mój profil, pewnie już wiecie, że bardzo lubię pióro autorki i czytam wszystko co spod niego wyjdzie. Tym razem nie mogło być inaczej.

I wiecie co? Tym razem znowu świetnie się bawiłam. Autorka czarując słowem przeniosła mnie do małej wsi w Bieszczadach. Tak jak w cyklu Kwiat Paproci cudownie oddała klimat małej wsi, gdzie każdy zna każdego, plotki są szybsze niż wiatr, a zabobony wciąż żywe.

Do takiej małej wioski wprost z wielkiego świata przeniosła się Ewa, która mimo trzydziestki na karku dalej szuka swojego miejsca w świecie i przeczucie jej podpowiada, że znajdzie je właśnie w opuszczonym pensjonacie w Ostrówku w Bieszczadach.
Czy Ewie uda się ?odczarować miejsce?, które miejscowi uważają za przeklęte? Czy z pomocą charyzmatycznego księgowego Adama uda stworzy spa w miejscu, gdzie nawet diabeł mówi dobranoc?

Z Ewą polubiłam się praktycznie od pierwszej strony. Jest inteligentną, sympatyczną, zabawną i atrakcyjną młodą kobietą. Jednak najczęściej to jej rodzina powodowała mój uśmiech na twarzy. Te kobiety, aż samemu chce się poznać, chociaż Elżbieta bywa dość przerażająca.
Adam zaś jest chyba najbardziej intrygujący. Przecież charyzmatyczni, tajemniczy księgowi nie zdarzają się zbyt często. Świetnie bawiłam się próbując go rozgryźć i muszę przyznać, że prawie mi się to udało ;)

Jestem zakochana w tym nowym uniwersum stworzonym przez autorkę. Nigdy nie pomyślałabym, że można połączyć bieszczadzkie legendy z mitologią japońską i to będzie do siebie pasować. Ta historia ma wszystko, co tak lubię w książkach pisanych przez autorkę. Silne kobiece postaci, mocne więzi rodzinne, intrygujące postaci, ciekawą fabułę, ten niesamowity wiejski klimat i delikatny romans.
Końcówka zaś powoduje, że następny tom jest potrzebny na już. Coś czuję, ze do Ostrówka będę wracać równie chętnie, co do Bielin.

Pisząc u ?Kuszeniu? nie sposób nie wspomnieć o jego pięknym wydaniu. Te barwione brzegi są jednymi z piękniejszych w mojej kolekcji.

A Wy dacie się skusić?

Q: zwracacie uwagę na to skąd pochodzi autor książki, którą aktualnie czytacie?

Spotkałam się już niejednokrotnie z komentarzem od osób, które czytają dużo fantastyki, że polskich książek nie tykają, bo są źle napisane, że nie są ciekawe.
Ja jak ogromna Fanka naszych rodzimych książek i totalnie się z tym nie zgadzam. Dzisiaj przedstawię wam właśnie jedną z tych książek, która według mnie jest bardzo dobra i jest napisana przez Polkę.

Książki Kasi zazwyczaj się ze sobą jakoś łączą, jednak nie ta historia.
Ta książka jest czymś nowym, nie ma związku z żadnym cyklem. Opowiada nam los Ewy, która jest kobietą silną i niezależną i pomimo tego, że ma już swoje lata dalej mieszka z matką, babką i prababka. Ten ród składa się z samych kobiet i od zawsze tak było, że one zostawały same i musiały radzić sobie same. Ewa też chcę radzić sobie sama, rzuca wszystko i wyjeżdżam w Bieszczady i to nawet nie jest żartobliwie. W małej wsi znajduje Mnichówkę, czyli miejsce, o którym krąży bardzo wiele legend, które jest bardzo tajemnicze, jest to nic innego jak mały pensjonat, który ona chce wyremontować i otworzyć.

I głównie nasza fabuła skupia się na tym, że Ewa chce poznać tajemnice bardzo mocno skrywane i które kiedy odkrywa, to my się ich nie spodziewamy.

Jak to jest książkami Kasi, ja na początku w ogóle nie czułam, że jest to fantastyka. Dopiero później zaczynamy się wdrażać w ten świat i widzimy, że rzeczywiście dzieją się magiczne rzeczy.
Mamy mitologie i wierzenia. Mam też legendy i wszystko to w takiej otoczce małej wsi, gdzie ludzie nigdy nic niewiedzą. Jednak jak się okazuje wiedzą wszystko o wszystkich i dalej próbuje mieć tajemnice.

Mnie się ta książka podobała, bawiłam się na niej bardzo dobrze. Klimat świetny. Byłam zaangażowana, ale miałam problem z bohaterami. Totalnie do siebie nie pasują, jak to bywa w książkę autorki. Mamy wątek romantyczny, który mnie gryzł, ale jestem już nauczona, że w książkach Kasiu już tak jest, że mi te wątki romantyczne nie pasują. A jednak dalej są bohaterami, którym ja kibicuję. Totalnie 5/5??.

Kuszenie to pierwszy tom nowego cyklu i oprócz tego, że przepadłam już samym wydaniem tej książki to i przepadłam po przeczytaniu także.

Jeśli lubicie lekką fantastykę, mity, zabobony i inne cuda wianki to ta pozycja jest zdecydowanie dla Was.
Gdy czekacie na jakieś romantasy to tu tego nie ma, chyba że macie na myśli jednorazowy wyskok w postaci zbliżenia fizycznego.

Gdyby tak rzucić wszystko i sztampowo - wyjechać w Bieszczady to co by się stało?

Ewa ma bardzo nietuzinkową, wielopokoleniową rodzinę składającą się z samych kobiet.

Gdy sytuacja w firmie, w której pracuje, ją przerasta i powoduje silną chęć zmiany postanawia kupić ośrodek w Bieszczadach.
Jest on opuszczony od dwudziestu lat, przynajmniej przez żywych...

Czy wiecie, skąd wzięła się nazwa Bieszczady?
Są różne teorie i podoba mi się, że w książce też poznajemy więcej niż jedną ale ma sens ta opowieść o Biesach i Czadach, spodobała mi się a czytając zobaczycie, czemu.

Podoba mi się kreacja bohaterów, każdy ma swój niepowtarzalny charakter, każdy jest nietuzinkowy i wyróżnia się pewnymi cechami zapewni charakteru jak i wyglądu.

No prababcia to po prostu powaliła mnie na kolana, kocham tę kobietę całym.
I jak każda kobieta, ma swoje sekrety, które Ewa zdawała się ślepo akceptować i nie dostrzegać drugiego dna.

Adam z kolei mnie nie zaskoczył co do tego, co ukrywa jednak postać jest tak barwna i przyjemna w obyciu, że nie da się go nie lubić.

Co skrywa Mimnichówka?
Dlaczego nawet właściciel i agent nieruchomości odradzają kobiecie kupno tego domu?
Co go nawiedza albo co w nim mieszka?

Nie brakuje w książce dystansu, humoru, ciętych ripost i zwierząt.
Są ludzie z krwi i kości, prawdziwi do bólu ale także są postacie z mitów i legend, o czym przekonacie się czytając Kuszenie.
Co do tytułu, pojawi się on w tekście w idealnym kontekście a ja nie mogę się już doczekać, co się wydarzy dalej bo autorka zostawiła nas w momencie, gdy akcja toczyła się błyskawicznie ale nie została doprowadzona do końca, przynajmniej Ewa o tym nie wie...

Pióro autorki jest lekkie, przyjemne i książkę czytałam z ogromną radością.

Ostatnio zastanawiałam się, kto ukształtował mój gust czytelniczy.

A wy, zastanawialiście się kiedyś nad tym, kto ukształtował wasz gust czytelniczy? Czy może był to ktoś z rodziny, czy jakiś autor zainspirował was do odkrywania nowych historii? Przez lata często sięgałam po fantastykę, jednak wielkim łukiem omijałam polską fantastykę. Po Sapkowskim, w nic nie mogłam się wgryźć, często porzucałam książki fantastyczne polskich autorów i nie miałam ochoty do nich wracać. Aż natrafiłam na cykl o Wiktorii Biankowskiej Katarzyny Bereniki Miszczuk, od samego początku pokochałam styl autorki i nie potrafiłam się oprzeć każdej kolejnej książce spod jej pióra. Dlatego jak tylko ogłoszono najnowszą książkę autorki, to wiedziałam, że zrobię wszystko by ją przeczytać. Mowa tu oczywiście o książce ?Kuszenie? Katarzyny Bereniki Miszczuk. Już po lekturze natrafiłam na kilka recenzji, które mówiły o rozczarowaniu, a ja powiem, że otrzymałam to co oczekiwałam. Bardzo spodobała mi się taka odsłona autorki, która pokazała nam całkiem nowy, magiczny świat. Autorka połączyła tyle świetnych motywów w swojej powieści, że powinna się spodobać wielu czytelnikom. Nie jest to może jakaś wymagająca historia, ale całkiem przyjemna i lekka, a na pewno zabawna. Zatem ja ją wam polecam i to bardzo.

Rzucam wszystko i jadę w Bieszczady!
Właśnie taki cel obrała sobie Ewa z rodu Wrzosówek. Ewa pochodzi z bardzo silnego rodu, w którym prym wiodą kobiety, poczynając od jej Prababci. Zdecydowała się rzucić pracę i wyjechać do malej miejscowości, a tam zrządzeniem losu natrafia na ogłoszenie o sprzedaży pensjonatu w Bieszczadach. Pomysł na otwarcie własnego pensjonatu wydaje się Ewie genialny, jednak nie wszystko idzie całkiem po jej planach. Sam pensjonat skrywa wiele tajemnic, nazwany przez miejscowych Mnichówką, staje się zagadką do rozgryzienia przez nią. Do kobiety przyczepia się również Adam, który zdaje się wiedzieć bardzo dużo o Mnichówce, jak i o przeszłości wielu mieszkańców. Kim jest tajemniczy Adam?

Ewa rzuciła wszystko i wyjechała w Bieszczady, ja rozmyślam, by rzucić wszystko i wyjechać nad morze. A wy macie niekiedy ochotę rzucić wszystko i rozpocząć nowe życie w nowym miejscu?
Ta historia ma wspaniały klimat, może nie niepowtarzalny, ale z całą pewnością bardzo przyjemny, małomiasteczkowy, niby powolny, a zarazem niepokojący. A ten niepokój daje pensjonat, który wydaje się być przeklęty. Katarzyna Berenika Miszczuk postarała się w przezabawny sposób przedstawić historię, do tego książka jest poprowadzona w bardzo obrazowy sposób. Przez historię dosłownie się płynie a autorka wydobywa emocje z czytelnika w odpowiednich momentach, nie jest może tych momentów dużo, ale powiedzmy sobie szczerze, klimat małomiasteczkowej powieści, właśnie powinien taki być, spokojny i leniwy.
Nie mogę nie wspomnieć o rodzie Wrzosówek. Cztery pokolenia silnych kobiet, które nie dają sobą pomiatać. Zaczynając od Prababki, kończąc na Ewie, każda z nich potrafi sobie radzić z przeciwnościami losu i mogą na sobie polegać. Jeśli jedna z nich jest w niebezpieczeństwie, to reszta rzuca wszystko i jedzie na pomoc. Tak skonstruowane bohaterki nie da się nie lubić. Praktycznie wszystkich polubiłam, oprócz tego jednego, którego nie da się polubić, ale nie będę wam zdradzać jego imienia.
Książka jest przydzielona do gatunku fantasy, nie jest to highfantasy, raczej bardzo low, ponieważ przez ? książki towarzyszyliśmy Ewie w jej nowej przygodzie, poznawaliśmy z nią legendy krążące wokół pensjonatu, jednak nie spotkaliśmy się z czymś paranormalnym. Dopiero później wkroczyliśmy w ten fantastyczny świat, a połączenie dwóch magicznych światów, a nawet może i trzech, był genialnym posunięciem. Może autorka nie zaskoczyła mnie jakoś bardzo, jednak bardzo spodobał mi się pomysł wprowadzenia takich bohaterów do książki.
Bardzo polecam tę powieść i zachęcam do czytania, ponieważ książkę czyta się bardzo szybko a przez fabułę dosłownie się płynie. Dla okładki i barwionych brzegów warto również zastanowić się nad kupnem swojego egzemplarza.

Zdecydowanie ta powieść jest prawidłowo oznaczona etykietą romansu. Jest to delikatny i pozbawiony scen dla osób pełnoletnich romans, który rozwija się powoli. Takie wydarzenia autorka pozostawia wyobraźni czytelnika, za co jestem jej ogromnie wdzięczna. Sprawia to, że książkę czytamy z zaciekawieniem, a czytelnik może czuć się komfortowo. Oczywiście mamy tu również wątki fantastyczne, ale te pojawiają się jakoś w połowie powieści, więc jeśli ktoś oczekiwał ich od pierwszych stron niestety się rozczaruje. Ja zdecydowanie do osób rozczarowanych nie należę, a nawet mogę powiedzieć, że jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Bałam się, że dostanę tu historię dla dorosłych, którą będę czytać z wypiekami na twarzy, ale na szczęście tak nie było. Dla mnie ta książka to idealny odpoczynek w komfortowej i romantycznej historii.

Wątki fantastyczne mi się tutaj bardzo spodobały, jak i nawiązanie do jednej z moich ulubionych serii autorki. Bardzo lubię takie smaczki jakby uśmiech ze strony autorki do wiernych czytelników.

Jedynie na co mogę narzekać to nagłe przyspieszenie tempa akcji na zakończenie książki, które mnie osobiście zostawiło z poczuciem niedosytu. Jednak epilog pozwala nam mieć nadzieję, że to jeszcze nie koniec historii Adama i Ewy.

Bohaterów bardzo polubiłam i jestem ciekawa jak będzie rozwijać się ich relacja. Sama miejscowość, w której toczy się akcja ma swojego rodzaju oryginalny klimat, który sprawia, że nie chce się jej opuszczać.

Bardzo Wam polecam tą książkę. Sprawdzi się idealnie jeśli szukacie wciągającej powieści romantycznej i nie straszne Wam wątki fantastyczne.